คร่าสวาทพรหมจรรย์ *พบกันในรูปแบบอีบุ๊ค*

ข้อมูลเบื้องต้น

 “ไปบาหลีหรือครับ เยี่ยมเลย ผมขอให้คุณสนุกกับการเดินทางไปด้วยกัน ว่าแต่เราคุยกันมาตั้งนานผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลย ผมชื่อราฟาเอลนะครับ หรือเรียกผมว่าราล์ฟก็ได้ ผมก็จะเดินทางไปทำงานเหมือนกัน ผมจะไปเปิดตลาดขายรถยนต์ที่นั่น ผมเป็น ‘แชร์แมน’ ครับ”

พิมพ์ดารากลอกตาไปมาทันทีหลังฟังอาชีพที่เขาบอกจบ ‘เซลล์แมน’ จนลืมถามเขาไปว่าเขาจะเดินทางไปที่ไหน

เขายังก้มอยู่ตรงส่วนนั้นของเธอ ความรู้สึกของสาวเวอร์จิ้นนั้นเขินอายเป็นที่สุดที่ส่วนลี้ลับนั้นเปิดเผยต่อหน้าเขา...

 

เรื่องนี้วางขายในรูปแบบอีบุ๊คค่ะ

     ตามไปโหลดกันโลดค่ะ

คลิกเลย

https://www.mebmarket.com/ebook-29864-%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B9%8C


 

กราบขอบพระคุณที่อุดหนุนค่ะ


 

 

เนื้อเรื่อง

แม้จะไล่เขาไปแล้วแต่พิมพ์ดาราก็อดเสียวแปลบในใจไม่ได้ เมื่อมองเห็นสีหน้าผิดหวังจากคนที่พยายามชวนเธอคุยมาตลอด คนที่เข้ามาเขย่าโลกอันสูงส่งมั่นใจของเธอ ความคิดของเธอตีกันวุ่นระหว่างยอมหันหน้าไปพูดคุยกับเขาใหม่หรือว่าเธอจะตัดเขาออกไปจากสารบบความคิดเสียตั้งแต่ตอนนี้ดี

แล้วมันคงเป็นอย่างหลัง เมื่อเธอเลือกจะหันหน้าหนี นิ่งเงียบ ไม่หันไปมองเขาอีก จบกันทีกับเจ้าความรู้สึกหงุดหงิด งุ่นง่าน เธอมาที่นี่เพื่ออะไร พิมพ์ดารา เธอมาที่นี่เพื่อมาทำงาน ไม่ใช่มาที่บาหลี เพื่อตามหารักแท้เสียหน่อย บาหลีมีรัก แต่ไม่ใช่เรื่องรักสำหรับเธอ

เมื่อคิดว่าจะไม่สนใจเขาแล้ว พิมพ์ดาราจึงหันเหความสนใจของตัวเองมาที่งานในเครื่องไอแพดที่พกติดตัวมาด้วย เธอควรจะทบทวนงานสำหรับบ่ายวันนี้อีกครั้ง หาดโลวิน่าบาหลี  พร้อมกับล่องเรือโบราณจังโกลาน ตามด้วยวัดเบซากีห์วัดที่มีความศักดิ์สิทธิ์และสวยงามที่สุด สามสถานที่ที่เธอจะต้องไปเป็นอันดับแรกในการมาถึง เสร็จจากนั้นเธอก็จะกลับเข้าที่พักปั่นต้นฉบับที่เป็นร่างแรกไว้ก่อนแล้วทบทวนดูว่ายังขาดเหลือตรงไหนจากนั้นวันที่สองก็จะเก็บตกข้อมูลที่ต้องการอีกครั้ง หากไม่ขาดตกบกพร่องอะไรเธอก็จะเดินทางไปทะเลสาบบาตูร์ หมู่บ้านคินตามณี และตามด้วยตลาดกับพิพิธภัณฑ์ทั้งหมดน่าจะเป็นไปด้วยความเรียบร้อยดี ถ้าเธอได้ทำตามแผนที่วางไว้ และเธอจะต้องทำได้สมบูรณ์ นั่นไงล่ะสิ่งที่เธอควรทำ พิมพ์ดารายิ้มขื่นๆออกมา

