Your my inspire แรงบันดาลใจฉันคือเธอ {{FicY}}

สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนนะคะ
ชื่อ ต๊ะติ้งแกร๊ด ค่ะ
ลองแต่งเป็นครั้งแรก อยากรู้ว่า เราแต่งได้น่าสนใจไม๊
มีคนอยากอ่านหรือเปล่า เลยมาลองโพสบางส่วนของตอนแรกให้ลองอ่าน
และคอมเมนท์กัน ยังไงช่วยบอกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

------------------------------------------------------------------------------------------



 

           แสงแดดยามเช้า สอดส่องผ่านกระจกเข้ามากระทบบนเปลือกตาคู่หนึ่งของชายหนุ่ม ที่นอนหลับอย่างสบาย.. จนกระทั่ง... 

กรี๊งงงง!!!!!!!!!!!!!!! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น !

"โอยยยยยยย... อยู่ไหนวะเนี่ย?" ผมควานหานาฬิกาที่น่ารำคาญ ที่ชอบปลุกผมทุกเช้า ผลั่ก!!! (เสียงนาฬิกาตกใส่หัว)

"เชี่ย!!! โอ้ย! เช้ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!" ผมลุกขึ้นด้วยความโมโหก่อนจะหยิบนาฬิกาบ้าเรือนนั้นขึ้นมาดู

 ก่อนที่จะรู้ว่ามันทำให้ผมตาสว่าง O_O!!!!

"ship หายแล้วไง แปดโมงครึ่ง เวรเอ้ยยยยย สายแล้วววว" สว่างไหมละครับ

 ผมโยนนาฬิกา ก่อนที่จะจัดแจงตัวเอง แล้วรีบไปโรงเรียนโดยด่วน

 

..ที่โรงเรียน..

 

"เอาละค่ะ นักเรียน วันนี้ครูมีเรื่องจะประกาศสองเรื่องนะคะ" ยังไม่ทันที่ ครูวิมล จะพูดจบ

เสียงผลักประตูก็ดังขึ้น ปัง!!!!!! 

"ขอโทษค๊าบบบ!! ผมมาแล้วครับๆ!" วิน วิ่งหน้าตาตื่นมาด้วยความรีบร้อน

"นาย กวินพัฒน์ มาสายอีกแล้วนะ! " 

"ครูครับผมมีเหตุผลนะ พอดีรถไฟฟ้ามันติดไฟแดงน่ะครับ เลยมาสาย.. " 

"ติดตลกฉันไม่ว่า ติดFขึ้นมาลำบากนะจ๊ะ ^^" ครูวิมลยิ้มด้วยความสะใจพร้อมกับเสียงโห่ร้องชอบใจของบรรดาเพื่อนๆในห้อง

วิน ทำหน้าหงอย ก่อนจะถามครูวิมลว่า 

"แล้วใครมายืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าห้องอ่ะครับครู ผมเห็นเค้าแปลกๆ" 

"ไปนั่ง!! ฉันยังพูดไม่จบ" ครูวิมลไล่ ก่อนที่ วิน จะเดินหงอยไปนั่งที่

 

"เอาละค่ะ เรื่องที่ครูจะประกาศมีอยู่สองเรื่อง เรื่องแรกคือ เพื่อนของเรา ติ๊งโหน่ง เค้าต้องย้ายไปอยู่กับป้าที่เมืองนอกเลยออกไปแบบไม่ได้ลาเพื่อน

นะคะ" เสียงพูดจอแจเริ่มดังขึ้น 'อ้าวไปเมื่อไหร่ครับครู' 'อ้าวได้ไงอ่ะยังไม่คืนตังตูเลย' 'เอ้า...'

"เงียบบ เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!" ครูวิมลตะโกนด้วยสีหน้าดุดัน ก่อนจะยิ้มหวานแล้วพูดต่อว่า

"ฉันก็ไม่รู้เหตุผลไปมากกว่านี้แล้วล่ะ แต่... ของบางอย่างที่เสียไปเราจะได้สิ่งใหม่ตอบแทน และนี่คือเรื่องที่ 2 ที่ครูจะบอก วันนี้เรามีนักเรียนใหม่ย้าย

เข้ามา" ทุกคนเงียบพร้อมกับสีหน้าจดจ่อรอเพื่อนใหม่ที่จะเข้า ยกเว้นแต่ วิน ที่พอจะเดาได้แล้วว่าคือใคร ซึ่งเขาไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย

"เข้ามาได้แล้วค่ะ รัชชานนท์ " เด็กผู้ชายรูปร่างสูง หุ่นดี หน้าตาสะอาดสะอ้าน สาวๆเห็นเป้นต้องกรี๊ด เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะทักเพื่อนในห้อง

"สวัสดีครับครับผมรัชชานนท์ " นนท์พูดด้วยเสียงเรียบๆ ก่อนจะกวาดสายตาเย็นชาไปเจอกับ วิน พอดี

'ชักเริ่มไม่ชอบขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะ' วินคิดในใจ

 

 

.......................................................................

เท่านี้ก่อนนะคะ ถ้าชอบกัน จะมาต่อให้แน่นอนค่ะ แต่งรอไว้แล้ว ^^