คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8 : ไปโรงเรียนวันแรก...นั่นนายทำเองเหรอ! O[]O [100%]
8
เมื่อวานฉันเผลอเอาปากไปกระแทกกับปากของไซเลนท์ T^T (บรรยายซะ…-_-^) ทำให้เขามีท่าทีเปลี่ยนไป วันนี้เช้าที่ตื่นมาเป็นวันเปิดเทอมใหม่ ถ้าถามว่าเมื่อคืนฉันนอนที่ไหนน่ะเหรอ โซฟานู่นน่ะ เป็นที่ๆ ดีที่สุดสำหรับฉันแล้ว ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แต่เพราะฉันไม่กล้าแบกหน้าไปสู้เขาน่ะสิ T_T
ฉันยังคงนั่งอยู่บนโซฟา ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงสิบห้า แน่นอนว่าหมอนั่นยังคงนอนอืดอยู่บนเตียงอย่างสบายใจเฉิบ -_-^ ปกติแล้วฉันคงไม่ตื่นไวขนาดนี้ถ้านอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ อันแสนสบาย แต่เพราะว่าต้องมานอนขดตัวอยู่บนโซฟาและตากแอร์เย็นเฉียบทั้งคืนทำให้หนังตามันลืมขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ T^T
ว่าแต่ตอนเช้านี้ฉันจะกินอะไรดีล่ะ! หัวก็ยังยุ่งเป็นยัยเพิ้งแบบนี้ ใครเห็นเข้าคงนึกว่าคนบ้าแอบบุกรุกเข้ามาให้ห้องของคนหล่อ -..-
“อืม…”
ไซเลนท์พลิกตัวไปมาและส่งเสียงแปลกๆ ออกมาให้ฉันได้ยิน -_-^ คงจะเป็นเพราะเขาไม่รู้สึกตัวและกำลังนอนอยู่ แต่ทำไมถึงต้องทำเสียงแบบนั้นด้วย น่ารังเกียจชะมัด =O=^
“อือ…~”
เอาอีกแล้ว ส่งเสียงแบบนั้นอีกแล้ว -..-
ด้วยความสงสัย ฉันเลยลุกขึ้นยืนและขยี้หัวตัวเองสองถึงสามที ก่อนจะตัดสินใจเดินไปดูสีหน้าเขาให้ชัด อาจเป็นเพราะหมอนั่นกำลังฝันร้ายก็ได้เลยทำเสียงเหมือนแมวกำลังจะตาย =_=^
ไซเลนท์พลิกตัวอีกที ใบหน้าของเขาหันออกมาด้านขอบเตียง ทำให้ฉันสามารถเห็นสีหน้าของเขาได้ชัดกว่าเดิม ฉันนั่งยองๆ ลงและเริ่มจ้องหน้าของเขาที่กำลังหลับอยู่ -..-
เหมือนโรคจิตชะมัด… ฉันได้แต่บอกตัวเองซ้ำๆ อย่างนี้ ขณะที่หัวสมองคิดว่ากำลังจะเป็นโรคจิต แต่มือของฉันกลับอยู่ไม่สุขซึ่งมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่ประสาทสั่งการเลย -_-^
“อือ~…”
เขาส่งเสียงออกมาอีกรอบ ทำให้ฉันยิ่งสงสัยและขมวดคิ้วเข้าหากัน ลมหายใจอุ่นๆ ของเขากำลังเป่ารดใบหน้าของฉันอยู่ =O= แต่ด้วยความโรคจิตอีกน่ะแหละ ฉันเลยตัดสินใจยื่นมือไปจิ้มแก้มเขา (นี่ยังไม่เข็ดใช่มั้ยเนี่ย?)
จิ้มๆๆๆๆ
“อื้อ~~~…”
ฮ่าๆๆๆ สนุกจังแกล้งคนนอนหลับ >O<
“ยะ…อย่า…~”
ฮิฮิฮิฮิ~ ยิ่งเขาส่งเสียงห้ามฉันเท่าไหร่ ยิ่งทำให้รู้สึกสนุกมากขึ้นเท่านั้น -..-^ ฉันเลยจัดการ จิ้มจิ้มจิ้ม แก้มเขาไปอีกหลายที
“อือ~ อย่า~”
“ฮิฮิ~ สนุกจัง”
ขณะที่ฉันจะเอื้อมมือไปจิ้มแก้มของหมอนั่นอีกรอบ เขาก็ยื่นมือมาจับข้อมือของฉันไว้ เอ๊ะ! นี่นายตื่นแล้วเหรอไง O[]O
“ทำอะไรน่ะ”
เอ่อ… -_- จะตอบว่าทำอะไรดี เล่นแก้มเหรอ เฮ้ย! ไม่เอาอ่ะ T^T
“กำลังจะปลุกนาย -_-^”
เขาหรี่ตาลงเหมือนกับไม่เชื่อคำพูดของยัยโรคจิตที่นั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเลยสักนิด ก็แน่อยู่แล้วสิ ฉันโกหกไง =..=
“แน่ใจ?”
