คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : FIGHTER!! : INTRO
“พี่ฟิวส์ วันนี้เพื่อนเฟียตส์จะมาทำรายงานที่บ้านนะ” เสียงน้องชายของผมตะโกนออกมาจากนอกห้อง ผมละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ใช้ทำรายงานก่อนตอบกลับ
“มากี่โมง?”
“คงจะเย็นๆอ่ะพี่ฟิวส์” เสียงเฟียตส์ตอบกลับมา พร้อมเปิดประตู นำร่างสูงๆของตัวเองเข้ามาในห้องของผม ผมไม่เข้าใจเลยทำไมคนเป็นน้องต้องสูงกว่าพี่ด้วย -*-
“อย่าส่งเสียงดัง พี่ต้องทำรายงานรู้ใช่มั้ย?” ผมเอ่ยกำชับ
“รู้แล้วน่าพี่ฟิวววววส์” เสียงน้องชายตัวดีตอบกลับมาอย่างกวนๆ
“แล้วมีอะไรทานกันยัง เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อมาให้” ผมถามออกมาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าอาหารที่กักตุนไว้หมดไปแล้ว
“ยังเลยค้าบบบบบ >< ” ผมหันไปดันตัวของเฟียตส์ที่กระโดดเข้ามากอดผมอย่างดีใจ ตัวอย่างกับยักษ์แต่ทำนิสัยเป็นเด็กๆไปได้ และที่สำคัญตัวมันโคตรหนัก -*-
“ถ้าไม่ปล่อย อดกิน!!”
“ปล่อยแล้วครับ!! พี่ฟิวส์คนหล่อ!! ^__^” ขู่จบเจ้าน้องชายตัวแสบก็ลุกขึ้นมายืดตัวตรง พร้อมตะเบะท่าทหารทันที บอกผมทีว่านี่คือเด็กอายุ 17 ไม่ใช่เด็ก 5 ขวบ -__-
“เออ งั้นรออยู่บ้าน เดี๋ยวพี่มา” ผมคว้ากุญแจรถบนโต๊ะ เตรียมตัวออกไปซื้อของ
“เดี๋ยว พี่ฟิวส์ฝากซื้อเค้กช็อกโกแลตมา 2 ชิ้นด้วยนะ” เสียงไอเฟียตส์ตะโกนไล่หลังมา
“เค้ก?” ผมเอ่ยอย่างสงสัย ปกติมันไม่กินเค้กนี่
“ของเพื่อนผมอ่ะพี่ ฝากหน่อยนะ” รู้สึกว่าน้องชายผมจะเรียนชายล้วนนะ เพื่อนที่มาก็ต้องเป็นผู้ชาย ผู้ชายนี่ชอบกินเค้กกันด้วย แปลกดี..
บางทีผมอาจจะลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อ “ฟิวส์” อนุวัฒน์ รัตนเอกพันธ์กุล อายุ 20 ปี นักศึกษานิเทศน์ศาสตร์ปี 2 ส่วนน้องชายผม “เฟียตส์” อนุพัฒน์ รัตนเอกพันธ์กุล อายุ 17 ปี อยู่ ม.5 อยู่โรงเรียนชายล้วนประจำจังหวัด ไอเฟียตส์เมื่อก่อนตัวมันเตี้ยกว่าผมเยอะแต่พอมันขึ้นม.4 ก็สูงเอาๆจนสูงถึง 183 ส่วนผมก็สูง 175 เท่าเดิม สงสัยมันคงจะหยุดสูงไปแล้ว โคตรไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลย -__- แถมความหล่อของมันก็สูสีกับผมแต่ยังไงก็แพ้ผมเพราะผมหล่อกว่า หึหึ พ่อกับแม่ผมน่ะหรอ? พวกท่านเป็นนักธุรกิจ มีชื่อเสียงในระดับหนึ่ง นานๆทีที่พวกเราจะพบเจอกับพวกท่าน บางครั้งก็นานเป็นปีเลย เนื่องจากพวกท่านต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยครั้ง จนตอนนี้ผมก็อยู่กับไอเฟียตส์กันแค่ 2 คน ส่วนแม่บ้านก็มีมาเช้า เย็นกลับ
ผมลงไปซื้ออาหารให้ไอเฟียตส์ที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไรนัก ผมเลือกอาหารสำเร็จรูป ขนมขบเคี้ยว และอีกหลากหลายอย่าง และไม่ลืมที่จะซื้อเค้กไปฝากตามคำสั่งของน้องชาย ผมกวาดสายตามองเค้กที่วางอย่างละลานตาในตู้โชว์ รู้สึกว่ามันจะสั่งเค้กช็อกโกแลตนี่ งั้น..
“ขอช็อกโกแลตเค้ก 2 ชิ้น ครับ / ช็อกโกแลตเค้ก 2 ชิ้นครับ” ใครสั่งเหมือนผมวะ?
ผมหันไปมองอีกฝ่ายทันที เด็กผู้ชายในชุดนักเรียนม.ปลาย ชายเสื้อหลุดออกมานอกกางเกงสีน้ำเงิน หน้าตาที่ดูหงุดหงิดตลอดเวลา แต่บอกเลยว่าเด็กนี่หน้าตาโคตรของโคตรดี จมูกโด่งรับกับใบหน้าเรียว ทรงผมที่เซตแบบยุ่งๆแต่ก็ยังดูดี และที่สำคัญหมอนั่นมันสูงกว่าผม -*-
เด็กนั่นปรายตามามองผมนิดนึงด้วยหางตาพร้อมหันไปพูดกับคนขายอีกครั้ง
“ช็อกโกแลตเค้ก 2 ชิ้นด้วยครับ” อิเด็กนี่ คิดหรอว่าผมจะยอม!!
“ช็อกโกแลตเค้ก 2 ชิ้นครับ!!”
“เอ่อ..ขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะคะ พอดีเหลือเค้กช็อกโกแลตอยู่ 2 ชิ้นพอดี ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะรับไปคนละชิ้นได้รึปล่าวคะ?” พนักงานขายถามพวกผม 2 คนอย่างเกรงๆ
“ไม่มีทาง / ช็อกโกแลตเค้ก 2 ชิ้น” เสียงของเราทั้งสองตอบกลับมาพร้อมกัน และแน่นอนเสียงแรกก็คือเสียงของผม
ยังไงผมก็จะซื้อเค้กช็อกโกแลตนี้คนเดียว!!
.......
TALK: สวัสดีนักอ่านที่หลงเข้ามาทุกคนนะคะ เรื่องนี้จะเป็นแนวเคะแก่กว่าเมะเนาะ เริ่มต้นอินโทรแบบสั้นๆก่อนนะคะ ถ้าว่างไรท์จะมาต่อทันที ถ้าอ่านแล้วฝากคอมเมนต์ติชมด้วยนะคะ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนเลย ^___^
:) Shalunla
ความคิดเห็น