คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : CT : 16 ฆาตกร?!
16
.
เมื่อรถหรูจอดสนิท ฮยอกแจก็ลงรถมาอย่างอารมณ์เสียสุดๆ ฮยอกแจเดินขึ้นห้องไปก่อนจะไปอาบน้ำให้ชื่นใจ เมื่ออาบน้ำเสร็จร่างบางก็ออกมาเจอกับฮันกยองที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง ฮยอกแจเดินเข้าไปหาพลางยืนเช็ดผม
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นป้าบอกว่านายกลับมาดูอารมณ์ไม่ดีเลย” ฮันกยองลุกขึ้นเผชิญหน้าแล้วถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นและ” ฮยอกแจตอบพร้อมๆกับละสายตาไปทางอื่น
“เอ่อ......”
“มีอะไรมั้ย?ที่มาเนี่ย” ฮยอกแจหันกลับมาอีกครั้ง
“ฉันอยากกอดนาย.....ได้มั้ย?” ฮันกยองถามอย่างกล้าๆกลัวๆ กลัวไม่ได้คำตอบที่หวัง
ผมอยากกอดเค้า....ตั้งแต่ที่เกิดเรื่อง ผมกับเค้าก็เหมือนห่างไกลกันทั้งๆที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม....
“ทำไมถึงอยากกอดฉัน?” คำถามนั้นที่ฮยอกพูด แสดงว่าเค้าปฏิเสธผมหรอ?
“........ฉัน......” ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร
“จะกอดก็กอด” ผมแถบไม่เชื่อหูเลย คำตอบของฮยอกแจเหมือนน้ำที่มารดต้นไม้ใกล้ตาย ฮันกยองสวมกอดคนตรงหน้าอย่างดีใจ กอดที่อบอุ่น...กอดที่หายไปนาน...มันกลับมาอีกครั้ง ฮันกยองกอดคนตรงหน้าแน่นเหมือนคนรักหายไปนานแล้วได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง ฮยอกแจก็ยืนให้ร่างสูงกอดโดยไม่พูดอะไร และแขนทั้ง2ก็ค่อยๆยกขึ้นมากอดตอบ ฮันกยองตกใจนิดๆแต่ก็ไม่ยอมละกอดนั้นพรางกอดแน่นขึ้นไปอีก.......เมื่อนานเข้าร่างสูงก็เริ่มละกอดก่อนจะค่อยๆก้มลงประกบปากคนตรงหน้าอย่างนุ่มนวล และฮยอกแจก็เคลิ้มตาม.......
“อ่ะ....”ร่างบางตกใจๆนิดที่จู่ๆร่างสูงก็ละจูบนั้นก่อนจะช้อนตัวร่างบางขึ้นแล้วไปวางบนเตียง....ก่อนจะขึ้นคร่อม แล้วก้มลงจูบอีกครั้งอย่างนุ่มนวล............................
................
...
.
.
ครืดดดดด ครืดดดดด
เสียงโทรศัพท์ทั่สั่นของฮีชอล ร่างเล็กที่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่บนโต๊ะก็หยิบมารับ
“โทร.มาทำไม อือออออ ซีวอน..จะโทรมาทำไม!” พอรู้ว่าใครโทร.มาร่างเล็กก็ใส่ไม่ยั้ง
//ขอโทษครับๆ เอ่อ......เจ้าของเบอร์เมามากครับ ช่วยมารับเค้าหน่อยมั้ยครับ? เห็นเบอร์นี้เป็นเบอร์ล่าสุด ไม่ทราบมารับได้มั้ยครับ?// เสียงเพลงที่ดังมากดูก็รู้ว่าซีวอนอยู่ไหน ร่างเล็กปาดน้ำตา ก่อนจะคุยกับปลายสายให้รู้เรื่อง
“แล้วตอนนี้ เค้าอยู่ไหน ฉันจะไปรับ” เมื่อรู้ที่อยู่ของร่างหนา ร่างเล็กก็รีบขับรถออกไป ผับที่เค้าเคยมาตอนนั้น ซีวอนอยู่ที่นั้น ร่างเล็กเดินตามหาซีวอนและก็เจอ ร่างเล็กยืนดูคนที่นอนหมดสภาพอยู่ที่โซฟา
