Hello Cute Boy! ยัยเฉิ่มตัวร้ายกับนายมุ้งมิ้ง

นี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่ง 

เพราะงั้นถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่าาา

แนะนำตัวละครหลัก

ชื่อ: นายธนะวิวัฒน์ ภักดีวัชรสกุล (เร็น)

ชั้นปี: ม.ปลายปี 3 

"ผมเป็นคนหวงของมาก เพราะงั้นถ้าใครก็ตามมายุ่งกับอะไรที่เป็นของผม ก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะครับ :)"

ชื่อ: นางสาวทวีทรัพย์ธาดา วลีปรีดากุล (ครีมหรือวิปครีม)

ชั้นปี: ม.ปลายปี 3 

"ถึงฉันจะดูไม่เหมือนคุณหนูเอา แต่ใจตามละครแต่คุณหนูก็คือคุณหนู เพราะงั้นอะไรที่ชอบ...ฉันก็ต้องได้ :P"

บทนำ

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสามคนและหญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินพูดคุยกันมาตามทางภายในสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่ไร้ซึ่งผู้คน ‘ซัมเมอร์’ ชายหนุ่มหน้าทะเล้นกำกระดาษในมือแน่นด้วยความรู้สึกที่ทั้งโกรธ เสียใจ และปล่อยวางกับคะแนนสอบที่ไม่ได้ใกลเคียงกับคำว่าผ่านของเขา

“แกสอบตกอีกแล้วหรอวะซัมเมอร์” ‘ซีโร่’ หนุ่มหน้านิ่งผู้ชีวิตนี้แทบไม่เคยเปลี่ยนสีหน้าแสดงอารมณ์ออกมาเลยท้วงขึ้นมาในขณะที่ทั้งสามคนเดินโค้งผ่านต้นไม้ขนาดใหญ่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสนามบาสเก็ตบอล

“เออดิ!” ซัมเมอร์ตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิด

“ทำไมแกถึงตกทั้งๆที่ออทัมได้ที่สามของห้องล่ะ นี่เป็นแฝดกันจริงๆรึเปล่าฮึ

“ฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมน้องชายฉันถึงไม่ได้มันสมองมาบ้าง ตกแล้วก็ปล่อยมันไป แต่สอบซ่อมต้องผ่านนะ!" ออทัมพูดพร้อมเอาลูกบาสที่กอดอยู่ไปเคาะหัวซัมเมอร์เบาๆ

   "แล้วถ้าซ่อมแล้วไม่ผ่านล่ะ?" ซัมเมอร์บ่นลอยๆ

   "ก็ซ่อมอีกรอบไง ^^" ชายหนุ่มอีกคนที่ชื่อ 'เร็น' หนุ่มลูกครึ่งผมสีซิลเวอร์บลอนด์ตอบขึ้นมา

   "แกก็พูง่ายดิวะเร็น แกมันที่หนึ่งตลอดนี่"

   "ไม่ตลอดสักหน่อย"

   "มีครั้งไหนหรอที่แกไม่ได้ที่หนึ่ง?!"

   "นึกก่อน.......ก็ไม่มีนี่หว่า -.-"

   "เออ! พ่อคนเก่ง!!!" ซัมเมอร์ก้าวเท้าฉับๆๆนำอีกสามชีวิตไปอย่างรวดเร็ว

   "อ้าว! ไอ้ซัมงอนเฉยเลยเว้ย -0-;;"

   ซัมเมอร์ที่เดินนำไปจู่ๆก็หยุดเดินแล้วไปหลบอยู่หลังต้นไม้แถวๆสนามบาสที่พวกเขากำลังจะไปเล่น

   "อ้าว...หลบไมอ่ะ?" ออทัมถาม

   "ชู่วววว! มาดูนี่ๆ" ซัมเมอร์กวักมาเรียกทุกคนให้เข้ามาหลบหลังต้นไม้แล้วดูอะไรบางอย่าง

   ..........

   ..........

   ..........

   ตุบ ตุบ ตุบ เอี้ยด! ฟุบ~

   เสียงรองเท้าบาสเก็ตบอลสีดำสนิทที่เสียดสีกับพื้นและเสียงลูกบาสที่เด้งกระทบกับพื้นดังไปทั่วสนามบาสในสวนสาธารณะที่สงบสุขและไร้ซึ่งผู้คนช่วงพระอาทิตย์ตก ลูกบาสที่ถูกชู้ตออกจากปลายนิ้วเรียวยาวลอยลงห่วงอย่างสวยงามโดยร่างเพรียวบางที่ลอยอยู่กลางอากาศถอยกลับมาเล็กน้อย

   "โอ้ย....." เสียงแหบๆครางเล็กน้อยเมื่อลงมาจากการกระโดด มือก็ก้มกุมข้อเท้าที่เจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างกระทันหัน

   ฟึบ!

   ออทัมที่เห็นหญิงสาวก้มลงไปจับข้อเท้าก็รีบลุกตามสัญชาตญาณของผู้หญิงที่อยู่กับน้องชายตัวแสบซึ่งบาดเจ็บจากกีฬาอยู่บ่อยๆทันที

   "อย่าเพิ่งใจร้อนน่าออทัม" ซัมเมอร์รีบหยุดเธอไว้

   "กำเริบอีกแล้วแฮะ - -;; ไว้กลับมาเล่นวันหลังแล้วกัน" ร่างบางๆเดินไปเก็บลูกบาสราคาแพงคุณภาพระดับดีเยี่ยมของตัวเองแล้วเดินออกมาจากสนามก่อนจะผ่านสี่ชีวิตที่ซ่อนอยู่หลังต้นไม้ไปโดยไม่ได้เอะใจเลยแม้แต่นิดเดียว

   "คนเมื่อกี้เป็นใครน่ะ ทำไมเพิ่งเคยเห็น สาวสวยขนาดนี้ฉันไม่น่าพลาดได้นะ (' '  )" ซีโร่ถามขึ้นมา

   "ใครจะไปรู้ยะ -0-;; ฉันก็เพิ่งเคยเห็น" ออทัมหันไปตอบซีโร่พร้อมตบหัวซีโร่หนึ่งทีก่อนที่ทุกคนจะเดินนำไปที่สนามทิ้งให้เร็นยืนคิดอะไรอยู่คนเดียว

   "หืมมม~ เป็น fade away ที่สวยไม่เบานี่...ผู้หญิงคนนั้นน่าสนใจจริงๆ" 

   "ไปกันเถอะเร็น เดี๋ยวจะมืดเอาซะก่อนนะ มัวแต่บ่นอะไรอยู่ได้"

   "จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร้าบท่านออทัมมมมม~"