สอนรักจอมเผด็จการ - นิยาย สอนรักจอมเผด็จการ : Dek-D.com - Writer
×

    สอนรักจอมเผด็จการ

    ถ้าอยากได้รักแท้ต้องใช้หัวใจแลกมาไม่ใช่ใช้เงินตรา

    ผู้เข้าชมรวม

    14,510

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    28

    ผู้เข้าชมรวม


    14.51K

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    89
    หมวด :  รักสีเทา
    จำนวนตอน :  46 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 พ.ค. 65 / 18:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

     

     

     

    สอนรักจอมเผด็จการ

    ตุลยธร & ณิชาภัทร

    "ดอกไม้ของใคร" เขาถามพลางจ้องหน้าหญิงสาวไปด้วย ณิชาภัทรไม่ตอบแต่กลับวางนามบัตรเจ้าของดอกไม้บนโต๊ะทำงานของชายหนุ่มแทน ซึ่งตุลยธรก็ไม่รอช้ารีบเอื้อมมือไปหยิบมาดูและต้องกัดกรามข่มอารมณ์เมื่อเห็นชื่อที่อยู่บนนามบัตร

     "ไปรู้จักกับมันได้ยังไง" เขาถามเสียงห้วน "ฉันไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนั้นค่ะ" เธอตอบตามความจริง แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายตรงหน้าจะยังไม่เชื่อ

     "ไม่รู้แล้วมันจะส่งดอกไม้มาให้ทำไม คุณทำอะไรลับหลังผมหรือเปล่า" เพราะความโกรธทำให้ตุลยธรเผลอพูดอะไรออกไปแบบไม่ทันยั้งคิด 

    "คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คุณคิดว่าฉันเป็นคนไปอ่อยจนเขาส่งดอกไม้มาให้หรือไง" เธอขึ้นเสียงบ้างเพราะไม่พอใจเหมือนกันที่เขาดูถูกกัน 

    "แล้วได้ทำหรือเปล่าล่ะ! คุณคงอยากจับผู้ชายรวย ๆ สักคนแล้วจะได้ไปจากผมสินะ ถ้าเป็นอย่างนั้นบอกเลยว่าคุณคิดผิด เพราะผู้ชายคนนั้นมันมีเมียแล้วอย่างคุณก็เป็นได้แค่เมียน้อยหรือนางบำเรอของมันเท่านั้นแหละ" ตุลยธรพูดโดยไม่มีสติและไม่มีความยั้งคิดเลยว่าคนที่ได้ยินนิสัยเป็นยังไงแล้วเขาจะรู้สึกเสียใจแค่ไหน ณิชาภัทรมองคนตรงหน้าด้วยสายตาตัดพ้อที่โดนดูถูกครั้งแล้วครั้งเล่า กี่ครั้งแล้วที่เขาพูดจาร้าย ๆ ใส่ เธอกลืนน้ำลายลงคอและพูดน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย 

    "ขอบคุณที่ย้ำเตือนให้ฉันรู้ว่าคนอย่างฉันมันก็เป็นได้แค่เมียน้อยหรือนางบำเรอ แต่ไม่ว่าคุณจะดูถูกอีกสักกี่ครั้งฉันก็ยังยืนยันคำเดิม ฉันมีศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่ไปเป็นเมียน้อยหรือนางบำเรอของใคร กับคุณฉันแค่ไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าฉันสามารถขายบ้านได้ก่อนครบสัญญาฉันจะเอาเงินมาคืนคุณทุกบาททุกสตางค์แล้วฉันสัญญาเลยว่าจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกเด็ดขาด" เธอพูดไปและต้องกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา "แล้วไอ้ดอกไม้กับนามบัตรนี้ฉันก็ไม่อยากได้คุณจะเอามันไปทิ้งที่ไหนก็ตามสบาย" เธอวางดอกไม้ลงบนโต๊ะทำงาน และก่อนจะเดินออกจากห้องเธอก็พูดออกมาอีกครั้ง 

    "อ้อ แล้ววันนี้ฉันขอลางานครึ่งวันบ่ายนะคะ ส่วนใบลาจะมาเขียนให้พรุ่งนี้" พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องทำงานไปโดยไม่คิดจะหันหลังกลับไปดูว่าเขาจะอนุญาตหรือไหม ตุลยธรที่โดนคำพูดไปชุดใหญ่ยังอยู่ในอาการนิ่งงัน และมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนประตูห้องปิดลงแล้ว 

    "โธ่เว้ย!" เขาทุบลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิดก่อนจะเงยหน้าพิงเก้าอี้และภาพใบหน้าสวยที่มีน้ำตาเม็ดโตเอ่อคลอขึ้นพร้อมสายตาที่ตัดพ้อเขาก็ผุดขึ้นมาในหัว ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บหน่วงที่อกขึ้นมากะทันหัน

    ++++++++

    นิยามความเป็นคุณตุลย์ คือ ขึ้นอย่างเสือลงอย่างแมว

    พบกับอีบุ๊กภายในเดือนเมษายน 2565 นี้ค่ะ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น