คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : . 04 .
. 04 .
ที่หน้าต่างบริเวณหน้าลิฟท์ของแต่ละชั้น ถ้ามายืนแล้วมองลงไปข้างล่าง จะทำให้เห็นคนที่เดินเข้าไปในฟิตเนสและคนที่เข้าออกตึกโดยใช้ประตูฝั่งฟิตเนส และเพราะเหตุผลนี้เลยทำให้ทั้งแบคฮยอนและเซฮุนมายืนมองอยู่ตรงหน้าต่างได้เกือบชั่วโมงแล้ว
" นี่มึงจะมายืนรอส่องเขาอีกนานมั้ย โคตรกะโหลกอ่ะ "
" แล้วกูทำอะไรได้มากกว่านี้เล่า ! "
" ก็ไลน์จากพี่ลู่ไง ถ้าเชื่อกูนะ ป่านนี้ได้คุยละ "
" มึงว่าดีหรอวะ "
" แล้วทำไมจะไม่ดีวะ "
" ไม่รู้ดิ "
" เอาโทรศัพท์มาดิ้ จะแอดไลน์พี่ลู่ให้ "
" หะ ! "
" พี่ลู่หานจะคุยกับมึงอ่ะ " แบคฮยอนพยักหน้า เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาส่งให้เซฮุน คนตัวสูงหลังจากได้รับโทรศัพท์แล้วก็กดแอดไลน์ของพี่รหัสตัวเองเข้าเครื่องแบคฮยอนทันที ก่อนจะส่งคืนให้เจ้าของเครื่อง
ลูลู่ : อันยอง น้องแบคฮยอน :)
แบคฮยอนนี่ : หวัดดีครับพี่ลู่หาน
ลูลู่ : ตกลงน้องแบคชอบชานยอลหรอ
แบคฮยอนนี่ : เอ่อ มั้งครับ 555
ลูลู่ : 55555 พี่ไม่คิดเลยอ่ะว่าคนอย่างมันจะมีคนมาชอบด้วย
แบคฮยอนนี่ : ทำไมอ่ะพี่ลู่ พี่เขาก็ดีไม่ใช่หรอ
ลูลู่ : ดี ๆ รับประกันเลย แต่คนไม่ค่อยมาชอบมันหรอก ถึงมันจะหล่อแต่มันอึน ๆ เด็กเรียนอะไรงี้ไง
แบคฮยอนนี่ : อ๋อ
ลูลู่ : แล้วน้องแบคจะเอาไลน์มันจากพี่เลยมั้ย หรือว่าจะไปขอเอง
แบคฮยอนนี่ : จริง ๆ แบคก็อยากขอเองนะ แต่ไม่กล้าอ่ะ
ลูลู่ : พี่ว่าขอเองก็ดีนะ มันจะได้รู้ว่าเรา รู้สึกดีกับมัน
แบคฮยอนนี่ : แล้วถ้าอยู่ดี ๆ แบคไปขอ เขาจะไม่ตกใจหรอพี่ลู่
ลูลู่ : ไม่ตกใจหรอก แบคเคยคุยกับมันบ้างหรือเปล่า ?
แบคฮยอนนี่ : เคยแค่นิดนึงอ่ะ คุยเรื่องที่เรียน เรื่องสอบ 555
ลูลู่ : อ๋อ งั้นก็ไม่เป็นไรหรอก ไปขอเลย
แบคฮยอนนี่ : โอเค แต่ถ้าสุดท้ายแบคไม่กล้า ก็คงมาขอจากพี่ลู่นะ
ลูลู่ : 555 ได้เลย สู้สู้นะ พี่เอาใจช่วย
แบคฮยอนนี่ : ขอบคุณครับ :)
ผมเดินแชทไลน์กับพี่ลู่หานมาตามทางจนกระทั่งถึงห้อง ก็วางโทรศัพท์แล้วนึกถึงสิ่งที่คุยกับพี่เขาเมื่อกี้ ดีเหมือนกันนะที่ได้คุยกับพี่ลู่หาน เขาเพิ่มกำลังใจแล้วก็ความกล้าให้ผมเยอะเลย ลองดูซักหน่อยละกัน ถ้ามันจะเสียใจก็คงไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ถือว่าได้ลองให้โอกาสตัวเองละกันเนอะ
.
