SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #40 : Send: จันทราลิขิต [ชุด กุหลาบเหมวรรธน์] (A)

นักวิจารณ์  A
สวัสดีคุณเกรซค่ะ ขอบคุณอย่างยิ่งที่ไว้วางใจให้เราวิจารณ์งานเขียนของไรท์ เนื่องจากเราลองอ่านคำสั่งของไรท์แล้ว บอกให้อ่านตอนที่ 11 ด้วย โอเคเลยค่า เรายินดีอ่านให้ค่ะ จะพยายามวิจารณ์ให้ถึงที่สุดเลย หากมีข้อสงสัยหรือข้อท้วงติง สอบถามมาได้เลยนะคะ งั้นเข้าสู่บทวิจารณ์เลยเนอะ
 
ชื่อเรื่อง (8/10) 

เริ่มจากชื่อเรื่อง คงเป็นปกติสำหรับนิยายแนวนี้นะคะ สั้น กระชับและตรึงใจแต่ติงเล็กน้อยตอนอ่านแวบแรกพร้อมๆกับคำโปรยแล้ว เราไม่ค่อยเข้าใจเลยค่ะว่ามันเกี่ยวกับอะไรกันแน่ ชื่อเรื่องบอกว่า จันทราลิขิต พอจะเข้าใจคำว่าลิขิตที่สื่อถึงหน้าที่ของตัวเอก แต่คำว่าจันทรานั้นเกี่ยวอะไรด้วย เรางง ในตอนแรกค่ะ เราเลยลองคิดว่ามันน่าจะมีที่มาจากตัวเอก เลยลองหาศัพท์คำว่า ดมิสา ซึ่งแปลว่าเจ้าเหนือความมืดหรือดวงจันทร์ ซึ่งชื่อเรื่องมันมาจากชื่อนางเอกนี่เอง ฮ่าๆ คือ ถ้าเป็นนักอ่านทั่วไป เขาอาจไม่เข้าใจน่ะค่ะ เพราะเขาไม่รู้ศัพท์ มันกำหนดความน่าสนใจด้วยนะคะ เนอะ ตรงนี้นิดเดียวค่ะ

การตกแต่งบทความ (3/5) 

การตกแต่งโดยรวมถือว่าดีมากทีเดียว เพราะมันเป็นสีหม่นๆเทาๆ ให้ความรู้สึกกลางๆ หนักหน่วง รู้ว่าต้องเป็นนิยายแนวหม่นหน่อยๆ ดราม่าด้วย จากคำโปรยนี่ก็ใช่แล้วล่ะค่ะ พูดถึงคำโปรย น่าสนใจและน่าดึงดูดมากค่ะ แม้จะมีตัวหนังสือเยอะไปสักนิด แต่คิดว่านั่นเป็นส่วนที่ไรท์อยากให้เป็นเนอะ ทั้งการแนะนำตัวเองอะไรต่างๆนานา อันนี้ข้ามไปเนอะ โดยรวมตกแต่งเข้ากับบรรยากาศของท้องเรื่อง แม้เราอยากจะแนะนำสักนิดว่าควรหาอะไรที่มันสื่อถึงคำว่าจันทราตามชื่อเรื่องมาแสดงบ้างเล็กน้อยให้มันเข้าน่ะค่ะ
 
