นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
คุณครูซู่ซ่า (Teacher's Love) ภาค ทูน + บอย
เมื่อคุณครูจำเป็นต้องมาสอนหนังสือเด็กจำเป็น อะไรจะเกินในระหว่างเรียน ร่วมกันลุ้นได้ในเรื่องนี้
ผู้เข้าชมรวม
252
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
252
หมวด : รักหวานแหวว
อัปเดตล่าสุด : 25 ม.ค. 53 / 11:36 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เงียบๆหน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นเค้าได้ยินหรอก”
เด็กน้อยคนหนึ่งพูดด้วยอาการหอบ เหงื่อที่ชุ่มกายส่งกลิ่นคละคลุ้งของวัยรุ่น
“กรูไม่ไหวแล้ว ออกเหอะนะ”
“อีกนิดนึงสิ แฮ่ก แฮ่ก ..... อดทนหน่อยน่า”
“กรูไม่ไหวจริงๆ”
“มาแล้ว มาแล้ว”
“โอ๊ยกรูไม่ไหวแล้ว”
พลั่ก..... เสียงผลักประตูออกมา เด็กน้อยสองคนล้มกลิ้งลงกับพื้น
“โป้งไอ้บอย โป้งไอ้พต”
“ไอ้เชี่ยบอย กรูบอกมึงแล้วว่าอย่าซ่อนตรงนี้” เด็กหนุ่มหน้าตาเหมือนหัวโจกพูด
“โด่ อีกนิดเดียวเองก็จะแปะมันได้แล้ว ทนหน่อยไม่ได้หรอไง”บอยตอบกลับทันควัน
“โถ่ไอ้เชี่ยนี่ เมิงพากรูมาซ่อนในห้องน้ำ เหม็นก็เหม็น ร้อนก็ร้อน ดูซิเหงื่อแตกหมดแล้ว”
“พูดงี้ได้ไงวะพต เมิงทำเสียนะเนี่ย ซ่อนนี่แหละมันหาไม่เจอ”
“พอเหอะทั้งคู่ จะทะเลาะกันหาห่าไรวะ กรูกลับบ้านดีกว่ามืดและ ไปและ”
เด็กหนุ่มที่เป็นคนหารีบลาแล้วเดินกลับไปทันที ทิ้งไว้แต่เด็กหนุ่มสองคนที่ยืนทะเลาะกันอยู่
“เห้ยเดี๋ยวเดะ เวงเอ้ย เลิกก็ได้วะ กรูไปก่อนนะเว้ยไอ้พต”
“เออไอ้เชี่ย”
“คำก็เชี่ย สองคำก็เชี่ย เรียกกรูดีๆไม่ได้หรอ”
“เออ กรูลาละ ไอ้เชี่ย”
“จวยแนะ”
และทั้งสองก็ต่างคนต่างเดินกลับบ้าน ในใจไม่ได้คิดอะไรกับคำพูด คิดแต่เพียงว่า ที่บ้านจะทำกับข้าวอะไรไว้ให้
และพรุ่งนี้จะเล่นอะไรกันดี หรือทำอะไรดี
ปิดเทอมภาคฤดูร้อนได้เริ่มต้นในชีวิตของเด็กวัยรุ่นที่กำลังเติบโตเป็นหนุ่มใหญ่ แต่ว่าด้วยวัยก็จะสนุกสนานบ้าง
เฮฮาบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ร้องไห้บ้าง สลับกันไป เหมือนที่ผู้ใหญ่มักจะพูดกับพวกเราว่า กว่าเราจะโตกันได้นั้น
ต้องเจออะไรกันอีกเยอะ และลงท้ายด้วยการยิ้มแบะแหยะๆ เหมือนมีเลศนัย แต่ว่าผู้ใหญ่ทุกคนก็มักจะหวนถึงความหลังของช่วงวัยรุ่นนี้มากที่สุดเช่นกัน
