คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : CT : 17 Stupid [100%]
17………………..
“ฮีชอล....เรื่องเมื่อคืนเรายังคุยไม่จบเลย” ร่างหนาทรุดลงไปนั่งหน้าป้ายหลุมศพคิม ฮีชอลพร้อมๆวางดอกไม้ช่อใหญ่ไว้
“ซีวอนนนน!!” ร่างบางเดินไปกระชากเสื้อร่างหนา ซีวอนลุกขึ้นตามแรงดึงของร่างบางเหมือนคนไม่มีวิญญาณ
“เมื่อคืน!! ทำไม?” เสียงตะหวาดของร่างบาง ทำให้ซีวอนหันมาสบตา
“ฉันมีเรื่องกับฮีชอล...........ฉัน...ขอโทษ......เมื่อคืนฮีชอลบอกรักฉัน......แต่ฉันกลับเมิน” ร่างหนาหลบสายตาสวย......ฉันไม่มีความกล้าพอที่จะมองหน้านายหรอก........
เพี๊ยะ!
“โง่! นายมันโง่!!” มือบางฟาดลงไปที่ใบหน้าขาวอย่างแรง แต่มันก็ไม่ทำให้ใบหน้าซีวอนเจ็บเลย
“ฉะ......ฉันขอโทษ.......ถ้าเป็นไปได้.........ฉันอยากย้อนเวลากลับไปเมื่อคืน”
“โง่!!” ร่างบางตะหวาดใส่คนตรงหน้า “นายดูไม่ออกหรือไง ว่าฮีชอลคิดอะไรกับนาย”
“ฉันไม่รู้.......”
“รู้ไหม ทำไม เมื่อคืนฉันบอกว่า ฉันให้โอกาสคนอื่นที่ไม่ใช่นาย รู้มั้ย? ทำไม!”
“..............”
.
.
.
.
.
.
.
.
‘ฮยอกแจ พรุ่งนี้นายก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วสินะ’ ฮีชอลเดินเข้ามานั่งข้างๆเพื่อนบนเตียงคนไข้
‘อื้มม ดีใจจังเลย เดี๋ยวเราไปเลี้ยงฉลองกันนะ’ ร่างบางยิ้มตอบ
‘ฮยอก ฉันมีอะไรจะบอก’
‘มีอะไรหรอ? ข่าวดีหรือข่าวร้าย ข่าวร้ายฉันไม่ฟังนะ’
‘มันเป็นข่าวดีสำหรับฉัน....เอ่อ......เรื่องผู้ชายที่ชื่อชเว ซีวอน’ พอพูดถึงชื่อคนนั้น หน้าสวยจากขาวๆก็แดงก่ำ
‘เฮ้ย! ฮีชอล นายชอบซีวอนหรอ?’ ฮยอกแจร้องด้วยความตกใจ
‘เบาๆสิ อายนะ ฉันชอบเค้า’ร่างเล็กตอบเพื่อนพร้อมๆนั่งบิดไปบิดมาอย่างอาย
‘นายคงไม่ได้หลงรักเพราะหน้าตาเหมือนยองวอนหรอกน่ะ ฮี’
‘นั้นสินะ ฉันคงจะคิดถึงเค้าเวลาที่ฉันอยู่กับซีวอน ฉันเลยหลงซีวอน’ ฮีชอลตอบอย่างเศร้าๆ
‘เอาน่า ฮี อยากแน่ใจ นายต้องใช้เวลา ว่านายรักหรือหลง แล้วมาบอกฉัน ฉันจะช่วยนายเอง’ ร่างบางตบบ่าเพื่อนเบาๆเป็นการให้กำลังใจ
.
.
.
.
.
