คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF] Backing FRIEND - 'แฟนคลับ' `+ ¦ _ Donghae x Hyukjae [2]
Backing Friend
Part 2
Donghae x Eunhyuk
[FANCAM] 111109 Wonhae At Incheon Airport {Donghae Focus}
Allrisesilver วิดีโอ 64 รายการ สมัครรับข้อมูล
“ลงคลิปไปไม่ถึง 4 ชั่วโมงแม่ง 5 พันวิวละ...มึงดังแล้วครับพี่ฮยอกแจ.....อ้าวไอ้เหี้ย!! ใครกด Dislike ไป 8 คนวะสัด!!” เสียงคนในปลายสายพูดพร้อมกับเสียงเคาะแป้นคีย์บอร์ดปั๊กๆ ผมได้แต่นั่งกด Play คลิปแฟนแคมวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น พอถึงช็อตที่ทงเฮทำหน้าหมั่นเขี้ยวใส่แล้วก็...
โอย....
“กูว่าอีพวกกด Dislike แม่งต้องเป็นพวกหน้าเหียกที่อิจฉาความโมเอ้ของทงเฮแน่ๆ” ยังไม่จบ คยูฮยอนยังคงอารมณ์ค้างนึกขัดใจกับพวกที่ไปกด Dislike คลิปของผม ถามว่าใส่ใจเรื่องนั้นไหม ก็ช่างหัวแม่งเถอะครับ..คนกดไลค์เกือบห้าร้อยคนจะไปแคร์ทำไมกะอีแค่ 8 Dislike ก็เพราะ...
‘เป็นดาราเป็นศิลปินมีคนรักก็ต้องมีคนเกลียดอย่าซีเรียสไปเลย...เพราะเราห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้...และสิ่งที่เราควรทำคือใส่ใจทุ่มเทให้กับแฟนคลับต่างหาก’
คำพูดที่ฟังแล้วโคตรพระเอกซีรี่ย์เกาหลี ถึงทงเฮจะได้เล่นแค่บทพระรองแต่สำหรับแฟนคลับติ่งๆ อย่างผมแล้วทงเฮคือนายเอกของเรื่อง...ช่างเป็นเพื่อนพระเอกที่ควรค่าแก่การเลื่อนตำแหน่งไปเป็นเมียพระเอกเสียจริง...
พอมีกระแสจิ้นหนักๆ เข้าหน่อยอีพวกหนังสือนิตยาสารที่โคตรจะว่างจัดเอาเวลาไปจับผิดไอดอลมาทำข่าวพวกก๊อสซิปทั้งหลายก็หาเรื่องเม้ามอยไม่เลิก หาว่าแฟนคลับติ่งหูบ้างล่ะ ยัดเยียดให้ศิลปินได้กันเองบ้างล่ะ ลืมหูลืมตาจิ้นไม่ดูประเทศชาติบ้านเมืองไม่แคร์สายตาชาวต่างชาติว่าเค้าจะมองภาพพจน์ศิลปินเกาหลียังไง
พวกเราเลยได้เพียงแค่อยู่เงียบๆ เป็นชนกลุ่มน้อยในทวิตเตอร์...ไม่พอใจก็ล็อคทวิตแล้วเวิ่นเว้อกันไปในโลกส่วนตัว อีฮยอกแจก็เป็นหนึ่งในนั้น คลั่งไคล้ทวิตเตอร์จนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว
Allrisesilver เกรียนมีระดับ
Morning
แม้แต่ตื่นนอนก็ยังต้องอัพทวิต...จะนอนทีก็ต้องเซย์กู๊ดไนท์ ถามว่ามีคนสนใจกับทวิตสั้นๆ นี่รึเปล่า...เปล่าเลย...ไม่มีสักคน...คนฟอลก็พอมีบ้างหลังจากเข้ามาเป็นสตาฟบ้านนอรึลวอนเฮ ติดนิสัยชอบสแปมรูป เวิ่นเว้อใน TL เป็นกระสัย แถมภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เก่งเพอร์เฟคอะไรมากมาย ถ้าเจ๋งเรื่องภาษามากป่านนี้คนคงตามฟอลไม่ต่ำกว่าพันและหลังจากนั้นต้องมีพวกทักมา ‘พี่คะ แปลทรานส์นี้หน่อยสิคะ’ ‘พี่คะ เมื่อกี้ซีวอนอัพว่าอะไรเหรอคะกรี๊ดๆ’ แบบนี้แน่...
