อดีตของเด็กหญิง

เนื้อเรื่อง

"ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยมีชีวิตอันแสนสุขสบายแต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว"

             หญิงสาวผมดำสวมผ้าคลุมหน้ากับเสื้อผ้าสีน้ำตาลเก่าๆพูดเรียบๆ

    "ช่วยเล่าเรื่องของคุณให้ดิฉันฟังหน่อยได้ไหมคะ คุณ…เอ่อ คุณนาย…ส " คริสจิตแพทย์หญิง วัยกลางคนถาม

    "อย่าเรียกฉันอย่างนั้นเลยค่ะ ช่วยเรียกฉันว่า ลู จะได้ไหมคะ"สาวผมดำพูด

    "แน่นอน ลู"คริสมองตาของลูผ่านผ้าคลุมที่ลูสวมอยู่ เพราะจิตแพทย์อย่างเธอ นั้นรู้ดีว่าการทำให้คนไข้เชื่อในตัวของจิตแพทย์ก็เป็นสิ่งที่สมควรจะทำ

    "พวกคนที่ส่งคุณมาหาฉันบอกว่าคุณเป็นคนไม่รู้จักพอ ช่วยตอบฉันได้ไหมคะ ว่ามันจริงรึเปล่า"

    "พวกนั้นไม่ได้ส่งฉันมาฉันมาของฉันเอง แต่ก็จริงอย่างที่พวกเขาว่า ฉันเป็นคน ไม่รู้จักพอ และไม่เคยคิดที่จะพอ"        ลูกระแทกเสียง ขนาดคริสยังแปลกใจเพราะ คิดว่าจากคนที่อารมณ์นิ่ง เหมือนตอนแรกจะเปลี่ยนไปได้มากถึงขนาดนี้

    "เอาล่ะค่ะช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดได้ไหมค่ะ"คริสพูด

    "ได้แน่นอนค่ะ" ลูปรับเสียงให้กลับเป็นปกติ  "ฉันมีพี่ชายทั้งหมดสามคน ครอบ ครัวของฉันมีฐานะดี ฉันรู้ว่าพ่อกับแม่รักฉันมาก เวลาที่พวกเราต้องการอะไรท่าน ก็จะซื้อมาให้พวกเราตลอด แม่ซื้อตุ๊กตาให้ฉันมากมาย พ่อก็ซื้อของเล่น ของใช้ และเครื่องประดับให้ฉันมากมาย เเละเมื่อฉันบอกว่าต้องการ ความสงบทุก คนก็จะ ไม่พูดอะไรกันเลยตลอดทั้งวันนั้นๆ  เมื่อพ่อรู้ว่าฉันต้องการความสงบพ่อก็เลย สร้างบ้านหลังใหม่ให้กับฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยได้ก้าวเท้าเข้าไปในนั้นเลย แม่เอาแต่ พาฉันไปออกงานตลอด ส่วนพ่อก็พาฉันไปเที่ยวตลอดแต่ก็ไม่เคยให้เวลากับฉัน ท่านเอาแต่ทำงานอย่างเดียวเพื่อหาเงินมาซื้อสิ่งของให้กับฉัน แต่ว่าทั้งหมดนั้น ก็ ไม่ ใช่สิ่งที่ฉันต้องการเลยซักนดเดียว"แต่ว่าทั้งหมดนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ เลย"

    "แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกพวกเขาไปล่ะว่าเธอต้องการอะไร"

    "ก็เพราะ…เพราะฉันไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรไงล่ะ"เสียงของลูดู เศร้าลงดูน่า เป็นห่วง

    "แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกพวกเขาไปล่ะว่าเธอต้องการอะไร"

    "ก็เพราะ…เพราะฉันไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรไงล่ะ"เสียงของลูดู เศร้าลงดูน่า เป็นห่วง

    "แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าเธอต้องการอะไรสาวน้อย"คริสพูดเหมือนกำลังพูดอยู่ กับเด็กหญิงอายุแปดขวบ "เธอต้องการเวลาและความเข้าใจ"คริสยิ้มอย่างจริงใจให้ กับลู "เดี๋ยวฉันจะบอกครอบครัวของเธอให้เอง ตอนนี้ไปเถอะ ไปทำสิ่งใดก็ได้ ที่ เธอต้องการจะทำมัน"

            ลูหันหลังและเดินจากไป ส่วนคริสก็เตรียมตัวสำหรับคนไข้คนต่อไป แต่นี่ลูก็ได้เป็นคนสุดท้ายของวันนี้แล้ว เธอเงยหน้ามองนาฬิกา ตอนนี้ทุ่มกว่าๆ แล้ว เป็นเวลาหกชั่วโมงกับการสนธนาสั้นๆแต่ยาวนานกับลู หลังจากที่เธอตัดสินใจรับลูไว้เป็นคนไข้เนื่องจากไม่มีจิตแพทย์คนไหนยอมรับลู ไว้เป็นคนไข้ถึงแม้จะหกชั่วโมง แต่คริสก็ว่ามันคุ้มค่าที่สามารถแลกกับ รอยยิ้มที่ เต็มใจของคนที่ได้มีความสุขครั้ง แรกในชีวิต

+ +