[attack on titan]Valentine's day

เนื้อเรื่อง

Levi x Eren

วันวาเลนไทน์ เป็นวันแห่งความรัก

หนุ่มๆสาวๆจะมอบ ดอกกุหลาบ ช็อกโกแลต หรือคำอวยพรต่างๆให้แก่ที่เรารัก

.

.

.

.

.

.

.

.

พรึบ!!

มือแกร่งปิดหนังสืออย่างแรง และรีบเก็บหนังสือที่มีแต่วันแห่งความรักอะไรบ้าบอนั่น ที่อ่านแล้วชวนอ้วกสำหรับคนที่ไม่สนใจกับเรื่องของความรักอย่างหัวหน้าทหาร รีไว

“ไร้สาระ”ปากพึมพำอย่างรำคาญ สองขาเดินก้าวออกจากห้องสมุดในศูนย์บันชาการของทีมสำรวจ วันนี้เขารู้สึกถึงความผิดปกติของศูนย์บันชาการ คนส่วนใหญ่มักจะเดินเป็นคู่ชายหญิงและไม่ต้องสงสัยอะไรเลยว่าเป็นเพราะอะไร

ก็วันนี้คือวันวาเลนไทน์

ถึงจะมีคนบางคนที่จับกลุ่มคุยกันก็ไม่พ้นเรื่อง วันวาเลนไทน์

“นู่นๆเขาเดินมาแล้ว เธอเอาไปให้เขาเลยสิ”ตัวประกอบสาวเอพูดขึ้น แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรมากทั้งๆที่ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าต้องนำมาให้เหมือนทุกปีที่ผ่านมา และเขาก็พร้อมที่จะปฏิเสธออกไปเหมือนทุกปีเช่นกัน แล้วมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด ตัวประกอบสาวบีเดินมาอย่างกังๆเกๆพร้อมกับกล่องของขวัญห่อด้วยกระดาษสีชมพูหวาน

“ค...คือว่า...กรุณาช่วย อ่าว! หัวหน้าหายไปแล้วเมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้อยู่เลย!!”ตัวประกอบสาวบีโวยวายคนที่เธอเล็งไว้กับหายไปต่อหน้าต่อตา ความจริงไม่อะไรหรอกก็ยัยนั่นมันเล่นเดินก้มหน้าก้มตาเขาเลยแอบเดินหนีอย่างไร้เสียงและรวดเร็ว แล้ววันนี้เขาต้องหลบสาวๆที่จะนำของขวัญต่างๆมาให้จนตกตอนเย็น

ทำไมเขารู้สึกหงุดหงิดอย่างไงไม่รู้ หรือว่าเขากำลังหวังให้ใครนำของมาให้ จะบ้าหรือไง!คนอย่างหัวหน้ารีไวไม่มีใครในหัวใจหรอก!! แต่...ก็มีอยู่คนหนึ่ง เด็กในหน่วยที่ชอบทำตัวเหมือนลูกหมาเชื่องๆเวลาอยู่กับเขา และเป็นลูกหมาที่ดื้อกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา ก็ไอ้คนหัวสีน้ำตาลๆตาสีเขียวที่กำลังมาทางเขานี่แหละ สงสัยไปวิ่งหนีสาวๆมาคงไม่ใช่มีแต่สาวๆคงมีหนุ่มๆ(?)ติดมาด้วย หน้าตาถึงได้หอบสุดๆ ไอ้เด็กนั่นก็เสน่ห์อยู่มากพอสมควรทุกครั้งที่เขาเดินกับไอ้เด็กนั่น จะมีสายตาจับจ้องด้วยใบหน้าที่หื่นกระหายและเอลวินก็เป็นกับคนอื่นเขาด้วย อย่าคิดว่าเขาไม่รู้นะ

“ห..หัวหน้าครับ!”ไอ้เด็กที่เขามีใจให้(?)ตะโกนเรียกหาเขาและหยุดยืนอยู่ตรงเขาพร้อมกับยื่นกล่องที่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูแดงที่เล็กกว่าของคนอื่นๆมาก

“หัวหน้า ผมให้กรุณาช่วยรับไว้ด้วยเถอะครับ!!”จู่ๆก็อารมณ์ดีขึ้นมาเฉยเลยหรือว่าเขาหวังให้เอเลนนำของขวัญมาให้ เขาไม่หนีหรือปฏิเสธที่จะรับของจากเอเลน

“ผมหวังว่าคุณที่ชอบนะครับ”ใบหน้าของคนให้เริ่มขึ้นสีจากการเขินอาย รีไวเลือกที่จะแกะของขวัญตรงนั่นเลย

“คุกกี้?”ภายในมีแต่คุกกี้รสช็อกโกแลตชิ้นพอดีคำอยู่ชิ้นเดียว

“คุกกี้อันนี้ผมทำเองครับ ตอนแรกผมจะทำไว้หลายๆชิ้นแต่ตอนที่ผมเอาออกมามันไหม้ไปหมดเลยครับแต่มันเหลือชิ้นเดียวที่ยังไม่ไหม้”ร่างสูงโปร่งบิดตัวไปมาใบหน้าแดงเหมือนมะเขือเทศสีแดงสุก แต่ความจริงคือ ชาซ่าแอบกินคุกกี้ที่เขาจะให้หัวหน้ารีไวจนเหลืออยู่ชิ้นเดียวต่างหาก

“งั้น นายก็ยังไม่ได้ชิมมัน?”เรื่องหมายคำถามปรากฏอยู่เต็มหัวไม่ทันได้ถามคุกกี้ที่(เกือบโดนกินโดยชาซ่า)เขาทำขึ้นมาเองก็ถูกจับเข้าปากเล็ก

หัวหน้าไม่ชอบหรอ?

