พันธะรักมัดใจ

พันธะรักมัดใจ

พระนาย & คะนึงนิจ

++++++++++++

“มะรืนนี้เตรียมตัวกลับไปเรียนต่อด้วยนะ อาจองตั๋วให้แล้ว” คำพูดของพระนายทำให้คะนึงนิจตกใจจนเผลอทำมีดบาดมือตัวเอง เพราะความคมของมีดทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาทันที

“ทะ...ทำไมล่ะคะ อีกตั้งหลายวันกว่าพายจะเปิดเทอม” คะนึงนิจหันไปถามอาหนุ่มพร้อมกับกดบาดแผลเอาไว้ไม่ให้เลือดไหลออกมา

“กลับไปอยู่ที่นั่นแหละดีแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ้านแล้วนะ กลับทีเดียวตอนเรียนจบเลย” พระนายพูดพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปากไปเรื่อย ๆ เลยไม่ทันเห็นว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับคะนึงนิจบ้าง

คะนึงนิจน้ำตาร่วงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้เยื่อใยของอาหนุ่ม ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอมาก่อน แล้วตอนนี้เองคำพูดของแขกที่มาหาเมื่อคืนก็ผ่านเข้ามาในหัว ตอนแรกเธอไม่เชื่อแต่สิ่งที่ได้ยินวันนี้มันตอกย้ำให้รู้ว่ามันคือเรื่องจริง

“ทำไมล่ะคะ ทำไมพายถึงจะกลับมาที่บ้านบ้างไม่ได้”

“จะมาทำไมบ่อย ๆ ล่ะตั้งใจเรียนให้จบเร็ว ๆ จะได้กลับมาช่วยอาทำงาน” พระนายพูดแต่ยังไม่ยอมหันไปมองหลานสาวอยู่ดี

“อาพระนายคงเหนื่อยและเบื่อที่ต้องดูแลพายแล้วใช่ไหมคะ” มือหนาที่ถือช้อนอยู่กระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงสั่นเครือของคะนึงนิจ แต่พยายามทำใจแข็งไม่เงยหน้าขึ้นมอง

“คิดอะไรไร้สาระ ที่อาพูดก็เพื่อตัวพายเองทั้งนั้นแหละ”

คำพูดของพระนายไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาเลย ตรงข้ามมันกลับทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิมเสียอีก ไหน ๆ ก็เกิดเรื่องแบบนี้คะนึงนิจเลยตัดสินใจแล้วว่าจะถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้

“พายจะกลับถ้าอาพระนายตอบคำถามของพายตรง ๆ”

“ว่ามาสิ” คะนึงนิจสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง

“ที่ผ่านมาอาพระนายคิดยังไงกับพายคะ”

พระนายชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินคำถามของเด็กสาว เขาเงยหน้ามองก็เห็นสายตาที่เปิดเผยความในใจออกมาจนหมด มือหนากำแน่นแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งตรงข้ามกับเสียงหัวใจของตัวเอง

“คิดว่าเป็นหลานสาว เด็กในปกครอง ลูกสาวของผู้มีพระคุณ”

“แค่นั้นเหรอคะ”

“ก็แค่นั้นแหละจะให้มีอะไรมากกว่านั้นล่ะ” น้ำเสียงที่เย็นชาและคำตอบที่เหมือนไม่ใส่ใจทำให้คะนึงนิจน้ำตาร่วง หัวใจที่อยู่อกด้านซ้ายชาจนแทบจะไม่รู้สึกแล้ว

“ถ้าพายจะบอกว่า พายรักอาพระนายล่ะ อาคิดยังไงคะ” ไหน ๆ ก็เจ็บแล้วก็เจ็บให้สุดไปเลย พระนายหันมามองหน้าคนพูดอีกครั้ง ดวงตาคมวูบไหวเล็กน้อยก่อนจะรีบปรับสายตาให้เย็นชาเหมือนเดิม

“อาจะถือว่าไม่ได้ยินเรื่องที่พายพูดมา หน้าที่ของพายคือตั้งใจเรียนให้จบแล้วกลับมาดูแลธุรกิจของพ่อตัวเองให้ดี อย่าทำให้พวกท่านเสียใจ และจำไว้ว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระกับอาอีก เพราะมันไม่มีทางเปลี่ยนความรู้สึกที่อามีกับพายได้หรอก” พระนายกัดฟันกรอดและกดความรู้สึกผิดไว้ในใจ

คะนึงนิจปาดน้ำตาที่ไหลทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ สิ่งที่อยากรู้วันนี้ก็ได้รู้แล้วว่าทุกอย่างที่พระนายทำให้เขาทำตามหน้าที่ ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรทั้งนั้น ที่ผ่านมาเธอมโนเพ้อไปคนเดียว

“ขอบคุณนะคะที่บอกความจริงให้พายรู้ และต้องขอโทษด้วยที่ทำให้อาต้องลำบากมาดูแลทุกอย่างแทน แต่พายให้สัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ทำตัวเป็นภาระอีก พายจะกลับไปเรียนให้จบอาพระนายจะได้มีเวลาให้กับคนที่ตัวเองรักสักที” คะนึงนิจพูดพร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตาให้อาหนุ่ม

++++++++++++

วางขายที่ meb แล้วนะคะ