หลงนาง

- หลงนาง -

*กลอนแปด    

  

หากตัวเจ้า กำเนิด เกิดกี่ภพ  

   จงบรรจบ กับเรา เจ้ายิหวา

แม้เป็นกรรม พัดพราก อย่าคราดครา  

    ให้ฉุดรั้ง วาสนา มาเจอเรา       

  

หากตัวเจ้า เป็นธิดา บนสวรรค์    

  จงหุนหัน ร้อนรน ดั่งไฟเผา

แม้ปักใจ รักชายอื่น หาใช่เรา   

   ขอให้เจ้า ถูกพราก จากกันไป

หากตัวเจ้า แลข้า เกิดต่างภพ   

   แม้กี่ทศ กี่ชาติ อสงไขย

จักตั้งจิต อธิฐาน  ให้เป็นไป    

  ให้เจ้าไซร้ ชีวาวาย มาพบเรา

อิมเมจ

เจ้ายิหวา

 " ความฝัน "

 สองคำนี้ ทุกคนต่างก็มีมาแต่เด็กๆ มันประกอบด้วยสองความหมายคือ 

สิ่งที่อยากเป็น และ จิตนาการจนเกิดเป็นความฝันตอนพวกเรานอนหลับ 

ทว่าตั้งแต่จำความได้ เจ้ายิหวา หรือ ยิหวา เธอมักตกในฝันประหลาด

เมื่อตื่นมาเธอก็พบว่าเธอกำลังจะฆ่าตัวตายเสมอๆ หรือหนักหน่อยคงเป็น

ตื่นมาในโรงพยาบาลพร้อมแผลบนร่างกาย  จนเหมือนมันจะเด่นชัดขึ้นมา

เมื่อเธอตื่นขึ้นและแทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง ว่าเธออยู่ในโลกไทยโบราณ

แล้วมีคู่หมั่นไม่ใช่คน...

*คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายจีน

เพราะเห็นว่าจีนโบราณมีเยอะเลยอยากเขียนไทยบ้าง

ขอแทนตัวเองว่า I นะคะ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์

ไม่อิงตำนานแต่แต่งเพราะความชอบของผู้เขียนล้วนๆ

อาจไม่สมจริงหรือไปขัดความเชื่อของใครก็ขออภัยด้วย

เนื่องจาก I ยังเป็นนักเขียนมือใหม่อาจเขียนถูกผิดบ้าง

สามารถติชมคอมเม้นต์บอก เป็นกำลังใจให้ได้นะ

ขอบคุณไว้ล้วงหน้าจร้า

T
B