คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 {♥} ภาพความทรงจำ
1
ภาพความทรงจำ
St. Seretubbie International School
“เมนเทล เมื่อวานฉันเจอผู้ชายคนนึง หล่อลากสายมากเลยอ่ะ”
“ลากสายอะไรของแก จียอน - _ -” มาถึงห้องเรียนไม่ทันไร เพื่อนสุดที่รักก็เปิดประเด็นเมาท์มอยด้วยสำเนียงแปร่งๆทันที
“ไม่ใช่ๆ สาย ส่าย ไส้ อ่อ ฉันหมายถึงหล่อลากไส้น่ะ แหะๆ”
ยัย จียอนสาวเกาหลีแท้ๆ แต่ครอบครัวดันมาปักหลักอยู่ที่ไทย พูดไทยคล่องป๋อ อาจมีออกเสียงผิดพลาดบ้าง แต่เอาเถอะ ฉันชินแล้วแหละ แล้วอีกอย่างยัยนี่คลั่งผู้ชายไทยมากๆ ถึงมากที่สุด
“อ้อ ไปเจอที่ไหนมาล่ะ” ฉันถามตามน้ำไป ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย
“ในทีวีพระเอกช่องแปดอ่าแก สูง หล่อ ขาว คิ้วเข้ม เธอเห็นแล้วต้องชอบแน่ๆ เขาน่ะ บลา บลา บลา ” กะแล้วเชียว... ฉันควรจะฟังแกเล่าต่อดีไหมจียอน =_=
เปิดเทอมวันแรกเธอน่าจะคุยเรื่องสารทุกข์สุขดิบของเราสิ Y.Y แล้วฟาร์ไปไหน ทำไมยังไม่มาเรียนอีก มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะ เพื่อนฉันแต่ละคนน่ารักกันจริงๆ (ประชด) เฮ้อ
ฉันชื่อเมนเทลค่ะ เรียนอยู่ ม.5 ที่เซนต์เซราทับบี้ ไม่ใช่เทเลทับบี้นะ -_- เห็น ชื่อปัญญาอ่อนแบบนี้ แต่เป็นโรงเรียนมัธยมเอกชนชั้นนำอับดับหนึ่งของประเทศเลยนะค๊า ที่นี่มีแต่พวกคุณหนูไฮโซ ที่เห็นเงินเป็นแค่เศษกระดาษ คิดอยากจะโปรยเล่นก็สามารถทำได้ เหอะๆ ฉันละเบื่อพวกคุณหนูลูกแหง่พวกนั้นจริงๆ แต่ฉันก็ประทับใจโรงเรียนนี้ตรงความเท่าเทียมกันนั่นแหละ เพราะอย่างที่บอกโรงเรียนฉันมีแต่พวกคุณหนูไม่รวยจริงก็ไม่สามารถเรียนได้ เรื่องฐานะทางบ้านจึงถือว่าอยู่ในระดับดีมากทั้งหมด ทำให้เด็กโรงเรียนนี้ไม่ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ มีแต่แข่งกันกรี๊ดผู้ชาย อัพเดทเรื่องชาวบ้านไปวันๆนะสิ -_-;
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะจ๊ะ ที่รัก ^_^”
“ใครที่รักนาย พูดให้มันดีๆหน่อย”
ฟาร์วิวชายหนุ่มผมสีบรอนซ์เทา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากบางอมชมพูมองแล้วน่าหลงใหล พ่วงด้วยตำแหน่งหนุ่มฮอตของโรงเรียน สาวๆต่างพากันกรี๊ดทั้งๆที่นายนี่ กะล่อนขั้นเทพ โผล่มานั่งข้างๆฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“เอาน่า ฉันเห็นเธอทำหน้าเหมือนลูกแมวอดนมมาพักนึงแล้ว นั่งคิดอะไรอยู่” ดูมันเปรียบ ฉันเลยพยักหน้าไปทางจียอนที่กำลังนั่งเพ้อถึงพระเอกช่องแปดให้ฟาร์วิวดู