เช้าตรู่วันเสาร์ หลังจากสอบปลายภาคเสร็จเรียบร้อย บอยรีบทำกิจวัตรส่วนตัวจนเสร็จอย่างเร็วรีบเหมือนกับกลัวจะเสียเวลาของช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ไป ระหว่างนั่งทานอาหารกับครอบครัว ผู้เป็นพ่อหยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นหนึ่งแล้วส่งมาให้เจ้าลูกชายตัวดี
“อะไรอ่ะพ่อ”
“ก็เรียนพิเศษไง ซัมเมอร์ ซัมเมอร์”
“หูยไม่เอาอ่ะ ไม่อยากเรียน”
“แกนี่โง่จริงๆ ไปเรียนเหอะ สนุกจะตาย”
“งั้นพ่อไปเรียนเองสิ” เถียงคำไม่ตกฟาก
“เห้ยๆ ลามปามและ” ผู้เป็นพ่อ ขมวดคิ้วเล็กน้อยใส่ สร้างความหวาดกลัวให้ลูกชายได้ดีเหมือกัน
“แหม ลูกบอย เรียนไปเถอะจ๊ะ ลูกจะได้ฉลาดๆไง จริงมั้ยพ่อ” แม่เสริมทับ
“จริงจ้ะแม่จ๋า” กับแม่ละพูดหวานเชียว
“แล้วตกลงจะเรียนมั้ย เอางี้ละกัน แกไปเรียน แล้วอยากได้อะไรพ่อซื้อให้”
“จริงงะพ่อ พูดจริงนะ”บอยทำตาแป๋ว
“เออสิ บอกว่าจะซื้อก็ซื้อสิ”
“เย้...........................”บอยกระโดดโลดเต้นดีใจ จนไส้กรอกในส้อมที่มือหลุดกระเด็นลงถ้วยกาแฟพ่อ
“เปลี่ยนใจ ให้งบไม่เกิน1000บาท”
“แย่........................” บอยหยุดกระโดดทำหน้าหงอยทันที
“นี่พ่อลูกคู่นี้ รีบๆกินกันหน่อย แม่จะเก็บล้าง” แม่ยืนเท้าสะเอว ทำปากเบ้ๆเหมือนจะเซ้งๆกับสองคนนี้มาก
ตกบ่าย บอยออกไปเล่นกับเพื่อนๆตามปกติ เย็นก็กลับบ้านไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าวันอื่นๆที่ผ่านมา
แต่ที่จะพิเศษคือ คนที่มากับพ่อนี่สิ ใครก็ไม่รู้ อายุอานามน่าจะประมาณ20ปี แต่งชุดนักศึกษาเนี้ยบมาก
“เอ้าบอย สวัสดีอาจารย์ซะสิ” พ่อบอกแกมบังคับ เพราะมือขวาพ่อกำหมัดอยู่
“อ่า.... สวัสดีครับ อ่า.... อาจารย์”
“สวัสดีครับ น้องบอยใช่มั้ย”
“ครับ”
“อาจารย์ชื่อ วิทูรย์ นะ เรียกว่าอาจารย์ ทูน ก็ได้”
“ครับ”
“บอยอายุเท่าไหร่แล้วละ แล้วเรียนชั้นไหนแล้ว”
“อายุ 11 ครับ อยู่ ป.5 ขึ้น ป.6”
“เอ่อ...คุณพ่อครับ แล้วตกลงจะเริ่มเรียนเมื่อไหร่ดีครับ”
“เรียน เรียนอะไรหรอ???” บอยทำงง
“ก็เรียนพิเศษไง พ่อจ้างอาจารย์มาสอนที่บ้านเลย พ่อขี้เกียจพาแกไปส่งที่โรงเรียน”
“อ้าว ทำไมงะ”
“เรียนที่บ้านก็ดีแล้วนี่ครับน้องบอย สบายใจกว่าเยอะ”
“ง่า.............”