บทบรรยาย (16/20)
เราจะวิจารณ์เป็นบทๆโดยภาพรวมเนอะ หากมีข้อผิดพลาดหรือจุดที่ต้องแก้ไขเราจะชี้แจงทันที ตามความเห็นของเรานะคะ เราจะวิจารณ์บทแรกๆนะคะเพราะหลังๆพบเป็นปัญหาเดิมที่เรายกตัวอย่างไปแล้วน่ะค่ะ
บทนำ
เริ่มจากบรรทัดแรกนะคะ ที่เราลองอ่าน การเปิดเรื่องโดยบอกสถานที่ไว้ก่อนล่วงหน้า ทำให้นักอ่านนึกภาพได้ง่ายขึ้นมากค่ะ
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติคลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวมากมายจากทุกมุมโลก
ประโยคนี้นะคะ เรารู้สึกว่ามันขัดๆตรงจากทุกมุมโลกค่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่ามันเป็นการบอกตรงๆว่ามุมนั้นๆ แบบเจาะจงไปในแต่ละที่ ถ้าอ่านดีๆจะเป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ แต่ถ้าไรท์ลองเสริมคำว่า ทั่วทุกมุมโลก มันจะให้ความรู้สึกว่า เออ มันมาจากคนละที่คนละถิ่น อาจจะของมุมนู้นของประเทศนั้น ประเทศนี้ เป็นต้น ซึ่งมันจะให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่มากกว่า เพราะไปพิพิธภัณฑ์ก็ต้องมีคนหลายประเทศไปท่องเที่ยวใช่มั้ยคะ เสริมนิดเดียวเนอะ
อ่านเรื่อยๆลงมาแล้ว ลื่นไหลดียังไม่พบจุดที่ควรแก้ไข ขอชื่นชมไรท์นะคะว่าภาษาลื่นมากและเตรียมข้อมูลต่างๆมาดี ในเรื่องของการบรรยายข้างต้นนั้นให้ความรู้สึกชัดเจนว่ามันคือประเทศที่มีอยู่จริงๆในท้องเรื่องค่ะ อ่านต่อมาเราพบจุดๆหนึ่งที่อ่านแล้วขัดๆ
หยดน้ำใสไหลจรดคางมนโดยไม่อาจกลั้นไว้ นาทีนั้นราวกับโลกทั้งใบหยุดลงเคลื่อนไหวลง
ไรท์อาจจะพิมพ์ผิดพิมพ์ตกเนอะ  ไรท์จะเขียนว่านาทีนั้นราวกับโลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว เราว่าไม่ต้องเสริมคำว่าลงก็เข้าใจนะคะ แถมชัดเจนดีด้วยเนอะ นิดเดียวตรงนี้ 
อ่านเรื่อยๆยังไม่พบอะไรค่ะจนถึง
แววเนตรสีอ่อนในรูปนั้น ซึ่งแม้จะไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้กลับดูอ่อนโยนทว่าอ้างว้างเหลือเกิน 
ตรงประโยคนี้เรารู้สึกขัดๆนะคะ เพราะไรท์ใช้คำแบบตัดสั้นฉึบฉับไวมากตรงส่วนที่บอกความขัดแย้งของสองสิ่งตรงกลับดูและทว่า มันดูกระชั้นเกินไป รวมทั้งคำว่าซึ่งและแม้เป็นคำเชื่อมที่ไรท์ใช้ควบกันทีเดียวเราว่าเลือกตัดคำว่าซึ่งออกไป ภาษาจะไหลลื่นกว่าเดิมนะคะ เพราะคำว่าซึ่งทำให้เราอ่านแล้วสะดุด ยกตัวอย่างประโยคที่เราลองปรับใหม่นะคะ
แววเนตรสีอ่อนในรูปนั้น แม้จะไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้แต่กลับรู้สึกอ่อนโยนและอ้างว้างในเวลาเดียวกัน
เรื่องของเรื่องคือเรานึกประโยคไม่ออกค่ะ ฮ่าๆ แต่ก็พยายามเค้นมาก บางทีไรท์อาจต้องการเน้นคำว่าเหลือเกินเนอะ แต่ยังไงไรท์ก็ลองนำไปปรับดูนะคะ
เราอ่านลงมาเรื่อยๆ ยังลื่นไหลเช่นเคย ไม่พบจุดที่ควรแก้ อารมณ์กำลังดีค่ะ จนถึง
“กษัตริย์ภูบดินทร์ทรงมีพระราชโอรสผู้มีสิทธิ์ขึ้นครองบัลลังก์ทั้งสิ้นสามพระองค์ ทว่าหนึ่งในนั้นสิ้นพระชนม์ไปในขณะเป็นเพียงมกุฎราชกุมารตามคำทำนายโหราจารย์”  
ประโยคนี้ดูยาวๆนะคะ ช่วงหลังๆทำให้อารมณ์เราขาดช่วง เพราะไรท์ใช้คำเกินไปสักนิดตรงส่วนที่เราขีดเส้นใต้ค่ะ ไปในขณะเป็น รู้สึกว่ามันยาวๆ และซ้ำคำว่าในด้วยค่ะ เราว่าตัดบางคำออกให้กระชับขึ้นได้เนอะ เช่น
“กษัตริย์ภูบดินทร์ทรงมีพระราชโอรสผู้มีสิทธิ์ขึ้นครองบัลลังก์ทั้งสิ้นสามพระองค์ ทว่าหนึ่งในนั้นสิ้นพระชนม์ขณะเป็นเพียงมกุฎราชกุมารตามคำทำนายโหราจารย์”  
เราว่าตัดแล้วยังอ่านเข้าใจอยู่เนอะว่าพระองค์ตามในวัยนั้นๆตามคำทำนายเนอะ เราอ่านเพลินมาเรื่อยๆจนมาสะดุดที่ตรงนี้นิดหนึ่งค่ะ
เสียงหวานหยุดนิ่งลงเพียงครู่ ก่อนจะชี้ไปยังรอยจางๆ
เราอ่านเรื่อยลงมาสะดุดตรงนี้ เพราะงุนงงไปชั่วขณะว่าใครเป็นคนพูด ไรท์ไม่ได้บอกแน่ชัดว่านางเอกหรือไกด์นะคะ คือเราอยากเสริมนิดหนึ่งให้ไรท์ลองเพิ่มบรรยายว่า เออ นางเอกหลุดจากภวังค์เพราะเสียงของไกด์สาวแล้วก็หันไปมองตามคำบอกเล่าของไกด์ อะไรก็ว่าไป ตรงส่วนนี้ไรท์บรรยายว่าเสียงหวานทำให้เรางงค่ะ ฮ่าๆ แต่เราพอเข้าใจอยู่ว่าไรท์อาจต้องการบรรยายให้ดูเหมือนว่านางเอกเหม่อๆตอนเห็นอักษรเหล่านั้นเนอะ นิดเดียวจริงๆค่ะตรงนี้ที่อยากให้เสริม
เราขอบอกโดยรวมในบทนี้ว่าภาษาของไรท์เรียบหรู อ่านแล้วลื่นไหล มีขัดบ้างเล็กน้อย อารมณ์สะดุดเล็กน้อยเนอะ แต่ถ้าปรับตามที่บอกไปจะดีมากๆ ถือว่าโอเคทีเดียวสำหรับการเกริ่นนำเข้าสู่เรื่อง ทิ้งปมให้เราสงสัยและรู้สึกได้เลยว่า มันหนักหน่วงอย่างที่ไรท์บอกโปรยไว้จริงๆ ฮ่าๆ คำผิดไม่พบเลยค่ะ! สุดยอดมาก! ขอชื่นชมว่าเก็บรายละเอียดดีมากค่ะ
 