“ไม่แน่ =..=”
“แล้วทำอะไรเมื่อกี้”
“ไม่ได้ทำนี่”
“ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนที่แก้ม -_-^”
“เปล๊า~ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย นายบ้าเองรึเปล่า =O=”
เขาหรี่ตาลงอีกรอบและมองหน้าฉันด้วยความสงสัย
“แล้วเธอมานั่งอะไรตรงนี้”
อ๊าก! โดนยิงคำถามนี้ทีเล่นเอาหาคำตอบไม่ได้เลย ความจริงฉันมานั่งเพื่อจะแกล้งนายน่ะแหละ หึหึ =w=
“ฉันมานั่งเฉยๆ ผิดรึไง”
“ผิด”
“พื้นตรงนี้เป็นที่ส่วนตัวของนายเหรอยะ -_-^”
“อืม”
“ต้องจ่ายเงินมั้ย”
“สองพันบาท”
“=_= อย่ามาปัญญาอ่อน ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา!”
“ครับๆ”
ฉันลุกขึ้นยืนหลังจากที่ตะโกนปลุกหมอนั่นด้วยความแค้น -..- บังอาจมารับรู้ว่าฉันสร้างแผนหลอกลวงเพื่อจิ้มแก้มเขา
ไซเลนท์ลุกขึ้นมานั่งและบิดขี้เกียจเล็กน้อย หมอนั่นมันจะขี้เกียจอะไรมากมายก็ไม่รู้ =O=
“เอ่อ…แล้วข้าวเช้าวันนี้ทำยังไง -_- นายเป็นเจ้าของห้องนายคงจะรู้ดีที่สุดว่าควรจะทำยังไงนะ” ฉันบอกกับเขาที่ตอนนี้กำลังเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและก้าวเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนฉันเลยสักนิด =O= เห้! นี่มันจะมากไปกันใหญ่แล้วนะยะ
ฉันเลยตัดสินใจนั่งรอหมอนั่นออกมาจากส้วมด้วยความโมโห ชิชะ! ทำไมต้องทำตัวอย่างนี้ด้วยเนี่ย ฉันอ่านใจนายไม่ออกจริงๆ เลย
ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงสี่สิบแล้ว ไซเลนท์เปิดประตูห้องน้ำออกมา ตอนนี้เขาอยู่ในชุดนักเรียนเต็มยศ เสื้อเชิ้ตสีขาว เนกไทและเสื้อสูทตัวนอกสีกรมท่า… ตั้งแต่อยู่โรงเรียนนี้มา ฉันเพิ่งจะเคยเห็นผู้ชายที่ใส่ชุดนักเรียนแล้วดูดีได้ขนาดนี้ก็ตอนนี้น่ะแหละ! โอ้โห~ ฉันนึกว่าเทพบุตรซะอีก T_T อ๊าก! ไม่ได้สิ~ เดี๋ยวหมอนั่นจะได้ใจ ไม่เอาๆๆๆ
“มองทำไม”
“มองคนน่าเกลียดที่ไม่ยอมฟังฉันพูด -_-^”
“ขอบคุณ”
=_= อะไรของมัน ไร้สาระชะมัด
“แล้วข้าวเช้าจะกินอะไร นายเป็นคนจัดการนะ”
ไซเลนท์เดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบน้ำขวดขึ้นมาดื่ม อ๊าก~ นั่นคือท่าดื่มน้ำของคนหน้าตาดีใช่มั้ย >O< หลังจากนั้นเขาก็ก้มตัวลงไปส่องของในตู้เย็นและหันกลับมาหาฉัน
“จะกินอะไร”
-_-^ กินไข่เยี่ยวม้าสดก็แล้วกัน
“อะไรก็ได้ที่นายพอจะใช้ความสามารถที่มีอยู่นิดหน่อยหามาให้ฉันกิน =O=”
“อืม”
ฉันไม่คิดจะสนใจอะไรหมอนั่นมากมายหรอก เลยตัดสินใจลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนักเรียนและเดินเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจเฉิบ =w=
ขณะที่กำลังอาบอยู่นั้นเอง ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนตะหลิวกระทบกับกระทะ ได้ยินเสียงผัดๆ ทอดๆ อะไรสักอย่าง หลังจากนั้นก็มีกลิ่นหอมๆ ตามมา -_-^
หมอนั่นคงออกไปซื้อมาแล้วมั้ง ออกไปคงได้กินเลย ฮิฮิ =O=
ฉันรีบแต่งตัวให้ไวที่สุดและเปิดประตูห้องน้ำออกไปเพื่อต้อนรับอาหารเช้ามื้อแรกที่มาจากฝีมือกุ๊กชั้นยอดของคอนโดมีเนียมสุดหรู อ๊าก! แค่คิดก็น้ำลายไหลแล้ว~
“ไหนอาหารเช้าของฉัน >O< หอมมากเลย”
“อยู่นี่”
“ไหนๆ ฉันขอชมหน่อย~”
“มาตรงนี้สิ”
ใบหน้าของฉันหันไปตามเสียงเรียก และพบว่าไซเลนท์กำลังเอามือทั้งสองเอื้อมไปถอดผ้ากันเปื้อนออก เฮ้ย! O[]O นี่ฉันตาฝาดไปรึเปล่า!?
