++ ตำนานผีดูดเลือด ++

เนื้อเรื่อง

                                        ++ ตำนานผีดูดเลือด ++

     บราห์ม สโตรกเกอร์คือผู้เขียนนวนิยายสยองขวัญเกี่ยวกับผีดูดเลือดมันเป็นเรื่องประหลาดที่เขาเขียนเรื่องนี้ขึ้นโดยมิได้เคยเดินทางไปยังเทือกเขาคาร์เพเทียนในรูมาเนียอันเป็นถิ่นกำเนิดของตำนานผีดูดเลือดอันน่าสะพรึงกลัว ท่านเคานต์ แดร็คคิวลา จอมผีดิบผู้มีปราสาทพำนักอยู่บนเทือกเขาคาร์เพเทียนและแบล็ค ฟอเรสท์ (ป่าดำ) ที่แม้ปัจจุบันก็ยังคงเป็นที่หวงห้ามและไม่พึงจะไม่เข้าไปวอแวของชาวรูมาเนีย แต่กลับ มีนักท่องเที่ยวหลั่งใหลมาเที่ยวชมตำนานผีดูดเลือดกับปีละมากๆ ทำให้สินค้าพื้นเมืองขายดิบขายดีกันตลอดปีตามไปด้วยบราห์มวาดภาพท่านเคานต์ไว้ว่าเป็นชายแก่ที่มีดวงตาแข็งกร้าว ปากมีสีแดงสด มีเขี้ยวคมขาววับงอกโผล่พ้นริมฝีปากออกมาสวมชุดสีดำสวมเสื้อคลุมดำมีชีวิตอยู่ด้วยการดูดเลือดสดๆ จากคอของเหยื่อมีอายุยืนยาวมากว่า 400 ปีเลยทีเดียวภาพของท่านเคานต์แตกตางไปจากตำนานดั้งเดิมของชาวรูมาเนีย เพราะชาวรุมาเนียนั้นเชื่อว่าผีดิบดูดเลือดจะสวมชุดที่เขาใส่ก่อนจะถูกบรรจุใส่โลงลงฝังในดินและฟื้นคืนชีพมาอาละวาดในชุดนั้นเอง  ท่านเคานต์แดร็คคิวลาจะตื่นขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์ลำสุดท้ายลับโลกและออกล่าเหยื่อไปในท่ามกลางความมืดและหนาวเหน็บของราตรี เมื่ออิ่มแล้วจะกลับคืนสู่โลงศพที่ซ่อนไว้ในห้องใต้ดินของปราสาทเพื่อนิทราในท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงบนพื้นโลกแต่ห้องใต้ดินกลับไร้ซึ่งแสงสุริยาแม้แต่เท่ารูเข็มเพราะแสงอาทิตย์คืออาวุธที่สำคัญอย่างหนึ่งที่สามารถทำลายสังขารอันผ่านกาลเวลามากกว่า 400 ปีของท่านเคานต์ลงได้อย่างหมดจดตำนานของชาวคาร์เพเทียนมิได้บอกว่าผีดิบขึ้นมาจากโลงที่ถูกฝังลึกลงไปได้อย่างไรเพราะผีดิบไม่ใช่วิญญาณแต่เป็นศพที่ไร้ลมหายใจจะแทรกโลงแทรกพื้นดินขึ้นมาไม่ได้ แต่ตำนานกลับซ่อนปมเด่นของท่าน
เคานต์ไว้ว่า "สามารถแปลงร่างเป็นค้างคาว เป็นหมาป่า เป็นกลุ่มควันและมีอำนาจสะกดจิตในดวงตากล้าแข็งมากจนเมื่อได้สบตาเหยื่อแล้วเหยื่อจะไม่อาจขัดขืนให้ท่านเคานต์ดูดเลือดจากคอได้เลย

