ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครอบครัวธรรมดา
"ม๊ามี่ยุนตื่น ม๊ามี่ยุน"
ร่างเด็กผู้ชายตัวเล็กที่อายุ 5 ขวบ นอนทับบนร่างฉัน เลโอ ผู้ชายคนเดียวที่กุ้มหัวใจฉัน ยุนอา ตั้งแต่พี่ซูยอง อุ้มเด็กทารกผู้ชายกลับมาจากเมืองนอกและบอกฉันว่านี่่คือลูกของ พี่สาวพวกเธอและ นี่จดหมายจากพี่สาวพวกเธอ ถึงน้องๆที่รัก จดหมายอยู่ในมือของน้อง เป็นจดหมายที่แสดงวามขอโทษและฝากเลี้ยง ตอนที่มีไม่อยู่แล้ว พี่ขอโทษที่ไม่ยอมกลับบ้านตอนนี้พี่จากโลกนี้ไปแล้ว แต่นี้คือเลโอ ลูกที่เกิดจากความรักที่พี่มีให้กับชายคนหนึ่ง เขาชื่อว่าเจย์ เขาเป็นผู้ชายพี่รักมากรักจนย่อมสละความบริสุทธิ์ ให้เขา เขาเป็นลูกของประธานชอย บริษัทที่รวยอันดับต้นๆของเกาหลี โดยความที่เราแต่ต่างกันมากเกินไปทำให้พี่หนีเขามพี่กลัวทุกอย่างกลัวว่าพ่อกับแม่เขาจะไม่รับพี่ โดยที่เขาไม่รู้ว่าพี่มีเลโอ พี่ให้พี่ซูยองเขียนจดหมายนี้เพราะพี่จะจากโลกนี้ไปแล้ว พี่ฝากให้ดูแลเลโอให้เขารับรู้ถึงความรักที่พี่มีให้เขาและตามหาพ่อเขาโดยสร้อยเส้นนี้พี่ ฝากดูแลเลโอด้วย ขอโทษน่ะ พี่รักพวกเธอ ยูริ ยุนอา ซอฮยอน คีย์
"มาปลุกม๊ามี่แต่เช้าเลย"
จุบ~~~~~~~บ
"ม๊ามี่ยุนผมหิวแล้ว"
"จร้า ไปปลุกม๊ามี่ที่เหลือสิ"
"ครับผม"
"ม๊ามี่~~~~~~~~~~" ตะโกน
"เลโอเบาหน่อยลูก"
"ม๊ามี่ตื่นแล้วจร้า"ซอฮยอน
จุบ~~~~~~บ
"ม๊ามี่ผมหิว"
"จร้า"
"เสียงดังน่ารักจากใครเอ๋ย"ยูริ
จุบ~~~~~~บ
"เลโอดื่มนมก่อนสิ"ซอฮยอน
"ม๊ามี่ไปเปิดร้านก่อนน่ะ"ยูริ
"เสียงเด็กที่ไหนดังมากกินนกหวี้ดหรอ"คีย์
"กินข้าวหม้อเดียวกับน้าขี้นั่นและ"
"เลโอใครสอนใ้ห้พูดอย่างนั้นไม่เพราะเลยน่ะ"ซอ
"ฉันมีชื่อว่าีคีย์ เป็นน้าของเธอเข้าใจมั้ย"คีย์
"คีย์ดื่มนมก่อนสิ"ซอ
"ขอบคุณครับ"แบร๋
"เลโอม๊ามี่ไม่ชอบคำพูดแบบนั้นน่ะ"ยู
"เลโองอนม๊ามี่แล้ว"
open
ป้ายนี้เป็นสัญญาณให้รู้ว่าเป็นเวลาที่ต้องทำงานฉันและเบื่อจริงๆพวกเราเปิดร้านอาหารและเบเกอร์รี่ขนาดกลางแถวๆชานเมื่องเป็น
ร้านที่พวกเราสร้างขึ้นมา โดยมีพี่ยูริ เป็นเชฟ ฉันเป็นคนดูแลเกี่ยวกับหน้าร้าน และน้องซอ เป็นเชฟเบเกอร์รี่ เราทำหน้านี้เพราะจะได้ดูแเลโออย่างใกล้ชิด ทุกคนย่อมสละงานที่ทำเพื่อมาอยู่กับเลโอ เพื่อไม่ให้เลโอน้อยใจที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่
