[fic naruto] ถึงคุณแม่... โรงเรียนหนูมีแต่ผู้ชาย!!!

ลำดับตอนที่ #19 : lllChapter 13lll ด้วน Vs ง้อย

ตอนนี้ฉันได้กลายร่างเป็นนังด้วนเดอินั่งอยู่บนรถเข็นถูไปไถมาขยับไปไหนต่อไหนเองแทบไม่ได้ TOT ดีนะที่ค่าพยาบาลทั้งหมดไอ้พวกรุ่นพี่พากันรับผิดชอบไม่งั้นฉันคงอกแตกตายเพราะค่าวิลแชร์และเข้าเฝือก

"นังด้วนเดอี๊~~~~~~!!!"

เสียงฟุยุกิประสานคาโอรุลอยมากระทืบแก้วหูแต่ไกล.... โอ้ว มายด์ เอีย T^T หูกรู

"อะไรยะ เอาซะขี้หูเต้นระบำ =O=^"

"แกต้องไปจัดเอกสารให้ฝ่ายปกครองไม่ใช่หรือไง =_=^"

"สภาพนี้ครูยังจะใช้ฉันอีกเหรอ TOT"

"เออ!!"

"โหดร้ายว่ะ!! =[]="

"โคตร =_=b" ฟุยุกิตบบ่าฉันพร้อมยกนิ้วประมาณว่า ทำใจเสียเถิดเพื่อนเอ๋ย ทีหลังฉันจะไม่รับบทนางเอกฟิคเจ๊อีกแล้ววว TT^TT (ตูไม่เกี่ยววว แก๊สโซฮอลล์ผิดดดด : มุกชาติไหนเพ่...)










ห้องฝ่ายปกครอง...

โอ๊ว! อเมซิงสวิงกิ้งมั่กค่ะ TOT อาจารย์แกหมักหมมงานได้ปานภูเขาเลากาอาณาเขตเหลือล้นจริงๆ มองไปแทบไม่เจอหัวล้านๆ ของแกเลยทีเดียว คงสงสัยล่ะสิว่าฉันโผล่มาในสภาพขาเน่าแบบนี้ได้อย่างไร เรื่องนี้ต้องขอบคุณน้ำใจของมิซาเมะจังที่อุตส่าห์พาฉันมาส่งถึงที่ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีงานต้องทำ

แต่ทำไมให้หัวแดงคู่บารมีของฉันต้องมาด้วยก๊านนนน T^T!!

"หึ เซ่อซ่าจนได้เรื่องสินะ"

"นายเองก็แขนด้วนไม่ใช่เหรอซาโซริที่รัก *0*+"

"เพราะใครละฟะ!!"

ซาโซริหันมาแยกเขี้ยวใส่ฉันด้วยสภาพมือขวาเข้าเฝือกตอนตึกถล่ม =O=;; นี่ทำเอาฉันเถียงหรือแขวะไม่ออกทีเดียว

"แล้วทำไมนายต้องมาจัดเอกสารด้วยล่ะ"

"แตะบอลไปโดนหัวเหม่งๆ ของแกเต็มที่เลยน่ะสิ..."

หมอนั่นกระซิบแต่ฉันแทบฮาแตก กร๊ากกกกก!! เซ่อพอๆ กันนั่นแหละ >w<

"มาหรือยัง นายอากาสึนาโนะ ซาโซริ!!"

"ครับ =_="

"คัมมอนนนน~ #-_-++"

พออาจารย์เหม่งแกเงยหน้าขึ้นมาฉันแทบลงไปเต้นแทงโก้กับพื้นให้ได้ หัวแกปูดเป็นลูกขะหนุนแถมมีผ้าพันแผลอันเบ่อเริ่มแปะอยู่ อุวะฺฮ่าๆๆๆ ขำโว้ยยย >[]<~~

ผ่านไป 5 นาทีหลังจากซาโซริโดนบ่น 'จารย์แกก็เดินปึงปังออกไปพร้อมงานที่ต้องจัดกองอยู่ตรงหน้าฉัน TwT;; โอ้ว แม่จ๋า ซาร่า แฟนคลับที่รักคะ~ มาช่วยนังเดอิแห่งบ้านปูปลาจัดเอกสารสิคะ~

FC : เผ่นนนน!!!

~เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย... ฉันทำ.. อะไรให้ท่านเคืองงง โกรธ~

(^ เพลงหากิน -_-b)

"ไอ้คุณมิซาโนะไปไหนก็ไปเลยป๊ายยยย!! =[]="

ฉันคว้ารองเท้ามาปาใส่หน้าไอ้เพื่อนเลิฟที่อุตส่าห์ยกลำโพงมาเปิดเพลงประกอบละครสุดฮิตติดปากแม่ค้าพ่อบ้านแม่เรือนต่างๆ นาๆ จนตอนนี้ได้กลายเป็นมุกหากินของเจ๊ไลท์ไปเรียบร้อย(เดอิเอ๊ย! มุกซ้ำไม่ฮาหรอกนะลูก =_=^)

"ยัยสมองถั่วเอาบัญชีไปรวมกับงานได้ยังไงหา!!"

"=[]= ก็เค้าไม่รู้~~"

"ตัวหนังสือเด่นหราหน้าปกเนี่ยนะไม่รู้!! -_- สมองเธอมีแต่ขี้เลื่อยใช่มั้ยน่ะหาาา!"

"แรงไปแล้ววว TOT"


และทั้งสองก็ปะฉะดะกันทางวจีแบบนี้คลอด 3 ชั่วโมงโดยไม่ได้สังเกตเห็นสายตาอาฆาตพยาบาทของเหล่าครูบาอาจารย์ในห้องแต่อย่างใด...
























[Konan talk]


ลืมฉันหรือยังเอ่ยยย~ -*-?