   "ผีดูดเลือดมาจากไหนนี่เป็นคำถามที่ยังไม่มีคำตอบมาก่อนจนถึงศตวรรษที่19 ได้มีการค้นพบค้างคาวชนิดหนึ่งในป่าร้อนชื้นของทวีปอเมริกา เจ้าค้างคาวประเภทนี้มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการใช้เขี้ยวเจาะเส้นเลือดของสัตว์ต่างๆแล้วดูดเลือดกินมันจะเข้าจู่โจมสัตว์เลี้ยงเช่นแกะ วัว หรือแม้แต่สุนัขแล้วดูดเดือดออกไปจนแห้งและตายด้วยเลือดหมดตัวหรือโลหิตจาง ผู้ค้นพบขนานนามมันว่า "แวมไพร" และหน้าตาของเจ้าแวมไพร์ก็แสนจะน่าเกลียดและน่ากลัว เจ้าค้างคาวแวมไพร์นี่และที่กลายมาเป็นเคานต์แดร็คคิวลาในที่สุด ผีดูดเลือดผิดกับมนุษย์หมาป่าก็ตรงที่พฤติกรรมมนุษย์หมาป่าจะฟัดกัดเหยื่อเพื่อระบายความโกรธแค้นและไม่กินเลือดหรือเนื้อของเหยื่อแต่ผีดูดเลือดจะไม่ตบกัดฟัดเหวี่ยงเหยื่อแต่จะสะกดจิตเหยื่อให้ตกอยู่ใต้อำนาจแล้วจึงใช้เขี้ยวกัดลงไปที่เส้นเลือดใหญ่ที่ลำคอเหยื่อให้เลือดทะลักออกมาแล้วดื่มเลือดนั้นเข้าไปจนเต็มอิ่มเหยื่อจะไม่ถึงแก่ความตายในการดูดเลือดครั้งเดียวแต่จะถึงแก่ความตายหลังจากถูกดูดเลือดหลายครั้งจนเลือดหมดตัว ตำนานกล่าวว่าผีดูดเลือดมีทั้งชายและหญิง คนที่เป็นผีดูดเลือดเมื่อตื้นขึ้นจากความตายเป็นครั้งแรกจะระลึกถึงคนที่ตัวเองรักที่สุดและสนิทสนมที่สุดและเดินทางไปหาและใช้ความสนิทสนมดูดเลือดเหยื่อกินเพื่อต่อชีวิต ตำนานจึงบอกต่อไปอีกว่าคนที่เปิดผีดูดเลือดเป็นคนบาปหนา ตายแล้วไม่ได้รับการเหลียวแลจากคริสตจักร ไม่มีการประกอบพิธีศพเป็นคนที่บาปหนาจนพระเจ้าทอดทิ้ง เป็นคนที่มีจิตใจอำมะหิตโหดร้ายและต้องการจะเป็นใหญ่ในโลกวิญญาณ อำนาจอันมหาศาลของผีดูดเลือดทำให้ได้รับการขนานนามว่า "เจ้าชายแห่งความมืด" นอกจากจะเป็นคนบาปของพระเจ้าแล้วเขายังกระทำตัวเป็นพ่อมดหมอผี ขายวิญญาณให้กับซาตานเขาจึงถูกสาปให้เป็นผีดูดเลือดบราห์มได้เดินเรื่องให้ท่านเคานต์ต้องการจะเดินทางจากปราสาทที่คาร์เพเทียนมายังมหานครลอนดอน เพื่อจะได้แสวงหาเหยื่อได้ง่ายกว่าที่ตัวเองเคยอยู่ที่ชาวบ้านพากันป้องกันแน่นหนาหาเหยื่อได้ยาก เขาว่าจ้างโจนาธาน ฮอาร์เกอร์นักค้าที่ดินจากมหานครลอนดอนมาทำสัญญาซื้อคฤหาศคาลิแฟกซ์ เมื่อตกลงกัน แล้วเขาก็พยายามปิดปากโจนาธานด้วยการให้สาวกสาวผีดูดเลือดดูดเลือดโจนาธารนแต่เขารอดมาได้และกลับมาเปิดโปงเรื่องท่านเคานต์และร่มขบวนการปราบผีดูดเลือดฉากถนนอันมืดครึ้ม สุสานอันน่าสยองขวัญกับถนนหนทางในมหานครลอนดอนทำให้ความน่ากลัวของท่านเคานต์แดร็คคิวลาเพิ่มมากขึ้น มันทำให้ชาวลอนดอนหวาดผวาหลังจากอ่านเรื่องเคานต์แดร็คติวลาจบลง ยิ่งเมื่อกลายมาเป็นละครก็ยิ่งทำให้ตำนานผีดูดเลือดเด่นชัดขึ้นอีก ต่อมาได้มีการสร้างเป็นภาพยนต์ติดต่อกันมาจนทุกวันนี้บ้างก็บอกว่าผีดูดเลือดเกิดจากโรคระบาดที่ทำให้คนถึงแก่ความตายแล้วกลับฟื้นคืนขึ้นมามีชีวิตที่อยู่หลังความตายและกินโลหิตมนุษย์์เป็นอาหารแต่นั่นเป็นเพียงข้อสังเกตเท่านั้นเพราะยังไม่เคยปรากฏว่ามีโรคระบาดอย่างนั้นมาก่อน โฮป ร็อบบิ้น ให้ทัศนะของเขาเกี่ยวกับผีดูดเลือดว่า
"มันเป็นการสะท้อนภาพของซาดิสม์พวกคนที่ชอบทรมานคนอื่นให้เจ็บปวดเพื่อสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง ไม่งั้นไม่สมใจอยาก ผีดูดเลือดจึงมีพฤติกรรมที่ซาดิสม์เป็นอย่างยิ่งมันเป็นสัญลักษณ์แห่งความผิดปกติทางเพศนั่นเอง"