เวลามีเรื่องกังวลหรือไม่สบายใจ แบคฮยอนชอบลงมาเดินที่ลานจอดรถใกล้ ๆ กับประตูหนีไฟ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นตรงนี้ ทั้ง ๆ ที่บริเวณนี้ไม่ได้ไกลจากฟิตเนสหรือล็อบบี้เท่าไหร่ แต่มันทำให้เขารู้สึกสงบได้อย่างประหลาด ยิ่งวันไหนมีลมเย็น ๆ พัดผ่านมาแบบนี้ก็ยิ่งทำให้รู้สึกสบายใจมากขึ้น
แต่ที่วันนี้แบคฮยอนลงมาเดินอยู่ข้างล่างไม่ใช่เพราะเขามีเรื่องกังวลอะไรหรอก เป็นเพราะเพื่อน ๆ ที่มานั่งอ่านหนังสือรวมกันที่ห้องของเขาตอนนี้มากกว่า อาทิตย์หน้าจะสอบมิดเทอมแล้ว เซฮุนก็เลยนัดเพื่อนมาติวด้วยกัน คนตัวเล็กพยายามอ่านไปพร้อม ๆ กับทุกคน จนสุดท้ายรู้ว่าไม่มีอะไรเข้าหัว เขาเลยตัดสินใจออกมาอ่านหนังสือคนเดียวดีกว่า
ในระหว่างที่ก้มหน้าเดินวนไปวนมา มีบ้างบางครั้งที่แบคฮยอนเงยหน้าขี้นไปมองคนที่เดินเข้าล็อบบี้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรกับคนพวกนั้นมากนัก จนกระทั่งบังเอิญเห็นคนตัวสูงใส่เสื้อยืดสีขาวล้วนคอวี กับกางเกงเรียนครัวลายตารางถี่ ๆ สีขาวสลับดำ สะพายกระเป๋าไนกี้สีน้ำเงินเดินเข้าล็อบบี้ เลยทำให้เขานึกอะไรออก แบคฮยอนรีบวิ่งไปตรงทางเข้าประตูฝั่งฟิตเนสซึ่งเป็นคนละฝั่งกับที่ปาร์คชานยอลเดินเข้าไปในล็อบบี้ แต่พอใกล้ ๆ จะถึงประตูเขาก็เปลี่ยนมาเป็นเดินธรรมดาแทน เพื่อไม่ให้ดูผิดสังเกต
ตอนนี้ชานยอลเดินไปกดลิฟท์และยืนรออยู่แล้ว แบคฮยอนตีหน้านิ่งเดินเข้าไปและกำลังจะตรงไปที่หน้าลิฟท์ แต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นซะก่อน
" แบคฮยอน ๆ " ผมหันไปตามเสียงเรียกแล้วเดินเข้าไปหา ก่อนจะเลิกคิ้วถามมินโฮที่เป็นเพื่อนร่วมคลาสวิชาการสื่อสาร
" ตกลงวิชานี้ ข้อเขียนมีกี่ข้อหรอ "
" อ๋อ มีสามข้อ "
" แต่อาจารย์บอกพวกเรามาแค่สองข้อใช่ปะ "
" ใช่ ๆ " ตอบไปผมก็พะวงไปด้วย กลัวว่าลิฟท์ที่พี่เขากดไว้จะมาซะก่อน หลังจากที่ตอบคำถามมินโฮแล้ว ผมกำลังจะเดินไปแต่มินโฮก็เรียกไว้อีกครั้ง โอ้ย เดี๋ยวลงมาให้ถามเลย สามชั่วโมงก็ยังได้ แต่ตอนนี้ขอไปก่อนได้มั้ยวะ !