กริก~~~~~ก
"สวัสดีจร้าสาวๆ" ซู
"สวัสดีค่ะพี่ซูยอง"
"เลโอทำไหมทำหน้าแบบนี้ป้าคิดถึงเลโอแต่ดูเลโอทำหน้าใส่สิ"
"เลโองอนม๊ามี่ยู"
"ม๊ามี่ทำอะไรให้เลโอ ม๊ามี่ไม่รู้เรื่อง"
"ไม่เอาเลโอป้าบินจากฮ่องกงมาถึงเมืื่อเช้าป้าคิดถึงเลโอมาถึงป้าก็รีบมาหาเลโอ เอางี้แล้วป้าไปตีม๊ามี่ให้โทษฐานที่ทำเลโอเสียใจ"
"โอ้ย...พี่มาตียูทำไหม"ยู
"มานี้เลยมาขอโทษเลโอเลย"ซู
เครื่องหมายการค้าของเลโอ คือทำหน้างอน
"เลโอม๊ามี่ขอโทษ วันนี้เลโออยากกินอะไรม๊ามี่ทำให้"ยู
"เลโอหายงอนแล้ว วันนี้เลโออยากกินข้าวผัดกุ้ง"เลโอ
"จร้าเล่นกับป้าซูไปก่อนน่ะม๊ามี่จะทำอาหารให้"ยู
"เลโอป้ามีของฝากจากฮ่องกงมาให้ นี้เป็นหุ่นยนที่ฮิตมากที่นั่น" ซู
"พี่ซูค่ะ น้ำผลไม้ค่ะยุนทำเองน่ะ "ยุน
"ขอบใจจ๊ะ"ซู
"เลโอขอบคุณป้าซูก่อนครับ"ยุน
"ขอบคุณครับ เลโฮรักป้าซูที่สุดในโลกเลย จุบ~~~~~~~~~~~~~~~บ"
"ป้าซูก็รักเลโอ"
"กับข้าวเสร็จแล้วมากินข้าวค่ะ"ยู
"ป่ะเลโอไปกินข้าวกันป้าหิวจะแย่แล้ว"ซู
"คับ"
"เดียวซอไปตามคีย์ลงมาทานข้าวก่อน่ะค่ะ"ซอ
"ไม่ต้องเรียกครับคนหล่อลงมาแล้ว"คีย์
"หล่อตายและ"เลโอ
"ไม่เอาเลโอมาเดียวป้าป้อน"ซู
"นี้น้าคีย์เลโอได้ของฝากจากฮ่องกงป้าซูซื้อมาฝาก"พร้อมชูขึ้น
"พี่ซูไม่มีของผมหรอ"คีย์
"มีสิ นี้กางเกงยีนส์ที่เขาฮิตกันที่นั้น"ซู
"นี้ของฉันก็มี"แบร๋
"ทานข้าวกัน"ยุน
พวกฉันต้องทานข้าวก่อนทำงานทุกมื้อไม่งั้นพวกฉันจะไม่ได้กินข้าวเลยเพราะต้องทำงาน
"ป้าซูเลโออิ่มแล้ว"เลโอ
"ม๊ามี่เลโออิ่มแล้ว"
"กินผลไม้ก่อนเดี่ยวม๊ามี่ไปเอาให้"ซอ
"ไม่เอาเลโออิ่มจิงๆ"
"จร้า จียอนเอาน้องขึ้นไปเล่นข้างบนก่อน ฝากบอกมินเอาเค้กในตู้อบลงมาด้วยน่ะ"ซอ
"ได้ค่ะ เลโอเราไปข้างบนกัน"จียอน
"เลโอไปแปรงฟันด้วยน่ะ"ยุน
"เลโอไปก่อนน่ะครับ จุบ~~~~บ ป้าซู"
จียอนเป็นพี่เลี้ยงของเลโอว่างๆก็จะมาช่วยงานข้างล่าง มินเป็นเด็กข้างบ้านแต่ชอบทำเบเกอร์รี่จึงมาช่วยขาย
"พี่มีเรื่องจะถาม เหมือนไรจะพาเลโอไปเจอครอบครัวทางพ่อของเขา"ซู
"ในเมื่อพวกเขาไม่ตามหาเลโอ เขาคงไม่อยากเจอเลโอ"ยู
"ตามใจพี่ไปพักผ่อนก่อนน่ะ"ซู
"ค่ะ"ซอ
"พี่ซอเตรียมขนมไปฝากพ่อแม่ของอนยูให้หน่อยน่ะ ขอบคุณครับ"
"ได้สิ อิ่มยังพี่จะได้ให้เด็กมาเก็บ"ซอ
"ไม่ผมเอาไปกินข้างบน จุบ เจ้าเด็กบ้า"ซอ
