คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] Sorry Baby ( เลโอ x เคน )
"เลโอฮยอง~"
เสียงเรียกอันน่าขนลุกสำหรั
ทำไมถึงเงียบนะหรอ?
ตอนนี้ก็มีแต่เขากับเจ้าเด็กนั่
แต่ไอเด็กบ้าก็ดันกลับมาจากห้
"เลโอ~ เลโอ~ ฮยองงงง~"
เสียงที่น่ารำคาญดังขึ้นใกล้กั
ไอเด็กบ้านี่กล้าถอดหูฟั
"เคน!! นายเล่นอะไรเนี่ย!!?"
ผมพูดใส่ต้นเหตุของความรำคาญด้
"ก็ผมเรียกเลโอฮยองตั้งนานนี่นา ฮยองไม่หันมาซักทีก็นึกว่
หวังดี?
ไอการที่
ไอการที่ถอดหูฟังของผมโดยไม่ได้
โอ้ยย!! เลโออยากะตะโกนออกมาดังๆแต่นี่
เอาสิ! เขาเสียงดัง งั้นผมจะเงียบ!!
"เลโอฮยองงงง~"
แต่เสียงอันน่ารำคาญก็ไม่ได้
"เลโอฮยองง~ เล่นกับผมหน่อย~" เสียงอันเว้าวอนนั่นคืออะไร? ไอที่มือทั้งสองข้างของเจ้
โอ้ยย!! นี่ผมชักจะหมดความอดทนกับเจ้
ความเงียบของผมไม่ได้ช่วยให้เจ้
"เคน เมื่อไรนายจะหุบปากซักที = ="
"ก็เลโอฮยองไม่ยอมพูดกับผมนี่นา :( "
ไอเจ้าเด็กนี่พูดด้วยน้ำเสี
ผมอยากจะดีดปากเบะๆนั่นเหลือเกิ
เพี๊ยะ!!
"โอ้ย!! ฮยองดีดปากผมทำไมเนี่ย" เจ้าเด็กนี่ได้แต่นั่งลูบปากตั
สงสัยผมจะมือไวไปหน่อย ก็เห็นไอปากเบะๆนั่นน่าหมั่นใส้
"หยุดเบะปากสิ มันน่าเกลียด"
"ใช่สิ! ผมทำอะไรก็ไม่ดีซักอย่
พูดจบเจ้าเด็กนั่นก็ลุกออกไปทั
นี่ผมคงโดนงอนจริงๆสินะ ช่างเถอะ! ไอเด็กนั่นแปปเดียวก็
ผมหยิบสายหูฟังที่โดนถอดไปเมื่
5 นาที่ผ่านไป...
ผมก้มมองนาฬิกาในโทรศัพท์ 5 นาทีแล้วสักพักเดี๋ยวก็มา
10 นาทีผ่านไป...
ผมก้มมองนาฬิกาอีกรอบ ยังไม่มา... ช่างสิ!! ใช่ว่าผมจะสนซักเมื่อไร
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
นี่มันจะนานเกินไปหรือเปล่านะ? เด็กนั่นไม่เคยงอนผมเกิน 5 นาที
นี่ผมควรไปง้อหรือเปล่า?
ช่างเถอะ...ไม่เห็นจำเป็น...
หรือเปล่านะ? โอ้ย!! ทำไมผมต้องมาสนใจเจ้าเด็กนี่ด้
ผมไม่ง้อหรอก!!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ผมยกมือขึ้นเคาะประตูของเด็กเจ้
ก็แค่...เห็นหายไปนาน กลัวว่าจะเป็นลมคาห้องไปแล้วหรื
นี่ผมไม่ได้มาง้อเจ้าเด็กนั่
เชื่อสิ!
ทำไมยังไม่ออกมาเปิดประตูอีกนะ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เอี๊ยดด~
เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาพร้
ใบหน้านั้นผมชินแล้วหล่ะ...แต่
"เคน...นายร้องไห้หรอ?"
ผมถามเจ้าเด็กนั่นขึ้นทันทีเมื่
"เปล่า..ฮึก...ฮึก..ผม...ฮึก...
ไม่ได้ร้อง? แล้วไอน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา กับนัยน์ตาแดงๆ
นี่คิดว่าผมโง่หรอ? ถึงดูไม่ออกว่าเจ้าเด็กนี่ร้
สาเหตุ...
ก็คงไม่พ้นผมสินะ...