บทที่ 1
ในบทนี้อ่านเริ่มแรกเรารู้สึกถึงการบรรยายที่เกินพอดีค่ะ มีการใส่คำที่ไม่จำเป็นต้องใส่ลงไปในการบรรยาย ยกตัวอย่างประโยคแรกๆนะคะ
ความมืดที่ชัดเข้มยิ่งกว่าราตรีกาล ไร้แสงสว่างจากสิ่งใด พระอัครมเหสีผู้ไม่อาจทอดพระเนตรได้แม้สองหัตถ์ของตน มีเพียงหทัยหวาดหวั่นเมื่อไม่รู้ว่าประทับอยู่แห่งใด
อ่านในแวบแรกเรารู้สึกว่ามันเยิ่นเย้อค่ะ และมีคำซ้ำตรงคำว่า ใด ที่บอกว่าพระอัครมเหสีผู้ไม่อาจทอดพระเนตร เราว่าตัดคำว่าผู้ไม่อาจออกไป ถามว่าอ่านแล้วเข้าใจไหม เข้าใจค่ะ เข้าใจว่าพระมเหสีองค์นี้อยู่ในที่ที่ไร้แสง มองอะไรไม่เห็นเลย แต่การบรรยายของไรท์ให้ความรู้สึกเนิบนาบค่ะ เราว่าตัดหรือปรับเป็นคำอื่นให้กระชับยิ่งขึ้น แต่ความหมายคงอยู่ดังเดิมก็ได้เช่นกันนะคะ เช่น
ความมืดที่ชัดเข้มยิ่งกว่าราตรีกาล ไร้แสงสว่างจากสรรพสิ่ง พระอัครมเหสีไม่อาจทอดพระเนตรแม้สองหัตถ์ มีเพียงหทัยหวาดหวั่นเมื่อไม่รู้ว่าประทับอยู่ที่ใด
เราไม่แน่ใจว่าโอหรือเปล่านะคะ แต่มันตัดปัญหาในส่วนการบรรยายคำซ้ำและการบรรยายเนิบนาบไปได้บ้างเนอะ สักนิดหนึ่ง ฮ่าๆ 
เราอ่านเรื่อยๆมายังพบบางจุดที่คล้ายคลึงกับปัญหาข้างต้น ซึ่งเกี่ยวกับการบรรยายยืดเยื้อ แต่เราก็พอจะเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้ แนวนี้มันก็ควรจะบรรยายเรียบหรู ละเมียดละไม แต่ต้องทำให้การบรรยายลื่นไหล ภาษาคงพอดีด้วยนะคะ เราเข้าใจว่าบางครั้ง ไรท์ก็อยากจะใส่การบรรยายแบบนี้ลงไป เพราะคิดว่ามันน่าจะดี แต่...ต้องตีกรอบเรื่องการบรรยายแนวนี้ดีๆค่ะ เพราะมันยากมาก จุดที่เรียกว่าพอดี บางครั้งไรท์อาจเผลอบรรยายเกินไปเนอะ ไปดูๆอีกทีแล้วกันนะคะ นอกจากนั้นเรายังสังเกตพบการใช้จุดที่มากเกินพอดี เราเข้าใจว่าไรท์อยากจะแบบหน่วงความรู้สึกของประโยคนั้นๆ แต่มันมีใช้เยอะมาก ตัวอย่างเช่น
            …‘ที่ไหนกันนะ…ที่ไหนกัน มืดดำและหม่นหมองราวกับไม่ได้อยู่บนโลกนี้’…        
จุดไข่ปลาหน้าสามหลังสาม เราว่าไม่จำเป็นต้องใส่หรอกนะคะ มันดูไม่ค่อยโอเท่าไหร่ อีกอย่าง ไรท์หน่วงคำหรือประโยคแล้วจากการใช้จุดคั่นคำว่าที่ไหนกัน หรือถ้ายังอยากใช้ ไรท์อาจจะนำสามจุดนั้นมาไว้หลังคำว่าไม่ได้อยู่บนโลกนี้ค่ะ