ก็สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นจู่ๆอีกฝ่ายก็จับคอเสื้อของเขาและดึงลงมากัดคุกกี้ที่อีกครึ่งที่ยังเคยว่างอยู่ และตัวประกอบทั้งหลายที่แอบดูทั้งสองถึงกับช็อก

อินังเอเลน แกตายแน่!!! เสียงจากคนที่เล็งรีไว

ไอ้ตาแก่กินเด็ก!!! เสียงจากคนที่เล็งเอเลน

แล้วริมผีปากก็ชิดกันอย่างจงใจ ลิ้นอุ่นร้อนมาแทนที่คุกกี้ที่หมดหยอกล้อกับลิ้นเล็กจนพอใจ ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ยาวนานสำหรับทั้งสองคน ก่อนจะละออกจากกันก็ไม่ลืมกระซิบข้างหูว่า...

“อย่าลืมไปที่ห้องฉันแหละ”

Irwin X Armin

“วันนี้วันวาเลนไทน์เอาอะไรให้หัวหน้าเอลวินกับแจนดี”ริมฝีปากสีชมพูพูดขึ้นมาอย่างลอยๆ มือกอดเอกสารที่ต้องเอาไปส่งที่ห้องทำงานของหัวหน้าเอลวิน  และหยุดลงตรงหน้าห้องทำงานของหัวหนาเอลวิน

หาของขวัญให้หัวหน้าเอลวินไม่ได้เลยเขาจะโกรธเราไหม?

มือบางคอน ประตูสองสามที และเสียงทุ้มต่ำก็อนุญาตให้เขาเข้ามาจึงเปิดประตูพร้อมทำความเคารพ

“อ้าว อาร์มินเอาเอกสารมาส่งสินะวางไว้บนโต๊ะฉันเลย” ร่างบางเดินไปที่ข้างตะทำงานของหัวหน้าเอลวินและวางลงที่ว่างบนโต๊ะที่แทบไม่มี เมื่อขาเรียวเล็กที่กำลังจะก้าวออกไป กลับถูกเสียงทุ้มต่ำข้างกายขัดไว้ก่อน

“เดียวก่อน” ร่างบางที่ก็หยุดและหันมามองด้วยสีหน้าที่งุนงง มือใหญ่หยิบของจากในลิ้นชักเป็นกล่องขวัญเล็กๆห่อด้วยกระดาษสีชมพูอย่างดีและยื่นมาที่เขา

“ฉันให้เนื่องในวันวาเลนไทน์” จู่ๆใบหน้าหวานก็ขึ้นสีขึ้นมาโดยไม่ทราบเหตุและไม่น่าเชื่อเลยว่าคนอย่างหัวหน้าเอลวินจะสนใจวันวาเลนไทน์กับคนอื่นเขาด้วยและเขาเดาไว้ว่ามันต้องแพงมากแน่ดูจากภายนอกก็รู้

“ค...คือว่าผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับ”

เอลวินเลิกคิ้วสูงไม่คิดว่าเด็กที่เขาแอบชอบจะปฏิเสธ แต่เขาจะทำให้เด็กตรงหน้ารับไว้ให้ได จึงงัดกลอุบายต่างๆขึ้นมาใช้

“อาร์มิน นายรู้ไหมของขวัญนี่ฉันสั่งทำแบบพิเศษเพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะ ถ้านายไม่รับมันไว้ฉันเสียใจแย่เลยนะแถมแพงมากด้วย” นี่เขายอมเสียเงินไปมากเพื่อซื้อของขวัญให้ ดวงตากลมโตเริ่มลังเลที่จะรับองขวัญดีหรือไม่ ถ้ารับมาก็เกรงใจแต่เขาบอกมาว่าสั่งทำมาไม่รับก็ดูใจร้ายไปหน่อยหรือเปล่า สุดท้ายมือเล็กก็ค่อยๆยื่นไปรับของขวัญจากหัวหน้าเอลวิน ปากหนายิ้มอย่างพอใจ

“ขอบคุณสำหรับของขวัญครับ ถ้าผมมีโอกาสผมจะตอบแทนค่าของขวัญ”ใบหน้าหวานแดงเทือนด้วยความเขินอาย ทำให้ดูน่ารักขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

“แต่กรุณาช่วยรับสิ่งนี้แทนไปก่อนนะครับ”จู่ๆริมฝีปากบางก็วางบนริมฝีปากหนาเพื่อแปปเดียว แต่มือหนากับจับท้ายทอ รับจูบอันหอมหวาน ปลายลิ้นแทรกเข้าโพรงปากอันไร้เดียงสาหยอกล้อนิดหน่อยก่อนที่ผละออกจากกัน มือหนาลูบเรือนสีทองอันอ่อนนุ่มอย่างอ่อนโยน

“กลับไปทำงานของนายต่อเถอะ”ใบหน้าหวานพยักหน้าและไม่ลืมที่จะทำความเคารพก่อนออกจากห้อง ใบหน้าเข้มคิดบางอย่างก่อนที่พูดออกมาอย่างลอยๆ

“คืนนี้ไปที่ห้องของอาร์มินดีกว่า”

-FIN-

ฉากตอนกลางคืนเอาไปจิ้นกันแต่งแทบไม่ทันงานเยอะมากกกกกตอนแรกจะแต่งหลายๆคู่แต่มันไม่ทันยกโทษให้ไรต์ด้วยยยยยยย