“ทุเรศ ....น่าสมเพช” พูดจบร่างเล็กก็จ่ายเงินให้กับบ๋อยที่ยืนเฝ้าซีวอนอยู่ก่อนจะให้บ๋อยช่วยพยุงซีวอนไปขึ้นรถ
“นี่นาย!...”ฮีชอลเขย่าซีวอนที่หลับเป็นตาย “เอาไปไว้ที่บ้านฉันแล้วกัน” ฮีชอลพูดกับตัวเองก่อนจะบังขับรถมุ่งหน้าไปยังคอนโดฯตน เมื่อมาถึงร่างเล็กก็ให้ยามหน้าประตูช่วยพยุงซีวอนขึ้นไป ร่างหนาถูกวางลงที่เตียงใหญ่ ก่อนที่ฮีชอลจะจัดท่านอนให้สบายแล้วไปเอากะละมังใส่น้ำพร้อมผ้ามานั่งเช็ดตัวให้
“ฮยอกแจ......ทำไมกัน” เสียงเบาๆที่รอดออกมาจากปากซีวอน มันทำให้ฮีชอลได้ยินและเจ็บจี๊ดๆในใจ เมื่อคนตรงหน้าเรียกชื่อ ฮยอกแจ
“นายรักเพื่อนฉันขนานนั้นเลยหรอ?” ปากก็พูด มือก็ยังเช็ดอยู่
“ฉันชอบฮยอก.......” ซีวอนพูดขึ้นอีกครั้ง ทำให้น้ำตาฮีชอลไหลออกมาหยุด ทั้งๆที่มันจะไม่ไหลแล้วนะ เมื่อร่างเล็กเช็ดส่วนท่อนบนเสร็จ ฮีชอลปาดน้ำตานั้นก่อนจะลุกไปหยิบเสื้อมาใส่ให้ แต่กับถูกซีวอนดึงมือไว้ ซีวอนดึงร่างเล็กลงไปนอนข้างๆก่อนจะขึ้นคร่อม........
“ทำไมฮยอกทำกับฉันแบบนี้”
“นี่! ซีวอน ฉันฮีชอลนะ” ร่างเล็กพูดเตือนอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะผลักอกแกร่งซีวอน
“นายคือฮีชอล...ไหนบอกจะช่วยฉันไง......จะช่วยให้ฉันสมหวัง”
“ก็ช่วยแล้วไง!” ร่างเล็กตอบพร้อมๆกับทุบอกแกร่ง
“นายช่วยฉันไม่สำเร็จ”
“ก็ฉัน.....ช่วย ฮึกอือออ.....ไปแล้วไง....อืออ จะเอาอะไรอีก.......ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ”
“เอ่อ....ฉันขอโทษ” ร่างหนาลุกไปนั่งข้างๆ “ฉันขอโทษที่มารบกวน นั้นฉันกลับก่อนนะ” ร่างหนาพูดจบก็เอื้อมมือไปหยิบเสื้อตัวก่อนจะเดินออกไป
“ซีวอนนนนนนน...........” เสียงตะโกนเรียกคนที่กำลังจะปิดประตู
“ฉันรักนายย.....” และประตูนั้นก็ปิดลงเมื่อร่างเล็กพูดจบ
“ฮึกอือออ............” เมื่อร่างหนาออกไป ร่างเล็กก็ร้องไห้โฮอยู่บนเตียง
........................................................................................................................
เช้าที่แสนสดใสของใครคนหนึ่ง ฮันกยองตื่นขึ้นมาก่อนจะหันไปมองใครคนหนึ่งที่นอนหลับอยู่ข้างๆ
“ฮยอกแจคนเดิม........กลับมาแล้วหรอ?” ฮันกยองพูดกับตัวเองพลางนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป..
“อื้ม....อ่า.~..”ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจ พลางมองหาใครคนหนึ่ง
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ?” ฮันกยองออกมาจากห้องน้ำ ทักขึ้น
“อื้ม นายออกไป ฉันจะใช้ห้องน้ำ” ร่างบางไล่ร่างสูงออกไปอย่างไม่สนใจก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ร่างสูงยืนยิ้มคนเดียวแล้วเดินออกไป.....
