goth รักบนทางวิปริต - goth รักบนทางวิปริต นิยาย goth รักบนทางวิปริต : Dek-D.com - Writer

    goth รักบนทางวิปริต

    ผู้เข้าชมรวม

    238

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    238

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  25 มี.ค. 55 / 10:07 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
     
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      [Cartoon]Goth รักบนทางวิปริต

      posted on 05 Mar 2011 20:56 by orangepeego  in Cartoon


      พูดถึงหนังสือที่ชอบอ่าน นอกเหนือจากการ์ตูน(กับพวกสารานุกรม,ดาราศาสตร์, ประวัติศาสตร์ฯลฯ)  ก็จะเป็นพวกวรรณกรรมเยาวชนและhorror ทั้งหลาย...เรียกได้ว่า แนวรักๆ เลิฟๆ แทบไม่อ่าน อ่านแต่แนวสยองขวัญ ลี้ลับ สั่นประสาท สไตล์ญี่ปุ่น-เกาหลี  ฉะนั้นงานเขียนของ OTSUICHI ก็เป็นนึงในนักเขียนที่เราติดตาม แต่น่าแปลกว่าเราเพิ่งมาสนใจเรื่อง Goth  ทั้งๆ ที่มันออกมานานแล้ว อาจเป็นเพราะชื่อฉบับภาษาไทยว่า "คดีตัดข้อมือ" ทำให้เราคิดว่ามันเป็นนิยายแนวสืบสวนมากกว่า เลยขี้เกียจอ่าน (เนื่องจากความหนาด้วย เราเป็นคนที่ชอบอ่านเรื่องสั้นๆ จบในเล่ม)  พอมีโอกาสได้ดูฉบับภาพยนตร์กลับชอบธีมมากๆ และเพราะดูไม่รู้เรื่องเลยต้องไปหาซื้อฉบับนิยายมาอ่าน ปิดท้ายด้วยฉบับการ์ตูน  ประทับใจอย่างแรง จนต้องเอามาเขียน 

      *ด้านล่างเป็นการสปอย ใครไม่อยากอ่านกรุณาปิดได้เลยค่ะ
      *เขียนเน้นฉบับการ์ตูนนะคะ



      เราขอไม่เอ่ยเน้นเนื้อเรื่อง แต่ที่เราชอบคือคาแรกเตอร์และความสัมพันธ์ของตัวเอกทั้งสอง ซึ่งเชื่อมโยงด้วยความชอบเรื่องสยองขวัญ ฆาตกรรม จนถึงขั้นเอาตัวไปพัวพันกับอาชญากรรม อาทิเช่น ไปดูสถานที่เกิดเหตุ  สะกดรอยตามคนร้าย ฯลฯ ซึ่งก็ไม่ใช่เพื่อผดุงความยุติธรรมใดๆ เพราะพวกเขาเลือกที่จะเฝ้ามอง มากกว่าช่วยเหลือ แถมบางครั้งยังไปช่วยกระตุ้นให้มีอาชญากรรมเกิดเพิ่มอีกต่างหาก

      ตัวเอกทั้งสอง


      คามิยามะ อิทซึกิ ตัวเอกชายของเรื่องซึ่ง กว่าเราจะได้รู้ชื่อเขาจริงๆ ก็ท้ายเรื่อง ฉากหน้าจะดูเป็นนักเรียนชายที่เข้ากับเพื่อนร่วมห้องได้ดี เพื่อนฝูงมากมาย ดูเฮฮาร่าเริง ผิดกับ โมริโนะ โยรุ สาวน้อยผิวขาวราวหิมะ ผมดำสนิทราวรัตติกาล ซึ่งมีรังสีออร่าความโดดเดี่ยวลึกลับ จนไม่มีใครย่างกราย...ถึงแม้ต่างกันสุดขั้วแต่หัวใจของทั้งคู่เต็มไปด้วยความดำมืดพอกัน ทั้งคู่เชื่อมโยงกันด้วยความดำมืดอันนี้เราจะได้ตกใจที่ได้รู้ว่า คามิยามะ นั้นชื่นชอบในรูปลักษณ์ของโมริโนะตั้งแต่ก่อนได้พูดคุยกัน โดยเขาได้วางแผนให้คนร้ายคดีตัดข้อมือ ให้ตัดข้อมือของโมริโนะ เพื่อที่เขาจะได้ครอบครองมือขาวนวลที่มีรอยแผลเป็นนั้น เป็นของตน...ถึงแม้สุดท้ายจะไม่สำเร็จ แต่หลังจากนั้นเขาก็ได้พบว่า โมริโนะเป็นคน "ประเภทเดียวกัน" กับเขา และเริ่มต้นความสัมพันธ์อันแปลกประหลาดของทั้งคู่