“เฮ้ย! นี่นายทำเองเหรอไง”
เขาพยักหน้า
“เห้~ นี่มันไม่ใช่เล่นๆ เลยนะเนี่ย!”
ก็แหงล่ะสิ เป็นใครก็คงตกใจใช่มั้ยล่ะ ไม่อยากจะคิดว่าคนอย่างหมอนี่น่ะจะมีฝีมือในการทำอาหารมากๆ เลย ขนาดฉันเป็นผู้หญิงเนี่ยยังสู้ไม่ได้เลยสักนิด แหม…แค่เปิดแก๊สฉันยังเปิดไม่เป็นเลยนี่นา T_T
เมนูที่เขาทำมันยิ่งทำให้ฉันตกใจ =[]= โอ้โห~ ยอดฝีมือการทำอาหารจริงๆ ทำไมนายนี่ไม่ไปสมัครเป็นเชฟใหญ่ของโรงแรมเลยฟะ!
“มัวแต่ยืนมองอะไรอยู่ กินซะสิ”
เขามองหน้าฉัน หลังจากนั้นก็เดินอ้อมไปอีกข้างของโต๊ะและนั่งลงบนเก้าอี้
“=_= ฉันกำลังอึ้งอยู่ว่าคนอย่างนายก็ทำอาหารเป็นด้วย โอ้โห!”
“มันแปลกมากรึไง -_-^”
“ใช่สิ! ขนาดฉันยังทำไม่ได้เลยอ่ะ T_T”
นายนั่นไม่ฟังฉันเลย แต่กลับลงมือกินอาหารที่เขาทำอย่างรวดเร็ว ไม่กี่นาทีเขาก็กินมันจนหมดแล้ว เหมือนกับเวลาทุกนาทีมันมีค่าไปหมดเลย =_=
ฉันยังใช้ช้อนเขี่ยๆ อาหารอยู่เลย และคำแรกที่ได้กินเข้าไป ทำให้ฉันคิดว่ามัน ‘สุดยอด’ มากๆ >O< และไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ฉันก็กินมันจนหมดจริงๆ -_-
“อร่อยมากๆ เลยอ่ะ นายทำได้ยังไงเนี่ย!”
“เรื่องของฉัน”
“อืม ขอบคุณนะที่อุตส่าห์ให้คำตอบอันแสนยากลำบาก =_=”
“ไม่เป็นไร”
หลังจากนั้นที่ฉันและเขากินกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทำให้ฉันนึกได้ว่าเขาจะไปโรงเรียนกันยังไง ประสาทสิ้นดี ถ้าไม่มีรถนั่งไปฉันขอกระโดดตึกตายดีกว่า เพราะโรงเรียนของฉันคงจะไกลจากที่นี่มากๆ เลยล่ะ
“แล้วพวกเราจะไปโรงเรียนกันยังไงล่ะเนี่ย -_-^”
“นั่งรถไป”
“รถอะไรของนายยะ =O=”
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร แต่กลับเดินไปเปิดตู้และหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมา
มันคือกุญแจรถอ่ะ O[]O
“เฮ้ย! นายมีรถด้วยเหรอ”
“อืม ทำไมล่ะ”
“เปล่า ฉันกำลังอึ้ง -_-^^^”
“ไม่เห็นแปลก จะไปกันได้รึยัง”
“ค่ะ -_-“
เขาบังคับให้ฉันเดินออกมาจากห้องเสียโดยดี เพราะฉันมันเป็นประเภททำอะไรชักช้าตลอด ทำให้เขามีสีหน้าบูดบึ้งและขมวดคิ้วเข้าหากันอยู่ตลอดเวลา
“ไวๆ หน่อย”
“ค่ะ T^T”
ฉันคงต้องไปฝึกความรวดเร็วซะแล้วมั้งเนี่ย!