ทั้งหมดที่เธอคิดมันจะเป็นไปด้วยดีหากไม่มีผู้ชายที่ชื่อราฟาเอลมานั่งใกล้ๆ ทำให้เธอปั่นป่วนจนคิดอะไรไม่เป็นรูปเป็นทรงอย่างที่ผ่านมา

และมันก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆเขาก็ลุกขึ้น

“ผมขอตัวสักครู่นะครับพิมพ์” เขายังมีน้ำใจบอกเธอ แม้เธอจะไม่ตอบอะไร เธอรู้ว่าเขาไปทำธุระส่วนตัวนั่นแหละ แม้จะบอกตัวเองว่าไม่ให้สนใจแต่เธอก็มองตามเขาไปและมันจะไม่หงุดหงิดใจเลยถ้าหากเธอไม่เห็นสาวสวยร่างสูงระหงอีกคนที่แอบมองเขาไกลๆมานานแล้วลุกตามไปด้วย

ฮึ! ที่แท้ก็แอบส่งซิกนัดสาวไว้นั่นเอง ไม่สน ไม่สน เธอต้องไม่สน นิ้วเรียวของพิมพ์ดารารัวไปบนหน้าจอไอแพดอย่างรวดเร็วแต่ไม่เป็นทิศเป็นทางจนเครื่องเกือบพัง เพราะสายตาของเจ้าของเครื่องมัวแต่เพ่งไปตามทางเดิน เฝ้ารออย่างกระวนกระวายว่าเมื่อไรเขาจะกลับมานั่งที่ ทำไมเขาช่างไปนานจนน่าโมโหนัก

พิมพ์ดาราเลยวางไอแพดในมือ แล้วตัดสินใจลุกไปห้องน้ำบ้าง เธอใช้เวลาอยู่ในนั้นราวสิบนาที เพื่อระงับความพลุ่งพล่านในอก พอจะเปิดประตูห้องน้ำออกมา ดวงตาคู่หวานก็ต้องเบิกกว้าง

“คุณราฟาเอล คุณมาได้ยังไงคะ นี่มันห้องน้ำผู้หญิง”

เจ้าของชื่อไม่ได้สนใจที่เธอถาม เพราะเขาใช้มือแกร่งจับประตู แล้วดันตัวเองเข้ามา แล้วทำในสิ่งที่พิมพ์ดาราไม่คาดคิด เขาล็อกประตูห้องน้ำ

“นี่คุณจะทำบ้าอะไร นี่มันในห้องน้ำ บนเครื่องบิน คุณลืมไปแล้วหรือยังไง หรือ ว่าคุณ ปะ เป็น โจร เป็นพวกไฮแจ็ค สลัดอากาศบนเครื่องบิน”

“พอกันทีพิมพ์ ผมไม่ได้เป็นโจร ไม่ได้เป็นผู้ร้าย ไม่ได้เป็นอาชญากรฆ่าคนตายอะไรทั้งนั้น เลิกมองผมผิดๆสักที ได้ไหม ผมแค่ต้องการคุยกับคุณ”

“คุยกับฉัน แล้วคุณเข้ามาในห้องน้ำผู้หญิงทำไม ทำไมเราไม่คุยกันดีๆข้างนอก คุณทำแบบนี้ทำให้ฉันกลัวรู้ไหม”

“อยู่ข้างนอกพิมพ์ก็ไม่คุยกับผม แถมยังทำปั้นปึ่งใส่อีก ผมไม่เข้าใจว่าพิมพ์เป็นอะไร รังเกียจอะไรผมนักหนา”

พิมพ์ดาราผงะไป เพราะจากน้ำเสียงและสายตาของเขาที่บอกว่าไม่เข้าใจจริงๆ

“พิมพ์ไม่ได้รังเกียจหรือโกรธอะไรคุณค่ะ แล้วคุณจะสนใจทำไม เมื่อกี้พิมพ์ยังเห็นคุณคุยกับสาวสวยคนหนึ่งอยู่เลย ท่าทางสนิทกันมาก คุณไปรู้จักกันตอนไหนคะ” พิมพ์ดาราได้ทีต่อว่าเขากลับบ้าง เพราะก่อนเข้าห้องน้ำเธอแอบไปมองตรงหน้าห้องน้ำชายมาและทันเห็นภาพคนทั้งคู่ยืนคุยใกล้ชิดกันอย่างสนิทสนม

“รินลดา เธอเป็นเจ้าของบริษัทรับผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ เราบังเอิญเจอกันบนเครื่องนี่แหละ”

แหม บังเอิญจังเลย แต่เอ๊ะ!?!?!?