“อืม งั้นตกลงวันจันทร์นี้เริ่มสอนได้เลยนะอาจารย์”
“คุณพ่อครับ ไม่ต้องเรียกอาจารย์ก็ได้ครับ ผมรุ้สึกเขินๆยังไงไม่รู้”
“เอาน่าๆ วันนี้กินข้าวด้วยกันก่อนนะ แล้วค่อยกลับ”
“เอางั้นหรอครับ”
“เอาน่า อย่าคิดมาก”
และแล้วการสังสรรค์ของผู้ใหญ่ก็เริ่มขึ้น โดยทิ้งบอยให้อยู่กับน้ำส้มและไส้กรอกของโปรด(หรือของเมื่อเช้า)
บอยจ้องมองอาจารย์อยู่ตลอดเวลา จนบางครั้งอาจารย์ก็หันมามองตอบ แต่บอยก็จะหันหน้าหนีทันที
เห็นดังนั้น อาจารย์ทูนก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาทางบอย
“นี่ น้องบอยครับ อาจารย์ขออะไรน้องบอยอย่างนึงได้มั้ยครับเวลาอาจารย์มาสอน”
“อะไรหรอครับ”
“ขอให้น้องบอยตั้งใจเรียน ไม่ดื้อ เชื่อฟัง ทำการบ้าน และห้ามพูดโกหกนะครับ”
ไหนบอกว่าข้อเดียวไง นี่มันล่อไปตั้ง 4-5 ข้อและมั้ง
“เอ่อ...ครับ”
อาจารย์ก็เดินกลับมาที่โต๊ะและสังสรรค์ต่อ
“เออนี่อาจารย์ คืนนี้มันก็ดึกแล้วนะ เอางี้ละกัน นอนนี่ซะเลยนะครับ”
“เอ่อ.....ไม่ดีกว่ามั้งครับ”
“เอาน่ะครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะให้เจ้าบอยไปช่วยด้วย”
“ไม่ดีกว่ามั้งครับ ผมเกรงใจจริงๆ”
“นี่อาจารย์ กล้าขัดผมหรอ” คนเมาทำหน้าดุใส่
“เอ่อ....ก็ได้ครับพ่อ -_-‘ (ชั้นจะโดนฆ่ามั้ยเนี่ย)” แต่ก็ได้ผลดี
“โอเคครับ ไอ้บอย ไปบอกแม่ให้เตรียมชุดนอนให้อาจารย์หน่อยซิ”
“ครับ แล้วจะให้อาจารย์นอนห้องไหนครับ หรือให้นอนห้องหนังสือ”
“นอนห้องแกนั้นแหละ ใหญ่ดี เตียงก็ใหญ่ นอนกันสองคนนั้นแหละ”
“อ่ะ.......แต่ว่า....”
“ไม่ต้องมาแต่ รีบไป แล้วแกก็ไปอาบน้ำจัดที่นอนซะ”
บอยเดินก้มหน้าไปทำปากขยุกขยิก
“แน่ะ บ่นไรอีก” ยังได้ยินอีกเร้อ.....
“ป่ะ เปล่าครับ ผมไปและ”
หลังจากบอกแม่เสร็จบอกก็เดินไปอาบน้ำทันที ระหว่างอาบน้ำก็ได้แต่ครุ่นคิดแต่เรื่องอาจารย์
จะสอนดีมั้ยว่า จะใจดีมั้ยว่า จะสนุกมั้ยว่า พออาบเสร็จก็วิ่งแก้ผ้าถลาเข้าไปที่ห้องนอนตัวเองทันที
บอยหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่ตรงมุมห้องข้างประตูออกมาเช็ดตัว และได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังกลั้นขำอยู่
บอยหันไปดูต้นเสียงซึ่งอยู่ที่เตียงนอนที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้องนอน
“อ่ะ อาจารย์” เอ้ย ผ้า ปิดไข่หน่อยเร็ว
