#เทียนไขเป็นของอนันต์

#เทียนไขเป็นของอนันต์

ถ้าคุณหยุดหนี และกล้ายอมรับความรู้สึกที่มี

และคุณจะพบว่า นั่นคือความกล้าหาญที่สุดในชีวิต

ทำไมนะ สมัยมัธยมมันเคยง่ายกว่านี้แท้ ๆ

การยอมรับว่าชอบ ‘อนันต์’ มันเคยง่ายกว่าปัจจุบันจริง ๆ

เนื้อเรื่องย่อ:  

     ปลายนิ้วของอนันต์ยังคงค้างไว้ข้างแก้มของเทียนไข ทั้งสองคนยืนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ จุดที่เคยมีวีรกรรมการโดดเรียนร่วมกัน หากทว่าตอนนี้มันกลับให้ความรู้สึกต่างออกไป ปลายนิ้วอุ่นของอนันต์พยายามเกลี่ยของเหลวใสของคนตรงหน้าอย่างร้อนรน เขาพยายามกระชับฝ่ามือ เพื่อประคองมันไม่ให้แตกสลายไปมากกว่าเดิม

     อนันต์ไม่เข้าใจว่าเขาพลาดก้าวขาผิดจังหวะไปท่าไหน ตอนจบมันถึงได้มาถึงรวดเร็วราวฟ้าผ่าลงกลางใจของเขา เทียนไขสะอื้นหอบ ปลายเท้าถอยหลังขยับห่างจากลำตัวเขาหนึ่งก้าว ดวงตากลมคลอหยาดน้ำตา มันกลิ้งหลุนๆ ตกกระทบแก้มกลม 

     มันแย่มาก ๆ

     ทั้งที่เมื่อวาน...เขากับเทียนไขยังจูบกันอยู่เลย

     "เรา...หยุดมันเถอะนะ นันต์"

     "เราไม่เข้าใจเลย เทียนไขคนดี" เจ้าของชื่อกดหน้าลงต่ำ ไม่สบตาอย่างเคย

     "เราเป็นผู้ชาย"

     "ข้อนั้นเรารู้"

     "เราเป็นเพื่อนกัน"

   "ข้อนั้นเราก็รู้อยู่แล้ว" เทียนไขเม้มปาก ข้างในใจของคนตัดความสัมพันธ์ร้าวจนเจ็บแปรบไปทั่วหน้าอก ใช่ว่าเขาอยากให้เป็นแบบนี้ แต่เพราะมันเป็นทางเลือกเดียวที่เขาต้องเดิน ด้วยวัยเพียงสิบเจ็ดปีเทียนไขไม่คิดถึงมันมาก่อนเลยว่าต้องตัดสินใจอะไรจนต้องทำร้ายคนตรงหน้าอย่างไม่ให้อภัย อีกฝ่ายไม่ผิดเลย มีแต่เขาที่ทำทุกอย่างพัง 

     นัยน์ตาของอนันต์เจ็บปวด เทียนไขสัมผัสมันได้แม้เห็นเพียงเสี้ยวนาที ก้านนิ้วยาวของอนันต์กดคลึงอยู่ตรงเนื้อผ้า ภายใต้เสื้อนักเรียนตัวสีขาวมันมีก้อนเนื้อที่บัดนี้สั่นไหวราวกับเจ้าของมันกำลังจะขาดใจ

"ถือว่าเราขอก็ได้" 

     ใจร้าย...อนันต์กล่าวโทษเทียนไขในใจ เขาจะตอบอะไรได้เล่า เมื่อทุกอย่างที่เทียนไขเอ่ย เขาสวามิภักดิ์โดยดีอย่างไร้ข้อกังขา ถึงแม้เจ็บแทบจะขาดใจ ในตอนนี้อนันต์ทำได้เพียงมอง

     "จูบได้ไหม" หากเป็นก่อนหน้านี้ เทียนไขไม่ลังเลเลยที่จะตอบอนันต์ เขารู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมาทางพวกเขา และนั่นเป็นสิ่งย้ำเตือนให้เขารีบจบกับคนตรงหน้าเสียที

     "นันต์...เลิกชอบเราไม่ได้เหรอ" เขาหวังว่าจะเป็นเพื่อนกันต่อ แต่เหมือนจะเป็นคำกล่าวที่ทำให้เจ้าของชื่อในประโยคบาดเจ็บอย่างสาหัส ความหน่วงที่เกิดจากอกลุกลามไปยังปลายเท้า 

     "เธอ...ใจร้าย"

     "..." เทียนไขสะอื้น เป็นภาพเคลื่อนไหวที่ทำให้อนันต์ตัดสินใจขยับปลายเท้าเข้าหาอีกคน เทียนไขคนดีของเขาเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้ อ้าปากออกทีไรมีแต่วาจาที่ทำให้เสียใจ ทั้ง ๆที่มันเป็นอวัยวะที่เขาชอบที่สุดบนร่างกายของอีกฝ่ายแท้ ๆ

     "ใจร้ายเท่าโลกทั้งใบของเรา" 

     "..ฮึก"

                               - ชาเดมเอง-

19-Oct-19