      เริ่มความสัมพันธ์ด้วยความอยากที่วิปริต


      ความแตกต่างของทั้งคู่ (นอกเหนือจากการที่ คามิยามะ สามารถใส่หน้ากากเข้าสังคมาได้ แต่โมริโนะทำไม่ได้ ก็ยังมีความแตกต่างสุดขั้วอีกอย่าง) นั่นก็คือ คามิยามะ มักจะคิดว่า"ฆาตกรหรือคนร้าย" คิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร  ในขณะที่โมริโนะ กลับคิดว่า "เหยื่อ" รู้สึกอย่างไร

      แม้จะเผชิญหน้ากับฆาตกร แต่ดูเหมือนคามิยามะจะ "นิ่ง" กว่าจนน่ากลัว


      น่าแปลกที่โมริโนะมักจะมีอะไรบางอย่างที่คามิยามะเรียกว่าฟีโรโมน  ซึ่งทำให้คนร้ายหลากหลายรูปแบบหมายปองและเข้าประชิดตัวเธอ (อาจจะเพราะความสวย โดดเดี่ยวและแปลกแยกพอที่จะประชิดตัวได้ง่าย) และก็น่าแปลกอีกเช่นกัน ที่โมริโนะมักจะไม่ค่อยรู้ตัวว่าเผชิญหน้ากับคนร้ายคดีต่อเนื่อง มักจะคิดว่าตัวเอง "โชคร้าย" ซะทุกครั้งไป

      และเกือบทุกครั้งนี่แหล่ะ ที่โมริโนะหายไป คามิยามะก็จะติดตามจนเจอเพราะเขาเองก็สามารถ "คิด" แบบคนร้ายได้ และมีความเฉลียวฉลาดพอตัวอยู่ เรียกได้ว่าทุกครั้งเขาก็มาช่วยโมริโนะได้อย่างฉิวเฉียด  ในตอนแรกเขาแค่อยากเป็นคนที่หาศพเธอเจอ ไม่ได้เจตนาจะช่วยอะไรหรอกเพราะเขาก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรถ้าเธอตายไป (แต่ก็อยากให้ตายสวยๆ หน่อย ) หลังๆ ก็ต้องเข้าช่วยซะทุกครั้งโดยเหตุผลที่เขาให้ก็คือ "เป็นหน้าที่"



      จากการเป็นต้นเหตุให้มีคนตาย หลังสุดคามิยามะก็ข้ามเส้นเข้าไปสู่การเป็นฆาตกร ซึ่งครานั้นมีฆาตกรต่อเนื่องที่มีเป้าหมายที่ตัวโมริโนะ (ซึ่งถ้าเป็นฉบับนิยายเจ้าตัวไม่รู้เรื่องรู้ราว  ส่วนฉบับการ์ตูนจะเป็นเหยื่อและถูกช่วยได้อย่างฉิวเฉียด) แม้ไม่ได้เจตนาจะฆ่า เพราะเป็นการดวลกับคนร้ายชนะ  แต่การเริ่มต้นฆ่าคน (และซุกซ่อนทำลายศพโดยที่ไม่ได้รู้สึกผิดใดๆ) ด้วยอายุเพียง ม.ปลาย  คิดไม่ออกเลยว่า คามิยามะ จะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่อย่างไร  ....
       
      ความสัมพันธ์กับโมริโนะไม่อาจเรียกได้ชัดเจนว่าเป็นความรัก เขาไม่ได้อยากจะฆ่าเธอ ในตอนที่อยากได้มือก็ไม่ได้หมายความว่าต้องการให้เธอตาย (เพราะคนที่โดนตัดมือไปทั้งหมดไม่มีใครตายแค่พิการขาดมือ) การที่เขาช่วยโมริโนะทุกครั้ง อาจจะแค่ "ไม่อยากให้เธอเป็นเหยื่อของคนอื่นนอกจากตน" แต่สุดท้ายแล้ว ถ้าเขาต้องการครอบครองเธอไว้แล้ว เธอเองก็คงยอมให้เขาฆ่าโดยดีน่ะแหล่ะ
       
      สุดท้ายแล้วทั้งคู่ีจะโตขึ้นมาอย่างไร มีความสัมพันธ์กันอย่างใดก็สุดจะคาดเดา OTSUICHI เองก็ทิ้งท้ายให้เราวาดอนาคตของทั้งคู่เอาเอง ...เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ผู้เขียนได้ถ่ายทอดอีกด้านของฆาตกร หรือเหล่าคนหัวใจดำมืด ที่แม้จะเกิดมาท่ามกลางแสงสว่างไม่เคยประสพเรื่องร้าย แต่ก็ยังมีใจที่จะเป็นนักฆ่า.. ซ้ำยังใช้ลีลาหลอกล่อให้เราทึ่งและประหลาดใจจนจบเรื่อง...ใครที่ไม่เคยอ่าน แนะนำให้ลองอ่านดูค่ะ ถึงเราจะสปอยบางส่วนไปแล้ว แต่มันแค่ส่วนเล็กน้อยที่พูดถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่เอง ลองอ่านเองแ้ล้วจะรู้ว่าสนุกและดำมืดแค่ไหน
      บทความนี้มาจากเว็บ orange.peego.exteen.com ถ้าซ้ำขออภัย

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×