อุบัติรักร้ายบริสุทธิ์ - นิยาย อุบัติรักร้ายบริสุทธิ์ : Dek-D.com - Writer
×

    อุบัติรักร้ายบริสุทธิ์

    ความรักคู่ไหนเกิดขึ้นอย่างไรไม่รู้... รู้แค่ว่าเมื่อไรที่เขาโผล่มา...เรื่องร้ายๆ วุ่นๆ อุบัติขึ้นเมื่อนั้น

    ผู้เข้าชมรวม

    526

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    526

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ย. 53 / 13:27 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แนะนำตัวละครจ้า....

     
    ทรงธรรม...หนุ่มหล่อวายร้าย

         
    นวลแพร...นางเอกที่ชีวิตผกผัน

     

    ณัฐวุฒิ...พระรองหน้าใสขวัญใจนวลแพร

     

    ภูวดล...ชายในฝันของสาวๆ


    นวลแพร...นอนพลิกไปพลิกมาเกิดอาการตาค้างนอนไม่หลับเพราะดันทะลึ่งดื่มกาแฟไปเมื่อตอนหัวค่ำ ซ้ำร้ายอากาศก็อบอ้าวแปลกๆเปิดพัดลมยังช่วยอะไรไม่ได้ หญิงสาวลุกขึ้นแสงไฟสลัวๆจากด้านนอกทำให้เธอพอเห็นทางโดยไม่จำเป็นต้องเปิดไฟ มองดูนาฬิกาเรื่องแสงที่ติดข้างฝาผนังบอกเวลาตีสองกว่านวลแพรเดินไปเปิดประตูระเบียงหน้าต่างรับลมเย็นที่พัดผ่านเข้ามา ยืนสักพักก็ได้ยินเสียงกุกกักจากระเบียงห้องข้างๆที่ติดกับระเบียงห้องเธอติดชนิดที่ว่าโผล่หัวไปก็รู้ว่าคนในนั้นทำอะไร นวลแพรเดินไปใกล้อยากจะชะโงกหน้าไปดูแต่คำว่า มารยาท ค้ำคออยู่เลยได้แค่แนบหูแนบหน้าไว้ตรงกำแพง จู่ๆ ชิ้นผ้าปลิวมาจากไหนไม่รู้คลุมหัวเธอพอดิบพอดี "อุ้ย"
    จากนั้นก็ได้ยินเสียงอะไรต่อมิอะไรหล่นลงพื้น พร้อมกับเสียงตุ๊บ! เธอปัดผ้าพ้นหน้าก็จ๊ะเอ๋กับแขกไม่ได้รับเชิญ "กรี๊......"
    กำลังจะกรี๊ดเสียงก็หายลงคอเพราะมือใหญ่ๆหนาๆนั่นปิดปากไว้พร้อมๆกับลากเธอเข้ามาในห้องรวดเร็ว นวลแพรดิ้นรนรุนแรงยิ่งดิ้นชายหนุ่มแปลกหน้ายิ่งรัดแน่นสุดท้ายก็ล้มตัวลงบนเตียงทั้งคู่ หญิงสาวตาโตหวาดกลัวภาพอาชญากรรมลอยเด่นในหัว ข่มขืน ชิงทรัพย์ ฆ่า ก่อนจะคิดอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้เสียงทุ้มๆที่อยู่เหนือร่างเธอก็ดังขึ้น
     "เงียบๆผมไม่ทำอะไรคุณหรอกอย่ากลัว"
    เขาเอานิ้วชี้มือที่ว่างอีกข้างมาแตะที่ปากทำเสียงชูววว์ส่งสัญญาณให้เงียบนวลแพรก็เงียบด้วยความกลัวทั้งที่ใจแทบเต้นออกมานอกอก อีกฝ่ายดูจะรับรู้จึงค่อยๆคลาย
    "ไม่ต้องกลัวผมไม่ใช่ผู้ร้ายสัญญาได้ไหมถ้าผมเอามือออกจากปากคุณจะไม่ร้อง"
    หญิงสาวพยักหน้าเขาจึงเลื่อนมือที่ปิดปากออกช้าๆ จนมั่นใจว่าเธอไม่ร้องจึงเอ่ยขึ้น "ช่วยอะไรผมอย่างซิ"เธอมองเขาตาปริบๆ
    "ช่วยเล่นละครกับผมหน่อย"
    เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากห้องที่เธอแอบอยากรู้อยากเห็นเมื่อครู่ นวลแพรยังกลัวๆแต่ก็ลดลงกว่าครึ่งเมื่อผู้บุกรุกไม่มีทีท่าจะทำร้ายเธอไปมากกว่านี้ซ้ำยังข้อร้องให้ช่วยเหลืออีก แต่จะเชื่อใจได้แค่ไหน นวลแพรคิดอย่างลังเล
    "นะ นะ นะผมข้อร้องได้ไหมถ้าคุณไม่ช่วยผมต้องโดนฆ่าตายแน่ๆ" คำว่าโดนฆ่าทำให้เธออึกอัก
    "ทำไมล่ะ" เอ่ยถามเสียงสั่น
    "อย่าเพิ่งถามช่วยผมก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟัง" ยังไม่ทันสิ้นเสียงประตูห้องเธอก็ถูกทุบปังๆอย่างรุนแรง "รับปากซิ" เขาเร่งหญิงสาวก็พยักหน้าส่งๆ 
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น