" แล้วแบคฮยอนอ่านหนังสือหรือยัง ? "
" ยังอ่านไปไม่เท่าไหร่เลยอ่ะ "
หลังจากที่ผมหันไปตอบคำถามมินโฮด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อยแล้วก็รีบเดินหนีไปที่ลิฟท์ทันที แต่พอจะถึงลิฟท์ผมก็ค่อย ๆ ลดความเร็วลงเพราะใจเริ่มหวั่น ๆ รู้สึกไม่ค่อยกล้า พี่ชานยอลที่ยืนอยู่ในลิฟท์กดเปิดประตูค้างไว้ก่อนจะชะโงกหน้าออกมานิดหน่อยแล้วถามผม
" ไปมั้ยครับ ? "
" ไปครับ ๆ "
" ชั้นไหน ? "
" ชั้นหกครับ ขอบคุณครับ " พี่ชานยอลยืนพิงลิฟท์ฝั่งขวาที่ใกล้กลับปุ่มกดชั้นต่าง ๆ ส่วนผมยืนเอาหลังพิงกับลิฟท์แล้วมองเขา นี่พี่เขาจำไม่ได้หรือไงเนี้ยว่าเราเคยคุยกัน ไม่ทักเลยอ่ะ ! จะถึงชั้นสามแล้วด้วย ทำยังไงดี ในลิฟท์ก็มีกันอยู่แค่สองคน ขอไปเลยดีมั้ยวะ ในระหว่างที่ผมกำลังคิดวกไปวนมา ลิฟท์ก็เปิดออกที่ชั้นสาม
" พี่ … ขอไลน์หน่อยดิ "
" หื้อ ไลน์พี่อะนะ ? "
" อื้อ " หลังจากที่ผมพูดประโยคนั้นออกไป พี่ชานยอลก็หันมามองผมด้วยแววตา งง ๆ เหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด
" แล้วจะเอายังไงดีอ่ะ ตรงนี้มันไม่สัญญาณด้วย " คนตัวสูงพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋าหยิบไอพอดออกมา แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผม
" เอ่อ … ของผมก็ไม่มีอ่ะ อยู่ในลิฟท์แบบนี้ "
" งั้นเอาไงดี ให้พี่แอดเราไปมั้ย หรือยังไง "
" พี่รู้ไอดีผมหรอ ฮ่า ๆ … เอางี้ดีกว่า " ผมพูดแล้วส่งโทรศัพท์มือถือในมือให้เขาพิมพ์ไอดีไลน์ลงบนแอพที่เป็นโน้ตของไอโฟน ตอนนี้พี่ชานยอลยืนอยู่นอกลิฟท์ ส่วนผมยืนอยู่ในลิฟท์ เราสองคนต่างก็ช่วยกันใช้มือหนึ่งกั้นประตูลิฟท์ไว้ไม่ให้ปิด ซึ่งจริง ๆ แล้วมันมีปุ่ม hold แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราไม่กด เลือกมายืนขวางประตูแบบนี้กันทำไม แต่ก็ชอบนะ
" นี่อ่านวิชาอะไรเนี่ย "
" การสื่อสารอ่ะ สอบยากปะ "
" ไม่ยากหรอก ๆ นี่พี่ยังไม่ได้อ่านอะไรเลยเนี่ย "
ในระหว่างที่เขาพยายามยืนนึกไอดีไลน์ของตัวเอง ก็เหลือบมาเห็นกระดาษสรุปวิชาการสื่อสารที่ผมกำลังถืออยู่ เขาก็เลยถามขึ้นมาพร้อมกับก้มหน้าลงไปพิมไอดีลงโทรศัพท์ แล้วส่งโทรศัพท์คืนมาให้ผม ผมรับมาแล้วยิ้มให้ก่อนจะยกมือขึ้นมาบ้ายบาย เขามองผมด้วยสายตา งง ๆ อีกครั้งก่อนจะยิ้มนิดหน่อยแล้วหันหลังเดินกลับห้องไป แล้วผมจะทำยังไงได้นอกจากรีบกดปิดลิฟท์แล้วขึ้นไปอวดเซฮุน ฮิฮิ :D
.
