คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CT :3 เริ่มแล้วสินะ
-------------------Three
ณ ร้านอาหารไทยแถวๆชานเมือง
ผู้คนเกาหลีมากมายที่ต่างพาครอบครัว คนรัก มาลิ้มลองรสชาติอาหารไม่ขาดสาย ถึงคนจะเยอะมาก แต่ก็มีที่นั่งรับรองอีกมาก ฮยอกแจที่มาในชุดเสื้อเชิ้ตดำกับกางเกงเดฟแดงและแว่นตาสีชาที่ปกปิดใบหน้าสวยเค้าไว้ เค้าเดินเข้ามาภายในร้านอาหารพลางมองหาคนที่เค้านัดไว้ ซีวอนที่นั่งอยู่มุมใดมุมหนึ่งภายในร้านเมื่อเห็นฮยอกแจเข้ามา จึงโบกไม้โบกมือเรียกเพื่อให้ฮยอกแจรู้ว่าเค้าอยู่ตรงนี้
“มานานแล้วหรอ”
“เมื้อกี้เอง เอ่อ สั่งอาหารเลยมั้ย?”
“อื้ม”
.
.
.
“หน้าทานมากเลย”ซีวอนอุทานหลังจากที่อาหารมากมายทยอยมาเสริฟ
“ฉันชอบมาร้านนี้ที่สุด อาหารไทยฉันชอบ” ฮยอกแจพูด ก่อนจะเริ่มหันไปสนใจกับอาหารมากมายตรงหน้า
“ว่าแล้ว คุณถึงนัดผมมาที่นี่”
“ฉันชอบ ชอบที่นี่ ......กินเถอะ เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย” ฮยอกยื่นมือไปตักกับข้าวให้ซีวอน
‘ฉันรู้ว่านายชอบอาหารไทย’
‘เชอะ เอาอาหารมาล่อหรอ?’
‘เปล่าซะหน่อย ฉันรู้ว่านายชอบร้านนี้ ชอบกินของไทย ชอบอะไร ฉันไปสืบมาหมดแล้ว’
‘นายยังไม่รู้อีกหนึ่งอย่างว่าฉันชอบอะไร’
‘ไม่มีแล้วนะ’
‘ฉัน....ชอบ...ฮันกยอง’
“ฮยอกแจ” ภาพวันเก่าๆที่ผุดขึ้นมายังหัวเค้าอยู่ครู่หนึ่ง ค่อยๆเลือนหายไปหลังจากเสียงเรียกของซีวอน
“ฮะ? อะไรหรอ”
“นายเหม่อ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร รีบกินกันเถอะ”
“แล้วทำไมนายไม่ถอดแว่นซะทีละ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ตาฉันบวมน่ะ ร้องไห้หนักไปหน่อย”
“เมื่อคืนอ่ะหรอ หน้านายหมดน่ารักเลย”
“ฮะ คริๆ>///<” ร่างบางพอโดนชมเข้าก็กินอะไรไม่ลง นั่งกุมหน้าตัวเองที่แดงเป็นลูกตำลึง นานแล้วที่ไม่มีใครนอกจากฮันกยองที่ชมเค้าว่า ‘น่ารัก’
“แดงซะ จะระเบิดแล้ว”
“เลิกแกล้งฉันได้แล้ว ฉันกันนายเหมือนเราสนิทกันมานานมากแล้ว ทั้งๆที่รู้จักกันยังไม่ถึง2วัน อยู่กับนายแล้วฉันแฮปปี้มากๆ”
“ดีแล้ว”
“นั้นกินต่อเถอะ กินเสร็จแล้ว เราไปเดินเที่ยวคุยกันดีกว่า”
“อื้ม”
♀♀♀♀♀♀♂♂♂♂♂♂
“ทำไมต้องพาจางอินมาร้านอาหารไทยอะไรนี่ด้วย กลับเถอะนะ” สาวสวยที่เดินควงแขนกับผู้ชายที่เค้าเรียกว่า(แฟน) พลางร้องงอแงกลับ เพราะเค้าผิดหวังที่ดินเนอร์วันนี้ไม่ใช่โรงแรมหรูแต่เป็นร้านอาหารไทย
“ทำไมคุณถึงไม่ชอบล่ะ ที่นี่อาหารอร่อยนะ”
“มันไม่หรู ไม่อะไรเลย ดูสิ อาหารอะไรก็ไม่รู้ ”
“ไปนั่งตรงนั้นดีกว่า” เมื่อฮันกยองสอดส่องสายตาหาที่วางนั่งได้ เค้าก็รีบเดินเข้าไปนั่ง ทิ้งให้จางอินยืนเอ๋ออยู่ที่ประตูร้านคนเดียว
“รอด้วยสิ ชิร์” จางอินรีบวิ่งตามหลังฮันกยองไปทั้งๆที่ไม่เต็มใจ
“จางอิน คุณจะทานอะไร” เมื่อร่างสูงเข้ามานั่งก็รีบหยิบเมนูขึ้นมาดู
“ฮันทานอะไร จางอินก็เอาแบบนั้นและค่ะ”
เสียงนั้น ทำไมถึงคุ้นนักนะ
ชื่อนั้น ทำไมเหมือนฉันรู้จักนะ
///////////////////////////////////////////////'
อย่าว่าอะไร ไรเตอร์ ไรเตอร์แต่งแบบ ..TT ...อธิบายฟิคไม่ค่อยเป็นอ่ะ เลยแบบพูดเยอะ ดำเนินเรื่องแบบ งง(กันหรือเปล่า) อ่ะนะ ไรเตอร์จะฝึกฝนแล้วกัน จะแต่งให้ดีขึ้นๆ
ติตตามๆๆๆๆ
ความคิดเห็น