กินข้าวเสร็จต้องทำงาน
ร่างเด็กผู้ชายตัวเล็กที่อายุ 5 ขวบ นอนทับบนร่างฉัน เลโอ ผู้ชายคนเดียวที่กุ้มหัวใจฉัน ยุนอา ตั้งแต่พี่ซูยอง อุ้มเด็กทารกผู้ชายกลับมาจากเมืองนอกและบอกฉันว่านี่่คือลูกของ พี่สาวพวกเธอและ นี่จดหมายจากพี่สาวพวกเธอ ถึงน้องๆที่รัก จดหมายอยู่ในมือของน้อง เป็นจดหมายที่แสดงวามขอโทษและฝากเลี้ยง ตอนที่มีไม่อยู่แล้ว พี่ขอโทษที่ไม่ยอมกลับบ้านตอนนี้พี่จากโลกนี้ไปแล้ว แต่นี้คือเลโอ ลูกที่เกิดจากความรักที่พี่มีให้กับชายคนหนึ่ง เขาชื่อว่าเจย์ เขาเป็นผู้ชายพี่รักมากรักจนย่อมสละความบริสุทธิ์ ให้เขา เขาเป็นลูกของประธานชอย บริษัทที่รวยอันดับต้นๆของเกาหลี โดยความที่เราแต่ต่างกันมากเกินไปทำให้พี่หนีเขามพี่กลัวทุกอย่างกลัวว่าพ่อกับแม่เขาจะไม่รับพี่ โดยที่เขาไม่รู้ว่าพี่มีเลโอ พี่ให้พี่ซูยองเขียนจดหมายนี้เพราะพี่จะจากโลกนี้ไปแล้ว พี่ฝากให้ดูแลเลโอให้เขารับรู้ถึงความรักที่พี่มีให้เขาและตามหาพ่อเขาโดยสร้อยเส้นนี้พี่ ฝากดูแลเลโอด้วย ขอโทษน่ะ พี่รักพวกเธอ ยูริ ยุนอา ซอฮยอน คีย์
"มาปลุกม๊ามี่แต่เช้าเลย"
จุบ~~~~~~~บ
"ม๊ามี่ยุนผมหิวแล้ว"
"จร้า ไปปลุกม๊ามี่ที่เหลือสิ"
"ครับผม"
"ม๊ามี่~~~~~~~~~~" ตะโกน
"เลโอเบาหน่อยลูก"
"ม๊ามี่ตื่นแล้วจร้า"ซอฮยอน
จุบ~~~~~~บ
"ม๊ามี่ผมหิว"
"จร้า"
"เสียงดังน่ารักจากใครเอ๋ย"ยูริ
จุบ~~~~~~บ
"เลโอดื่มนมก่อนสิ"ซอฮยอน
"ม๊ามี่ไปเปิดร้านก่อนน่ะ"ยูริ
"เสียงเด็กที่ไหนดังมากกินนกหวี้ดหรอ"คีย์
"กินข้าวหม้อเดียวกับน้าขี้นั่นและ"
"เลโอใครสอนใ้ห้พูดอย่างนั้นไม่เพราะเลยน่ะ"ซอ
"ฉันมีชื่อว่าีคีย์ เป็นน้าของเธอเข้าใจมั้ย"คีย์
"คีย์ดื่มนมก่อนสิ"ซอ
"ขอบคุณครับ"แบร๋
"เลโอม๊ามี่ไม่ชอบคำพูดแบบนั้นน่ะ"ยู
"เลโองอนม๊ามี่แล้ว"
open
ป้ายนี้เป็นสัญญาณให้รู้ว่าเป็นเวลาที่ต้องทำงานฉันและเบื่อจริงๆพวกเราเปิดร้านอาหารและเบเกอร์รี่ขนาดกลางแถวๆชานเมื่องเป็น
ร้านที่พวกเราสร้างขึ้นมา โดยมีพี่ยูริ เป็นเชฟ ฉันเป็นคนดูแลเกี่ยวกับหน้าร้าน และน้องซอ เป็นเชฟเบเกอร์รี่ เราทำหน้านี้เพราะจะได้ดูแเลโออย่างใกล้ชิด ทุกคนย่อมสละงานที่ทำเพื่อมาอยู่กับเลโอ เพื่อไม่ให้เลโอน้อยใจที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่
กริก~~~~~ก
"สวัสดีจร้าสาวๆ" ซู
"สวัสดีค่ะพี่ซูยอง"
