STAY อุบัติรัก...ละลายใจ (YoGreen,โยกรีน)

เมื่อ 'ความรัก' ทำให้หัวใจมีบาดแผล... 

เมื่อสองหัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผลมาเจอกัน บาดแผลนั้นจะได้รับการเยียวยาหรือจะเหวอะหวะกว่าเดิม ก็ต้องขึ้นอยู่กับพวกเขา...ที่เป็นเจ้าของหัวใจ 'ของกันและกัน'

สวัสดีค่ะ (- /\ -)

เขียนนิยายวายอย่างเดียวมันจำเจเกินไป ก็เลยอยากแหวกแนวใหม่ขึ้นมาบ้าง โดยเรื่องนี้นั้นได้แต่งภาคพิเศษไปแล้ว ถึงกับวาดออกมาเป็นคอมมิคตอนพิเศษเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ไฉนเลยยังไม่ได้แต่งภาคหลักเลยนี่สิ

เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากซีรีย์เกาหลีชื่อดังที่ไม่มีชะนีหรือใครก็ตามที่ไม่รู้จัก นั่นคือ The Heirs นั่นเองค่ะ

ดูแล้วมันอิน อินกับพระรองค่ะ 555 อยากให้เขามีคู่เป็นตัวเป็นตนบ้าง แต่เนื้อเรื่องจะมีการเปลี่ยนนิดหน่อยเพื่อไม่ให้โดนแบนหรือก่อมาม่านะคะ และเรื่องนี้จะแยกออกมาเป็นสตอรี่ของพระรองโดดๆเลยนะคะเพื่อไม่ให้มีตัวะครเยอะวุ่นวาย แต่จะพยายามแทรกเข้ามาบ้างเพื่อความสมจริง 

ข้อมูลที่เก็บมาเกี่ยวกับพระรองเราอาจจะไม่ได้ครบถ้วนทั้งหมด มีอะไรบอกกันได้นะคะ จะแต่งให้ดีที่สุดและจะพยายามไม่ดองค่ะ

รักส์

ดัชเชสติสต์แตก

เขาและเธอ ผู้ที่โชคชะตากลับเล่นตลก โดยจับพลัดจับผลูให้มาเจอกัน ในสภาพที่...ไม่น่ารอด

สองหัวใจต่างมีบาดแผลที่รอเวลาเยียวยา แต่ไฉนใครจะรู้วิธีรักษาและวิธีใช้ยา...ที่ตั้งอยู่ข้างๆตัวนี่เอง

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักไม่หวือหวา พระเอกไม่สมบูรณ์แบบอย่างนิยายรักทั่วไป นางเอกไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่างและไม่ได้อ่อนต่อโลกอย่างนางเอกทั่วไปเช่นกัน

ความห่วงใยกันและกัน จะเป็นตัวเชื่อมโยงสู่ความรักของพวกเขา เริ่มจากความสัมพันธ์เรียบง่าย จนผูกพันเหนียวแน่นขึ้นเรื่อยๆโดยที่พวกเขาและคุณอาจไม่ทันรู้ตัว

"นี่ป้า...อย่ามาทำตัวชิลแบบนั้นได้มั้ย ขวางหูขวางตาชะมัด"

หญิงสาวชะงักการกระทำลงกึกเมื่อได้ยินสรรพนามที่ใช้เรียกตนที่โคตรจะไม่สุภาพจากเด็กตัวสูงที่หันมามองเธออย่างกวนอวัยวะเบื้องล่าง เธอกำหมัดแน่น พยายามข่มอารมณ์ตนเองไม่ให้พุ่งพล่านตามประสงค์ของอีกฝ่ายที่มีเจตนาตั้งใจจะก่อกวนเธออย่างเห็นได้ชัด

ไม่...เย็นไว้ยายกรีน เธอโตเป็นผู่ใหญ่แล้วนะ อีกอย่าง...ถ้าวู่วามเมื่อไหร่ มีหวังชีวิตมืดดับเพราะตกงานแหงแซะ

คิดได้ดังนั้น หญิงสาวจึงทำหูทวนลมและเดินผ่านร่างอีกคนไปราวกับอีกคนเป็นอากาศธาตุอย่างไม่สนใจ จนเด็กหนุ่มขมวดคิ้วอย่างฉงน พลางเบะปากและเดาะลิ้นอย่างนึกสนุก 

"ป้า เย็นแล้ว พาทีเร็กซ์ไปเดินเล่นด้วยนะ อ้อ อย่าลืมเอารถไปเข้าอู่ให้ด้วยละกัน"

คำสั่งที่ยาวเหยียดเป็นวรรคเป็นเวรนั้นไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กกว่าไขว้เขวแต่อย่างใด แต่ใครจะรู้ว่าเธอกำลังกำหมัดแน่น กล้ามเนื้อที่หางตากระตุกยิบๆอย่างอัดอั้นอารมณ์เดือดพล่าน

เด็กหนุ่มเอียงคอยู่ปากอย่างขัดใจ ก่อนจะนิ่งไปเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ ริมฝีปากแสยะยิ้มเหี้ยมพร้อมสาวเท้าเข้าไปประชิดด้านหลังอีกฝ่ายอย่างเงียบเชียบและรวดเร็วจนอีกฝ่ายสะดุ้งสุดตัว

แต่จะขัดขืนหรือต่อสู้เหมือนอย่างที่ผ่านมา...ก็สายเกินไปเสียแล้ว

"เฮ้ย! ทำอะไรของเธอน่ะ!"

หญิงสาวผู้โดนกอดรัดพยายามออกแรงดิ้นขัดขืนสุดแรง ปล่อยดินสอร่างแบบหล่นลงพื้นพรมอย่างลืมตัว แล้วก็ได้รู้ว่าเธอทำผิดมหันต์ไปแล้วเมื่อต้นคอเรียวสัมผัสได้ถึงลมอุ่นจากสันจมูกโด่งที่เป่ารดอย่างยั่วเย้าในที

ร่างเล็กนุ่มนิ่มของอีกคนที่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนทำให้เขารู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากเมื่อรู้จุดอ่อนของยายโหดนี่แล้ว 

ก่อนจะชะงักไปเมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆของยาสระผมยี่ห้อเดียวกับที่เขาใช้ประจำลอยขึ้นมาแตะจมูก เด็กหนุ่มเผลอสูดดมกลิ่นนั้นชั่วครู่อย่างเผลอไผล แวบหนึ่งที่กล้ามเนื้อในอกสูบฉีดเลือดอย่างรุนแรงจนเจ็บร้าวไปทั่วกาย

ก่อนจะได้สติเมื่ออีกฝ่ายออกแรงดิ้นอีกครั้ง เขาแสยะยิ้มกว้างพร้อมโน้มใบหน้าลงไปใกล้ใบหูอีกคนพร้อมกระซิบเสียงแผ่ว 

"เอ้า...ก็ให้ความอบอุ่นคนแก่ไง เรื่องแค่นี้อย่าบอกนะว่าไม่เคยน่ะ อยู่มาได้ยังไงจนอายุปูนนี้เนี่ยป้า..."

"หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กบ้า!"

และนี่คือเรื่องราวของพวกเขา...

coming soon...

เร็วๆนี้...

กดไลค์เพจเพื่อติดตามข่าวสารการอัพเดตนิยายได้เลยค่ะ

   

O W E N TM.