คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : lllChapter 12lll ลูกตุ่ม =..= 100%
[Deidara talk]
กร๊อบ~!!
"ฉันจะฆ่าแกไอ้รุ่นพี่เฮงซวยก๋วยเตี๊ยวจับฉ่าย!!!!!!!"
คาโอรุว่าพร้อมบีบเครื่องสื่อสารแหลกคามือแล้วกระทืบซ้ำ...(โอ้วจอร์จ)
"กุเอาด้วยยยยยยยยย!!! =_=+++"
ฟุยุกิว่าและเหยียบซากเครื่องสื่อสารต่อจากคาโอรุ
"กุอีกโค๊นนนนนน!! >o<+++"
ฉันว่าแล้วชูแขนทั้งสองข้างขึ้น (นี่ตูบ้าจี้ตามอีกคนแล้วหรือนี่ TOT)
"จะ.. ใจเย็นๆ ใจร่มๆ ก่อนนะคะ ToT"
"ไม่ยงไม่เย็นแล้วค่ะเพื่อนขา ^^+++ ไม่ได้ยินเมื่อกี้เหรอว่าพวกมันแกล้งหลอกเราให้เข้ามาผจญอาคารเน่าๆ นี่เพื่อความบันเทิง!"
คาโอรุว่าด้วยโทสะอันหาได้ลดได้ไม่ โอ้ววว~ อยากรู้ใช่มั้ยว่าเมื่อ 5 นาทีก่อนพวกฉันได้ยินอะไร!? ด๋ายยย~ เคอะ! เดี๋ยวเดี๊ยนกรอแผ่นก่อน...
5 นาทีก่อนเกิดเหตุ...
ซ่าาา~ ซ่าาา~
'โหลพี่! ต่อไปพวกหนูทำ'
'คิกๆๆๆ'
'เอ๊ะ หัวเราะอะไรพี่ '
'เฮ้ยมรึง พวกนี้โคตรควายเลยว่ะ'
'...'(เริ่มเงี่ยหูฟัง)
'เออ โดยเฉพาะคนผมทอง แมร่งแหกปากโกยแนบไม่รอเพื่อนเลย 555'
'ปึด!'(เส้นประสาทปูดตุบๆ - -***)
'นั่นสิฮ้า~ >O< ขนาดเดี๊ยนว่าขี้กลัวแล้วนังชะนีน้อยหอยเชอร์รี่นี่ยังยิ่งกว่าเดี๊ยนอีก โฮๆ~'
'หนอยยย! อีผีกระเทยควาย!!!!!!!'
ฉันแหกปากใส่เครื่องสื่อสาร หลอดลมทั้งแปดพร้อมใจกันเปิดให้เสียงซาวเอฟเฟ็คประกอบดังกระหึ่มยิ่งกว่าโซนี่รุ่นประเทืองแรดดด... ไม่ทนฟังให้โง่หรอกเว้ย! งานนี้แม่จะวีน! วีน วีน วีน! กรี๊ดดด! >[]<+++
'ชิบหายยยยยย!! เปิดอยู่!!'
'อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด O[]O!!! วายวอดค๊า!!'
'เอ่อ!! วอดแน่!! ไม่ทราบว่าใช้เล็บตีนขบหรือเซลล์สมองที่ตายแล้วคิดคะ! สนุกนักใช่มั้ยหา!!! สนุกนักหรอ!!!!!! ได้!! วันนี้ฉันจะทำพีธีสาปแช่ง! จะเอาพวกผีที่สิงสถิดที่อาคารแห่งนี้ไปหลอกไปหลอนพวกพี่ให้หัวล้านหัวโกร๋น! อีหน้าฟุตบาสทางเท้า อีผีน้ำกร่อย อีตุ๊กแกมีเกล็ด หน้ายังกับจานดาวเทียม ไอ้ขี้หมาอวตาน!! ไอ้แสรสสส!!'(หยาบคาย~ =.,=)
โอ้ว อย่าทำหน้าอเมซิ่งสวิงกิ้งแบบนั้นค่ะ นั่นหาใช่คำฉันไม่ แต่เป็นซือเจ๊คาโอรุเปิดประทุนเองโดยเฉพาะ พี่แกคว้าไอ้เครื่องสื่อสารนั่นแล้วจัดหนักทันที ป่านนี้ไอ้พวกรุ่นพี่หูอื้อกันแล้วแหง = =^ แต่ช่างมัน! แรงจริงเพื่อนกู~~~~ d(>3<)b
'อย่า!! หยุดเด๋ยวนี้!! ยู๊ดดดดดดดด!!!!!!!'
ป้าบ!