‘ที่ไหนกันนะ…ที่ไหนกัน มืดดำและหม่นหมองราวกับไม่ได้อยู่บนโลกนี้...’
เป็นอย่างนี้มันจะดูสวยงามเรียบร้อยกว่าเนอะ ยังไงๆก็ลองดูอีกทีนะคะ อีกอย่างคือ ประโยคข้างต้นที่ไรท์เขียนว่าที่ไหนกันนะ ที่ไหนกัน มันดู เอิ่ม ยังไงดีนะ อ่านแล้วขัดๆ เพราะไรท์เติมนะท้ายคำหรือเปล่าไม่แน่ใจ เพราะอันนี้คือความคิดของพระอัครมเหสีใช่มั้ยคะ เธอไม่น่าจะพูดอะไรแบบนี้นะ แล้วตรงมืดดำและหม่นหมองเราว่าเติมคำว่า มัน นำหน้าจะทำให้ทั้งสองส่วนของประโยคดูเชื่อมโยงกันมากขึ้น เพราะจากที่อ่านนี่ เหมือนสองประโยคนี้แบ่งช่วงไม่ต่อกันน่ะค่ะทางด้านอารมณ์ และไรท์ควรเคาะเว้นวรรคคำว่าหมองกับราวนะคะ มันจะให้ความรู้สึกหน่วงมากขึ้น เว้นสักนิดจะได้อารมณ์ตื่นเต้นเนอะ รวมไปถึงการที่ไรท์ใช้คำว่ามืดดำ เรารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่คล้ายๆรูปธรรมทางความคิด แบบมืดดำนี่ทำให้เรานึกภาพสีดำมากกว่าที่จะนึกถึงความมืดมิดของสถานที่ค่ะ ไรท์อาจจะลองปรับเปลี่ยนสักเล็กน้อยเนอะ ยกตัวอย่างนะคะ
‘ที่นี่ที่ไหนกัน...มันทั้งมืดมิดและหม่นหมอง ราวกับไม่ได้อยู่บนโลกนี้...’
ประมาณนี้เนอะ อีกนิดนึงนะคะเรื่องการใช้คำฟุ่มเฟือยอีกสักที่
เหลือเพียงแสงส่องสว่างงดงามจากจันทราบนฟากฟ้า ณ บูรพาทิศ…
สำหรับประโยคนี้ เราขอตินิดเดียวค่ะ ตรงคำว่าแสงส่องสว่างงดงาม เราอ่านแล้วมันยาวๆ อารมณ์ขาดไปเลยค่ะ ไรท์อาจจะลองตัดคำว่าส่องออกไป เพราะแม้จะมีเพียงคำว่าแสงสว่างงดงาม มันก็ทำให้เรานึกภาพออกแล้วนะว่าเออเนี่ย มันแสงกำลังส่องสว่างและงดงามมากนะ ประมาณนี้เนอะ บางคำไม่จำเป็นก็ตัดได้นะคะ ลองดูอีกทีนะคะไรท์
อ่านลงมาแล้วไม่พบอะไรที่ควรแก้ เรื่องภาษาการบรรยายนั้นโอเคอยู่ แต่ที่อยากจะให้เสริมตรงที่บอกพระอัครมเหสีตื่นจากฝันร้าย เราอยากให้ไรท์บรรยายสักนิดว่าก่อนจะกรีดร้องนี่เกิดอะไรขึ้น คือตัดฉึบฉับอย่างนี้เรางงมากและอารมณ์ร่วมหายได้เลยนะคะ แบบ..ไรท์บรรยายไปเลยว่าเธอกรีดร้อง แต่ไม่ได้บอกว่าเธอตกใจอะไรหรือเจ็บปวดจากอะไร เพราะก่อนหน้านั้นไรท์บรรยายเพียงว่าเธอจับศรเท่านั้นเนอะ หรือไรท์ตั้งใจเขียนแค่นี้ อันนี้เราไม่รู้เนอะ ฮ่าๆ แต่ถ้าใช่ก็อยากให้ลองบรรยายเพิ่มสักนิดก่อนกรีดร้องเนอะ แค่นั้นเองค่ะ