“แล้วเมื่อคืนใช่มั้ย ที่ฮีบอกรักนาย!!” ร่างบางตะคอกคนที่ทรุดลงไปนั่งน้ำตาไหลพรากๆบนพื้น ซีวอนพยักหน้าตอบ
“นายรู้มั้ย?ว่าที่จริงฮีเป็นคนแบบไหน? นายรู้มั้ยว่าฮีมีความกล้ามากแค่ไหนที่บอกรักนายไป?” น้ำตาร่างบางเริ่มไหลออกมา.......รวมถึงทงเฮที่ยืนดูอยู่
“นายถูกหลอกแล้วล่ะ............” ซีวอนสะดุ้งอยากตกใจกับคำพูดนั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
“ฮีเป็นคนขี้อาย เห็นแข็งแรงแบบนั้น ฮีเป็นคนที่อ่อนแอสุดๆ เห็นร้ายๆแบบนั้น นั้นก็ไม่ใช่ตัวตนฮีเลยสักนิด เพราะตอนนั้นฮีมียองวอนถึงได้มีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้............นายรู้มั้ย? วันที่ฮีต้องเสียคนที่เค้ารักไป ฮีเป็นยังไง” ร่างหนาส่ายหัว
“นายกลับไปคิดนะ ว่าคนที่เค้าเสียของรักไป มันรู้สึกยังไง” ร่างบางตอบก่อนจะปาดน้ำตาบนใบหน้าแล้ววิ่งออกไป พร้อมๆกับทงเฮและคิบอม
“นั่งอยู่ตรงนั้นระวังป่วยตายนะ” ร่างสูงพูดก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ร่างหนานั่งร้องไห้โฮ ไม่รู้เพราะอะไรอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา...........
……………………………………………………………………………………
“นายพูดแบบนั้น มันดีแล้วหรอ?” ฮันกยองเดินมานั่งข้างๆร่างบางที่นั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่งข้างๆบ้าน
“ถ้าฉันไม่พูดแล้วซีวอนจะรู้หรอ?” ร่างบางปาดน้ำตา “เกิดเป็นห่วงอะไรซีวอนหรือไง”
“เปล่าซะหน่อย.........เอาน้ำมั้ย?” ร่างสูงยื่นขวดน้ำให้คนข้างๆก่อนที่ฮยอกแจรับมันมาดื่ม
“ร้องไห้ให้พอนะ.....”
‘ฮึกกกก อือออออ ……ฉันไม่เหลือใครอีกแล้วฮัน’ ร่างบางสวมกอดคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
‘นายยังเหลือฉันไง ลืมอะไรหรือเปล่า?’ ร่างสูงตอบพลางลูบหัวเบาๆ
‘ฮึกอืออออ ฮันนน’
‘ร้องไห้ให้พอนะ.....’
“ขอบใจนะ...” พูดจบร่างบางก็ลุกขึ้นเดินออกไป
18.00น.
“จะไปไหนหรอ” ร่างสูงทักขึ้นเมื่อร่างบางแต่งตัวสวยพร้อมจะออกไปข้างนอก
“ไปข้างนอก ดึกๆคงกลับ” ร่างบางตอบพร้อมๆกับยืนใส่รองเท้า
“ไปกินข้าวกับเทเลอร์หรอ?” ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ร่างบาง
“อื้ม....ไปนะ” ร่างบางลาคนตรงหน้าก่อนจะขับรถออกไป
“ถ้าฮยอกแจความจำกลับมาแล้วจริงๆ.........เค้าจะทำยังนี้อีกทำไม” ร่างสูงรีบวิ่งไปขึ้นรถอีกคันก่อนจะขับตามร่างบางออกไป
รถร่างบางมาจอดยังภัตตาคารหรู ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้าไป และร่างสูงก็เดินตามไปอย่างห่างๆ ร่างบางเดินไปหาใครคนหนึ่ง
“ฉันคงปฏิเสธที่จะไม่มาไม่ได้สินะ”
“ฮยอกสัญญากับฉันไว้แล้วนี่ ...หึๆ ฉันสั่งอาหารแล้วนะ”