“เจ้าของบริษัทรับผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ คุณรู้จักคนระดับนี้ด้วยเหรอคะ คุณเป็นแค่เซลล์แมน” ถามพร้อมกับหรี่ตามองอย่างจับผิด

“เราเป็นคู่ค้ากันไงครับพิมพ์ ผมกับเธอเรารู้จักกันในฐานะคนวงการเดียวกัน และก็บังเอิญจริงๆที่มาเจอกันที่นี่ หรือว่าพิมพ์ไม่เชื่อใจผม”

พิมพ์ดารากำลังเคลิบเคลิ้ม ก็พอดีเขาพุ่งถึงตัวเธอแล้ว กะพริบตาอีกที เธอก็ตกอยู่ในอ้อมแขนแกร่งอย่างไม่ทันรู้ตัว เป็นเพราะเธอกำลังสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับตัวเขา เซลล์แมนอะไรรู้จักคนระดับเจ้าของบริษัทรับผลิตชิ้นส่วนรถยนต์หากว่าเขาพูดจริงน่ะนะเรื่องคุณรินลดาอะไรนั่น และไหนจะยังเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายของเขาที่ยังเป็นแบรนด์หรูไปทั้งตัวอีกมันดูขัดกับสิ่งที่เขาบอกเธอจริงๆ

“ว่ายังไงครับ ไม่เชื่อใจผมเหรอ”

“อื้อ คุณราฟาเอลจะทำอะไรคะ ถ้าจะคุยเราไปคุยกันข้างนอกเถอะค่ะ อยู่ในนี้มันอึดอัด ไม่รู้จะมีใครมาเข้าห้องน้ำหรือเปล่า มันจะไม่ดีนะคะ”

“เราจะออกไปจากที่นี่ก็ต่อเมื่อพิมพ์บอกผมมาก่อนว่าเชื่อใจผมหรือเปล่า ผมรู้ว่าพิมพ์ชอบผม อยากจะเชื่อใจผม แต่พิมพ์เหมือนมีอะไรในใจไม่ยอมบอกผม”

“เอ๊ะ นี่คุณราฟาเอล บ้าไปแล้วหรือไง ทำไมพิมพ์ต้องบอกคุณทุกเรื่องด้วยคะ บางเรื่องพิมพ์ก็อยากเก็บไว้รู้คนเดียว และอีกอย่างคุณคิดไปเองแล้วล่ะค่ะ ว่าพิมพ์ชอบคุณ จะบอกให้ว่าพิมพ์ไม่ได้คิดอะไรกับคุณเลยต่างหากค่ะ”

บอกพร้อมกับดันร่างแกร่งออก แต่เขาก็ทำตัวเป็นกำแพงมนุษย์หินผา ไม่ยอมขยับ

“ปล่อยพิมพ์แล้วก็หลบด้วยค่ะ พิมพ์จะกลับไปนั่งที่”

“ผมจะไม่ปล่อยพิมพ์จนกว่าพิมพ์จะยอมรับใจตัวเองก่อนว่าพิมพ์คิดยังไงกับผมกันแน่ ผมจะไม่ทึกทักก็ได้ว่าพิมพ์ชอบผม แต่ผมจะให้พิมพ์บอกเอง”

“ถ้างั้นพิมพ์ก็เคยบอกไปแล้วว่าพิมพ์ไม่ได้ชอบคุณ ไม่ได้คิดอะไรกับคุณนั่นยังไม่ชัดอีกหรือคะ หรือต้องให้ตะโกนใส่หน้าแบบนี้” พิมพ์ดารากำลังจะเผยอปากบอกเขาว่าไม่ได้ชอบ ไม่ได้คิดอะไรด้วยทั้งนั้น

