☆ อนาเทอร์เลีย..โรงเรียนมหาเวทย์ ☆

ลำดับตอนที่ #16 : การทดสอบธาตุ ณ หอพฤกษา

ตอนที่ 15 การทดสอบธาตุ ณ หอพฤกษา

ห้องนอนของซิลเวียร์ เวลา 5.31 นาฬิกา

                ซิลเวียร์ โซมาเลนซ์ เด็กสาวแห่งหอวารีนอนอยู่บนเตียงนุ่มสบายในห้องของตัวเอง แต่จู่ๆเธอก็สะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมพึมพำด้วยสีหน้าเหมือนยังไม่รู้สึกตัวดีนัก

                “นี่มันตีห้าครึ่งแล้ว..ต้องไปทำความสะอาดร้านนี่นา” เธอใช้มือขยี้ตาเตรียมจะลุกจะจากเตียง ก่อนจะชะงักไป “เดี๋ยวสิ ตอนนี้เราไม่ได้ทำงานกับยัยป้าอำมหิตนั่นซะหน่อย”

                ดวงหน้าหวานดูตื่นตกใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึงอดีต ที่ครั้งหนึ่งเธอต้องทำงานเพื่อเลี้ยงตนเองหลังออกมาจากบ้านเด็กกำพร้า..แต่เธอก็คิดซะว่าอย่างน้อยเรื่องราวในอดีตคงทำให้เธอมีความเข้มแข็งและอดทน ถึงแม้จะรู้ดีว่ามันเป็นเพียงความคิดปลอบใจตัวเอง

                เด็กสาวถอนหายใจยาวๆให้กับเวลาที่ผ่านไปอีกหนึ่งวินาที แต่ก็ไม่คิดจะล้มตัวลงนอนต่อ เพราะเธอไม่ง่วงอีกแล้ว ซิลเวียร์จึงลุกขึ้นไปหยิบหนังสือของวิชาที่จะเรียนในตอนเช้ามาอ่านแบบผ่านๆ และตั้งใจจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวตอนหกโมงเช้ากว่าๆ

                “คุณซิลเวียร์ ทำหน้าตาให้ดูสดชื่นหน่อยสิคะ” เอริเคทว่า เนื่องด้วยสีหน้าเหมือนเพิ่งตื่นนอนของซิลเวียร์ ตอนนี้พวกเธอนั่งอยู่บนโต๊ะของโรงอาหาร

                “ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้แหล่ะน่า” เธอตอบ เลื่อนจานขนมปังบนโต๊ะมาใกล้แล้วหยิบใส่ปาก แต่จู่ๆมือของใครบางคนก็โผล่มาข้างหลังแล้วใช้มือดึงแก้มเด็กสาวให้ยิ้ม ด้วยสีหน้าเหมือนกับแค่ยืนอ่านป้ายนิเทศอยู่ ซาโอรุมองรอยยิ้มของซิลเวียร์(ซึ่งถูกลาเวนจัดฉาก)จนฟุบลงไปหัวเราะกับโต๊ะ

                เมื่อพวกเธอทานเสร็จ ก็เดินตรงไปยังห้องของวิชาการปรุงยา..

                “คุณที.เค. ระวังตก..” ประโยคของเอริเคทขาดหายไปเพียงเท่านั้นเมื่อคนถูกเตือน..ไม่อยู่ให้เตือนเสียแล้ว

                ตุ้บ!พลั่ก!ปึ้ก!

                “โอ๊ย!”

                นั่นทำให้ซิลเวียร์กับบีราเคิลมองหน้ากันพลางกลอกตาอย่างหน่ายๆ “ห้องเรียนอยู่ชั้นบนนะยะ..ไม่ใช่ชั้นใต้ดิน” บีราเคิลบอก

                “ยัย..ยัย..ไม่ช่วยกันแล้วยังจะมาเยาะเย้ยอีกนะ”

                บีราเคิลหรี่ตาลง “ฉัน-ไม่-รู้-จัก-นาย” แล้วคนอื่นๆก็กลั้นหัวเราะจนกรามเกือบค้างกับสีหน้าเหยเกของที.เค.

                ชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากเถียง แต่พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่คนสำคัญเดินมา..เฟริว ซาเลส “อ้าว!พวกเธอมาทำอะไรแถวนี้”

                “เอ๋ ก็มาเรียนน่ะสิคะ..แต่ทำไมไม่เห็นมีใครอยู่บนตึกซักคน”

                “จะมีได้ไงล่ะ ก็เขาไปทำพิธีทดสอบธาตุกัน”

“หา!การทดสอบธาตุ” กลุ่มรุ่นน้องร้องอย่างแปลกใจ คนเป็นรุ่นพี่กระพริบตาปริบๆยืนค้างไปชั่ววินาที “ฉันไม่ได้บอกพวกเธอหรอ?”

                “อ่า..ค่ะ - -” ซิลเวียร์ตอบ สีหน้าไม่ได้แสดงความตกใจในความหลงลืม(บ่อยครั้ง)ของเฟริวมากนัก ตรงกันข้าม มันกลับเป็นสีหน้าของคนปลงตก...

                “งั้น..รีบไปที่ห้องโถงของหอพฤกษาแล้วกัน”

                “ทำไมต้องไปหอพฤกษาล่ะคะ”

                “แต่ละปีสถานที่จัดการทดสอบธาตุของนักเรียนปี 1 จะเวียนไประหว่างห้องโถงของแต่ละหอน่ะ” ชายหนุ่มตอบ ขณะที่เปิดหนังสือในมือไปด้วย ปากพึมพำอะไรบางอย่างที่ซิลเวียร์คิดว่าน่าจะเป็น ‘วันนี้ตอนบ่ายมีประชุมที่หออัคคี..พรุ่งนี้ตรวจสอบเอกสารงบประมาณ’ และเมื่อเขาจรดปากกาลงเอกสารแผ่นไหน เอกสารแผ่นนั้นก็จะลอยหายวับไปในอากาศ

                แล้วซาโอรุก็แทรกขึ้น “ยังมีอะไรที่รุ่นพี่ไม่ได้บอกเราอีกไหมครับ”        

                เฟริว ซาเลสเงยหน้าขึ้นและขมวดคิ้วหากันอย่างครุ่นคิด

                “เอ่อ..มี” เขาพูดด้วยรอยยิ้มแหยๆ “..อีกห้านาทีจะถึงเวลาเริ่มพิธีแล้ว”

                “ตายหอง!” เหล่ารุ่นน้องสะดุ้งตามกันเป็นทิวแถวก่อนจะเริ่มออกวิ่งอย่างเร่งรีบ แต่ละคนมีสีหน้ากังวลไม่ต่างกัน ในขณะที่รุ่นพี่ยังยิ้มร่าและโบกมือให้ “โชคดีนะ~ ”

                ซิลเวียร์วิ่งตามหลังลาเวน(ซึ่งวิ่งนำ) แววตาของเธอดูตระหนกเมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้ทางไปหอพฤกษา “ลาเวน!รู้ทางไปหอพฤกษาไหม”

                “รู้”

                ถึงแม้คนตอบจะตอบในลักษณะถามคำตอบคำที่มักจะทำให้ซิลเวียร์ถอนหายใจอย่างหน่ายๆอยู่เสมอ แต่เวลานี้ถึงอยากจะถอนก็เหนื่อยจนไม่มีเวลาถอนอยู่ดี!

                เด็กสาวกระชับหนังสือในมือแน่น สูดหายใจลึกครั้งหนึ่งแล้วออกแรงวิ่งอีกครั้ง ลาเวนวิ่งนำทางลัดเลาะหอวารีไปเรื่อย เส้นผมสีน้ำเงินเข้มปลิวไสว ซิลเวียร์วิ่งตามไปเรื่อยๆอย่างไม่ได้สังเกตทางรอบข้างมากนัก จนเมื่อลาเวนเริ่มชะลอความเร็วลงเด็กสาวจึงเห็นว่าสองข้างทางเริ่มเปลี่ยนบรรยากาศไป ต้นไม้เขียวสดที่ได้รับการดูแลอย่างดีปลูกสลับกับแปลงดอกไม้หลากสีสัน ซึ่งนี่อาจจะดูแปลกตาไปบ้างเมื่อเทียบกับหอวารีซึ่งมีน้ำพุอ่างใหญ่ประดับด้วยรูปสลักนางฟ้าและอะไรเทือกๆนั้น