เพราะฉะนั้นโง่แบบนี้ต่อไปดีที่สุด (ถือว่าเป็นข้อดี)
“แม่งคนเข้าดูรูปที่กูถ่ายตั้ง 4 พันกว่าครั้ง” พูดพร้อมกับแปะลิงค์แนบมาใน msn ก็ไม่รู้จะโทรมาทำซากปรักหักพังอะไรในเมื่อผมก็ยังคุย msn กับมันอยู่... มันอ้างว่าคุยกันในนั้นไม่หนำใจ ตัวหนังสือหรือจะได้อารมณ์เท่าโทรมาเล่าสู่กันฟัง...พอผมบอกว่าเปิดไมค์คุยสไกป์กันก็ได้ แต่ไอ้เชี่ยนี่แม่งก็ไม่เลิกแถมยังพูดอีกว่า
‘เอาน่า พ่อพึ่งเติมให้ตอนวันเกิด แฮปปี้ใจดีคูณ 2 โทรๆ ไปเหอะกูรวย’
พ่อแม่มาได้ยินคงภูมิใจมิใช่น้อย บางทีก็แอบอิจฉามันที่เกิดมารวยซ้ำซากได้ไม่รู้จักเบื่อหน่าย ถอยแม๊คบุ๊คโปรมาย่ำยีตัด OPV เล่นประหนึ่งพ่องเป็นผู้กำกับหนังทำออกมาซะเนียน เล่นเอาคู่อริที่ไม่ชอบคู่วอนเฮเกิดอาการหมั่นไส้เข้าขั้นแห่เข้าไปกด Dislike กันอย่างมีความสุข...แต่เด็กเกรียนอย่างคยูฮยอนน่ะหรือจะเคืองโกรธ....มันตอบกลับมาว่า
‘ดีซะอีก เพิ่มวิวให้ OPV กู’
พอเปิดดูรูปที่คยูฮยอนส่งให้แล้วก็หน้าแดงเล็กๆ ทงเฮอมยิ้มแล้วโคตรหน้าปลาอ่ะ ผมเขิน! แต่จะเริ่มหมดอารมณ์เพราะอีสติกเกอร์แปะเครดิตรูป Sample ของแม่งนี่ล่ะครับ...
@GaemGyu
แทนที่จะส่งรูป Original มาให้กูดู...
“รูปจริงเอาลงบอร์ดยัง”
“ยังๆ กูแปะเครดิตก่อน”
“ควาย จะแปะทำแป๊ะไรส่งให้กูก่อน กูขี้เกียจไปนั่งลบเครดิตในโฟโต้ช่อปทีหลัง”
“เออ ใจเย็นดิ”
เล่นพูดให้อยากแล้วจากไป มิวายมันคงนั่งแต่งสีลบสิวให้พี่ซีวอนอยู่แน่ ช่างเป็นแฟนคลับที่แสนดีปกป้องเมนตัวเองทุกวิถีทาง...น่ายกย่อง...
“พรุ่งนี้...เฮ้อ”
“เป็นไรอีกล่ะ ปัญหาชีวิตเยอะนะมึงอ่ะ”
“พ่อไม่ให้ออกจากบ้านอ่ะ แม่ง” คยูฮยอนบ่นงุบงิบ รู้สึกมันจะมีปัญหากับพ่อมันตลอดแม้กระทั่งเรื่องหาข้าวเย็นแดก
“เขาบ่นว่ากูรูดการ์ดเพลินเกินไป ไม่รู้จักคุณค่าของเงิน พ่อไม่ใช่กู พ่อไม่เข้าใจหรอก” ถ้ากูเป็นพ่อมึงกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันคยูฮยอน...