“นี่ จะยืนโชว์ให้อาจารย์ดูอีกนานมั้ย”
“อ่ะ เอ่อ ว้าย”ปิดไม่ทันแล้วมั้งน้อง แล้วไอ้ ว้าย เนี่ย หมายความว่าไง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เล็กจริงๆนะเรานี่”
“แล้วอาจารย์ละ ใหญ่นักหรอ”
“อยากดูมั้ยละ ไว้ตอนนอนละกัน อาจารย์จะให้ดู” จารย์ เมาป่าวเนี่ย บ้านลูกศิษย์นะจารย์
บอยยืนอึ้งหน้าแดงกับคำพูดอาจารย์
“งืม จารย์ลงไปคุยกับพ่อก่อนนะ แค่ขึ้นมาดูห้องเฉยๆ”
อาจารย์ทูนลุกขึ้นจากเตียง เดินเซถลามาทางที่บอยยืนอยู่ และจังหวะที่เดินผ่านก็พูดลอยๆออกไปเบาๆ
“คืนนี้อาจารย์จะทำให้ใหญ่เอง นะ เล็ก สั้น”
บอยทำปากเบ้หันไปมองอาจารย์ที่กำลังเดินจากไป ในหัวก็คิดฟุ้งซ่านจนทำให้น้องชายตื่นตัวขึ้นมา
บ่อยรีบแต่งตัวแล้วลงนอนบนที่นอน แต่ไม่ได้หลับหรอก กลับกันเอาแขนมากายหน้าผากแล้วคิดเรื่อง
ของอาจารย์ อาจารย์จะทำอะไรเค้า อาจารย์จะเมามั้ย เค้าจะทำยังไงดี ของอาจารย์จะใหญ่แค่ไหน(เอ้ยคิดไร)
กึก กึก กึก เสียงเหมือนมีคนเดินมาทางห้องนอน บอยรีบพลิกตัวไปปิดไฟทันที แล้วเอาผ้าห่มมานอนคลุมโปง
ใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องนอนบอย เดินมาใกล้ๆที่เตียงแล้ว
“พลั่ก” “โอ๊ยยยยยยย”
บอยรีบพลิกตัวไปกดสวิทซ์โคมไฟทันที เห็นอาจารย์นอนกลิ้งกับพื้นมือกำที่เท้าร้องโอดโอยอย่างน่าเวทนา
“อาจารย์เป็นอะไรมั้ยครับ”
“จารย์เดินเตะเตียง เจ็บชะมัด”
“โหย ซุ่มซ่ามมากเลยอาจารย์”
“ช่วยพยุงอาจารย์หน่อยสิ”
“ครับๆ”
บอยรีบลงจากเตียงไปพยุงร่างอาจารย์ขึ้นมา
“ค่อยๆนะครับอาจารย์ เป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวซักพักก็ดีเองแหละ”
“งั้นผมนอนแล้วนะครับ”
“อืม ปิดไฟได้เลย”
บอยพลิกตัวไปปิดสวิทซ์โคมไฟ แล้วก็เอาผ้าห่มมาคลุมโปงต่อ
เวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ บอยก็ยังนอนไม่หลับ แต่ในหัวก็ยังคิดเรื่องที่อาจารย์พี่กับเค้าหลังอาบน้ำเสร็จ
บอยเลยลองดูว่าอาจารย์จะลืมมั้ย หรือหลับหรือยัง
“ไหนบอกจะโชว์ให้ดู” (พูดแบบเบาๆ เบาที่สุดเลยด้วย)
“อยากดูจริงมั้ยละ เจ้าเล็กสั้น”
“อ้าว อาจารย์ ยังไม่นอนหรอครับ”
“ก็รอเราอยู่ไง อ่ะนี่มาดูสิ”
อาจารย์ทูนไม่รอช้า จับมือของบอยล้วงเข้าไปในกางเกงของตนเอง
“เป็นไง ใหญ่มั้ยละ”
“โห ใหญ่จังเลยครับ แล้วนี่ขนอะไรเยอะแยะจังเลยครับ”
