โสด สับสน และ สติแตก

วันนี้นั่งทำงานอยู่อย่างชิลล์ชิลล์ ฉับพลันทันใดก็มีหญิงสาวนางหนึ่งที่ดิฉันคุ้นเคย เดินเข้ามาหาด้วยอาการซึมเศร้าและกระเซอะกระเซิงเกือบๆจะร้องไห้ เข้ามาปรึกษาปัญหาชีวิตกับดิฉันเกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆ ซึ่งเธอมักจะพร่ำให้ดิฉันฟังอย่างน้อย อาทิตย์ละครั้ง และทุกคำถามก็เหมือนเดิม เช่น ทำไมเธอจึงไม่มีแฟน ไม่มีคนมาขอแต่งงานซะที ทำไมชีวิตเธอถึงได้โชคร้ายเศร้าหมองอย่างนี้ ฮือ ฮือ...

คำตอบจากดิฉันก็ยังเหมือนเดิมเช่นกัน คือ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหนูถึงยังไม่เจอคนที่ใช่ซักที ทั้งๆที่หนูก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไร เอ หรือผู้ชายดีๆที่โสดๆมันตายไปหมดแล้วก็ไม่รู้เนอะ (คำตอบชวนน้องขำๆน่ะ) ชีก็ขำอยู่นะแต่ขำแบบเอ๋อๆ น่ะ เฮ้อ ทำไมความโสดมันถึงทำให้คนเศร้าได้ขนาดนี้นะ แต่แหมถ้าคิดดีๆ ชีก็ไม่ได้เป็นคนโสดอยู่คนเดียวซะเมือไหร่ล่ะ และอีกอย่างผู้ชายดีๆก็ไม่ได้หาได้ง่ายตามร้านสะดวกซื้ออย่างเซเว่นอีเลเว่นนะคะ

เอาล่ะงั้นเราต้องมาศึกษาหาข้อมูลกันดีกว่า ว่าไอ้ความรู้สึกนี้จะขจัดมันไปได้อย่างไร และเราผิดปกติหรือเปล่าที่มีความรู้สึกอย่างนี้ คนอื่นเค้าเป็นกันไหม และเค้ามีวิธิการขจัดมันอย่างไร หรือปล่อยมันเลยตามเลย เหอะ เหอะ เหอะ