ไซเลนท์พาฉันลงลิฟต์มายังลานจอดรถ เขาเดินดุ่มๆ เข้าไปหารถสปอร์ตสีดำหรูหราที่จอดอยู่เพียงคันเดียว -_-^ นั่นก็เพราะว่าที่จอดมันใหญ่มากเลยยังไงล่ะ!
“เอ๊ะ นั่นรถของนายเหรอ =[]=”
เขาพยักหน้า
อ๊าก~ ทำไมนายถึงได้รวยขนาดนี้เนี่ย ฉันว่าฉันก็พอมีพอกินแล้วนะ แต่ไม่ได้มีรถ ไม่ได้มีคอนโดมีเนียมสุดหรูเป็นของตัวเองแบบนี้สักหน่อย แถมไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลยด้วยซ้ำอ่ะ T_T
ฉันรีบกุลีกุจอขึ้นรถสปอร์ตคันนั้นไปอย่างอึ้งๆ นี่คงเป็นบุญของก้นฉันแล้วล่ะที่ได้มานั่งรถหรูขนาดนี้ T^T ที่สำคัญคนขับยังเป็นคนหล่ออีก อ๊าก! อะไรมันจะ… >O<
ไซเลนท์ไม่รอช้า เขาถอยรถอย่างรวดเร็วจนหน้าฉันแทบจะยื่นไปแทงกระจกรถ =_= นายมันเป็นพวกบ้าพลังรึไง
“จับไว้แน่นๆ ล่ะ”
“เอ๊ะ?”
บรื้นนนนนนนนนนน…
“กรี๊ดดดดดดดดด! ช้าๆ ได้มั้ย T[]T”
เขาขับรถลงจากลานจอดรถไวมากๆ พอถึงทางโค้งก็หักหลบได้อย่างเชี่ยวชาญ ไม่นานนักรถสปอร์ตสีดำหรูหราที่มีเทพบุตรกับยัยบ้านั่งอยู่ก็ออกมายังถนนใหญ่
“นี่นายรู้เส้นทางโรงเรียนของฉันแล้วรึไงยะ!?”
“อย่ามาดูถูกฉันหน่อยเลย”
“=_= เอ้อ!”
คนเขาเป็นห่วงแท้ๆ หมอนี่นี่นะ -..- น่าจับมาข่มขืน เอ้ย! น่าตบสิ้นดี
เขาเหลือบมามองฉันที่กำลังนั่งหลังขดหลังแข็งอยู่ด้วยความตกใจ
“บอกแล้วว่าให้จับดีๆ”
“เหอะ”
“จับดีๆ ก็แล้วกัน”
“เออ!”
อยากจะบอกว่าฉันน่ะไม่น่าไปสบถใส่หมอนั่นเลย T_T มันทำให้เขายิ่งขับรถไวปานสายฟ้า ซอกไปแซกมาอย่างคล่องแคล่ว T^T ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ เลยได้แต่เกาะเบาะแน่นเหมือนกับเป็นสมบัติชิ้นสำคัญที่ตกทอดมาจากรุ่นเหล่ากง
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ฉันก็มาถึงถนนหน้าโรงเรียนอันแสนคุ้นเคย =_= เด็กนักเรียนต่างก็ทยอยเดินเข้าโรงเรียนในตอนเช้า เฮ้อ~ บรรยากาศเก่าๆ กับเพื่อนเดิมๆ แต่มีสิ่งแปลกใหม่ที่เพิ่มเข้ามาก็คือ หมอนี่! ที่กำลังนั่งเท่อยู่ข้างๆ ฉันบนรถสปอร์ต
ที่สำคัญ… สายตาของคนทั้งในโรงเรียนและหน้าโรงเรียน ต่างจับจ้องมาที่พวกเรากันทั้งนั้นเลย O[]O!
_____________________________________________
อิอิ กลับมาอัพให้แล้วจ้า จากนี้ไปก็ว่างแล้ว เต็มที่ๆๆๆ
อิอิอิอิอิอิอิ อ่านแล้วเม้นๆๆๆๆนะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ
พอกลับมาอ่านตรวจอีกที จึงได้รับรู้ว่าตอนนี้พิมพ์ผิดเยอะมากๆ -*-
เขาหมอหน้าฉัน
คล่องแคล้ว
เห็นแล้วฮา -_-^
Loma_ p
ความคิดเห็น