"เคน..."
"ฮยองไม่ต้องมาสนผมหรอก...ฮึก..
ไอเด็กนี่พูดประโยคที่ผมพูดใส่
เฮ้อ! ทำไมผมต้องมารู้สึกผิดด้วยเนี่ย
ผมไม่ชอบเลยที่เห็นน้ำตาของเจ้
ผมไม่ชอบเลยที่ได้ยินเสียงสะอื้
ทุกอย่างนี่ผมทำมันขึ้นมาเองทั้
"เคนมานี่"
ผมลากแขนเจ้าเด็กนี่เข้ามาในห้
"ขอโทษนะ"
ผมหันไปพูดกับเคนที่ยื
"ฮยองจะขอโทษทำไมในเมื่อฮยองพู
ผมส่ายหน้าเล็กน้อยกับคำพู
"ไอเด็กขี้แย รู้มั้ยน้ำตาไม่เหมาะกั
"ผมไม่ใช่เด็กขี้แยนะ!! และผมก็ไม่ได้ร้องไห้ด้วย :( "
"แถมยังเป็นเด็กขี้โกหกอีกด้วย.
"ฮยองอ่ะ ผมไม่พูดกับฮยองแล้วนะ ออกไปเลย"
เฮ้อ! ผมเอื้อมมือไปวางไว้บนหัวของอี
ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดผมว่าผมเห็
"ฮยองหยุดขยี้ผมของผมได้แล้ว เสียทรงหมดแล้วเนี่ย"
พูดจบเคนก็เริ่มเบะปาก...อีกแล้ว
นี่ผมเป็นอะไรไป...ทำไมผมถึ
"ขอโทษนะ ที่เมื่อกี้ฮยองดุนายไป"
"ฮยองจะขอโทษทะ.." ประโยคสุดท้ายของอีกฝ่ายไม่ทั
ผมไม่ต้องการได้ยินคำตัดพ้
ผมไม่ต้องการให้เจ้าเด็กนั่นพู
ผมก็แค่ปิดปากของเจ้าเด็กนั่น..
ด้วยปากของผมเอง...
สัมผัสที่แผ่วเบาบนริมฝีปาก ไม่รุกล้ำใดๆ ก็สามารถทำให้อีกฝ่ายกลืนคำที่
ผมได้แต่ถอนริมฝีปากของตั
ส่วนอีกฝ่ายก็ได้แต่ก้มน่างุ
นี่ผมทำอะไรลงไป...
ผมจูบเจ้าเด็กนี่เนี่ยนะ...
แต่ผมไม่รู้สึกผิดกับเรื่องนี้
"ดีกันนะ" ผมพูดกับอีกฝ่ายที่เอาแต่ก้มหน้
เด็กนี่เขินสินะ..
"อือ" เสียงตอบเบาๆราวเสียงกระซิ
"แต่...มีข้อแม้นะ?"
"ข้อแม้?" ผมทวนคำด้วยความสงสัย
"ข้อแรก ฮยองต้องเล่นกับผม" เคนพูดพร้อมยกนิ้วขึ้
"ก็ได้.." ผมตอบรับเจ้าเด็กนั่นไป จนป่านนี้เด็กนั่นก็ยังไม่
เขินแบบนี้...มันน่ารักรู้ปล่าว
นี่ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยจริ
"ข้อสอง ฮยองต้องทำอาหารให้ผมทานด้วยและข้อสุดท้าย...เอ่อ..."
"ข้อสุดท้าย...?" ผมได้แต่รอว่าเด็กนั่นจะพู
"วันนี้ ฮยองมานอนกับผมนะ...?" พูดจบเด็กนั่นก็หน้าแดงแปร๋ดขึ้
น่ารักอีกแล้วนะ...เคน
และผมก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมื
"ได้...แต่ขออีกครั้งนะ?"
เคนเงยหน้าแดงๆของตัวเองขึ้นมา แล้วตวัดดวงตามาทางผมด้
"อีกครั้ง? "
แต่ก็คงสงสัยได้ไม่นานหรอก
คิดว่าตอนนี้เจ้าเด็กนี่ก็
ก็ผมกำลังมอบสิ่งที่ผมขออีกครั้
ขอ 'จูบ' อีกครั้งนะ
end
***************************************************************************
ไรท์ขอโทษที่หายไปนานน้า ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะทุกคน นาราเซ ><
ความคิดเห็น