“นั้นฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ร่างบางลุกออกไปจนลับตา เทเลอร์ก็หยิบอะไรในกระเป๋ากางเกงออกมาใส่ในน้ำของฮยอกแจ และไม่ช้าฮยอกแจก็เดินกลับมา พร้อมๆกับอาหารมาเสิร์ฟพอดี
“ทานเลยไหม? J” เทเลอร์ยิ้มอย่างมีเล่ห์
“เอาสิ” ร่างบางตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร ทั้งก็เริ่มทานอาหารตรงหน้าจนหมด ก่อนจะดื่มน้ำปิดท้าย
“ฉันทำตามสัญญาแล้ว วันนี้พอแค่นี้นะ ฉันอยากกลับบ้าน เหนื่อย....” ฮยอกแจตอบ
“ครับบบบ” ร่างบางลุกขึ้นแต่ก็ต้องทรุดลงไปนั่งอีกทีเพราะร่างกายไม่ยอมทำตาม ตาก็แถบจะลืมไม่ขึ้น
“ทำไมง่วงแบบนี้นะ......อะ” ร่างบางฟุบลงไปกับโต๊ะ
“หึ!” เทเลอร์เช็คบิลก่อนจะแบกร่างบางออกไปขึ้นรถตน
ร่างกายบางถูกนำมาวางบนเตียงนอนของห้องนอนเทเลอร์ เทเลอร์ปล่อยให้ร่างบางนอนไปโดยที่ไม่ได้ทำอะไร
“อยู่ที่นี่ไปก่อนนะ ฮยอกแจ หึ” เทเลอร์พูดกับร่างไร้สติก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ออดดดดดดดดดด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ใครมาเอาตอนนี้ว่ะ” เสียงเคาะประตูพร้อมๆกับเสียงคนกดออดดังติดกันไม่หยุด
“โอ๊ยย!! จะรีบอะไรว่ะ แป๊บโว้ย” เทเลอร์ตะโกนออกก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาปกปิดส่วนล่างของร่างกายแล้วเดินไปเปิดประตูอย่างหงุดหงิด
“มีอะไร” เทเลอร์ถามผู้ชายที่ใส่หมวกกันน็อคปกปิดใบหน้านั้น
“แก!” ร่างสูงตะคอกกลับพร้อมๆกับถอดหมวกกันน็อคมาฝาดที่หัวเทเลอร์อย่างแรงแล้วเหยียบซ้ำอีกที
“แกทำอะไรฮยอก! ทำไม..เสื้อผ้า! โธ่โว้ยย!” ร่างสูงถามอย่างโมโหที่เห็นเทเลอร์อยู่ในสภาพที่มีผ้าขนหนูพื้นเดียว ร่างสูงถีบซ้ำอีกทีก่อนจะวิ่งไปหาฮยอกแจ
“ก็ตูอาบน้ำโว้ย โอ๊ย!”
“ฮยอกแจๆ”ร่างบางรีบเข้ามาเขย่าร่างนั้น “ตื่นสิๆ”
“แกอย่ามายุ่งดีกว่า”เทเลอร์เดินเข้ามาพลางกระชากเสื้อร่างสูง ร่างสูงเซลงมานั่งที่พื้น ก่อนจะลุกขึ้นมาสวนกลับ
ผลัก!
ตุ๊บ!
ร่างหนากระเด็นลงไปนอนกับพื้นเมื่อร่างสูงสวนหมัด ฮันกยองหันไปพยุงฮยอกแจ
ผั๊วะ!
ร่างหนาล้มลงนอนทับร่างฮยอกแจเพราะสิ่งของสิ่งหนึ่งที่มือเทเลอร์ที่ฟาดลงมาอย่างจัดยังหัวของร่างสูง
“นายจะเข้ามายุ่งทำไมนะ ซวยไปแล้วกัน” เทเลอร์วางแจกันลงก่อนจะเดินไปเข้าอาบน้ำอีกรอบอย่างอารมณ์เสีย เทเลอร์ไม่ถึงกะให้ร่างสูงเลือดตกยางออกแค่ให้สลบ(ยังดีที่ใจบุญ)
............................................................................................
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตาม อ่าน ถึงบางคนจะไม่เม้นท์เลยก็ตาม
แต่ก็ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น