มึงเล่นซื้อ Goods ซื้อ Photobook ซื้อทุกสิ่งอย่างแม้กระทั่งพวกของหลอกเด็กอย่างผ้าเชียร์และพวงองุ่นที่เด็กมัธยมเอามาหลอกประกาศขายใน Exteen แถมบัตรมีทบัตรดากอะไรต่อมิอะไรก็ชิงแถวหน้าสุดตลอด ต่อให้มันจองไม่ทันในเวปก็ไปประกาศซื้อในพันธ์ทิพย์กับสยามโซนได้ราคาแพงมาเกือบเท่าตัวมันก็บ่ยั่น...
“อ้าว แล้วมึงจะทำไง”
“หึ...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม...พรุ่งนี้....กูต้องไปเจอทงเฮให้ได้”
“นี่มึงเมนใครกันแน่เนี่ย -_-”
“กูเมนพี่ซีวอน แต่กูรักทงเฮ...ทงเฮคือหัวใจของกู...”
“......................”
“พรุ่งนี้งานแฟนไซน์...อ่า...เราจะได้เจอกันสักทีนะครับเนื้อคู่...” เพ้อแม่งเข้าไปประหนึ่งเด็กเกรียนกำลังอยู่ในห้วงแห่งความรัก
ใช่...พรุ่งนี้งานแจกแฟนไซน์ละครเรื่องใหม่อีกเรื่องของทงเฮที่ยังไม่ออกอากาศ...เวลาเริ่มงานบ่ายสอง และเขาต้องไปก่อนเวลา...ตั้งแต่หกโมงเช้าเพื่อจองพื้นที่ให้ตัวเอง อาจจะดูเห็นแก่ตัวที่เป็นผู้ชายแล้วยังทำแบบนี้ในขณะที่แฟนคลับหญิงมีมากเกิน 95% และอีก 5% ก็คือพวกเขา ถ้าพูดถึงเรื่องบนรถเมล์เขายอมเสียสละที่นั่งให้ผู้หญิงตลอด ข้ามถนนก็ไม่ลืมจะหันไปพยุงคนแก่คนชรา เดินผ่านครูบาอาจารย์ก็ยกมือไหว้ทุกครั้ง แต่เรื่องของหัวใจนี่เสียสละให้ไม่ได้จริงๆ ...
“แค่นี้ก่อนนะ คุยใน msn เอาละกัน กูขี้เกียจคุยล่ะ” อ้าวสัด มึงเป็นคนโทรมาหากูแท้ๆ แต่เสือกทำเหมือนว่าจำใจคุยกับกูซะอย่างนั้น...ส้นตีนกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
RRrrrrr!!!
ร่างบางเหลือบมองเครื่องมือสื่อสารที่พึ่งวางไปเมื่อครู่พลางขมวดคิ้ว หวังว่าคงไม่ใช่คยูฮยอนที่โทรมาทวงคลิปอีกตัวหรอกนะ ก็บอกแล้วว่าอัพโหลดอยู่ไฟล์มันไม่ใช่เล็กๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อ...
‘I wanna love you I can’t live without you~ 두 눈을 감고 내 두 손을 잡고 널~ I wanna have you, I'll really need you 지금 이대로 모든 걸 버려두고~’
เสียงทุ้มนุ่มบรรเลงเพลงที่ฟังแล้วเรียกรอยยิ้มจากคนฟังได้เป็นอย่างดี ร่างบางเอนหลังพิงกับพนังเก้าอี้พลางกอดอกฟังเสียงของคนรักที่มักจะหาเรื่องมาเซอร์ไพร์สให้ได้เขินอายอยู่เสมอ
“เดบิวท์เป็นนักร้องไปเลยดีไหมพ่อคุณ”
‘เอางั้นเหรอ...ไม่ดีมั้ง...ถ้าเราเป็นนักร้องเมื่อไหร่งานคงรัดตัวมากขึ้น..เดี๋ยวฮยอกแจจะเหงาเอานะ’
“โอ้โห..พูดเหมือนตอนนี้ไม่เหงา....” พูดเสียงอ้อล้อหาได้เข้ากับประโยคที่พูดออกไปไม่
‘เหงาเหรอ? ให้เราไปหาไหม?’
“ไม่กลัวโดนพี่ทึกฉีกอกรึไงเล่า...แล้วนี่ทำไมยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ”
‘อย่าพึ่งบ่นซิ เราอยากได้ยินเสียงฮยอกแจก่อนนอนนี่...ผิดเหรอ?’