                “ถึง..แล้ว” ลาเวนพูดพลางหายใจถี่ๆ ในขณะที่ซิลเวียร์และคนอื่นๆก็เหนื่อยไม่แพ้กัน

                “อ้าว!พวกเธอปี 1 นี่..รีบๆเข้ามาสิ ประตูจะปิดแล้วนะจ้ะ” รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูบอก ส่งผลให้รุ่นน้องหน้าประตูสะดุ้ง(อีกครั้งในรอบวัน) และรีบเดินเข้าไปในประตู โดยมีเสียงของรุ่นพี่หน้าประตูดังตามมาว่า

                “ที่นั่งข้างหลังว่างอยู่นะจ้ะ”

                ...ซึ่งมันก็ว่างติดกันพอกับจำนวน 8 คนพอดี

                “นี่เรามาเป็นกลุ่มสุดท้ายเลยนะเนี่ย” บีราเคิลกระซิบเบาๆอย่างที่ซิลเวียร์ไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะถ้าจะมีใครซักคนเครียดเรื่องการเข้าพิธีแบบเส้นยาแดงผ่าแปดแบบนี้..คนๆนั้นก็ต้องเป็นบีราเคิล

                เมื่อพวกเธอนั่งลง ประตูหอพฤกษาก็ปิดลง..พิธีเริ่มขึ้นแล้ว..

                “ยินดีต้อนรับนักเรียนปี 1 ทุกคนเข้าสู่พิธีทดสอบธาตุ..นี่เป็นพิธีที่นักเรียนปี 1 ทุกคนต้องเข้าร่วมในทุกๆปีเพื่อให้รู้ธาตุของแต่ละคน ดังนั้นนี่จึงเป็นพิธีที่มีความสำคัญมาก โดยการทดสอบของเรา..นักเรียนจะต้องเข้าไปในห้องนั้นเป็นกลุ่มตามชื่อที่เรียก..”อาจารย์สาวอายุราวๆ 35-40 พูด

                “กลุ่มแรก..อลิเซีย โวลองซ์..เอริเคท เซเลร่า.. ” อาจารย์ร่ายชื่อนักเรียนไปอีก 5 คนจนครบ 7 คน เอริเคทลุกขึ้นยืน

                “คุณบีราเคิล ฝากหนังสือหน่อยนะคะ” เด็กสาวยื่นหนังสือปกแข็งให้เพื่อนสาว แล้วเดินไปรวมกลุ่มกับเด็กคนอื่นๆที่กำลังจะเข้าไปในประตูด้านหลัง

                เมื่อเอริเคทเดินหายไปในประตูแล้วอารินก็ถามขึ้นว่า “เขาเรียกชื่อตามอะไรอ่ะ”

                “สุ่มมั้ง” เด็กสาวผมเงินตอบแบบหน้าตาย จนคนถามต้องกลอกตาไปมา

                “เออ..สุ่มก็สุ่ม” อารินสรุป “อยากรู้จังว่าข้างในเป็นห้องแบบไหน?”

                “ใช่ๆฉันก็อยากรู้” ทว่าคนที่ตอบกลับเป็นซาโอรุที่ยื่นหน้ามาแทรก

                อารินแยกเขี้ยว “ใครถามนาย”

                ..แต่ถึงจะอย่างนั้นซิลเวียร์ก็สังเกตว่าทั้งสองคนก็แค่หัวเราะและกลับไปคุยกันเองซะเหมือนเดิม แต่คนข้างตัวเธอนี่สิ..ที่ไม่ยอมพูดอะไรเลย และนั่นแหล่ะปัญหา!!

