ทุเรียนเจ้ากรรม

ข้อมูลเบื้องต้น

          

กาลครั้งหนึ่ง เวลาพระอาทิตย์เหนือหัว เด็กชายเดินหลงป่าไปพบทุเรียนต้นหนึ่ง สูงตระหง่านเกินกว่าทุเรียนทั่วไป ทั้งต้นมีทุเรียนอยู่ลูกเดียว ตอนนี้เขาหิวมากๆจึงปีนขึ้นไปเก็บมัน

“อย่างน้อยข้าก็มีอะไรกิน” เขาคิดดังไปหน่อย

นางไม้มองจากบนยอด เบะปาก ทำหน้าบูดบึ้ง

เด็กชายปีนอย่างยากลำบาก ต้นมันสูงแบบว่าควรลาออกจากการเป็นทุเรียนแล้วสมัครเป็นต้นตะเคียนจะเหมาะเสียกว่า

ใช้เวลาค่อนวันก็ปีนจนถึงกิ่งที่มีลูกทุเรียนอยู่ เขาหอบแฮ่กๆ ปวดข้อนิ้วและได้แผลสดตรงฝ่าเท้า

นางไม้จ้องจดจ่ออยู่ที่เดิม

เด็กชายเกาะกิ่งไม้อย่างระมัดระวัง ค่อยๆเคลื่อนทีละนิดเข้าไปหาลูกทุเรียนนั้น

เจ้ากรรมอันใดหนอบันดาลให้ทุเรียนหล่นจากกิ่งไปต่อหน้าต่อตา ห่างไม่ถึงครึ่งวาด้วยซ้ำ

ทั้งเด็กชายและนางไม้ต่างเหวอ

“อย่างน้อยข้าก็ได้เวิร์คเอ้าท์” เขาถอนใจแรง

คงต้องลงไปเก็บข้างล่าง แต่บรรยากาศรอบด้านมืดหมดแล้ว มันอันตรายเกินกว่าที่จะปีนลง เด็กชายอาจก้าวพลาดตกลงไปตาย

เขาตัดสินใจค้างคืนบนนั้น ทำเพียงนั่งนิ่งๆบนกิ่ง พยายามตั้งสติไว้ เพราะถ้าเขาหลับก็อาจตกลงมาตายได้เหมือนกัน มันคงเป็นคืนที่ยาวนานที่สุดในชีวิตของเด็กชายผู้โชคร้าย

นางไม้ยังเฝ้าดูอยู่เงียบๆ

เวลาผ่านไปช้ามาก ป่ายามนี้เงียบสนิทซึ่งมันไม่ดีเพราะชวนให้หนังตาหย่อนเหลือเกิน

กลางคืนในป่าช่างหนาว แต่ดวงดาวส่องแสงสวย

“อย่างน้อยข้าก็ได้ชมดาว” เด็กชายกล่าว

เวลาไม่เดินถอยหลัง และมันกำลังดึงพระอาทิตย์ขึ้นช้าๆ ขอบฟ้าทางขวามือเริ่มมีสีส้มปนเทา

เขายิ้ม

ทว่าเจ้ากรรมเก็บดอกอีกแล้ว กิ่งทุเรียนที่ตั้งมั่นมาทั้งคืนดันหักเอาดื๊อๆ ทั้งกิ่งไม้ ทั้งเด็กชายร่วงลงสู่พื้น

กรรมซ้ำกรรมซ้อน เขาหล่นลงมาหาลูกทุเรียนที่อยู่ข้างล่างพอดี

ตุบ หนามแหลมแทงกลางท้อง แหวกทะลุไส้เป็นรูเลย เขานอนโก่งบนลูกทุเรียน หน้าถูดินกลิ่นคาวเลือดที่เจิ่งนองของตัวเอง โอดโอยในลำคอ รู้สึกเจ็บมากตรงแขนอันบิดเบี้ยวจากกระดูกหัก

“อย่างน้อยข้าก็เป็นปุ๋ย” เขาพูดก่อนลาโลก

จบ

.

..

...

....

.....

......

.......

........

.........

จบก็เ-ี้ยแล้ว

นางไม้เห็นถึงความอุตสาหะและความคิดบวกของเด็กชาย เธอช่วยเขาก่อนจะสิ้นใจ

แบบว่า...

ช่วยทำในสิ่งที่เขาขอ

เธอขุดหลุมใต้ต้นทุเรียน ลากศพของเด็กชายลงหลุมนั้น เขาจะได้เป็นปุ๋ยถูกตำแหน่งไง

จบแล้ว อิอิ

ทุเรียนอร่อยต้องนนทบุรี แต่ของดีเมืองขอนแก่นต้องผู้เขียนไง