"เลโอทำไหมทำหน้าแบบนี้ป้าคิดถึงเลโอแต่ดูเลโอทำหน้าใส่สิ"
"เลโองอนม๊ามี่ยู"
"ม๊ามี่ทำอะไรให้เลโอ ม๊ามี่ไม่รู้เรื่อง"
"ไม่เอาเลโอป้าบินจากฮ่องกงมาถึงเมืื่อเช้าป้าคิดถึงเลโอมาถึงป้าก็รีบมาหาเลโอ เอางี้แล้วป้าไปตีม๊ามี่ให้โทษฐานที่ทำเลโอเสียใจ"
"โอ้ย...พี่มาตียูทำไหม"ยู
"มานี้เลยมาขอโทษเลโอเลย"ซู
เครื่องหมายการค้าของเลโอ คือทำหน้างอน
"เลโอม๊ามี่ขอโทษ วันนี้เลโออยากกินอะไรม๊ามี่ทำให้"ยู
"เลโอหายงอนแล้ว วันนี้เลโออยากกินข้าวผัดกุ้ง"เลโอ
"จร้าเล่นกับป้าซูไปก่อนน่ะม๊ามี่จะทำอาหารให้"ยู
"เลโอป้ามีของฝากจากฮ่องกงมาให้ นี้เป็นหุ่นยนที่ฮิตมากที่นั่น" ซู
"พี่ซูค่ะ น้ำผลไม้ค่ะยุนทำเองน่ะ "ยุน
"ขอบใจจ๊ะ"ซู
"เลโอขอบคุณป้าซูก่อนครับ"ยุน
"ขอบคุณครับ เลโฮรักป้าซูที่สุดในโลกเลย จุบ~~~~~~~~~~~~~~~บ"
"ป้าซูก็รักเลโอ"
"กับข้าวเสร็จแล้วมากินข้าวค่ะ"ยู
"ป่ะเลโอไปกินข้าวกันป้าหิวจะแย่แล้ว"ซู
"คับ"
"เดียวซอไปตามคีย์ลงมาทานข้าวก่อน่ะค่ะ"ซอ
"ไม่ต้องเรียกครับคนหล่อลงมาแล้ว"คีย์
"หล่อตายและ"เลโอ
"ไม่เอาเลโอมาเดียวป้าป้อน"ซู
"นี้น้าคีย์เลโอได้ของฝากจากฮ่องกงป้าซูซื้อมาฝาก"พร้อมชูขึ้น
"พี่ซูไม่มีของผมหรอ"คีย์
"มีสิ นี้กางเกงยีนส์ที่เขาฮิตกันที่นั้น"ซู
"นี้ของฉันก็มี"แบร๋
"ทานข้าวกัน"ยุน
พวกฉันต้องทานข้าวก่อนทำงานทุกมื้อไม่งั้นพวกฉันจะไม่ได้กินข้าวเลยเพราะต้องทำงาน
"ป้าซูเลโออิ่มแล้ว"เลโอ
"ม๊ามี่เลโออิ่มแล้ว"
"กินผลไม้ก่อนเดี่ยวม๊ามี่ไปเอาให้"ซอ
"ไม่เอาเลโออิ่มจิงๆ"
"จร้า จียอนเอาน้องขึ้นไปเล่นข้างบนก่อน ฝากบอกมินเอาเค้กในตู้อบลงมาด้วยน่ะ"ซอ
"ได้ค่ะ เลโอเราไปข้างบนกัน"จียอน
"เลโอไปแปรงฟันด้วยน่ะ"ยุน
"เลโอไปก่อนน่ะครับ จุบ~~~~บ ป้าซู"
จียอนเป็นพี่เลี้ยงของเลโอว่างๆก็จะมาช่วยงานข้างล่าง มินเป็นเด็กข้างบ้านแต่ชอบทำเบเกอร์รี่จึงมาช่วยขาย
"พี่มีเรื่องจะถาม เหมือนไรจะพาเลโอไปเจอครอบครัวทางพ่อของเขา"ซู
"ในเมื่อพวกเขาไม่ตามหาเลโอ เขาคงไม่อยากเจอเลโอ"ยู
"ตามใจพี่ไปพักผ่อนก่อนน่ะ"ซู
"ค่ะ"ซอ
"พี่ซอเตรียมขนมไปฝากพ่อแม่ของอนยูให้หน่อยน่ะ ขอบคุณครับ"
"ได้สิ อิ่มยังพี่จะได้ให้เด็กมาเก็บ"ซอ
"ไม่ผมเอาไปกินข้างบน จุบ เจ้าเด็กบ้า"ซอ
กินข้าวเสร็จต้องทำงาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น