" เพื่อนฮุนที่รัก แวร์อาร์ยู้ววววววว ? "
" อะไรวะ กูอยู่นี่ " เซฮุนตะโกนตอบผมกลับมาจากในห้องนอน ก่อนจะเดินออกมานั่งที่โซฟา
" อ้าว แล้วไอพวกนั้นอ่ะ "
" กูไล่กลับไปหมดแล้ว วุ่นวายชิบหาย … แล้วมึงมีไร "
" กู … "
" ว่า "
" ได้ไลน์พี่เขามาแล้วนะ "
" หะ ! ถามจริง "
" จริงสิวะ เรื่องแบบนี้ใครเขาล้อเล่นกัน ! "
" มึงนี่แม่.ง สุดยอดเลย ไปขอยังไงมาวะ "
" ก็บังเอิญเจอ แล้วขึ้นลิฟท์มากันสองคนกูเลยขอไลน์เขาอ่ะ "
" โอโห มึงนี่ไม่เบาเลยนะ "
" น่ารักสัดอ่ะมึงงงงงงงงงงงง ! "
" น่ารักอะไรอีกอ่ะ "
" เขาใช้ไอพอดอ่ะ … ไอเหี้ย คนรุ่นเรากูไม่คิดว่ายังจะมีคนที่ไม่ใช้สมาร์ทโฟนหว่ะ แต่กูไม่ได้ดูถูกหรืออะไรนะ กูมองว่ามันน่ารักดียังไงบอกไม่ถูก ฮิฮิ "
" พอมึงชอบเขาไปแล้ว เขาจะทำอะไรมึงก็มองว่าน่ารักหมดนั่นแหละ "
" เออจริง "
" เออ ดีใจด้วย กูไปนอนก่อนนะ ง่วงหวะ "
" โอเค เพื่อนรัก จู้บบบบบ "
พอผมบอกลาไอฮุนเรียบร้อยแล้ว มันก็ลุกขึ้นหันมาผลักหัวผมแรง ๆ ทีหนึ่งก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป แต่ไม่เป็นไร พี่ไม่โกรธเพราะตอนนี้พี่อารมณ์ดีมากเลย อิอิ
.
" ไอชาน มึงว่าคนมาจีบยังไงถึงจะดูน่ารักวะ "
" ทำไมวะ "
" กูแค่อยากถามความคิดเพื่อนเฉย ๆ "
" แล้วไมไม่เห็นถามไอกัมจงเลยอ่ะ "
" เออ ๆ แล้วไมเพื่อนลู่ไม่ถามกูบ้างล่ะครับ "
" ก็ดูแล้วมึงไม่น่าจะมีคนมาจีบไง อิอิ "
" เหี้ยลู่ - - "
" ตอบมาเหอะหน่า "
" ก็ … จีบแบบตรง ๆ มั้ง แสดงออกให้รู้แต่ไม่ใช่มาบอก "
" อือหืม หล่อยันคำตอบเลยนะครับคุณปาร์คชาน "
" แน่นอนหวะ "
ที่ลู่หานมาถามแบบนี้ก็เพราะอยากจะช่วยรุ่นน้องน่ารัก ๆ อย่างบยอนแบคฮยอนน่ะสิ ลู่หานรู้ว่าความรักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของชานยอลมันจบไม่ดีเท่าไหร่ เพื่อนของเขาต้องใช้เวลาทำใจอยู่นานมาก กว่าจะกลับมามีความสุขได้ แต่เรื่องนั้นมันก็ผ่านมาซักพักแล้ว ได้เวลาที่ชานยอลจะได้เจอคนรักดีดีซักที … ถ้าพูดกันตามตรง ลู่หานก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเชียร์รุ่นน้องตัวเล็กคนนั้นนักหนาทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกัน แต่เขาแค่เชื่อเซนท์ของตัวเองก็เท่านั้น
หรือคุณไม่คิดว่าสองคนนั้นเหมาะสมกัน ?
.
ถึงวันนี้จะเป็นวันอาทิตย์ แต่นักศึกษาที่เป็นที่รู้จักของอาจารย์อย่างผมก็ยังโดนเรียกออกมาช่วยงานที่วิทยาลัยอยู่ดี วันหยุดอะไรไม่มีอย่างชาวบ้านชาวช่องเขาหรอก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เต็มใจออกมาช่วยนะ นอนอยู่ห้องเฉย ๆ มันก็น่าเบื่อ
" ชานยอล เดี๋ยวเข็นพวกปลานี่ไปเก็บที่สโตร์แล้วก็กลับได้เลยนะ "
" ครับ อาจารย์ "
" ขอบใจมาก ๆ "
หลังจากคุยกับอาจารย์จบ ผมก็เดินไปหยิบกระเป๋าไนกี้สีน้ำเงินของตัวเองขึ้นมาสะพาย แล้วเข็นรถเข็นจากห้องครัวที่อยู่ในสุดของชั้นไปห้องสโตร์ที่ใช้เก็บวัตถุดิบต่าง ๆ ของวิทยาลัย ซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เพราะบรรยากาศเงียบ ๆ เลยทำให้ผมยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้ประมาณทุ่มกว่า ๆ คนคงกลับกันหมดแล้ว ไม่แปลกที่รอบข้างผมถึงมีแต่ความเงียบกับแสงไฟจากห้องครัวแค่บางห้องเท่านั้น
.
ระหว่างทางที่เดินกลับคอนโด ผมมัวแต่นึกว่าวันนี้จะกินอะไรดีเลยไม่ค่อยได้สนใจสิ่งรอบข้างเท่าไหร่ จนกระทั่งเดินมาถึงประตูล็อบบี้ ผมดันเหลือบไปเห็นผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่ง ในมือถือกระดาษ ปากก็ขมุบขมิบเหมือนกำลังท่องอะไรซักอย่างอยู่ ส่วนขาก็เดินวนไปวนมา ถึงตอนนี้จะเริ่มมืดแล้วแต่ผมก็รู้อยู่ดีว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น คือ น้องตัวเล็ก ที่เรียนอยู่ในคลาสของอาจารย์แจซอก
ผมเดินไปกดลิฟท์และยืนรออยู่ซักพัก ก็เห็นน้องคนนั้นเดินเข้ามาจากประตูฝั่งฟิตเนสและกำลังเดินตรงมาที่ลิฟท์ แต่ก็มีเสียงหนึ่งเรียกขึ้นก่อนน้องเขาเลยหันไปมองและเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาแทน
" แบคฮยอน ๆ " อ่า … ชื่อแบคฮยอนหรอเนี่ย คุยกันตั้งหลายครั้งไม่เคยรู้เลยแฮะ
" ตกลงวิชานี้ ข้อเขียนมีกี่ข้อหรอ "
" อ๋อ มีสามข้อ "
" แต่อาจารย์บอกพวกเรามาแค่สองข้อใช่ปะ "
" ใช่ ๆ "
" แล้วแบคฮยอนอ่านหนังสือหรือยัง ? "
" ยังอ่านไปไม่เท่าไหร่เลยอ่ะ "
น้องแบคฮยอนยืนคุยกับเพื่อนที่โซฟาจนลิฟท์ที่ผมกดไว้ลงมาถึงล็อบบี้แล้ว ผมเลยก้าวเข้าไปข้างในแต่ยังกดเปิดประตูข้างไว้เผื่อว่าน้องเขาจะขึ้นไปด้วย ก็ท่าทางดูเหมือนกำลังจะเดินมาที่ลิฟท์หลายครั้งแล้วนี่นา ยืนอยู่ซักพักก็ไม่มีคนเข้ามาซักที ด้วยความสงสัยผมเลยชะโงกหน้าออกไปถาม
" ไปมั้ยครับ ? "
" ไปครับ ๆ "
" ชั้นไหน ? "
" ชั้นหกครับ ขอบคุณครับ " ผมยืนพิงลิฟท์อยู่ฝั่งขวาที่ใกล้กลับปุ่มกดชั้นต่าง ๆ ส่วนน้องแบคฮยอนยืนเอาหลังพิงกับลิฟท์ ตั้งแต่เข้ามาน้องเขาก็ไม่ได้ทักหรือชวนผมคุยอะไร ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงดีก็เลยปล่อยให้บรรยากาศเงียบต่อไป จนลิฟท์เปิดออกที่ชั้นสาม
" พี่ … ขอไลน์หน่อยดิ "
" หื้อ ไลน์พี่อะนะ ? "
" อื้อ " จากที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่ ผมก็หันมามองน้องเขาด้วยแววตา งง ๆ ก็มันไม่แน่ใจว่าเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ขอไลน์ผมเนี่ยนะ ?