“ฮ่าๆๆ เธอยังไม่ชินอีกเหรอเมนเทล” ที่ จริงฉันควรจะชินได้แล้วนะ พวกเราสามคนคบกันมาตั้งสองปี แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกน้อยใจยัยนั่น ที่สนใจผู้ชายมากกว่าเพื่อนตัวเองสะอีก
“นี่...เมนเทล เย็นนี้ว่างไหม”
“อื้ม ว่างทำไมล่ะ”
“ไปกินไอศกรีมกันนะ นะๆๆ” ฟาร์วิวพูด พร้อมเขย่าแขนฉัน ทำอย่างกับเด็กๆไปได้
“ไปสิ ฉันก็อยากกิน >< ว่าแต่นายไปถามยัยนั่นสิ ว่าว่างไหม”
“จียอน เย็นนี้ไปกินไอศกรีมกันนะ” ฟาร์วิวสะกิดจียอนที่กำลังนั่งเปิดนิตยาสารดารา
“เย็นนี้หรอ ฉันนัดไปทานข้าวข้างนอกกับครอบครัวน่ะ” จียอนหน้ามุ่ยตอบ
“ว้า เธอจะปล่อยฉันไปกับเมนเทลสองต่อสองเหรอ สาวๆที่มาจีบฉันเข้าใจผิดกันพอดี” หน็อย นายฟาร์วิว จะเห็นสาวดีกว่าเพื่อนไปอีกคนหรือไง ฉันไม่ย้อมมม!
“ไม่ต้องเลย นายน่ะเป็นคนเสนอไอเดีย ไปกับฉันสองคนเนี่ยแหละ เชอะ -^-” ฉันเชิดหน้า แกล้งงอนสองคนนั้นนิดๆ
“โอ๋ เมนเทลที่น่าร้ากก อย่างอนเลยนะ แต่ช้างแต่ ( ^_^)w”
“แต่ช้าแต่!!!” ฉันกับฟาร์วิวพูดพร้อมกัน จนจียอนหน้าเหวอไปเลย แล้วเราสามคนก็ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน ฮ่าๆๆ
“พวกเธอสามคนเสียงดังไม่เกรงใจฉันเลยนะ ออกไปล้างห้องน้ำเดี๋ยวนี้!!”
........................................
“บ้านฉันยังไม่เคยกวาดเองเลยนะ ทำไมฉันต้องมาล้างห้องน้ำโรงเรียนนี่ด้วยเนี่ย T_T”
“ล้างๆไปเถอะน่า จียอน” ฉันว่า พรางฉีดน้ำล้างอ่างล้างหน้าที่มีจียอนนั่งขัดอยู่
อะไร จะซวยตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมแบบนี้นะ เราสามคนโดนทำโทษให้มาล้างห้องน้ำจนกว่าจะหมดคาบเรียนแรก ฉันกับจียอนมาล้างห้องน้ำหญิง ส่วนฟาร์วิวไปล้างห้องน้ำชายคนเดียวอยู่อีกฝั่งนึง
“เจ๊รำพึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่เห็นเลย” จะ เห็นได้ไง ก็เธอมัวแต่พร่ำเพ้อถึงดาราคนนั้นอยู่ ขนาดฉันเป็นเพื่อนเธอ เธอยังไม่สนใจเลย เชอะ อ้อ อาจารย์รำพึง หรือเจ๊รำพึงที่จียอนชอบเรียก เป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ ที่พวกฉันจะต้องเรียนในคาบแรกน่ะ
“ฉันก็ไม่เห็นเหมือนกันนั่นแหละ”
“@#$^*+#@%&*&+$%#$*…” จียอนรัวภาษาเกาหลีใส่ฉัน เป็นแบบนี้ทุกทีเลย เวลาอยากบ่นหรือเวลาที่โมโหเธอจะระบายออกมาเป็นภาษาเกาหลี