ก่อนเข้าเรื่องระบายสัพเพเหระก่อนนะคะ ดูเหมือนเจ๊ไลท์เธอจะลืมไแล้วว่าฉันเองก็เป็นนางรองของฟิคเรื่องนี้ทว่ากลับแทบไม่ให้ฉันได้มีบทบาทกับเค้าเอาซะเลย T^T ไม่อยากนับหรอกนะกลัวปวดใจ ฮืออออ!!!

เอาล่ะ มาถึงเรื่องการงานบ้าง =_= หลังจากที่ฉันหายหัวไปไม่ใช่ว่าไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ฉันได้รับเลือก(แกมบังคับ)จากรุ่นพี่สาวใหญ่ไฟแรงอย่าง 'พี่อาริน' มาเป็นรองประธานนักเรียนสมาชิกสภานักเรียนแข่งขันกับพวกประธานกลุ่มเก่าเพื่อควบคุมกฏเกณฑ์โรงเรียนนี้ใหม่ทั้งหมด... โอ้ว... =[]=

ตอนนี้ฉันเองก็กำลังประชุมเกี่ยวกับการหาเสียงอยู่ สมาชิกของเราตอนนี้รวมฉันไปด้วยก็มีอยู่ 5 คนได้แก่...

"แผนที่จะโต้วาทีเสร็จหรือยังจ้ะโคนัน"

"เสร็จแล้วค่ะรุ่นพี่ -_-;"

แน่นอน รุ่นพี่อารินประธานสภา

"แหม ขยันจังเลยนะจ้ะ อารินต้องให้รางวัลโคนันด้วยล่ะถ้าชนะ"

"ไม่ลืมอยู่แล้วจ้า"

รุ่นพี่เซซิเรียเลขาทิการสุดเซ็กซี่~ ผมสีทองมัดรวบจุกสวมแว่นและหน้าอกหน้าใจไซค์.... หึๆๆๆ...(ความลับของราชการนะจ้ะ)

"พี่อาริน~ พี่โคนัน~ ฮานะกับคูห์ทำป้ายให้เสร็จแล้วนะคะ"

"ขอบคุณมากจ้ะ ^^"

สุดท้าย สมาชิกรุ่นน้องทั้งสองผู้น่ารัก ฮานะและคูห์จังผู้รับหน้าที่ทำป้ายหาเสียงและอื่นๆ อีกมากมาย รวมๆ แล้วสภานี้เหมือนกับจะโค้นล้มพวกสภาเก่ายังไงไม่รู้นะ = =;; 

"เอ้าล่ะ~ ไปหาเสียงกันเถอะทุกคน ^_^"









"โอ้ววววววววววววววววว!!!!!!!!! O~"

เสียงนักเรียนชายทั้งหลายแหกปากลั่นเมื่อพวกเราเดินขบวนเข้ามา... หึ...หึ ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะ.....!!!

เราเดินขบวนในชุดคอสเพลย์น่ะเซ่!!~~ =[]= อ๊ะ ไม่สิ มีฉันคนเดียวที่ไม่ได้คอสแต่ถือกล่องใส่คะแนนอยู่


 
 

 
 
(เฮ้ยๆ! น้ำลายใครเช็ดด้วย =[]=+)




"ทุกคน!~ อย่าลืมเลือกรุ่นพี่อารินเป็นประธานนะคะ เนี๊ยว~"

"โมเอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!"






[Deidara talk]

"เฮ้อออ~ เสร็จสักที =O=!"

"=_="

"มองหน้าฉันทำไมอ่ะซาโซริ *0*?"

"=_= ตอนนี้ฉันพึ่งคิดได้ล่ะ"

"เรื่องอะไรเหรอ?"

ฉันว่าแล้วจัดแฟ้มเรียงให้เข้ากัน

"เธอกลายเป็นด้วน ส่วนฉันมันก็ง้อย ใครจะเอาเอกสารไปให้อาจารย์ที่ห้องประชุม..."

"... เออว่ะ = =!!"

"ตะ... ตลกเนอะ ฮ่าๆๆๆ =O=;;"

"นั่นสิ! โคตรตลกร้ายเลยอ่ะ โฮๆๆๆ ={}=!!"

พวกเราหัวเราะกลบเกลื่อนกันและกัน(?)และพยายามหาวิธีถ่อสังขารเดี้ยงๆ ไปห้องประชุมอย่างด่วน

"เอาอย่างนี้สิซาโซริ"

"ว่ามา"

"แขนอีกข้างนายก็ยังใช้ได้ใช่มั้ย งั้นก็ให้ฉันถือเอกสารแล้วนายเข็นรถไง ง่ายออก"

"โอเค"

ปึง! 

แอ๊ฟฟฟ! ={}= ไอ้เอี่ยยยย~! วางมาด๊ายยย!! จุกตะเฟร้ยยย!

ซาโซริค่อยๆ เข็นฉันออกไปยังห้องประชุม ขณะนั้นเองขบวนเห่นางแมว เอร๊ย!! ไม่ใช่ นั่นมันหาเสียงประธานนักเรียนคนใหม่ต่างหาก แต่งคอสเพลย์ซะด้วย อืม... -_-;;

ว่าแต่นี่พวกเรากำลังจะชนหรือเปล่า? 

"ซาโซริ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"เฮ้ย! OoO"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"

โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!


.......................................................


.....................................


.............................


......................


..................


..............


..........


......


...

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เอกสารกับใบปลิวของทั้งสองสลับกันครั้งใหญ่ แต่อารินก็สามารถชนะการเลือกตั้งได้อย่างงงๆ ส่วนอาจารย์โล้นของเราก็ได้เงินเดือนเพิ่มจากการประชุมด้วยนโยบายของอาริน


เอวัง...