“หึ ฮันไม่ได้โง่นี่นะ”
..............................................................................................
ห้องที่เงียบงัน เงียบจนเหมือนไม่มีคนอยู่ แต่มันกลับมี ซึ่งหลังจากกลับมาจากบ้านฮีชอล ซีวอนก็เอาแต่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องยันเช้า ยันสาย พลางคิดเรื่องต่างๆนาๆในหัว ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน..
ครืดดด ครืดดด
ซีวอนหยิบโทรศัพท์ที่มันสั่นมารับ
"อะ.....ฮะ..ฮยอกแจ...นายโทร.หาฉัน" ซีวอนรับสายนั้นด้วยความดีใจ
//ซีวอน......ฉันมีอะไรจะบอก// เสียงที่แผ่วเบา มันฟังดูเศร้ามาก
"นายร้องไห้หรอ?.....เป็นอะไรหรือเปล่า ฮัน ทำอะไรนาย" ซีวอนลุกลี้ลุกลนถาม
“ฮะ.......ฮีชอลตายแล้ว อือออออ”
ฮยอกแจพูดอะไรของเค้า.........ในเมื่อเมื่อคืนฉันยังคุยกับฮีชอลอยู่......2คนนั้นต้องมีแผนอำฉันแน่
“ฮยอก นายพูดอะไร ฉันไม่ขำด้วยนะ” ซีวอนเสียงเข้มขึ้น
//ฉัน..อือออ.....แค่มาบอกว่าฮีชอล...อึกอือออ......เมื่อเช้านี้ฮีชอลออกไปซื้อของ....พอข้ามถนนกลับมาที่พัก.........ฮีก็ถูกรถชน ฮึกก...// คนปลายสายสะอึกสะอื้นตอบ พูดไม่เป็นศัพท์
อะไรกัน จริงๆเหรอเนี่ย ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ
ร่างหนาเงียบไป หน้าที่ดีๆก็ ซีดไปโดยปริยาย มือหนาหมดแรงถือโทรศัพท์ ปล่อยโทรศัพท์นั้นลงพื้น ก่อนจะมานั่งเงียบอยู่บนโซฟา
เรื่องเมื่อคืน กับตอนนี้ ฉัน........
........ฉันเป็นคนฆ่าเค้า
“อาเมนนนน~” ทุกคนยืนร่วมไว้อาลัยให้กับ คิม ฮีชอล เป็นครั้งสุดท้าย พิธีศพของคิม ฮีชอล มีเพื่อนผ่องมากมายและครอบครัวมาร่วมงาน ทุกคนพากันต่างโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปที่ไม่มีวันหวนคืนมา
.
.
โดยเฉพาะ ชเว ซีวอน
“ฮีชอลลล ฮึกอืออออ.....” ทงเฮเพื่อนรักคิม ฮีชอลร้องไห้โฮ พลางหันไปซบอกแฟน
“ฮีชอลไปสบายแล้ว....ทงเฮเลิกร้องไห้เถอะ....ถ้านายร้องไห้ ฮีชอลจะเป็นห่วงนะ” คิบอมปลอบแฟน
“ฉะ...ฉัน อือออออ” ไม่มีใครทำใจที่จะไม่ร้องไห้ได้หรอก
“ฮึก
อืออ” ฮยอกแจสวนกอดคนข้างๆ “ฉันต้องเสียเพื่อนไปจริงๆหรอ ฮึก.....”
“เค้าไปดีแล้วนะ.......” ฮันกยองลูบหัวปลอบฮยอกแจ
ชีวิตหนึ่งชีวิตที่จากไป................และมันก็จะไม่มีวันหวนหลับมาก
.....................................................................................................................
มีใครอ่านแล้วงงมั้ยอ่ะT^T
#2 ตายหลังที่วอนกอด เพราะเรื่องที่มันทะเลาะกันมันตอนกลางคืน
แล้วฮีมาตายเช้าอีกวันค่ะ^^
สนุกก็ขอสัก1เม้นท์นะ ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจ
ความคิดเห็น