                “ลาเวน..” เธอเอ่ย ส่วนเด็กหนุ่มที่ถูกเรียกชื่อก็หันหน้ามาเป็นเชิงว่า ‘มีอะไร’ ถึงแม้สีหน้าจะเหมือนกับ ‘มีปัญหาอะไร’ ซะมากกว่า

                “นายว่า..ข้างในห้องนั้นมีอะไร” ซิลเวียร์พยายามเปิดประเด็น

                “อืม..ปีศาจพ่นไฟใส่คนที่เข้าใกล้ ไม่ก็หลุมดำดูดทุกคนล่ะมั้ง..” คำตอบแบบสีหน้านิ่งเฉยทำเอาซิลเวียร์คิ้วกระตุก..ความคิดนายนี่มัน..อัปมงคลมากเลยนะยะ และนั่นก็ทำเอาซิลเวียร์หมดอารมณ์ถามต่อ

                “การทดสอบธาตุ..ไม่ใช่แค่ทำให้เราได้รู้ธาตุพลังของตัวเองเท่านั้น แต่จะทำให้อาวุธของเราทรงพลังขึ้นเพราะสามารถดึงธาตุของมันออกมาใช้ได้เต็มที่ นั่นคือสิ่งที่พิธีนี้จะทำ..”

                “อ่ะ..หา?” ซิลเวียร์กระพริบตาอย่างงงๆที่จู่ๆลาเวนก็พูดขึ้น

                ...แต่ลาเวนก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก

                “ต่อไปซิลเวียร์ โซมาเลนซ์..ชาลี่ เฟลสัน..ลาเวน คาโดลอส...” เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ในกลุ่มของซิลเวียร์มีเพียงเอริเคทและซาโอรุเท่านั้นที่เดินเข้าไปแล้ว

                “โชคดีนะครับ” เอเลนบอก ส่งรอยยิ้มจริงใจมาให้ซิลเวียร์

                “เช่นกัน..” เธอว่า แล้วเดินไปยังประตู ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูนับจำนวนนักเรียนที่เดินมาแล้วแง้มประตูออก ซิลเวียร์และคนอื่นๆเดินเข้าไป

                “อ้ะ!” เด็กสาวร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่า..ในห้องที่เธอเดินเข้ามามีเพียงเธอคนเดียวในขณะที่คนอื่นๆที่ตามมาหายไปหมด ซิลเวียร์เริ่มสังเกตรอบๆ ปรากฏว่าสถานที่ๆควรจะเป็นห้องกลับเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจีที่มีลมพัดผ่าน ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส กับสายรุ้งที่พาดผ่านนภา

              
                 “สวย..จัง”

                “สวัสดี..เด็กน้อย” เสียงอันไร้ที่มาดังขึ้น น้ำเสียงของหญิงสาวที่ฟังดูไพเราะและซิลเวียร์เบิกตากว้างอย่างตกใจ

                “คะ?”

                เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง“เจ้าชอบที่นี่หรือไม่..แล้วมีสิ่งใดที่เจ้าชอบมากที่สุดหรือ”

                “ชอบค่ะ..” แล้วสิ่งที่ชอบที่สุด.. เด็กสาวหันมองรอบตัวอีกครั้ง เธอใช้มือจับผมเมื่อสายลมพัดเส้นผมสีเงินของเธอไปตามแรงลม ..ลมหรอ?สายลมที่พัดพาความสดชื่น...

 “สายลม..คือสิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดค่ะ”เด็กสาวยิ้ม

“เหตุใดกันล่ะ..”เสียงนั้นยังถามต่อ

“เพราะสายลมพัดพาความสดชื่นไปได้ทุกที่..ฉันก็อยากจะเป็นเหมือนลม..เป็นสายลมที่สามารถพัดพารอยยิ้มไปให้ใครๆได้ค่ะ”

แล้วสายลมก็หมุนวนรอบตัวเธอ ภาพทุ่งหญ่าและสายรุ้งเริ่มจางไปเรื่อยๆ เสียงเดียวที่เธอได้ยิน..คือเสียงของหญิงสาวที่ลอยมาว่า

“การทดสอบเสร็จสิ้นแล้ว..”

++ ++



อัพแล้ว..นะคะ - -; เหอๆ

อย่างน้อยวิพก็ดีใจที่มีคนบอกให้อัพดีกว่าไม่มีใครสนใจน่ะนะ 55+

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำจากคุณตูน..หืม..ไม่ใช่ตูนนั้น ตูนdx ต่างหาก..(เผอิญเรื่องนี้มี 3 ตูน - -*)

ขอบคุณการทวง(!)จากคุณไฮ (wipada-hi) อาริกาโตะ!~

..และขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ..