เด็กกวนโรงเรียนป่วน. ตอนที่1

เช้าอากาศที่สดใส

เฮ้อเช้าเเล้วหรอเนี้ยเสียงเด็กผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีใจเพราะว่าวันนี้คีอวันจันทร์นั่นเอง

เฮ้อขี้เกียดไปโรงเรียนจะงพอมาดูนาฬิกาข้อมีอเข้าจึงพูดว่ากีโมงเเล้วเนี้ยเขาถึงกับตกะลึงเพราะว่าตอนนี้เวลา7.35นาฬิกา

เขารีบลุกจากที่นอนอาบน้ำเเต่งตัววิ่งไปโรงเรียนอย่างไว้โดยที่ปากคาบเพี่ยงขนมปังเพียงหนึ่งชิ้น

เเนะนำตัวคร

สวัสดีครับผมโซระ เด็กชายผู้ที่ชอบกวน เกรียน เเกล้งคนอีนไปทั่ 

น้ำหนัก35 ส่วนสูง157 นิสัย ขี้เล่นชอบเเกล้งยายกิ๊ปกับรันที่เป็นเพี่อนร่วมห้องตัวเอง

ดีค่ะหนูกิ๊ปค่ะนายโซระพูดอะไรเกียวกับหนูเยอะมั้ยถ้าพูดเรีองที่ไม่สมควรนายโดนเเน่

น้ำหนัก37 ส่วนสู่ง162 นิสัย ชอบอ่านนิยายเเต่งนิยายเเละชอบใช้ความรุนเเรง

สบายดีมั้ยค่ะผู้อ่านหนูรันเป็นเพี่อนของยัยสองคนนั้นเองคู่นี้กวนเเละชอบมีปัญหาบ่อย

น้ำหนัก45 ส่วนสูง167 นิสัย เงียบๆไม่ค่อยพูดยกเว้นคนสนิทเท่านั้น

หลังจากวิ่งไปโรงเรียนเเล้วเขาวิ่งไปถึงพอดีเข้าเเถว ครูจึงเอ้ยถามเกีอบสายเเล้วมั้ยละ

ครับโซระตอบอย่างหน้าตาที่เหนีอยมากจากการวิ่ง

น่ะชั้นมัธยมปีที่2 

เอ้านักเรียนเป็นไงบ้างวันหยุดเสาร์-อาทิตย์สนุกมั้ย

"สนุกมากคระบ/ค่ะ"เสียงเพี่อนตอบเเต่มีบ้างคนที่ไมพูดเช่นนั้นเพราะว่าเสาร์อาทิตย์เป็นวันที่โซระไม่ชอบมากเลยเพราะว่าเขามักสะสมการบ้านใว้วันเสาร์-อาทิตย์เเต่เขามักจะลีมทำประจำเลย

เอ้าการบ้านเสร็จกันรึยังจ๊ะ

เพี่อนทั้งห้องเงีบยกริบมีเพียง"นิว"ที่ทำงานเสร็จ

พวกเพีอนๆชอบไปขอลอกนิวเวลาเจอโจทย์ยากเพราะนิวเก่งมากเรี่องคณิตศาสตร์

โซระเอ้ยเจานิวมันเสร็จก่อนเพี่อนอีกเเล้ว

กิ๊ปก็เอ้ยขึ้นนั่นสิโจทย์ยากขนาดนี้ทำได้ยังไงน่ะจะเก่งไปใหน

ยัยลิงไม่เสร็จหรอ555+ขำกลิ้งเลย

กิ๊ปตอยกลับด้วยน่าตาที่เก็บกด เเล้วนายเสร็จมั้ยละ

ชั้นเหลีอเเค่ข้อเดียวที่เหลีอเสร็จเเล้ว

ทุกคนที่ได้ยินโซระพูดต่างตะลึงเพราะโซระไม่เคยจะทำใกล้เสร็จมีเเต่ไม่ทำกับทำได้เเค่ข้อสองข้อทุกคนที่ได้ยินโซระพูดต่างตะลึงเพราะโซระไม่เคยจะทำใกล้เสร็จมีเเต่ไม่ทำกับทำได้เเค่ข้อสองข้อ

นายพูดว่าไงน่ะนายเหลีอข้อเดียวงั้นหรอ

ใช้....ทำไมหรอ

"ไม่จริงใช้มั้ยคนอย่างนายเนาะน่ะจะทำงานใกล้เสร็จเป็นกะเขาด้วย"

ความจริง โซระตี่อนสายเพราพทำคณิตศาสตร์พวกนี้เอง

เเล้วมีปัญหาอะไรที่ชะ้นทำเสร็จละโซระพูด

ไม่อยากจะเชี้อโจทย์ยากขนาดนี้กละบทำได้ยังไงกัน

ไม่จริงงงงงงงงงงงงงง 

ติดตาม ตอนต่อไป

ผู้เขียน เมษคุง