Vampire Twilight co..ชีวิตใหม่ของตัวประกอบ

“อย่าเปิดหน้าต่างสิจ๊ะ เดี๋ยวฝนจะตกใส่หรอก” เสียงของแม่ดังขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าฉันพยายามจะเลื่อนหน้าต่างลง “แม่กำลังขับรถนะ ถ้าลูกเป็นหวัดขึ้นมาจะทำยังไงจ๊ะ?”

ฉันคือ "ดาร์เนส" หลานสาวของชาร์ลี วันนี้ฉันกลายเป็นเด็ก 4 ขวบที่กำลังนั่งอยู่บนคาร์ซีท และตอนนี้ฉันก็กำลังอยู่ในโลกของแวมไพร์ทไวไลท์จริงๆ ความรู้สึกที่แปลกประหลาดแทรกซึมเข้ามาในใจ ไม่ใช่แค่เรื่องแวมไพร์เท่านั้นที่ทำให้ฉันกังวล แต่ยังเป็นความสัมพันธ์ของครอบครัวด้วย

ฉันหันไปพยักหน้าให้แม่ ก่อนจะรีบปิดหน้าต่างลง ถ้าฉันไม่ทำ แม่อาจจะกลายเป็นนางมารที่พร้อมจะบ่นได้ทุกวินาที โดยเฉพาะถ้าฉันทำให้ตัวเองไม่สบายหรือบาดเจ็บ อากาศเริ่มเย็นขึ้น ฝนโปรยปรายเบาๆ บนถนนที่เราแล่นผ่าน

“อีกไม่นานเราก็จะถึงบ้านลุงชาร์ลีแล้วนะจ๊ะ” เสียงของแม่ยังคงอ่อนโยน แม้จะมีความกังวลแฝงอยู่เล็กน้อย

“โอเคค่ะ หนูรู้แล้ว” ฉันตอบพร้อมกับเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นเม็ดฝนกระทบกับกระจกเป็นริ้วเล็กๆ รู้สึกสบายใจอย่างน่าประหลาดเมื่อเห็นภาพฝนตกแบบนี้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน อากาศเย็นๆ กับเสียงฝน มักทำให้ฉันรู้สึกง่วงเสมอ

ว่าดังนั้น ฉันก็เริ่มบิดตัวไปมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ปล่อยให้เปลือกตาหนักอึ้งปิดลงอย่างช้าๆ ขณะที่รถยังคงเคลื่อนที่ไปตามเส้นทาง