[Short fic VIXX] VIXX Fanfiction (All Couple)

ลำดับตอนที่ #7 : [SF] NEW HAIR ( ราวี่ x เคน ) [ฟิคแก้บนชนะรางวัลที่ 1]

หงุดหงิด

ตอนนี้วอนชิคอยู่ในโหมดหงุดหงิดเป็นที่สุด!!

หลังจากเตรียมคัมแบคเขาแค่คิดว่าอยากจะเปลี่ยนลุคของตัวเองและสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจที่จะตัดผมของเขาออก กลายเป็นนายหัวเกรียนพลทหารวอนชิคแทน แต่นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เขาคาดคิดไว้ซักนิด

"ว๊าวว วอนชิคอ่านายตัดผมใหม่หรอ เฟี้ยวฟ้าวสุดๆ"
เสียงจากฮัคยอนฮยองตะโกนออกมาจากอีกฟากนึงของห้องซ้อมเต้น พร้อมพาร่างดำๆ(?)ของตัวเองพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วแสง

แป๊ะ!!

"โอ้ย!!"

ทุกคนไม่ต้องสงสัยหรอกว่านี่คือเสียงอะไร..
หลังจากที่ฮัคยอนวิ่งพุ่งมายังพลทหารวอนชิค ฝ่ามืออรหันต์ของฮัคยอนก็ตะปบมายังหัวเกรียนๆของวอนชิคทันที

"วอนชิคกี้อ่า หัวของนายนี่มันตีได้ถนัดมือจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
วอนชิคก็ได้แต่ยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเองป้อยๆ

ฮัคยอนฮยองใจร้ายเป็นที่สุด T.T

"ทำได้ดีนี่ฮัคยอน" เสียงแทคอุน
ผู้ที่อยู่ในห้องนี้ตั้งแต่ตอนไหนวอนชิคก็ไม่อาจทราบได้ แล้วมิหนำซ้ำยังไปชมคนที่ทำร้ายเขาไปหมาดๆด้วย

"ฮยองอ่า ฮยองทั้งสองใจร้ายที่สุด ผมจะไปหาแจฮวานฮยองแล้ว"
วอนชิควิ่งกุมหัวเกรียนของตัวเองออกไปจากห้องซ้อมทันที

..NEW HAIR..

"แจฮวานฮยอง" วอนชิคเดินตามหาแจฮวานจนทั่วจนมาพบผู้เป็นฮยองกำลังก้มหน้าอ่านอย่างใจจดใจจ่อกับบทละครที่ตัวเองเพิ่งได้รับเล่นไปหมาดๆ

"อ่า วอนชิคกี้เองหรอ" แจฮวานเงยหน้ามามองผู้เป็นน้องทันที

"ว๊าวว วอนชิคตัดผมใหม่หรอเนี่ย!! ฮ่าๆๆๆๆ"
เสียงหัวเราะใสๆของแจฮวานก็ดังขึ้นมาทันทีเมื่อพบกับทรงผมใหม่ของน้องชายซึ่งตอนนี้นั่งทำหน้าหงิกเรียบร้อยไปตามระเบียบ

"ตลกมากหรอฮยอง ผมโกรธแล้วนะ ทั้งฮัคยอนฮยอง แทคอุนฮยองตอนนี้ก็ยังแจฮวานฮยองอีก"
พูดแล้ววอนชิคก็ลุกขึ้นแต่ดันโดนมือตุ๊กแกของแจฮวานฉุดให้นั่งลงเหมือนเดิม
พร้อมยกมือทั้งสองของตัวเองลูบไปยังหัวเกรียนๆของวอนชิคแถมยังจับหัวโยกไปอย่างสนุกมืออีก

"พอเลยนะแจฮวานฮยอง" พูดแล้ววอนชิคก็พยายามดันมือของแจฮวานออก
"งอนหรอวอนชิคกี้ คิคิ" ปากก็ถามแต่มือก็ยังลูบหัวของอีกฝ่ายไม่หยุด
".."
"วอนชิคกี้ทำผมแบบนี้ ฮยองชอบมากๆเลยนะ "
"จริงหรอฮยอง"
"เพราะมันลูบสนุกมือฮยองมากๆเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"ฮยองอ่า!!"

..NEW HAIR..

