หวานรักจอมบงการ

หวานรักจอมบงการ

         .....

          เอาแล้วไง ความเก่า คนตัวเล็กก็ยังไม่หายงอนดีเลยด้วยซํ้า ความใหม่ก็ยังมา

เยือนให้ปวดหัวเล่นซะแล้ว งานนี้จะทำยังไงดีล่ะ คริสโตเฟอร์ เบอร์นาร์ด...
         
          "คริส! มัวโอ้เอ้อะไรอยู่ รีบๆเดินมาได้แล้วนะ!" เสียงหวานใสที่เขาชอบในยามที่

เจ้าของเสียงหวานใช้เอ่ยชื่อเขา บัดนี้ เสียงใสเปรียบได้กับลูดกวาดรสหวานที่อาบไป

ด้วยยาพิษที่พร้อมจะปลิดชีวิตเขาเมื่อใดก็ได้
         
          "ครับๆ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ" เท้าใหญ่เร่งจังหวะการเดินให้ทันร่างบางที่มองด้วยสายตา

แทบจะกินเลือดกินเนื้อเขา ก่อนจะรั้งเอวบางเข้าหาแล้วโอบให้เดินไปด้วยกัน แกล้งทำ

เป็นไม่เห็นสายตาไม่พอใจของร่างเล็ก แล้วลอบถอนหายใจเบาๆเพื่อไม่ให้เธอได้ยิน
         
          ด้านลูกน้องคนสนิทที่เดินตามเจ้านายโดยเว้นระยะห่างเพื่อความเป็นส่วนตัวของ

เจ้านายก็ลอบยิ้มให้กับอาการอ่อนลงให้กับคุณหนูผู้เป็นที่รักของตระกูลเลสลี่ โดยมี

สายตาของผู้พบเห็นที่รู้สึกคล้ายๆกับเจสมองตามมาด้วย...