เป็นเรื่องราวของชีวิตจริงที่เกิดขึ้น ความรู้สึกจริงๆที่เกิดขึ้น ในชีวิตของเรา เราต้องเข้าศึกษาที่โรงเรียน นานาชาติแห่งหนึ่งในภาคกลาง ของประเทศไทย
เราเป็นคนนึงที่ไม่เก่งภาษาเลย ภาษากับเราเป็นไปกันได้ยาก เเต่เราเลือก
ที่จะเรียนที่นี้เพราะก็หวังว่า เราอาจจะเก่งขึ้นมาบ้าง ถ้าได้ใช้ทุกวัน
ฟังดูเเล้วอาจจะเหมือนเรื่อง มาลี เเต่ที่นี้เขาให้โอกาสคนที่ไม่เก่งภาษาได้ปรับตัว ถึงค่าเทอมจะเเพงเเต่ก็สู้ หวังว่าจะไม่ซิ่วน่ะ 5555555555
มันอาจจะไม่น่าอ่านเท่าไร เพราะไม่ใช่นิยายหรือเรื่องเล่า ชีวิตจริงไม่ใช่เรื่อง
ที่น่ายินดีตลอดเวลาเลย เเต่เราอยากจะเขียนระบายลงอาจจะเรียกว่าเป็น
Diary ส่วนตัวเลยก็ได้เนาะ หวังว่าใครที่ท้อ หมดกำลังใจ มาอ่าน
คงจะได้อะไรไปไม่มาก็น้อยน่ะ 555555
ถ้าใครไม่ชอบอะไร comment เบาๆน่ะ มันเป็นเรื่องจริงชีวิต ถ้าไม่ให้กำลังใจกัน ด่ากัน เราก็ท้อ หมดกำลังใจลงง่ายๆเลย เพราะนี้ไม่ใช่เรื่องเเต่ง
ถ้าใครมีเเนวทางมาเเนะนำ ก็ขอบคุณล่วงหน้าน่ะค่ะ ถ้าสังสัยอะไร
หลังไมค์ได้จ้าาาาา -
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น