ฉันฟังแกไม่ออกหรอกนะจียอน เอ๊ะ หรือแกกำลังหลอกด่าฉันอยู่ -_-
“เมื่อกี้เธอเห็นเหมือนฉันไหม”
“เธอก็เห็นอย่างนั้นเหรอ”
“กรี๊ดดดดดดด เทพบุตรชัดๆ” มีเด็กนักเรียนผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ มาถึงก็พูดอย่างกับเห็นผี แล้วก็กรี๊ดพร้อมกันประหนึ่งได้เจอณดุช
“ใช่เด็กใหม่ที่เขาลือกันว่าเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ม.6แน่เลย ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้ >_<” เด็กใหม่ย้ายเข้าม.6งั้นเหรอ ทำไมเพิ่งมาย้ายเอาป่านนี้ ต้องเป็นเด็กเกเรที่โดนไล่ออกแหงๆ แล้วฉันจะไปสนใจทำไมกันนะ
“ฉันว่าใช่แน่ๆ เราไปขอลายเซ็นกันดีกว่าไหม” ยัยผมทองทำท่าจะลากยัยผมสั้นไปขอลายเซ็นนายเด็กใหม่
“เธออย่ามาเวอร์น่า เขาไม่ใช่ดาราสักหน่อย” ฉันเห็นด้วยกับยัยผมสั้นนะ ก็แค่เด็กใหม่ทำไมต้องพากันตื่นเต้นขนาดนั้นกันด้วย ถ้าเป็นณดุชก็ว่าไปอย่าง =_=
“เราไปถามแค่ชื่อเขากันดีกว่า” ยัยผมสั้นฉวยโอกาสวิ่งออกไปก่อนยัยผมทอง อ้าว ไหงเป็นงั้นไปล่ะ เฮ้อ เด็กโรงเรียนฉันนี่นะ
จึ้กๆๆ
“เมนเทล ฉันก็อยากออกไปดูนะ ( *0* ) ” จียอนจิ้มแขนฉันสามที พูดออดอ้อนทำตาปริบๆใส่ฉัน
เฮ้อออออกำลังสอง เพื่อนฉันก็เป็นไปกับเขาด้วยสินะ
“ไม่! ล้างต่อไปเลยจียอน”
........................................
หลังเลิกเรียน
ฉันกำลังเดินจะไปเอารถที่โรงจอดรถใกล้ๆประตูทางออกหน้าโรงเรียน ฟาร์วิวต้องไปเข้าชมรมก่อนเราเลยนัดกันไปเจอที่ร้านไอศกรีมหน้าโรงเรียนเลย ระหว่างเดินผ่านตึกวิทยาศาสตร์ฉันก็ได้ยินเหมือนเสียงกลุ่มคนกำลังวิ่งตาม อะไรสักอย่าง เกิดอะไรขึ้นนะ
“เด็กโรงเรียนนี้ชอบทำตัวแปลกๆ” ฉันพรึมพรำกับตัวเอง สายตาฉันไปสะดุดที่ซอยเล็กๆข้างตึก
ชายหนุ่มนัยน์ตาสีดำสนิท ดวงตาที่มองใครแล้วต้องอ่อนระทวย ริมฝีบางสีชมพูอ่อนได้รูปรับกับใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวซีด และเส้นผมสีฟางรวมกันแล้วเข้ากันราวกับเทพบุตร ยืนใส่หูฟังพิงกำแพงอยู่ ฉันได้แต่ยืนอึ้งลมหายใจเริ่มติดขัด
ทำไมถึงใส่ชุดนักเรียนที่นี่นะ เขาไปเรียนที่ต่างประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ
ฉันยังจำเขาได้ดี… วาเลนไทน์
“ฉันชอบพี่ค่ะ เป็นแฟนกับฉันนะคะ” เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักยื่นอมยิ้มรสสตอเบอรี่ให้รุ่นพี่ที่ตนแอบชอบ