“เดี๋ยวโตไปเราก็มีเหมือนกัน”
“โหยไม่เอาอ่ะครับ หยะแหยง” บอยเอามืออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาเหอะ เดี๋ยวก็ชินเอง”
“เอ่อ...อาจารย์ครับ แล้วที่อาจารย์บอกว่าจะทำให้ผมใหญ่นี่ จะใหญ่เหมือนอาจารย์มั้ย”
“ของบายก็ใหญ่แล้วนะ แต่มันก็แค่ระดับเด็กๆน่ะ เอางี้ทำเลยดีกว่า จะได้ใหญ่เร็วๆ”
ไม่พูดเปล่า มืออาจารย์ล้วงเข้าไปในกางเกงของบอยซะแล้ว สัมผัสอุ่นๆที่ออกมาจากมืออาจารย์
ทำให้บอยไม่สามารถอดกลั้นความรู้สึกได้ ถึงกับครางออกมาบ้างเป็นช่วงๆ และกระตุกอย่างต่อเนื่อง
บอยเอามือข้างหนึ่งพาดกอดอาจารย์ไว้ แล้วเอาหน้าซุกไปที่หน้าอกของอาจารย์
“บอยครับ ถอดกางเกงออกสิ อาจารย์ไม่ถนัด”
ไม่รีรอเลย เหมือนโดนสะกดจิต บอยรีบถอดกางเกงออกทันที
“อาจารย์ครับ”
“ว่าไงหรอ”
“ผมขอจับของอาจารย์ได้มั้ยครับ”
“เอาสิ แค่วันนี้เท่านั้นนะครับ”
อาจารย์ทูนจับตัวบอยพลักกลับหัว-เท้า เพื่อให้บอยจับได้ถนัดๆ และอาจารย์ทูนก็จับของบอยใส่เข้าไปในปากตัวเองดูดดื่มอย่างสะใจ เหมือนดั่งผีเสื้อที่ดูดน้ำหวานจากดอกไม้ที่หอมหวน
“โอ๊ย อาจารย์ ผมแสบ ปวด ไม่ไหวแล้ว”
บอยกระตุกน้องชายถี่มากๆ และมีน้ำรสชาติกร่อยๆออกมา อาจารย์ทูนดูดกินไปจนหมด
“เป็นยังไงบ้างน้องบอย”
“ไม่ไหวครับ แทบตายเลย”
“นี่แหละ วิธีทำให้มันใหญ่ ครั้งแรกของเราสิท่า”
“ครับ เพิ่งจะรู้สึกแบบนี้ครั้งแรก”
“แล้วเป็นไงละ รู้สึกดีมั้ย สนุกมั้ย”
“ครับ”
“อืม คืนนี้ดึกมากแล้ว อาจารย์ก็ไม่ไหวแล้วละ งั้นนอนกันเถอะ”
อาจารย์ทูน จับบอยกลับเข้าที่ แล้วจับบอยเข้ามานอนกอด โดยที่บอยยังไม่ได้ใส่กางเกงเลย ดุ้นเอ็นของอาจารย์ยังแข็งตุงแทบจะทะลุกางเกงที่ใส่อยู่ออกมา สอดแทรกอยู่บริเวณช่วงล่องก้นล่องขาของบอย ทำให้บอยรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“ฝันดีนะครับ น้องบอย”
“ฝันดีครับอาจารย์”
สายวันอาทิตย์ บอย กับ พ่อ ก็ไปช่วยอาจารย์ขนข้าวของมาอยู่ด้วยกัน
“อยู่ด้วยกัน!” บอยพูดถามพ่ออย่างประหลาดใจ
“ใช่แล้ว อาจารย์ทูนน่ะเป็นลูกของเพื่อนพ่อมาจากต่างจังหวัด บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ”
การอาราธนาของพ่อก็ได้เริ่มขึ้นตามปกติ
“ดังนั้น อาจารย์ทูนก็เลยต้องมาอาศัยกับเรา 3เดือนในช่วงฝึกสอน”
“แล้วอาจารย์เค้า.....”