และแล้วเสียงสุดท้ายของรุ่นพี่ก็ไปพร้อมเครื่องสื่อสารที่พังยับแหลกสลายด้วยน้ำมือของสาวโหดเพื่อนฉัน =O= โอ้ว~ มายด์~ ก๊อด~
ว่าแต่มันจะแหกปากว่าหยุดๆ กันทำไมฟะ = =?
ณ ปัจจุบัน[สถานะการณ์ด้านนอก]
"ไอ้พวกลูกเล็กเด็กดำทั้งหลายถอยโว้ย! อยากโดนทุบพร้อมตุกเรอะ!"
"แล้วพวกลุงๆ จะมาทุบตอนนี้ทำก๋งอะไรล่ะคร้าบบบบ!! TOT"
ด้านนอกแหกปากกันลั่นพร้อมพยายามกันไม่ให้พวกคนงานก่อสร้างเอาลูกตุ้มทุบตึกร้าง เหตุเพราะรุ่นน้องทั้งหลายแหลยังสิงสถิคอยู่ข้างในและไม่มีทีถ้าว่าจะออกมาแต่อย่างใด
"ยังไงก็รอให้.."
"ไม่ได้โว้ยยยยยยยยยย!!!!!! คนจะทำงานทำการ!!! เฮ้ย!! เอารถเข้ามาเลย!"
รถเครน(...ถูกมั้ย?)คันยักษ์เคลื่อนตัวเข้ามา พร้อมลูกตุ่มที่เหวี่ยงใส่อาคารทันที!!!!!!
โครมมมมมมมมมมม!!
[Misano talk]
สวัสดีค่ะ... ดิฉันฮาโนริโนะ มิซาโนะ... นี่คือข้อความสุดท้ายก่อนจะตายโดยฝีมือนายสุดที่รักของบ่าว *0* (เหอ = =??) ขอให้ทุกท่านที่ได้อ่านส่งมันไปถึงบิดามารดร ณ ทุ่งนาและยุ้งฉางว่า นังมิซาโนะผู้นี้เดี้ยงเพราะรัด ขัดสนเพราะแกลบ นอนแนบระอาใจ... เฮ้ยยยย!! นี่เพ้อบ้าอะไรวะ!! ไม่ใช่สารสั่งตายนะโว้ยยย!! T[]T+++
โครมมมมมมมมมมม!!
"หึๆๆๆ...."
จู่ๆ การินสุดที่รักก็หัวเราะเสียงสุดจิต *0* อุกรี๊ดดดด! นี่ฉันมีบุณล้นพ้นอะไรเช่นนี้ที่ได้ยลเสียงหัวเราะของเขา อร๊ายยย!(กุจะบ้าตาย - -*)
"มีอะไรหรอตัวเอง *0*"(เสียงหยดย้อย จะไว้ชีวิตเค้าแล้วใช่ม๊ายยย!)
"เชิญแหกปากเรียกปั๋วไปเถอะ! ยัยแม่มด!!! กลับ!!!!!!!!!"
ว่าแล้วทั้งสองก็โกยแนบออกจากห้องไป อ้าว! กลับมาก่อนเซ่ที่ร๊ากกก TOT ยังไม่บอกเบอร์เค้าเยยยย(มันใช่เวลาห่วงเรอะ!!)
"มิซาโนะ! ทิน!"
คิซาเมะวิ่งหน้าเหลอหลาเข้ามาหาพวกฉัน พอเห็นสภาพก็อ้าปากหวอเป็นมุมป้านแล้ววิ่งมาแกะเชือกออก
"หนี!! ตึกจะโดนทุบแล้ว!!"
"หา!! =[]=!!"
ตึงงง!!!
ไม่ทันขาดคำ อยู่ๆ ลูกตุ่มที่ไหนไม่รู้ลอยละลิ่วปลิวมาเต็มๆ ที่ด้านข้าง O.O พื้นเริ่มแตกเสียงเปรี๊ยะๆ~ นั่นทำให้ฉันกับทินและคิซาเมะโกยกันแนบราวกับมาริโอ้โหม่งเห็ดก็ไม่ปาน =[]=! พระท่านสอนไว้ว่าโกยเถิดโยม!!!
[Fun talk]
ตึงงงงงงงงงงงง!!
"บักหัวแดงเอ๊ย! ลูกตุ่มนั่นลอยมาแล้วววว!!"
