Sugar Soldier สักวันหนึ่งฉันจะต้องน่ารักขึ้นให้ได้

ฉัน คิราซากิ มาโคโตะ อายุ 15 ปี แล้วก็พี่สาวของฉัน คิราซากิ เอริกะ ฉันอยากจะน่ารักขึ้นเหมือนพี่สาวบ้างหรือก็คืออยากจะชนะเธอบ้างพี่สาวของฉันเป็นนางแบบชื่อดังในนิตยสารต่างๆ และในม.ปลายนี้ฉันจะต้องน่ารักขึ้นให้ได้วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่วันแรกนักเรียนจึงมาแต่เช้ากันทุกคนต่างคุยกันถึงเรื่องวันหยุดแต่ฉันล่ะสิไม่มีเพื่อนเลยสักคนไม่รู้ว่าเพื่อนๆของฉันหายไปไหนกัน ระหว่างทางฉันก็เดินไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงเหมือนมีใครเรียกชื่อฉันจนฉันต้องหันกลับไปดูต้นเสียงนั้น ฉันก็เห็นว่า อาเมกิ ยืนเรียกชื่อฉันอยู่พร้อมกับโบกมือทักทาย(อาเมกิเป็นเพื่อนสนิทของฉันเองแหละ)

“ไง..มาโคโตะอรุณสวัสดิ์”

“อาเมกิ...พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วล่ะห้องบี”

“เยี่ยมไปเลย”

“อื้มมมมม”

“หืมม...”

“ม...มีอะไรเหรอ”

“เครื่องแบบดูดีนี่นา”

“จ..จริงเหรอฉันดูเหมือนนักเรียนม.ปลายสินะ!!”

ในระหว่างที่ฉันกะอาเมกิเดินไปที่ห้องของพวกเราฉันก็ได้ยินพวกคนที่อยู่แถวๆนั้นซุบซิบกัน

“นี่ๆนั่นมันน้องสาวของเอริกะซังใช่รึป่าวน่ารักกว่าที่คิดนะเนี่ย”

ห๊ะ!!เมื่อกี้พวกเธอพูดว่าอะไรน่ะพวกเธอบอกว่าฉันน่ารักไงเหรอตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครชมฉันเลยว่าน่ารักมีแต่คนชมแต่พี่คนเดียวเอาล่ะฉันเริ่มกำลังใจแล้วสิฉันจะต้องใจทำให้ตัวเองน่ารักให้ได้ระหว่างทางเดินก็มีเด็กนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งเล่นเตะบอลกันอยู่ นี่พวกเขาไม่ควรเล่นฟุตบอลบนอาคารเรียนน่ะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะตอนนี้ฟุตบอลลูกนั้นมันกำลังตรงดิ่งมาหาฉันพร้อมกับนักเรียนชายอีกหนึ่งคนนักเรียนชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยความตกใจ

“เจ้าบ้าขว้างไปไหนเนี่ย...หวา”นักเรียนชายคนนั้นพูดขึ้นมา

“เอ๊ะ??!!!”

ตุ้บบบๆ โอ๊ยยยเจ็บจังเลยนักเรียนชายคนนั้นรีบลุกขึ้นแล้วหันมาถามฉันด้วยความเป็นห่วง(มั้ง)

“ขอโทษนะ...เธอเป็นอะไรรึเปล่า”

หวามองๆไปแล้วผู้ชายคนนี้หล่อจังเลยแถมท่าทางจะนิสัยดีด้วยนะสักพักมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาสงสัยคงเป็นเพื่อนของผู้ชายที่ชนฉันแน่ๆเลยเค้าเดินมาพร้อมกับถามเพื่อน

“อิริยะทำอะไรอยู่น่ะ” สงสัยอิริยะคงเป็นชื่อ ของผู้ชายคนนี้สิน่ะ

“เอ่ออ...เธอชื่อ...”

“เอ๊ะ...ฉันชื่อคิราซากิ มาโคโตะ จ้ะ”

“คิราซากิสิน่ะเหมือนได้ยินชื่อที่ไหนน่ะ”แหงล่ะก็ชื่อพี่สาวฉันยังไงล่ะอยู่อาเมกิก็พูดขึ้นด้วยความตกใจมาก

“มาโคโตะหลังเธอน่ะ”

เอ๊ะ!!หลังฉันงั้นเหรอพอฉันหันหน้าไปดูก็เห็นว่าเสื้อสูทเปียกนมเปรี้ยวแต่โชคดีที่ฉันเอาเสื้อมาเปลี่ยนแต่ว่าโชคก็ไม่เข้าข้างเลยเพราะเค้าประกาดว่าให้ไปที่โรงยิมปฐมนิเทศเริ่มแล้ว เดี๋ยวสินี่เสื้สูทฉันมันยังเปียกอยู่เลย

.

.

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในโรงยิมพร้อมกับการปฐมนิเทศที่ไม่เต็มใจเพราะคนรอบๆข้างต่างพากันซุบซิบกันใหญ่ว่าแนไม่ทำตามกฏระเบียบของโรงเรียนแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะฉันอยากร้องไห้จังฉันได้แต่นั่งก้มหน้าลงแต่อยู่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจิ้มๆที่หัวพอเงยหน้าไปดูก็พบกะอิริยะคุงที่จุ้มหัวอยู่

“คิราซากิ...สวมนี่สิ..เอ้า”

“ม..ไม่เป็นไร หวายยยเสื้อตัวใหญ่จัง”

อิริยะคุงเท่สุดๆไปเลยน่ะฉันอยากจะเท่แบบนี้บ้างจังแต่ยังไงก็ต้องขอบใจมากๆน่ะ

ติดตามตอนต่อไปจ้าาาาา