ชีวาสัจจ์

เนื้อเรื่อง

โอ้ว่าเหวยอนิจจาชีวาวิต
ใช่จะคิดหยุดแค่นี้ก็หาไม่
ยังมีฝันอันสร้างทางให้เดินไป
ให้เราได้หยัดยืนอย่างมั่นคง

อันข้าฯเจ้าก็เยี่ยงอย่างคนอื่น
ยังอยากยืนใคร่จะอยู่สู้อย่างหงส์
ยังมีฝันมีทางให้ดำรง
อยากยืนยงอยากอยู่ในโลกา

แต่โอ้ว่าชีวาของข้าฯเจ้า
ทำไมเล่าใยเศร้าและอ่อนล้า
สิ้นกำลังไร้แรงจะนำพา
ให้ชีวาต่อสู้สู่ฝั่งฝัน

ทั้งแรงใจหดหายไร้ที่อยู่
อีกกำลังมีอยู่ก็ลดหลั่น
ทั้งโรคร้ายสุมกายพันละวัน
หมดแรงอันจะยันอยู่สู้ต่อไป

เปรียบนกน้อยเหินบินในเวหา
ฝ่าเมฆามิมองเห็นเป็นไฉน
ทั้งหลงทางเป็นห่วงพะวงใจ
น่าเศร้าใจใยละโอ่โอ้ชีวา

มิหนำอีกทั้งปีกและขนหาง
ก็ยังร่วมกลางทางโอ้ปักษา
สิ้นกำลังแรงจะบินสิ้นกายา
ลอยละล่องหล่นลงมาชีวาวาย

อันข้าฯเจ้ายังมิอยากเป็นดั่งนก
ยังอยากอยู่ชูยกวาสนา
ทำความฝันอันสร้างแต่ก่อนมา
ตอบแทนคุณมารดาบิดาดร

ท่านผู้อยู่เบื้องบนข้าวอนไหว้
ขอชีวาข้าไซร้ให้อยู่ก่อน
ขอโอกาสข้าฯเจ้ากราบเว้าวอน
ด้วยบทกลอนแทนวจีที่มีมา

ขอเวลาให้ข้ามีชีวิต
ขอพลังเติมจิตชีวิตข้า
ให้ต่อสู้อยู่ไปในโลกา
ขอเวลาทำสิ่งที่หวังใจ

ให้ข้าฯเจ้าได้ทำอย่างความฝัน
โปรดจงอย่าลงทัณฑ์ให้หวั่นไหว
ตอบแทนคุณผู้ให้กำเนิดไว้
อีกทั้งญาติผู้ใหญ่ที่เลี้ยงดู

ให้เชิดชูสถาบันที่ศึกษา
ขอโอกาสให้ข้านี้ได้อยู่
ถ้าได้ทำอย่างฝันให้เฟื่องฟู
ข้าฯจะอยู่รับใช้ด้วยชีวา