แต่ริมฝีปากเธอก็ต้องถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากหยักลึกของอีกฝ่ายที่โฉบลงมาได้อย่างแม่นยำ พิมพ์ดาราครางอู้อี้ไม่เป็นเสียง แล้วยังเจ็บปวดกราม รู้สึกร้าวไปทั้งแก้มเมื่อเขาประคองใบหน้าเธอให้แหงนขึ้นรับจูบที่จาบจ้วง รุนแรง ที่เขาโหมกระหน่ำลงมา

มันทั้งเรียกร้อง เชิญชวน แต่พิมพ์ดารายังมีสติจึงใช้สองมือที่ยังว่างแกะมือเขาที่บังคับใบหน้าเธอไว้ให้เขาโหมจูบ

“ปะ ปล่อยนะ”

เขายอมปล่อยเพื่อมาทำสิ่งที่มากกว่าเดิมคือ เขายึดมือเธอไว้ทั้งสองข้าง แล้วดันเธอจนชิดผนังอีกด้าน แล้วคราวนี้เธอก็ไม่รู้อะไรอีกแล้ว

เขาดูดดึง ขบเม้ม ริมฝีปากเธออย่างหิวโหย สอดลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานจากโพรงปากจนร่างพิมพ์ดาราสั่นไหวระริกเพราะไม่เคยถูกจู่โจม หนักหน่วง รุนแรงเช่นนี้มาก่อนตลอดอายุยี่สิบเจ็ดปีมานี้

นี่เป็นจูบแรก

สัมผัสแรกที่มีมือชายมาตะโบมโลมไล้เธออย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้

“พิมพ์ทำไมตัวหอมแบบนี้ นุ่มไปทั้งตัวเลย” เขาบอกเสียงพร่ากระซิบอยู่ข้างใบหู ขณะปล่อยมือที่ยึดมือเธอไว้แล้ว และยังทำให้เธอสะดุ้งเมื่อฟันคมๆ ขบเข้ากับติ่งหูของเธอ

“ปล่อยฉันนะคนเลว คุณกำลังลวนลามฉัน ฉันไม่ควรไว้ใจคุณเลย ให้ตายสิ” บอกพร้อมกับน้ำตาร่วงเผาะ คนหวังว่าจะปล้นจูบต่อเลยหยุดนิ่ง

ราฟาเอลห้ามใจไม่อยู่จนต้องยอมทำในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่เคยทำมาก่อนเช่นกัน ปล้นจูบ แต่พิมพ์ดาราประณามว่าเขาลวนลามเธอ

ให้ตายเถอะ เขาก็ไม่เคยทำแบบนี้ แต่เขาแค่อยากรู้ว่าเธอคิดกับเขายังไง เขาแค่อยากพิสูจน์ และเขาก็อดทนที่จะรอจนถึงเครื่องลงจอดไม่ไหว กอปรกับเขาอยากจะสอยพิมพ์ดาราลงจากท่าทางเชิดรั้น หัวสูงนั้นเสีย

เพราะเขาจะไม่เฉลยหรอกว่าเขาเป็นใคร และรวยมากแค่ไหน แต่คิดว่าจะป่วนเธอแต่กลับกลายเป็นเขาเองที่สับสน

“ผมขอโทษที่ทำให้คุณตกใจ ผมไม่ตั้งใจ แต่ผมแค่อยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้พิมพ์ปั้นปึ่ง เย็นชาใส่ผม และสุดท้ายคืออยากรู้ว่าพิมพ์คิดยังไงกับผมด้วย”

พิมพ์ดาราจ้องตาเขา ตอนนี้เธอทั้งโกรธทั้งอายที่เขาลวนลาม ซึ่งไม่เกี่ยวกับที่เขามีสเปกไม่ถึงยี่สิบข้อแล้ว




ฝากอุดหนุนในรูปแบบอีบุ๊คด้วยนะคะ
คลิกเลยค่ะ
https://www.mebmarket.com/ebook-29864-%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B9%8C