“ไม่ต้องมา.....อือหึ ตกลงตามนั้น พ่อตัดสินใจแล้ว อย่างน้อยๆก็มีครูสอนพิเศษให้เราก็พอและ”
“โถ่ พ่อไม่เข้าใจบอย” ทำปากจู๋เรียนแบบโฆษณา
“เด๋วพ่อจะก้านคอบอย” ไม่พูดเปล่า เอามือไปเกาที่เท้าเล็กน้อย
“ถ้าน้องบอยไม่สะดวกอะไรก็บอกพี่ได้นะ พี่อยู่หอข้างๆก็ได้”
“ป่ะ เปล่า ครับ”
“ไม่ต้องหรอก อยู่กับมันนี่แหละ ดีแล้ว มันจะได้มีเพื่อนด้วย มันลูกชายคนเดียวอีกต่างหาก พี่น้องก็ไม่มี”
“หรือจะให้อาจารย์ไปนอนห้องหนังสือดีละ”อาจารย์พูดแบบแสยะยิ้ม
“เอ่อ....คือว่า....”
“ทำไมไอ้บอย แกให้อาจารย์นอนด้วยไม่ได้หรอไง หรืออาจารย์นอนกรน นอนดิ้น หึ”
“เปล่าไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยพ่อ”
“แกอ่ะ นอนดิ้นขนาดตกเตียงเกือบทุกวัน กรนก็ดังไปสามบ้านสี่บ้าน”
“โหยพ่อ พูดอะไรอ่ะ ผมอายนะ”
“อ่ะ หรือไม่จริง”
“เอาไงละบอย บอกอาจารย์มาเลยสิ อาจารย์ตามใจบอยนะ เดี๋ยวอาจารย์คุยกับพ่อเอง”
“ไม่มีอะไรฮะ อาจารย์อยู่ห้องผมนั้นแหละฮะ”
“ก็แค่นั้น เรื่องมากจริงๆ เออ อยากได้อะไรนะ พ่อจำไม่ได้แล้ว จะได้ซื้อให้”
“เอาเกมส์ เพลย์สเตชั่น3”
“ราคามันเท่าไหร่ละนั้น”
“ประมาณ หนึ่งหมื่นห้าพันครับ” อาจารย์ทูนตอบแทนบอยซะงั้น
“ห๋า! หมื่นห้า เอ็งเอาเกมส์กดตลาดนัดอันละ99บาทไปเล่นไป”
“โหยพ่ออ่ะ ไม่เป้นสัญญาเลย”
“พ่อบอกว่าไม่เกิน 1000 ไง”
“โหยพ่อ แค่เพิ่มศูนย์มาอีกตัวเดียวเอง”
“เดี๋ยวเหอะ เล่นลิ้น”
“นะพ่อนะ”
“อืมมมม”คิดหนัก
“น้องบอยครับ อาจารย์ว่าบอยเอา psp ดีกว่ามั้ย สนุกเหมือนกัน แถมพกพาไปไหนก็ได้”
“อันนั้นมันเท่าไหร่ละ” พ่อหันมาถามทันควัน
“ประมาณ 7500 ครับพ่อ”
“อืม ว่าไงละเรา”
“อ่า.......”คิดหนักอีกคนและ
“ว่าไงจะเอามั้ย”
“เอาก็ได้ แต่ ต้องซื้อแผ่นเกมส์ให้ด้วยนะ”
“แนะ ได้คืบจะเอาศอกอีก”
“ไม่เป็นไรครับ เกมส์เดี๋ยวผมหามาให้ละกัน ผมพอจะหาได้”
“อืม ตกลงตามนั้น เรียนให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเอาละกัน”
“โห ผมไม่รอจนเหงือกแห.........”