“ไม่” เด็กชายหน้าตาจิ้มลิ้มมีใบหน้าเค้าโครงหล่อตั้งแต่ยังเด็ก ตอบเธอแทบจะทันที
“ทำไมพี่ทำกับฉันแบบนี้ล่ะ คนบ้า คนบ้า ฉันไม่รักพี่แล้ว! T______T” สาวน้อยร้องไห้งอแงเมื่อโดนเด็กผู้ชายปฏิเสธรัก เธอปล่อยหมัดชกหน้า และใช้ขาเล็กๆเตะกลางเป้าเด็กผู้ชาย
“โอ้ย ฉันเจ็บนะยัยแบดเกิล” เด็กชายตะโกนไล่หลังเด็กหญิงที่วิ่งร้องไห้หนีไปอีกทาง
ฉันสะดุ้งเมื่อดวงตาทรงอิทธิพลนั่นมองมาทางฉัน ซวยแล้วยัยเมนเทล ทำไมฉันต้องมาเจอนายนี่อีกครั้งด้วยนะ ฉันรีบเดินออกห่างจากบริเวณซอกตึก กลัวเขาจะเห็นฉันแล้วจำฉันได้ ก็เขาเคยหักอกฉันตอนอยู่ป.4นะสิ แถมวันนั้นยังเป็นวันวาเลนไทน์อีกด้วย Y_Y ถึงมันจะนานมาแล้วฉันก็ยังไม่เคยลืมมันเลยนะ เขาคือรักแรกของฉัน แต่ดูเขาทำกับฉันตอนนั้นสิ มันโหดร้ายมากๆสำหรับเด็กอายุ 9 ขวบ
“นี่รถเธอเหรอ”
“ก็ใช่นะสิ เฮ้ย! O_O” วาเลนไทน์เดินตามฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันอยากจะทึ้งหัวตัวเอง!
“ฉันขอไปด้วย” นายนี่ขอฉันไปด้วยหน้าตาเฉย (เริ่มเปลี่ยนสรรพนาม)
“แล้วทำไมฉันจะต้องให้นายไปด้วย เรารู้จักกันด้วยเหรอ”
“ฉันรู้ว่าเธอจำฉันได้ และที่ฉันต้องไปกับเธอเพราะฉันอยากไป” โอ้โห เป็นเหตุผลที่น่าฟังมาก ประชด!
“ยังไงนายก็ไปไม่ได้ ฉันมีธุระ”
“อืม งั้นไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันจะกลับกับเธอนะ บาย” วาเลนไทน์พูดเองเออเอง แล้วหยิบหมวกขึ้นมา
สวม ทำท่าเหมือนจะโทรหาใครสักคน คาดว่าน่าจะโทรให้คนที่บ้านมารับแล้วก็เดินออกไปทางหน้าประตู
เฉยเลย ปล่อยให้ฉันยืนงงกับสถานการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
“อืม งั้นไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันจะกลับกับเธอนะ บาย”
“อืม งั้นไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันจะกลับกับเธอนะ บาย”
พรุ่งนี้ฉันจะกลับกับเธอ มันหมายความว่าไง ต่อจากนี้ฉันจะหาชีวิตที่สงบได้จากที่ไหน T____T โถ่ ชีวิตยัยเมนเทลตอนเด็กโดนเขาหักอก พอโตแล้วยังมาโดนเขาปั่นหัวเล่นอีก ช่างน่าเศร้าจริงๆ เฮ้อ ไปกินไอศกรีมสงบสติอารมณ์ดีกว่า หลอกให้ฟาร์วิวเลี้ยงสะเลย วะฮ่าๆๆๆ ^o^
เม้นให้ชื่นใจหน่อยนะค๊ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน! ♥
ตอน 1 สั้นหน่อยนะคะ ตอนอื่นจะยาวกว่านี้ค่ะ ^^
:) Shalunla
ความคิดเห็น