เอาอีกแล้ว...ใช้ลูกอ้อนแบบนี้ใครจะไปกล้าดุต่อวะ...
‘พรุ่งนี้ฮยอกแจจะไปงานแฟนไซน์ด้วยใช่ไหม’
“อื้อ ไปสิ ฉันต้องไปถ่ายรูปทงเฮอยู่แล้ว”
‘อื้ม...’ ตอบเสียงเบาจนร่างบางเริ่มรู้สึกผิด เข้าใจหัวอกทงเฮว่าคงคิดถึงเขามาก ตั้งแต่เข้าวงการไปก็งานยุ่งไม่ได้เจอกันบ่อยๆ เหมือนเมื่อก่อน จากตอนแรกยังคงไปเรียนได้แต่ปัจจุบันทงเฮต้องดรอปไปหลายวิชาเพราะตารางงานรัดตัว
แล้วพอจะได้เจอกันเหตุผลก็สุดแสนจะน่ารักเหลือเกิน จะไม่ให้น้อยใจได้ไง
นับว่าเป็นโชคของอีฮยอกแจก็คงได้ ทงเฮยังคงเป็นเหมือนเดิมทั้งที่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว เคยคิดว่าถ้าเกิดวันหนึ่งทงเฮดังมากจนเขาเอื้อมไม่ถึงก็คงต้องถูกบอกเลิกเข้าสักวัน จะมีดาราดังคนไหนที่ไปได้ไกลได้ขนาดนั้นแล้วยังคงยึดมั่นรักกับแฟนนอกวงการบ้าง...มันจะมีสักกี่คนเชียว
เพราะว่าตอนนี้อีทงเฮไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาที่เคยนั่งรอเขาหน้าคณะเพื่อรอกลับบ้านด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน
ตอนนี้อีทงเฮไม่ใช่ผู้ชายที่ต้องทำงานพิเศษเพื่อเก็บเงินพาเขาไปเที่ยวช่วงซัมเมอร์อีกแล้ว
แต่ว่าตอนนี้....อีทงเฮคือดาราดัง....
ที่ยังคงรักผู้ชายธรรมดาอย่างอีฮยอกแจ....
“อย่าทำเสียงแบบนั้นสิ มันเหมือนเคะ”
‘ไม่ว่าเราจะทำอะไร ก็ดูเคะในสายตาฮยอกแจหมดนั่นแหละ’ นั่น! แสดงอาการน้อยใจแบบนี้แหละยิ่งใช่!
“โอ๋เอ๋..พ่อคุณทูนหัว..อย่างอนไปเลยนะคนดี”
‘ไม่ได้งอน’
“ไม่ได้งอนก็โชว์แมนให้ดูหน่อยเซ่!”
‘เอาไว้โชว์ตอนอยู่สองต่อสองไม่ดีกว่าเหรอ?’ น้ำเสียงทะเล้นจนคนได้ฟังแทบพูดไม่ออก
Knock Down
Donghae Is A Winner...
“ทำไม? จะแก้ผ้าให้ดูเหรอ -.-”
‘หืม? ฮยอกแจอยากให้เราแก้ผ้าเหรอ?’
“แก้ดิ จะได้ถ่ายรูปลงเวปบอร์ดซะเลย คึคึ..”
‘ได้ แต่ขอแบบรูปคู่นะ’ พูดกลั้วหัวเราะ บางทีกูก็แหย่มึงไงครับคุณแฟน รับมุขกูบ้างอะไรบ้าง ถ้าทำจริงขึ้นมาแล้วจะหนาว............
‘โอ๋เอ๋...ล้อเล่นนะครับพ่อคุณทูนหัว’ น้าน...ยังจะเอามุขกูมาใช้อีกนะ...
