Step Dance จังหวะรัก
...'มิล'ซุปตารดังระดับแนวหน้าของประเทศจู่ๆก็โผล่มา แถมฉันยังต้องมาติดแหงกอยู่กับเค้าทั้งๆที่ไม่ได้เต็มใจ และฉันจะทำให้นายออกไปจากชีวิตฉันให้ได้!
ผู้เข้าชมรวม
70
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
…ทุกคนล้วนเคยฝันว่าในอนาคตอยากเป็นอะไรด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งนั่นแค่คิดอย่างเดียวไม่ได้ การที่จะทำให้ความฝันเป็นจริงต้องแลกอะไรหลายๆอย่าง รวมทั้งต้องมีความพยายาม ความอดทน บางคนก็ยอมละทิ้งความฝันของตัวเอง และตามความฝันของคนอื่น แต่สำหรับฉันๆจะไม่มีวันยอมแพ้ ฉันต้องทำมันให้ได้ ใช่แล้ว…ฉันก็มีความฝันเหมือนคนอื่นๆ ฉันอยากเป็นนักเต้นที่เก่ง ซึ่งมันยังห่างไกลจากคำนั้นเยอะ แต่ฉันจะไม่ท้อเด็ดขาด…
ทุกครั้งที่ฉันต้องเต้นต่อหน้าคนอื่นฉันจะรู้สึกตื่นเต้นและกดดัน มันจะทำให้ฉันสั่นและลนลาน แถมจะลืมท่าเต้นที่ซ้อมมาเป็นปีๆด้วยซ้ำไป แต่ฉันก็มีวิธีกำจัดไอ้อาการแบบนี้นะ…ฉันหลับตาลงและสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดพยายามสงบนิ่งและมีสมาธิ ถึงวิธีนี้มันจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่นัก แต่มันก็ทำให้ฉันสงบขึ้นมานิดหน่อย และทันทีที่เสียงเพลงที่คุ้นเคยดังขึ้นฉันก็เริ่มขยับตัวตามท่าที่ได้ซ้อมมา ปล่อยกายไปกับเสียงเพลง หากแต่ในใจมันก็ยังไม่สงบพอ ขอเพียงให้ฉันได้เต้นจบเพลงทีเถอะ…
Smdeirriut89kkwmcki~ ~ ปิ๊บ!
‘thank you’
ทันทีที่เสียงเพลงยังไม่ทันจบหยุดลงพร้อมกับคำขอบคุณ ฉันรู้ทันที่ว่านี่มันคงยังไม่ใช่วันของฉัน ฉันโค้งตัวให้กับกรรมการ ก่อนจะเดินไปเอาแฟรตไดต์แล้วออกมาจากห้องออดิชั่นทันที ฉันยอมรับว่ารู้สึกเสียใจ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย และฉันเองก็เพิ่งอายุสิบหก ยังมีเวลาอีกนาน ฉันจะไม่ท้อและจะพยายามต่อไป
ฉันเดินมานั่งบนม้านั่งไม่ไกลจากห้องออดิชั่นมากนัก และเฝ้ามองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนก็ถึงกลับร้องไห้เพาะตื่นเต้น บางคนก็หันหลังกลับบ้านละทิ้งความพยายาม แต่บางคนก็ยิ้มร่าออกมาจากห้องออดิชั่น ซึ่งฉันก็อยากเป็นแบบนั้นบ้างจัง เห้ออออ~
‘อย่าท้อไปเลย’
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำให้ฉันตื่นจากความคิดของตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองคนที่อยู่ตรงหน้า ผู้ชายผมสีคาราเมล ใบหน้าหล่อเหลาจนฉันยังเผลอจ้องมองอย่างเสียมารยาท เค้าคงมาออดิชั่นเหมือนกันสินะ แต่ฉันไม่ได้จะท้อสักหน่อย ก็แค่ถอนหายใจเท่านั้นเอง - -
‘นายเป็นใคร’ ฉันเอ่ยน้ำเสียงงุ่นงง คิ้วขมวดจนจะเป็นโบว์อยู่แล้ว นึกไม่ออกเลยจริงๆว่าฉันเคยมีเพื่อนหน้าตาแบบนี้ ให้ตายเถอะ เมื่อกี้เค้าพูดกับฉันใช่ไหม แต่ฉันไม่รู้จักเค้านะ งง(?)
‘ฉันหรอ…อืม~ เธอคงจะจำฉันไม่ได้ เสียใจจัง’
ฉันควรจะบอกเค้าดีไหมว่าเลิกทำหน้าแบบนี้เถอะ เห็นแล้วมันชวนก่ออาชญากรรม - -
‘นายจะบอกฉันได้หรือยังว่านายเป็นใคร? ‘ ฉันทำเสียงเข้ม
‘เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ แต่พอถึงเวลานั้นเธออาจจะไม่อยากรู้ก็ได้นะ ‘ เค้ายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินไปต่อคิวเตรียมเข้าห้องออดิชั่น
มาทำให้อยาก(รู้) แล้วก็จากไป นายมันเสียมารยาทชัดๆ
ฉันหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสพายและหันไปมองหน้าเขาที่ยิ้มมาให้ฉันอยู่ ฉันเลยรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เสียดายหน้าตาหล่อๆนั่น ไม่น่าเป็นบ้าเลยจริงๆ โลกนี้อยู่ยากขึ้นทุกวัน --
ผลงานอื่นๆ ของ paru ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ paru
ความคิดเห็น