อ่านมาเรื่อยๆยังไม่พบจุดไหนจนกระทั่ง
อาทิตย์ค่อยๆ ลาลับขอบฟ้าอย่างเชื่องช้า เสียงเหล่าปักษาบินกลับรังไม่อาจแข่งกับความกังวานใสของพระสุรเสียง ‘เจ้าฟ้าหญิงดมิสาวิวิศนาวดี’ ยามตรัสถึงพระปรีชาสามารถในการล่าสัตว์ของ ‘เจ้าฟ้าชายกษิภัทภูบดินทรา’ มกุฎราชกุมารแห่งเหมวรรธน์ ที่ทอดพระเนตรเองกับตา
อ่านแล้วเกิดงงไปชั่วขณะหนึ่ง ต้องอ่านทวนรอบสองถึงสามครั้งเพื่อความเข้าใจ ฮ่าๆ อาจเป็นเพราะไรท์ใส่ชื่อตัวละครลงไปด้วยถึงสองคนใกล้ๆกันและมีประโยคบรรยายพ่วงต่อท้ายตามมา ทำให้เรางง เหมือนการลำดับประโยคนั้นขัดๆในความรู้สึกเราแบบ ไรท์บรรยายข้างต้นชื่อนางเอกอันนี้โอเค แต่ประโยคหลังที่ตามมาด้วยว่า ยามตรัสถึงความสามารถของชายคนนั้น (ขอไม่พิมพ์ชื่อค่ะ มันยาว ฮ่าๆ) นั่นแหละค่ะ มันขัดและงง เพราะหลังบรรยายจบไรท์ขึ้นคำพูดของนางเอกเลย เราว่าไรท์น่าจะตัดแบ่งออก ไม่จำเป็นต้องบรรยายว่ายามตรัสถึงเนอะ ไรท์เอาตรงส่วนยามตรัสถึงมาปรับใส่ประโยคคำพูดตามหลังตัวละครนางเอกจะดีกว่านะคะ จะได้ไม่งงและลำดับการบรรยายได้เห็นภาพชัดเจนมากยิ่งขึ้น ตัวอย่างเช่น
อาทิตย์ค่อยๆ ลาลับขอบฟ้าอย่างเชื่องช้า เสียงเหล่าปักษาบินกลับรังไม่อาจแข่งกับความกังวานใสของพระสุรเสียง ‘เจ้าฟ้าหญิงดมิสาวิวิศนาวดี’ ได้
“ภูมินทร พี่กษิภัททรงยิงกวางป่าด้วยธนูเพียงดอกเดียว พี่เห็นเองกับตาเลยนะ” ฟ้าหญิงพระองค์น้อยที่เพิ่งฉลองพระชนมายุเก้าพรรษาไปไม่นาน ตรัสอย่างตื่นเต้นยามนึกถึงพระปรีชาสามารถในการล่าสัตว์ของ ‘เจ้าฟ้าชายกษิภัทภูบดินทรา’ มกุฎราชกุมารแห่งเหมวรรธน์ ที่ทอดพระเนตรเองกับตา
ประมาณนี้เนอะ เราก็พยายามแล้วนะคะ ฮ่าๆ ได้เท่านี้ ลองปรับๆดูแล้วกันเนอะ อ่านเรื่อยๆแล้วยังไม่พบการบรรยายที่แก้ไข จนมาถึงฉากที่นางเอกตกน้ำน่ะค่ะ เราว่าไรท์น่าจะบรรยายเสริมถึงท่าทีของท่านหญิงหน่อยว่ารู้สึกยังไงก่อนจะลงไปแบบ เหมือนมันเป็นฉากที่อลังการและน่าตื่นตกใจมาก เพราะตัวเอกตกลงเหวน้ำลึกเชียวนะ แบบเบิกพระเนตรกว้างหรือว่าเป็นความคิดก่อนที่ตัวเอกจะตกลงสู่เบื้องล่างน่ะค่ะ นิดหนึ่งตรงนี้เนอะ เพราะเรารู้สึกว่ามันตกลงไปง่ายจัง ฮ่าๆ ตามความรู้สึกเรานะคะ
คำผิดที่พบ
ปลื้มปีติ – ปลื้มปิติ

