คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ไอ้คนไร้หัวใจ!!
| ||||
| ||||
Name : นารูโตะ [ IP : 125.27.181.88 ] |
แปะๆๆๆ (-/\-) ขอตบมือให้น้องโตะ! แนะนำได้ดีมากมายเรยจ้า >O<~~ เด๋วไลท์จัดให้แน่นอนนนนนน แต่... อาจช้านิดนึง แหะๆ = =;(ช่าวงนี้ผีหนังเข้าสิง เลี่ยนไปขออภัย)
------------------------------------------------------------------------------
"...."
"- -*"
"...."
"- -**"
"........................."
"พูดเดะ - -***"
"ไม่ =_="
เดอิปฏิเสธครั้งที่...(นับนิ้ว)ล้านเพราะโซอิขยั่นขยอให้เดเดพูดเรื่องที่ไม่ยอมเจอหน้าซาโซหลายวัน แต่ยังไง๊ ยังไงเดเดก็ยังไม่ปริปากพูดซักกะคำ
"ถ้าไม่พูดแล้วจะรู้ม๊ายยยยยย(วะ)"
"ก็ไม่ต้องรู้เดะ"
"ทะเลาะกะเฮียซาโซเรื่องไร บอกมาๆๆๆๆๆ"
"ชิ..."
"เฮ้ออออ~... มียัยซันนี่เข้ามาเกี่ยวด้วยชิมิ?"
"รู้ได้ไง"
"แอบฟัง - -"<<ตอบได้เต็มปากเต็มคำมาก
"- -**"
เดอิล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วมองเพดาน
"อย่าสนใจเลยโซอิ"
"..."
โซอิลุกจากเตียงแล้วเดินไปทางประตู
"จะไปไหนน่ะ"
"คิดบัญชีนิดหน่อยน่ะ"
ปัง
'นายเห็นชั้นเป็นของเล่นแก้เซ็งรึไง'
'นายเห็นชั้นเป็นแค่สิ่งของเหรอ'
"บ้าชิบ"
คำพูดของเดอิดาระเข้ามาในหัวซาโซริหลายรอบแล้ว
"พี่ซาโซ ขอคุยด้วยหน่อย"
"มีอะไรโซอิ..."
"พี่ซาโซ ยัยซันนี่ไปทำอะไรไว้น่ะ รู้รึเปล่าว่าองค์หญิงเสียใจน่ะ"
"..."
ซาโซริมองน้องตัวเองด้วยสายตาเย็นชา
"เธอเรียกยัยนั่นว่า 'พี่' แล้วใช่มั้ย"
"(- -)(_ _)(- -)"โซอิพยักหน้า
"หึ... โซอิ ฟังให้ดีนะ มากิน่ะ ตายไปนานแล้ว"
"เรื่องนั่น..."
"เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรอ"
"รู้!"
"ถ้ารู้แล้วยังจะไปเรียกยัยนั่นว่าพี่อีกหรอ! ยัยนั่นไม่ใช่พี่เธอนะ!"
"แต่เค้าเหมือนมากินี่นา!"
"ฮึ่ย~"ซาโซริกุมขมับตัวเองอย่างหัวเสียนิดๆ(รึเปล่าฟะ -*-) "แต่ยัยนั่นก็ทำให้มากิกลับมาหรอกนะ"
"..."
"มีหัวน่ะหัดคิดซะมั่ง! ให้ตายเค้าก็ไม่กลับมาหรอกนอกจากเธอจะตายเท่านั้นแหละ!"
"..."
"..."
"ถ้าหนูตาย..............................งั้นเหรอ?........................"
โซอิพูดเสียงอ่อนลงแล้วมรุดตัวลงกับพื้น น้ำใสๆเริ่มออกมาจากตาของเธอถึงแม้เธอจะพยายามเช็ดมันออก
"บ้าชะมัด... อย่าออกมาสิเจ้าน้ำตาบ้า..."
"โซ..."
"ฮึก... นึกว่า... จะไม่ร้องซะอีก"
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ ซาโซริพยายามไม่มองน้องตัวเองและหันไปทางอื่น
"ไม่ไหวแล้วโว้ย!"
เดอิที่แอบฟังอยู่ตะโกนแล้วเดินออกจากต้นไม้ไปหาโซอิทันที ดอิหันไปมองซาโซริอย่างโกธรๆแล้วเริ่มตะหวาด
"นายเป็นพี่ประสาอะไรของนายฮะ! ด่าน้องแรงจนร้องไห้แล้วไม่รู้จักขอโทษอีก"
"เธอเกี่ยวอะไรด้วย?"ซาโซริเลิกคิ้วถาม
"ก็ยัยนี่ให้ชั้นเป็นพี่น่ะสิ"
"เธอคิดว่าจะแทนมากิได้เหรอ ง่ายไปมั้ง ถึงโซอิเรียกเธอว่าพี่ เธอก็ไม่ใช่มากิอยู่ดีนั่นแหละ"
"นายไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย นายเป็นพี่เค้าแท้ๆแต่กลับว่าแรงจนร้องไห้ ยังจะมาเรียกตัวเองว่าพี่อีกเหรอ หัดดูตัวเองซะมั่ง ถึงชั้นจะแทนมากิไม่ได้แต่ชั้นก็ว่าชั้นทำหน้าที่พี่ได้ดีกว่านายแล้วกัน!"
"..."
"นายน่ะมันเย็นชา ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่นหรอก....................... ไอ้คนไร้หัวใจ!!!"
"..."
"..."
"หึๆ..."
ซาโซริหัวเราะนิดๆแล้วเสยผมที่ปรกหน้า
"ชั้นมันก็ไม่มีหัวใจตั้งนานแล้วล่ะ ตั้งแต่เด็กๆ ชั้นไม่เคยแคร์ใคร ไม่สนความรู้สึกคนอื่น ไม่เคยทำหน้าที่พี่ที่ดี แล้วไงล่ะ ทำยังไงได้ ชั้นมันไร้หัวใจจริงๆนี่นา"
"ชิ..."
เดอิดาระพาโซอิไปที่ห้องแล้วช่วยปลอบให้หยุดร้องไห้จนหลับไป
-----------
จบแว้ว!!
ความคิดเห็น