ของเล่นแอคเค่อ

"ศักดิ์ศรี...ถ้ามันสามารถเปลี่ยนเป็นข้าวสาร อาหาร น้ำปลาและค่าเทอมส่งน้องๆ เรียนหนังสือได้... ผมขายมันให้คุณก็ได้ครับ ผมไม่มีมันก็ได้..."

"ตกลงว่าผมต้องทำอะไรบ้าง"

"นอนกับฉัน ทำทุกอย่างที่ฉันสั่ง"

"นอนกับคุณ...ผมเป็นกะหรี่เหรอ?"

"ฮึ...ไม่แย่ขนาดนั้นหรอก เพราะผู้ชายขายตัวอาจมั่วนอนกับคนไม่เลือกหน้า แต่เธอมีหน้าที่นอนกับฉันได้แค่คนเดียวเท่านั้น อย่างน้อยก็จนกว่าฉันจะเบื่อ หรือมีคนใหม่....เข้าใจมั้ย" 

"ครับ...เข้าใจแล้ว"

“ทำไมนอนไม่ถนัดหรือไง” เจ้าของท่อนแขนใหญ่เอียงหน้าลงมากระซิบถาม

“มันแปลกๆ น่ะครับ ทุกทีผมต้องเป็นคนนอนกอดน้องตัวเล็กๆ แขนขาสั้น แต่วันนี้มานอนกอดคุณเฮนรี่ตัวใหญ่ๆ ผมเลยไม่ชิน”

“อย่างนั้นเหรอ แล้ว...นอนกอดฉันมันดีมั้ยล่ะ”

“ก็ดีครับ แต่ผมชอบนอนกอดน้องๆ มากกว่า”

“นี่กอดของฉันมันไม่ได้เรื่องขนาดสู้น้องชายสองคนของเธอไม่ได้เชียวเหรอ”

“ผมไม่ได้ว่ากอดคุณเฮนรี่แย่สักหน่อย แต่นุกับนัทเป็นน้องชายที่ผมรักมากที่สุด การได้นอนกอดคนที่เรารักมันก็ต้องรู้สึกดีกว่าอยู่แล้วนี่ครับ ต่อให้มันจะเป็นแขนสั้นๆ กับบางครั้งอาจถูกตีศอก ตีเข่าบ้าง แต่นั่นแหละผมมีความสุขทุกครั้ง ทุกคืนที่พวกเราสามคนได้นอนกอดกัน”

“แล้วฉันล่ะ...เธอไม่....รู้สึกอะไรเลยเหรอ”

“ผมจะไปรู้สึกอะไรได้เล่าครับ ก็คุณเฮนรี่เป็นคนสั่งห้ามเอาไว้เองว่าระหว่างเราไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน ผมไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยกันคุณหรอก ผมกลัวตกงาน”

“ฮึ เฮ้อ...เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นก็นอนเถอะ” คุณเฮนรี่ก้มลงมาจูบผมซ้ำสองสามทีแล้วถูกคางแหลมๆ ลงมาบนกลางกระหม่อม

“โลกนี้มีผู้ชายสามคนที่ผมยอมให้กอด ยอมให้จูบ อันดับหนึ่ง อันดับสอง นอนอยู่ห้องโน้น ส่วนอีกคนคุณเฮนรี่คงรู้ว่าเป็นใคร” ผมยื่นจมูกขึ้นไปจูบสันกรามที่มันกำลังถูกบดใส่กันดังกึกๆ จากนั้นมันจึงคลายออกเปลี่ยนเป็นแก้มที่ยกขึ้นกับท่อนแขนที่รัดลงมาแรงกว่าเดิม

“ฮึ่ม...มันเขี้ยวจัง”

.... เมื่อศักดิ์ศรีมีไว้ขาย ให้คนใจร้ายใช้มันเป็นของเล่น แลกกับเงิน .....