บทที่ 2
อ่านมาเรื่อยๆยังไม่พบอะไรนะคะ ยังลื่นอยู่ในระดับหนึ่ง จนมาถึงย่อหน้าหนึ่งที่บอกว่าเจ้าหญิงดมิสาหยิบถุงมือขึ้นสวมใส่นั้น เราว่าไรท์ลืมทำตัวหนาหรือเปล่า เพราะมันดูฉึบฉับมาก มันเป็นการนึกย้อนความใช่มั้ยคะ ไรท์ลองดูๆอีกทีแล้วกันเนอะ อ่านมาเรื่อยๆยังไม่พบอะไรมากนัก จนมาถึงประโยคนี้ค่ะ
หากว่ากันตามจริงแล้วเหล่าบุรุษนั้นคงไม่ได้มาเพียงเพื่อให้ได้พบความงามเพียงอย่างเดียว
บทนี้ไรท์ยังมีการใช้คำเฟ้ออยู่นะคะ อ่านแล้วรู้สึกยาวๆขัดๆ คำไหนตัดได้ควรจะตัดเนอะ ตัวอย่างเช่น
หากว่ากันตามจริงแล้วเหล่าบุรุษคงไม่ได้มาเพียงเพื่อพบความงามเพียงอย่างเดียว
ประมาณนี้เนอะ เราเองก็ไม่ค่อยสันทัดคำราชาศัพท์เท่าไหร่ แต่ก็คิดเท่าที่คิดได้ การบรรยายยังมีบางส่วนที่เกินมาสักนิด ตามปัญหาประโยคข้างต้นเนอะ นอกจากนั้นก็ไม่ได้พบอะไรที่ควรแก้ไข ภาษาอยู่ในระดับที่ดีใช้ได้ทีเดียวค่ะ นอกจากนั้นการบรรยายของไรท์อาจทำให้เรางงมาก เพราะภาษาที่กษัตริย์ใช้กัน เราไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไหร่เนอะ มีบางคำที่แบบถ้าเป็นศัพท์เฉพาะหรือไรงี้ อยากให้ใส่ดอกจันไว้แล้วไปบอกตอนท้ายว่าหมายถึงอะไรด้วย เพราะนอกจากได้ความบันเทิง ไรท์ยังทำให้นักอ่านเข้าใจศัพท์นั้นๆมากขึ้นด้วย รวมไปถึงเข้าใจเนื้อห้ามากขึ้นนะคะ แล้วก็ไรท์อาจจะต้องทำแผนผังลำดับเครือญาติวงศ์กษัตริย์ต่างๆเผื่อไว้ด้วย เพราะแต่ละอย่างที่บรรยายมามีงงบ้าง เพราะตัวละครออกมาเยอะเหลือเกินเราจำไม่ไม่หมดและคิดว่านักอ่านอาจจะงงบ้างเช่นกัน บางทีอ่านครั้งแรกก็มีงงบ้างเหมือนกันนะคะ เนอะ นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ
คำผิดที่พบ
บังคบม้า – บังคับม้า