“นอนเถอะที่รัก เกรียนตอนดึกๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่หล่อนะ”
‘ก็ฮยอกแจเคยบอกว่าอยากให้เราไม่หล่อไม่ใช่เหรอ?’ =_= นั่นมันตอนมึงยังไม่เข้าวงการ...ตอนมีสาวๆ มาเกาะแกะผมล่ะอยากให้ทงเฮไว้หนวดไว้เคราเหมือนฮยอนบินจริงๆ
“จ้าที่รัก ว่าไงก็ว่าตามนั้นล่ะจ้า ที่รักว่าอะไรก็ดีหมดแหละ” ผมเริ่มเอือม ขี้คร้านจะเถียงกับพ่อคุณ แถได้น่ารักแบบนี้....ผมยอม!
‘ฮ่าๆ โอเค งั้นเจอกันพรุ่งนี้...ใส่เสื้อคู่ที่เราซื้อให้ตอนวันเกิดไปด้วยนะ’
กึง!!!
เสื้อคู่...
ที่รักจะบ้าหรา...สถานภาพของเราทั้งคู่ตอนนี้มันควรใส่อะไรประเจิดประเจ้อแบบนั้นไหม แถมเสื้อตัวละไม่กี่หมื่นวอนพี่อีทึกคงยอมให้ทงเฮใส่หรอกนะ
‘เราจะใส่ซ้อนไว้ข้างใน’
“อ่า...ทงเฮ”
จะบอกว่าไงดีล่ะ พรุ่งนี้เค้านัดกันใส่เสื้อบ้านวอนเฮไป...ถ้าเกิดไม่ใส่ไปคงกลายเป็นแกะขาวๆ ในฝูงแกะดำๆ ทั้งหลายเป็นแน่...
‘อย่าลืมใส่มานะ...พรุ่งนี้คือวันครบรอบสองปีที่เราคบกัน’
พูดก่อนจะตัดสายไป ฮยอกแจอ้าปากค้างหลังจากได้ยินประโยคที่ทำให้รู้สึกผิดมากที่สุด...
“ตายหองงง....”
มือเรียวกุมขมับก่อนจะลุกขึ้นเดินวนไปวนมาในห้องพลางหยุดอยู่หน้าปฏิทินรูปวอนเฮที่ติดอยู่ข้างผนัง แล้วก็ต้องตบหน้าผากตัวเองเพราะพรุ่งนี้คือวันครบรอบจริงๆ ไม่ใช่แค่เด็กสาวหรอกนะที่สนใจเรื่องวันครบรอบ...อีทงเฮเองก็เหมือนกัน...ทุกอย่างที่ทำร่วมกัน ทุกอย่างที่เป็นความทรงจำทงเฮไม่เคยพลาด...
เพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่ทงเฮกลับเกาหลีก็เลยลืมนึกเรื่องนี้ไป...ตั้งแต่ปีที่แล้วเขาก็ไม่ได้ฉลองวันครบรอบด้วยกันเพราะทงเฮต้องเก็บตัว...โอยเครียด...เมื่อกี้เกือบหลุดปากบอกไปแล้วด้วยว่าพรุ่งนี้ต้องใส่เสื้อบ้านวอนเฮไป ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นคงโดนทงเฮนอยด์แดกข้ามวันเป็นแน่...
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่อง บางทีเขาก็หมกมุ่นกับการเป็นแฟนคลับจนมากเกินไปสินะ orz
…Backing Friend...
เช้าวันรุ่งขึ้น...