 

"แจฮวานฮยองเมื่อไรจะเลิกลูบผมของผมซักที"
เสียงทุ้มต่ำที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดดังขึ้นขัดจังหวะ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เจ้าของชื่อลดระดับมือลงแถมเจ้าตัวยังยกมือขึ้นลูบหัวเกรียนๆของอีกฝ่ายอย่างสนุกมือมากขึ้นไปอีก

"สนุกจะตาย คิคิ" แจฮวานหัวเราะเสียงใส พลางมองไปยังหัวเกรียนๆที่ตัวเองกำลังลูบอยู่อย่างสนุกมือวอนชิค เจ้าของหัวเกรียนที่กำลังโดนประทุษร้ายได้แต่ทำหน้าหงิกงอ

"ฮยองอ่า เอาหัวผมกลับไปเล่นต่อที่ห้องเลยดีมั้ย"
"ก็ดีนะวอนชิคอ่า คิคิ"
"ฮยอง!!"

..NEW HAIR..

"ฮยองไปนอนด้วยนะวอนชิค" เสียงของแจฮวานเอ่ยขึ้นมา ทำให้วอนชิคที่กำลังนั่งทำเพลงอยู่ถึงกับสะดุ้ง
"ไม่เอา อะไรของฮยองเนี่ย!!"
"ก็วอนชิคบอกให้ฮยองเอาหัวกลับไปเล่นที่ห้องได้ไง"
ว่าพลางก็ยิ้มตาหยีพร้อมมืออันซุกซนก็เริ่มลูบหัวเกรียนๆของผู้เป็นน้องอีกครั้ง

"นะ-วอน-ชิค-อ่า"
"คะ..ครับ T.T" อย่าพูดเสียงน่ากลัวอย่างนั้นสิ

ทำไมแจฮวานฮยองถึงน่ากลัวอย่างนี้ เอาผมทรงเดิมของผมกลับมาน้าาาาาาาาา T^T

..NEW HAIR..

"วอนชิคฮยองใส่หมวกทำไมเนี่ย"
เสียงซางฮยอกเอ่ยถามผู้เป็นพี่เมื่อเห็นผู้เป็นพี่ใส่หมวกทั้งๆที่นั่งอยู่ในห้องแถมยังหน้าหงิกหน้างอบอกบุญไม่รับอีก
"อ้าววอนชิคเป็นอะไรหรอฮยอกกี้"
เสียงฮงบินผู้มาใหม่อีกคนเอ่ยถามซางฮยอกที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว
"ไม่รู้สิฮยอง"
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ทั้งสองคนเลยนะ!!" ฮงบินกับซางฮยอกหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ
พวกเราไปทำอะไรให้โกรธตอนไหนเนี่ย!?
"ทั้งฮัคยอนฮยอง แทคอุนฮยอง แจฮวานฮยองต่างรุมกลั่นแกล้งฉันกันหมดเลย"
ว่าแล้ววอนชิคก็ถอดหมวกที่ใส่อยู่ออก

"ว๊าวว เท่ห์สุดไปเลยวอนชิคฮยอง" เสียงจากซางฮยอก
"เข้ากับนายดีนะเนี่ยวอนชิค" เสียงจากฮงบิน
แป๊บนะ นี่วอนชิคไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ย มีคนชมทรงผมใหม่ของเขาแล้ว

น้ำตาจะไหลวอนชิคขอแชร์นะครับ

"วอนชิคฮยองเป็นอะไรไปทำหน้าตาประหลาดๆ"
ซางฮยอกเอ่ยถามผู้เป็นพี่อย่างสงสัย เมื่อกี้ยังทำหน้าหงิกหน้างออยู่เลยแต่ตอนนี้ยิ้มกว้างจนตีนกาขึ้นเป็นแถบๆ
"ไม่รู้เหมือนกันปล่อยมันนั่งยิ้มบ้าไปคนเดียวเถอะซางฮยอก"
พูดจบฮงบินก็กอดคอซางฮยอกเดินเข้าห้องไปปล่อยวอนชิคที่กำลังปลื้มกับคำชมนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว

..NEW HAIR..

"วอนชิคกี้!!"
มาแล้วเสียงแห่งนรกของเขา วอนชิคคิดอยู่ในใจ

ป๊าป!!