บทที่ 3 
เราอ่านจากต้นมาจนถึงบทนี้ เราแบบเอิ่ม ไม่รู้จะติอะไรต่อแล้ว เพราะการบรรยายของไรท์หาข้อมูลมาดี เตรียมขั้นตอนนู่นนี่นั่นมาดีมาก ทุกๆอย่างดูลงตัวและราวกับความจริง มันเป็นการบรรยายที่หายากมาก เราเองก็เคยอ่านเรื่องแนวนี้มาก่อนค่ะ แต่เป็นแนวรักแฟนตาซี มีการใช้คำราชาศัพท์นู่นนี่นั่น แต่มันผสมกับการใช้คำว่าชายหนุ่ม หญิงสาวหรือคำแทนตัวที่เข้าใจง่าย แต่ในส่วนนิยายของไรท์ เราพบแต่คำศัพท์ยากๆที่ไม่ค่อยเข้าใจและยิ่งอ่านมันจะยิ่งงง สุดท้ายจะรู้สึกเบื่อ ทั้งๆที่นิยายของไรท์น่าอ่านและมีการบรรยายที่ดีมากๆค่ะ ที่อยากจะเสริมคือการตัดประโยคบางคำที่ดูเกินพอดีไป บางคำควรลองหาคำอื่นมาใช้ให้มันดูเข้าใจง่ายขึ้นเนอะ นอกจากนั้นเรายังพบว่าไรท์บรรยายลักษณะของนางเอกบางประการแล้วให้ความความรู้สึกว่านางเป็นชาย
เมื่อคิดถึงตรงนี้นัยน์เนตรคมเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง
ตรงคำว่าเนตรคมนั่นแหละค่ะ เราเข้าใจว่าไรท์อาจต้องการสื่อถึงนางเอกที่มีดวงตาคมงามตามแบบหญิงสาวหยิ่งทะนงมุ่งมั่นแข็งแกร่ง ประมาณนี้ แต่เราอ่านแล้วเราเผลอนึกถึงใบหน้าของชายหนุ่มแทนซะงั้น ตรงนี้เราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะที่เคยอ่านมาก็เจอแต่ ดวงตาคมกริบ ซึ่งบรรยายฝ่ายชายเพียงอย่างเดียว ถ้าจะบรรยายสายตาของผู้หญิงน่าจะเสริมคำบางคำเข้าไป เช่น
เมื่อคิดถึงตรงนี้นัยน์เนตรคมซึ้งก็เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง
น่าจะให้ความรู้สึกอ่อนลงสักนิดเนอะ เราอ่านเรื่อยๆลงมาแล้วไม่พบอะไรนะคะ นอกจากนั้นการบรรยายของไรท์ถือว่าโอเคมากทีเดียว 
คำผิดที่พบ
ร่มงาน – ร่วมงาน
อ่านบทต่อๆมายังคงความไหลลื่นในระดับหนึ่งและภาษาที่เป็นตัวของตัวเองเนอะ เราขอสรุปโดยรวมถึงปัญหาที่พบเลยแล้วกันนะคะ 
ปัญหาที่พบอยู่ในเรื่องของการบรรยายที่มีการใช้ศัพท์ที่ยากต่อการเข้าใจมาก อาจเป็นเพราะว่าเป็นนิยายแนวราชวงศ์เนอะ อันนี้พอจะเข้าใจอยู่ แต่ในบางส่วนที่ได้ชี้แจงไปบ้าง เราว่าไรท์อาจลองปรับการใช้คำสลับกันบ้าง ใช้ภาษาที่ง่ายต่อการเข้าใจ ภาษาของไรท์ละเมียดละไมและเรียบหรู สมเป็นนิยายแนวนี้ อ่านแล้วนึกภาพชัด โดยเฉพาะตรงส่วนที่บรรยายสถานที่ตำหนักหรือศิริโฉมของตัวเอง เราชอบมากเลยค่ะ แต่ที่หักคะแนนไปเพราะเราเคยอ่านแนวนี้มาแล้วและมีการใช้คำที่เข้าใจง่ายกว่านี้ค่ะ นอกจากนั้นยังมีเรื่องของการบรรยายของไรท์ในแต่ละบทมีมากกว่าบทสนทนาเสียอีก แทบจะไม่ค่อยพบเลยค่ะ แต่ขอไรท์เตรียมข้อมูลมาแน่นมากในเรื่องของการบรรยายต่างๆ ขอชื่นชม นิยายเรื่องนี้แบบว่าคล้ายๆงานเขียนมืออาชีพเลยล่ะค่ะ ถ้าลดคำบางคำและปรับประโยค อ่านทวนสิ่งที่เราบอกไป น่าจะทำให้นิยายของไรท์ไหลลื่นขึ้นและครบเครื่องยิ่งขึ้นแน่นอนค่ะ
 
โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (17/20) 

น่าสนใจอยู่พอสมควร เนื่องจากไรท์สร้างสถานที่ ตัวละคร เมืองต่างๆได้ดูเหมือนเป็นรูปธรรม เห็นชัดเจนราวกับมีอยู่จริงบนโลก เรื่องราวของดมิสาเองก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อยค่ะ เหมือนเรื่องนี้ยังมีปมอีกมากให้คลาย น่าติดตามอยู่พอสมควรเลยค่ะ บอกเลยว่าสนุกมากนะคะ แต่เราเคยอ่านแนวนี้มาแล้วบ้างถึงจะเป็นส่วนของแฟนตาซี ทำให้มีบางส่วนที่เราคิดว่ามันน่าจะมีอะไรมากกว่านี้ หรือความสัมพันธ์ของตัวเอกต่างๆ เราเคยเห็นในทำนองนี้มาแล้วบ้าง แต่สนุกนะคะ ฮ่าๆ ชอบค่ะ
 
ตัวละคร (17/20) 

แต่ละตัวมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ไรท์สร้างจุดเด่นให้กับทุกคนได้ดี ทำให้เรานึกภาพตามออก จะมีในส่วนของดมิสาบ้างที่เราไม่ค่อยจะเข้าใจ ตรงที่นางบอกว่าสวยจนไม่กล้ามองล่ะสิ อันนี้คือ งง มาก ตกใจ ทำไมนางกล้าพูด ฮ่าๆๆๆ ถือเป็นการสร้างความแปลกใจมาก แต่เราไม่แน่ใจว่ามันมีส่วนกับคาแรคเตอร์ของนางไหม หรือเพราะคนที่นางพูดด้วยเป็นคนที่พิเศษกว่าใครๆ อันนี้ไม่รู้ ฮ่าๆ นอกจากนั้น เรายังหักคะแนนในส่วนที่ไรท์สร้างตัวละครมาดำเนินเรื่องเยอะมากๆค่ะ ทำให้เรางงและจำไม่หมด อันนี้เราได้แนะนำไปข้างต้นแล้วเนอะถึงวิธีแก้ไข
 
การดำเนินเรื่อง (16/20) 

ในส่วนของการดำเนินเรื่องในแต่ละบทเราขอพูดโดยรวมว่า ไรท์ดำเนินเรื่องได้ดี มีบางส่วนที่ไรท์ตัดฉึบฉับที่บอกไปข้างต้นว่านางเอกนึกถึงเรื่องในอดีตหรือกำลังเหม่ออะไรก็ตามแต่ มันทำให้ขาดช่วงทางด้านอารมณ์ร่วมควรจะบรรยายเพิ่ม และแต่ละบทไรท์ใช้การบรรยายมากแทบจะไม่ค่อยพบบทสนทนาอย่างที่กล่าวไป แต่เราพอจะเข้าใจในส่วนของแนวเรื่องทีเกี่ยวกับกษัตริย์ ซึ่งต้องมีความละเอียดมากในการหาข้อมูลและนำมาเขียน นำมาสร้างพล็อต ขอชื่นชมความละเมียดละไมและความละเอียดลออค่ะ
 
ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3.5/5) 

อาจเป็นเพราะนิยายของไรท์ไม่ใช่แนวที่เราอ่านบ่อย มีบ้างที่งงและชะงักไปขณะอ่าน แต่เพราะเราไม่แข็งศัพท์ยากด้วย ฮ่าๆ ไม่ว่ากันเนอะ แต่เราชอบความตั้งใจของไรท์ในการหาข้อมูล ความละเอียดในการบรรยาย ความละเมียดละไมของการดำเนินเรื่อง ถือว่าโอเคทีเดียวค่ะ
 
รวมคะแนน (80.5/100) เราขอบอกว่าเราพยายามถึงมากที่สุด ปัญหาหรือสิ่งที่เราได้ชี้แจงไปเป็นเพียงแค่คำแนะนำจากเราเท่านั้นนะคะ ไม่ขุ่นเคืองกันเนอะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะคะ

ชื่อ :
ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :
รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :
ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :
มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r