หน้างานเต็มไปด้วยแฟนคลับหลายร้อยคนที่รอคิวกันเข้าไปงานแฟนไซน์ นั่นก็รวมถึงสามหน่อบ้านนอรึลวอนเฮด้วย ฮยอกแจถูกคยูฮยอนและรยออุคมองด้วยสายตารังเกียจเมื่อเสื้อที่เขาใส่มามันขัดกับที่ตกลงกันไว้
“เสื้อไม่แห้ง”
“ตอแหล”
“จริงๆ! กูไม่เหมือนมึงนะที่มีคนซักให้อ่ะ พอถึงบ้านแล้วก็โยนใส่ตะกร้าผ้าไปดิเดี๋ยวก็มีแม่บ้านเอาไปซักให้ ส่วนมึงก็นั่งเล่นคอมอัพรูปผู้ชายไปไม่ต้องทำห่าอะไรสักอย่าง แล้วดูกูดิ? ไปถึงบ้านแล้วต้องทำอะไรบ้าง อันดับแรกต้องให้ข้าวหมาแดกก่อน อันดับสองคือกวาดบ้านถูบ้าน โอ๊ย! หลายสิ่งอ่ะ กว่านิ้วกูจะแตะถึงปุ่ม START ได้นี่กี่โมงเหอะ”
“กูเห็นมึงออนเอ็มตั้งแต่ถึงบ้าน มึงอย่ามาแถครับพี่ฮยอกแจ” คยูฮยอนพูดพร้อมกับเอาเท้าเขี่ยคนที่นั่งต่อคิวอยู่ข้างหลัง
“เออนั่นแหละ เอาเป็นว่าเสื้อกูไม่แห้ง ใครใช้ให้พี่อุคแม่งแจกเสื้อช้าเอง แทนที่จะได้ใส่ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วละ..ดูดิ...กูว่าลิซซี่แม่งก็ยังไม่ซัก” พูดพร้อมกับชี้ไปยังเด็กสาวหน้าแบ๊วที่นั่งอยู่แนวหน้า แม่งไม่เคยกั๊กที่ไว้ให้แถมยังมีหน้าหันมาโบกมืออีก
“อ้าว~ ทำไมพูดหมาๆ แบบนี้ล่ะฮะ อาทิตย์ที่แล้วก็ช่วยกันจัดการเรื่องบริจาคสมทบทุนน้ำท่วมประเทศไทย แล้วจะให้กูเอาเวลาไหนไปแจกเสื้อพวกมึงฮะ” โผล่หน้ามาด่าคนที่นั่งอยู่ข้างหลังคยูฮยอนเมื่อถูกพาดพิง
“แม่งโบ้ยความผิดให้แอดมินเหรอ เดี๋ยวมึงเจอแบนห้องฟิค” พูดพร้อมกับชี้หน้าคาดโทษสตาฟง่อยๆ
“แบนไปเหอะ ฟิคใหม่ๆ กูก๊อบใส่เวิร์ดไว้หมดแล้ว”
“ชั่ว!”
“สารเลวจริงๆ ฮะ!”
“จะให้กูใส่เสื้อเหม็นกลิ่นเจ๊กแบบคนอื่นกูก็ไม่เอานะ...ต้องซักก่อน”
“งั้นก็ช่างหัวมึงเถอะฮะ อีกบฏ” เบะปากใส่ก่อนจะสะบัดหน้ากลับเข้าแถวเหมือนเดิม ไม่อยากพูดกับพวกนอกคอกนานๆ ฮยอกแจเป็นพวกเห่อของใหม่แค่ไหนทำไมจะไม่รู้ ครั้งที่แล้วได้เสื้อ SPAO มา ไม่ถอดป้ายราคาก็ว่าเหี้ยแล้ว แต่มันล่อฉีด 12+ ซ้ำเข้าไปอีกบอกว่าดับกลิ่นเจ๊ก..ควายไหมละฮะ
…Backing Friend...
และแล้วก็ถึงเวลาแจกลายเซ็นสักที...อืม...วันนี้ทงเฮหล่อมากเป็นพิเศษอาจเป็นเพราะเซทผมตั้งมา ไหนจะแว่นกันแดดสีดำกับสูทดำตัวนอกที่พับแขนขึ้นถึงข้อศอกนั่นอีก...
อ่า...ทงเฮใส่เสื้อคู่มาจริงๆ ด้วย...