และวอนชิคก็โดนฟาดหัวไปอีกทีตามระเบียบ

"แจฮวานฮยองอ่า ผมเจ็บนะ"
"โทดที ฮยองชินมือซะละ ฮ่าๆๆๆๆ" ชินมือ.. วอนชิคอยากจะร้องไห้เป็นภาษาอารับบา(?)
"แล้วอย่าลืมนะวอนชิคกี้ คืนนี้ฮยองจะไปนอนด้วย หึหึหึ"
และนี่ก็คือสิ่งที่วอนชิคภาวนาให้แจฮวานลืมๆไปซะ ขอให้คืนนี้หัวของวอนชิคยังอยู่อยู่บนบ่านะ Y.Y

..NEW HAIR..

แจฮวานเดินมุ่งตรงไปยังห้องของวอนชิคซึ่งแจฮวานก็ได้บอกกับเจ้าตัวว่าจะไปนอนด้วย
นึกย้อนไปยังหน้าของวอนชิค แจฮวานก็ได้แต่หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
คนอะไรหน้าเหมือนหนอนไปตัดผมแบบนี้ก็ยิ่งเหมือนหนอนเข้าไปอีก

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า...มันก็เท่ห์ดี

แจฮวานไม่ได้ชมเจ้าหนอนนั่นนะ แค่พูดตามความรู้สึกของแฟนคลับเท่านั้นเอง(หรอ?) และที่สำคัญหัวของเจ้าหนอนจับสนุกมือสุดๆไปเลย เห็นที่ไรก็อดจับไม่ได้ซักที  ^___^

และยิ่งเห็นเจ้าวอนชิคโกรธแจฮวานก็ยิ่งชอบ

ยิ่งชอบก็ยิ่งแกล้ง สนุกจริงๆเลยนะ ฮ่าๆๆๆ

แจฮวานเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของวอนชิค
พ้อมกับเสียงกรนอันคุ้นหูของเจ้าหนอนดังออกมา
หลับไปแล้วหรอกหรอ? ยังไม่ทันได้แกล้งเลย

"ชิคกี้อา ชิคกี้"
แจฮวานเดินเข้าไปเขย่าตัววอนชิคที่นอนหลับอยู่แต่ก็ไร้วี่แววที่อีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมา

"คิมวอนชิค!! ตื่นนนน" ลองเพิ่มเสียงในการปลุกดู แต่ก็ยังไร้วี่แวว

นี่หลับหรือซ้อมตายกันแน่?

ไม้ตายสุดท้ายละนะ แจฮวานบอกกับตัวเองพร้อมยกเท้าขึ้นมาตั้งท่าพร้อม..

ผลั๊วะ!!!

ร่างก็ผู้ที่นอนหลับอยู่กลิ้งหลุนๆตกเตียงทันที พร้อมกับเสียงโวยวายของผู้ถูกกระทำ

"โอ๊ยย!! อะไรกันเนี่ย!! แจฮวานฮยอง!!"

วอนชิคตะโกนชื่อแจฮวานทันทีเมื่อเห็นเจ้าตัวที่ยกยิ้มขึ้นมาให้เขาอย่างกวนๆ แถมขาที่ยกค้างขึ้นมาข้างนึงอีก

"ก็นายนอนหลับไม่รอฮยองอ่ะวอนชิค ฮยองอุตส่าห์จะมานอนกับนายนะ"
วอนชิคมองผู้เป็นพี่ที่ทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จอยู่ แถมพูดจบก็ดันยกมือขึ้นมาจับหัวของวอนชิคโยกไปมาอย่างสนุกมืออีก

"ฮยองอ่า ถ้าฮยองไม่เลิกเล่นหัวผมผมจะไม่ยอมฮยองแล้วนะ"
"วอนชิคจะทำอะไรหรอ คิคิ" แจฮวานหัวเราะชอบใจที่ยั่วโมโหคนน้องได้อีกครั้ง

"แจฮวานฮยอง!!"

วอนชิครวบมือที่ของแจฮวานที่กำลังเล่นหัวของตัวเองอยู่ด้วยมือเดียว
พร้อมผลักร่างของผู้เป็นพี่นอนราบไปกลับเตียงนอนส่วนตัวเองก็ขึ้นคล่อมร่างของแจฮวานในพริบตา
ปล่อยให้ผู้เป็นพี่ที่ยังตั้งตัวไม่ติดได้แต่กระพริบตาปริบๆ

"อะ..ออ..เอ่ออ..วอน..ชิค..อ่า" แจฮวานเอ่ยเสียงสั่น

"ก็ฮยองทำผมก่อนนี่นา ผมก็แค่เอาคืน"