ผมแหกปากลั่นแล้วกระโดดหลบลูกตุ่มที่โผล่มาจากไหนไม่รู้มาทุบหลังคาอาคารข้างๆ จนเศษซากกระเด็นมาเฉียดหัวผมไปนิดเดียว T^T! ก็ว่าเสียงโหวกเหวกเมื่อกี้มันอะไร ทีแท้ก็มาทุบตึก ว่าแต่ไอ้พวกนี้มันบ้าหรือเปล่าวะเสรือกอุตริมาทุบเอาตอนนี้!! =[]= ตอนโรงเรียนปิดเทอมทำไมไม่ทุบว่ะครับ!
"แปปสิวะครับ! อ๊ะ แกะยันต์ได้แล้ว"
บักหัวแดงว่าพลางชูไอ้ใบแดงๆ ขึ้นมีพร้อมไฟสีดำลุกพรึ่บๆ OoO! อู้วว! ไอ้นี่มันเล่นของหรือไงวะ แล้วตรงหน้าเราก็มีแสงสีขาวส่องมาจากท้องฟ้าพร้อมร่างของผีที่เราเจอขึ้นสู่สวรรค์ไป... ส่วนผีสาวผมม่วงที่ชื่อคาเรนอะไรสักอย่างก็เข้ามาหาบักหัวแดงตามเดิม แม่จ๋า~~~!! TOT ผีหลอกกก~~!!
"คร่อก~!"
"คาเรน... ลากมันออกไปด้วย..."
แคสว่าพลางชี้ฟุนที่สลบเหมือดคาที่ด้วยท่าแยกแข้งขาปาทังก้าอันน่าหวาดเสียว
"ค่ะท่านแคส = =..."
คาเรนถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ แล้วลอย(?) ไปแบกฟุน ทันใดนั้นแผ่นซีเมนต์อันใหญ่ที่ลอยมาอย่างเร็วก็แตกสลายในพริบตา!! ด้วยฝีมือของสาวผู้หนึ่งที่บินเข้ามาใช้ไม้กอล์ฟพาดเข้าไป...!?
"พี่อาริน!"
"สวัสดีจ้ะแคส~"
[Sasori talk]
ผมจะฆ่าไอ้รุ่นพี่เวร!!
ปากมันบอกว่าดีนัดดีหนาดูตารางมาไม่มีผิดพลาด แล้วนี่อะไร! พวกลุงๆ ใส่ผ้าไอ้โม่งเข้ามาทำท่าจะทุบตึงพร้อมหมายและรถอย่างดี!! =_=^^ พวกผมเลยลำบากต้องวิ่งขึ้นมาจากยัยพวกนี้ลงไปซึ่งพอมาถึงพบว่ายัยพวกนั้นกอดกันกลมกิ้งเป็นลูกบอล -*-
"กรี๊ดดดดดดดด!!!"
"-_-"
"กร๊าดดดดดดดดด!!!!!!"
"-_-"
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!"
"-_-"
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"
"-_-"
"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!"
"พอ!!"<< ตะโกนอย่างเหลืออด
"ตึกจะถล่มวะเฮ้ยโว้ย! TTOTT"
คนที่ชื่อคาโอรุแหกปากขึ้นมา...
"อุกรี๊ดดดดดด! TTOTT"
แล้วยัยผมเหลืองก็แหกปากต่อ... เออ... ดี... เอามันเข้าไป -*-
"เฮ้ย! นี่พวกเธอเลิกแหกปากสักทีเถอะขอร้อง!! รีบวิ่งออกไปสักที!!! อยากตายอยู่ที่นี่เหรอ!!"
ผมตะโกนแล้ววิ่งไปแกะทุกคนออกจากกัน พอออกได้แล้วต่างคนก็ต่างพากันวิ่งแบบลืมความเป็นเพื่อนเลยทีเดียว... นี่ล่ะหนอมนุษย์ = =^
ปึงงงงงงงง!!
"อ้ากกกกกกกกก!! ขาช้านนนนนนน!! TTOTT"
ยัยเซ่อนี่!!
ผมก็อยากตะโกนด่าเดอิดาระหรอกนะ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว เมื่อกี้หินก้อนใหญ่ลงมาทับขายัยนั่นจังๆ รู้สึกว่าขาจะหักด้วย ผมรีบวิ่งไปช้อนตัวยัยนั่นโดยระวังขาข้างซ้ายแล้ววิ่งออกมาทั้งแบบนั้น ก่อนตึกจะถล่มเป็นหน้ากลอง...
ตูมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เช้าวันต่อมา... อา... อา...
"ไงไอ้ด้วนเดอิ =O="
"เงียบไปเลยคาโอรุ = =+++"
-----------------------------------------------------------------------------
100% ซะที!!! วู้วววววววววว!! อัพต่อล่ะจ้ะ~!
ความคิดเห็น