เสื้อยืดสีเหลืองราคาถูกตัวในหากแต่เจ้าตัวใส่แล้วกลับดูมีราคาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ฮยอกแจก้มลงมองเสื้อที่ตัวเองสวมอยู่แล้วก็นึกสมเพชเล็กๆ นอกจากจะไม่เพิ่มดีกรีให้ตัวเองแล้ว ยังดูสถุนขึ้นมาเพราะทำซอสมะเขือเทศหกใส่เมื่อตอนนั่งกินแม็คเมื่อก่อนหน้านี้อีก orz
รอคิวนาน...นานมากจนทงเฮเข้ามาใกล้ทุกที...ใบหน้าหล่อยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มถึงแม้ว่าจะแจกลายเซ็นต์ไปแล้วไม่รู้กี่ร้อยคน มือแกร่งคว้าขวดน้ำขึ้นมาดื่มพร้อมกับโบกมือให้แฟนคลับที่ส่งเสียงกรีดร้องอยู่รายรอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาแจกลายเซ็นต์ต่อ
นี่ขนาดว่ามาเร็วแล้วยังได้คิวที่สองร้อยกว่าๆ พอมองออกไปข้างหน้าก็ต้องกลับมาคิดใหม่เมื่อเด็กสาวที่ยังคงอยู่ในชุดนักเรียนทั้งหลายนั่งเรียงรายกันอยู่แถวหน้าจนเกิดอาการเกรียนแตกอยากโทรไปแจ้งที่โรงเรียนซะให้รู้แล้วรู้รอด...ยุคนี้ถ้ามัวคิดแต่ว่า ‘ไม่เป็นไรหรอก ไปช้าหน่อยก็ได้คิวต้นๆ อยู่ดี’ แบบนั้นคงต้องแย่แน่ เพราะเด็กสมัยนี้มันเร็วมาก...เร็วจนน่ากลัวจริงๆ
“สวัสดีครับ ให้ผมเซ็นต์ว่าอะไรดี” ก้มหน้าก้มตาขีดเขียนเส้นตวัดไปทั่วโปสเตอร์ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มฟังแล้วดูคนดีสมบทพระรองที่ได้เล่นมาก
ฮยอกแจยืนบีบมือตัวเองเพื่อคลายความตื่นเต้น ริมฝีปากก็ยิ้มออกกว้างจนไม่รู้ว่าถ้าเอาค้อนปอนด์มาทุบแล้วมันจะหุบลงให้ไหม ไอ้อาการเขินอายแบบนี้มันอาจดูบ้าไปสักหน่อย ทั้งที่เขากับทงเฮใช่ว่าจะเป็นคนอื่นคนไกลที่ไหน อาจเป็นเพราะคำพูดที่ดูเป็นทางการหรือเป็นเพราะตอนนี้เขาอยู่ในฐานะแฟนคลับใช่ไหมถึงได้มีความรู้สึกตื่นเต้นจนเกินเหตุแบบนี้
“...เซ็นต์ว่า...” เก้ๆ กังๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปหาคนที่กำลังเซ็นต์โปสเตอร์ให้พร้อมกับพูดประโยคสั้นๆ ที่ต้องการให้ได้ยินเพียงสองคน “แด่คุณ...อีฮยอกแจสุดที่รักของผม...” พูดเสียงแผ่วจนดาราหนุ่มหยุดชะงัก...
ใบหน้าคมเงยขึ้นสบตากับอีกฝ่ายผ่านเลนส์แว่นกันแดดที่สวมอยู่ มือแกร่งค่อยๆ ถอดแว่นออกพลางจ้องดวงหน้าหวานที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นสวมเสื้อคู่มาด้วย...ในทีแรกก็คิดว่าฮยอกแจคงยืนถ่ายรูปเขาที่ไหนสักแห่ง แต่ไม่คิดว่าจะเข้ามาต่อคิวรอลายเซ็นต์เขาแบบนี้
“เร็วเข้าซี่~ คนรอคิวอีกยาวนะ” ฮยอกแจยิ้มเมื่อเห็นคนตรงหน้าทำตัวเอ๋อจนลืมหน้าที่ พอได้สติทงเฮก็พยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเซ็นต์ลงไปในโปสเตอร์...และที่สำคัญ....ทงเฮเนียนจับมือผมด้วยครับ....
‘แด่คุณ...อีฮยอกแจที่รักของผม...
คืนนี้จะไปหานะ...คิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว :P’
…Backing Friend...
- มอย -
จริงๆ ควรจบตั้งแต่ตอนนี้อ่ะ โอยจิตตก กลัวคนอ่านไม่ฟิน 55555555
ตอนหน้าแฟนคลับจบแล้วน๊า . _.
แต่ถ้ายังอารมณ์ค้าง...
เดี๋ยวเราจะเขียนแฟนคลับเวอร์ชั่นวอนคยูสักตอนแล้วกัน...
ความคิดเห็น