พูดจบวอนชิคก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้แจฮวานมากกว่าเดิม
แจฮวานที่บัดนี้หมดฤทธิ์ที่จะแกล้งวอนชิคไปหมดแล้วได้แต่นอนตัวสั่นอยู่ใต้ร่างของผู้เป็นน้อง

"ฮยองไม่แกล้งนายแล้วก็ได้นะวอนชิคอ่า ปล่อยฮยองไปเถอะ"
แจฮวานกล่าวพลางมองสบตาไปให้วอนชิคอย่างเว้าวอน

"หึหึ ก็แค่นี้แหละฮยอง"
วอนชิคหัวเราะอย่างผู้เหนือกว่าพร้อมคลายมือออกจากผู้เป็นพี่ช้าๆ แล้วลุกขึ้นนั่ง

"งั้นฮยองไปนะ" เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระแจฮวานก็รีบลุกขึ้นทันทีแต่โดนผู้เป็นน้องที่ไวกว่าจับมือไว้ซะแน่น

"ฮยองอยากนอนกับผมไม่ใช่หรอ" เสียงผู้เป็นน้องเอ่ยอย่างกวนๆ
"นายก็ไม่อยากให้ฮยองนอนตั้งแต่ทีแรกนี่นา ฮยองไปดีกว่าเนาะ ^^~"
"ตอนนี้ผมอยากนอนกับแจฮวานฮยองแล้วนี่นา" วอนชิคเอ่ยอย่างผู้เหนือกว่า

"หรือฮยองอยากโดนแบบเมื่อกี้?"
พูดจบแจฮวานก็นอนลงไปเหมือนเดิมแล้วหยิบผ้าห่มของอีกฝ่ายมาคลุมโปงทันที
พร้อมพูดเสียงอู้อี้ดังลอดผ้าห่มออกมา
"ฮยองนอนแล้วเห็นมั้ย" วอนชิคขำกับท่าทางของผู้เป็นพี่ คนอย่างแจฮวานฮยองต้องเจอแบบนี้ซะบ้าง
วอนชิคล้มตัวลงไปนอนบ้างพร้อมคว้าร่างของแจฮวานในผ้าห่มมากอดซักแน่น

"ทำอะไรอ่ะวอนชิค" แจฮวานพยายามดิ้นพร้อมโผล่หน้าออกมาจากอย่างตกใจ
"กอดไว้แน่นๆไง ฮยองจะได้ทำอะไรผมไม่ได้ ^__^"
พูดจบวอนชิคก็หลับตาแต่มือทั้งสองก็ไม่ยอมปล่อยผู้เป็นพี่ในอ้อมแขน

"ฝันดีนะครับฮยอง"

"..."

"ฮยองครับ.."

"เออ!! ฝันดีก็ได้ ไอ้วอนชิคกี้หน้าหนอน!!"



 

..NEW HAIR..

"ออมม่า แจฮวานฮยองเป็นอะไรหรอครับ? หน้าหงิกหน้างอ ทำหน้าเหมือนไปกินรังแตนที่ไหนมา"
มักเน่ของวงเอ่ยถามออมม่าของวงด้วยความสงสัย
"ฮยองก็ไม่รู้สิ ทำไมไม่ไปถามเจ้าตัวเองอ่ะ"
"โห..ออมม่าผมไม่กล้าหรอก"
"งั้นก็ไปถามวอนชิคสิ เมื่อคืนเค้าสองคนนอนด้วยกันไม่ใช่หรอ"
"ก็ได้ฮะ"

"วอนชิคฮยอง แจฮวานฮยองเค้าเป็นอะไรหรอครับ"
ซางฮยอกเดินมาถามวอนชิคที่นั่งยิ้มอย่างมีความสุขผิดกับแจฮวาน

"พอดีว่า..แจฮวานฮยองเค้าเล่นเกมแพ้น่ะ"

"เล่นเกม? เกมอะไรหรอครับ?"

"ความลับนะฮยอกกี้ ^_____^"

"แจฮวานฮยอง คืนนี้จะเล่นเกมกันอีกมั้ยครับ?"
วอนชิคละสายตาจากซางฮยอกก็หันไปตะโกนถามแจฮวานที่นั่งหน้าหงิกหน้างอของอีกฟากห้องทันที

"หุบปากไปเลยนะคิมวอนชิค!!"

วอนชิครู้สึกชนะก็ตอนนี้หล่ะครับ ^__________^



 

Fin.

:) Shalunla