" แล้วจะเอายังไงดีอ่ะ ตรงนี้มันไม่สัญญาณด้วย " ผมถามออกไปพร้อมกับเปิดกระเป๋าหยิบไอพอดออกมา แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวเล็กตรงหน้า ก็ไอพอดนี่ครับไม่มีเน็ตแล้วจะแอดได้ยังไง
" เอ่อ … ของผมก็ไม่มีอ่ะ อยู่ในลิฟท์แบบนี้ "
" งั้นเอาไงดี ให้พี่แอดเราไปมั้ย หรือยังไง "
" พี่รู้ไอดีผมหรอ ฮ่า ๆ … เอางี้ดีกว่า " เขาพูดแล้วส่งโทรศัพท์มือถือในมือให้ผมพิมพ์ไอดีไลน์ลงบนโน้ตของไอโฟน เป็นเพราะตอนที่เขาเรียกผมมันเป็นตอนที่กำลังจะเดินก้าวออกไปนอกลิฟท์ เลยทำให้ตอนนี้เราสองคนยืนอยู่กันคนละส่วน ผมอยู่ข้างนอก ส่วนน้องแบคฮยอนยังอยู่ในตัวลิฟท์
น้องเขาคงกลัวว่าระหว่างที่ผมกำลังนึกไอดีไลน์อยู่นั้น ประตูมันจะเลื่อนปิดอัตโนมัติก็เลยใช้แขนซ้ายกั้นไว้ ส่วนผมก็ใช้แขนขวาช่วยกั้นไว้เหมือนกัน … จริง ๆ แล้วมันมีปุ่ม hold นะ ถ้ากดลิฟท์จะเปิดค้างไว้เลยแต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเราสองคนถึงเลือกที่จะใช้แขนกั้นแทนที่จะหันไปกดปุ่มนั้นให้มันง่าย ๆ
" นี่อ่านวิชาอะไรเนี่ย "
" การสื่อสารอ่ะ สอบยากปะ "
" ไม่ยากหรอก ๆ นี่พี่ยังไม่ได้อ่านอะไรเลยเนี่ย "
ในระหว่างที่ผมกำลังพยายามยืนนึกไอดีไลน์ของตัวเองอยู่ กลัวว่าเขาจะเซ็งที่ผมโง่ลืมแม้กระทั่งไอดีไลน์ของตัวเอง ก็หันไปเห็นกระดาษอะไรซักอย่างอยู่ในมือ เลยถาม ชวนคุยไป พอนึกได้ก็พิมพ์ลงในโทรศัพท์น้องเขาทันทีก่อนจะส่งคืนให้เจ้าของ น้องแบคฮยอนยิ้มให้ผมก่อนจะยกมือขึ้นมาบ้ายบาย ผมยิ้มให้นิดหน่อยแล้วหันหลังเดินกลับห้องไป
ในหัวผมก็คิดนะว่าน้องเขามาขอไลน์ไปทำไม ถึงความคิดส่วนใหญ่จะบอกว่า ' น้องเขาก็คงอยากมีรุ่นพี่ไว้ปรึกษาเรื่องเรียนนั่นแหละ แล้วพอดีอยู่คอนโดเดียวกัน ก็เลยขอไลน์ไว้ ' แต่มันก็มีบางจังหวะที่มันรู้สึกว่า น้องตัวเล็กเขาอาจจะสนใจผม มั้ง … ถึงจะดูหลงตัวเองไปหน่อย แต่เป็นใครก็ต้องคิดแบบนี้ทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง !
.
แบคฮยอนนี่ : ฮัลโหล :D
แบคฮยอนนี่ : พี่ชื่อชานยอลหรอเนี่ย คุยกันตั้งหลายทีไม่เคยรู้เลย 555
ชานยอล : ชื่อโหลปะละ 5555
แบคฮยอนนี่ : เรายังไม่เคยมีคนรู้จักชื่อชานยอล งั้นถือว่าไม่โหลละกัน
ชานยอล : ตกลงวันนั้นสอบครัวเป็นยังไงบ้าง ?
แบคฮยอนนี่ : อ๋อ เออใช่วันนั้นเรายังเล่าไม่จบเลย เพื่อนพี่ชานยอลมาซะก่อน 555
แบคฮยอนนี่ : เราตีมายองขึ้นนะเพราะพี่ทีเอมาช่วย ตอนเราเข้าไปอ่ะ กะว่าจะเอา bowl กับ whip แช่เย็นตามที่พี่ชานยอลบอกเลย แต่ตู้เย็นตรงสเตชั่นเราดันเสีย
ชานยอล : อ้าว ซวยเลย
แบคฮยอนนี่ : 5555 นั่นดิ
ชานยอล : แต่ก็ดีแล้ว อย่างน้อยก็ตีขึ้นนะ
แบคฮยอนนี่ : ช่ายยยยยยยยย
แบคฮยอนนี่ : นี่พี่ชานยอลไปวิทยาลัยมาหรอ เห็นใส่ชุดครัว
ชานยอล : ใช่ ๆ ไปช่วยอาจารย์จัดของมาอ่ะ
แบคฮยอนนี่ : โห วันอาทิตย์เนี่ยนะ
ชานยอล : อืม แต่ดีแล้วแหละ พี่อยู่ห้องก็ไม่รู้จะทำอะไร
ชานยอล : พรุ่งนี้มีสอบหรือเปล่า ไม่นอนหรอ
แบคฮยอนนี่ : มี ๆ ก็วิชาการสื่อสารนั่นแหละ สอบบ่าย ไม่ต้องรีบ 555
ชานยอล : อ๋อ
แบคฮยอนนี่ : พี่ชานยอลล่ะ พรุ่งนี้มีสอบมั้ย
ชานยอล : มี ๆ ตอนเช้าเลย
ชานยอล : งั้นเดี๋ยวพี่ไปนอนก่อนละกันนะ
แบคฮยอนนี่ : บ้ายบาย ฝันดีนะพี่ชานยอล
ชานยอล : ฝันดี ๆ
หลังจากปรึกษาเพื่อนฮุนและรุ่นพี่อย่างลู่หานแล้ว แบคฮยอนก็ตัดสินใจแอดไลน์ ทักคนตัวสูงไปทำความรู้จัก ชวนคุยทันที … เขาเพิ่งนึกได้ว่าคุยมาหลายครั้งแล้วแต่ดันไม่เคยถามชื่อเลยซักครั้ง เป็นเพราะรู้อยู่แล้วว่ารุ่นพี่ที่เขาชอบชื่อชานยอล ก็เลยไม่ได้ถาม ไม่รู้ว่ามันจะดูผิดปกติหรือเปล่า แต่โชคดีที่เขาตั้งชื่อไลน์เป็นชื่อของตัวเองพอดีเลยทำให้แบคฮยอนทำเนียนเหมือนเพิ่งรู้ไปได้
_______________
อยากได้ก็ต้องรุกค่ะ แบคฮยอนบอกมา อิอิ
ขอบคุณทุกคนมากนะที่เข้ามาอ่าน
รออ่านคอมเม้นอยู่ด้วยแหละ ยักษ์ ♡
ความคิดเห็น