“จะเอามั้ย” พ่อพูดสวนกลับมา
“เอาก้าบบบบบบบ”
พอถึงบ้าน ก็ช่วยกันเอาของเข้าบ้านจัดเรียงเรียบร้อย แค่สองคน(พ่อไม่ได้ยุ่งด้วยเลย)
เริ่มวันแรกก็ได้เรียนวิชาแบบเบาๆอย่างคณิตศาสตร์กับวิทยาศาสตร์ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเรียนเข้าใจ
หรือสิ่งที่อาจารย์เอามาสอนมันง่ายไปหน่อย แต่อย่างว่า ถ้าตั้งใจสักอย่างอะไรๆก็ดูเหมือนจะง่าย
จนหลายวันเข้า ความง่ายมันเริ่มเปลี่ยนเป็นความยาก และดูเหมือนจะยากมากกับวิชาคณิตศาสตร์
“เอ้า ได้คำตอบหรือยัง แค่คูณง่ายๆแค่นี้เอง”
“โหยจารย์ มันไม่ง่ายเท่าไหร่นะ”
“ยากตรงไหน แค่ย้ายข้างของสมการ แล้วถอดสแควรูทกำลังสามของตัวแปรต้น ซึ่งมีฟังค์ชั่นผสมของอัลกอและติดค่าคอไซน์ ซึ่งผสมรวมทั้งหมดต้องเปรียบเทียบบรรยัติความน่าจะเป็นก่อนที่จะแปลตัวเลขออกมาแทนในสมการซึ่งค่าพายจะไม่คงที่โดยสัมประสิทธิ์จะมีการบวกหนึ่งทุกๆค่า บลาๆๆๆๆๆๆ”
“เอ่อ... อาจารย์พูดอะไรอ่ะ ผมม่ายเข้าจายยยยย”บอยทำหน้าบ๊องแบ๊วใส่ทันที
“อ่อโทษที เราก็แค่เปลี่ยนหารเป็นคูณกลับเศษเป็นส่วนแค่นั้นเอง ง่ายมะละ แค่เนี่ย”
“งืมมมม”
“เอาละ เสร็จแล้วอาจารย์ให้เราพักได้ 1ชั่วโมง อาจารย์ขอนอนพักก่อนละกัน เห้อ กี่โมงแล้วเนี่ย”
“3โมงแล้วอาจารย์ “
“อืมม พ่อแม่เรากว่าจะกลับ วันนี้คงดึกน่าดูนิ งั้น 5โมงปลุกอาจารย์ด้วย ไม่ไหว ง่วงมาก”
“จารย์ครับ”
“อะไรรึ”
“ผมขอนอนด้วยได้มั้ยครับ”
“ก็นอนสิ ท่าว่างเยอะแยะ”
“ไม่ใช่ครับ คือว่า ขอนอนข้างๆ หนุนแขนอาจารย์อ่ะครับ”
“อือ มาสิมา”
อาจารย์ทูนเหยียดแขนให้บอยเข้ามานอนบนแขน ซึ่งดูเหมือนแข็งแรงแต่กลับอ่อนหนุ่มพอเหมาะที่จะนอนหนุน
จนเวลาล่วงเลยไปนานพอดู ก็มีคนไม่พึงประสงค์มาที่หน้าบ้าน
“บอย บอยเว้ยยยยยย ไอ้บอยยยยยยย อยู่มั้ยวะ” โหเรียกหรืออะไรวะเนี่ย
“ชู่ว เงียบๆหน่อย อาจารย์อยู่” ดัดเสียงพูดเบาๆ ให้คนข้างนอกได้ยิน
“โถ่ไอ้เชี่ย เมิงก็เดินมาพูดใกล้ๆสิ”
“......” พูดไม่ออก ตัดสินใจเดินออกไปหา
“มีไรวะ”
“ออกไปเล่นกัน”
“กรูเรียนพิเศษอยู่”
“เชี่ยเอ้ย ปิดเทอมนะเว้ย ยังจะเรียนอีก เมิงจะขยันไปถึงไหน”
“คิดว่ากรูอยากเรียนหรอ พ่อบังคับเว้ย” แต่ใจจริงกรูอยากได้ psp กรูเลยเรียน
“แล้วตกลงมรึงจะไปเล่นกะพวกกรูมั้ยไอ้เชี่ย”
“เลิกเรียกกรูว่าเชี่ยซักที ไอ้ห่า เออ....เดี๋ยวกรูเรียนเสร็จแล้วจะรีบไป”
“เออเร็วนะเว้ย กรูไปก่อนและ”
หัวโจกกลุ่มเด็กรีบวิ่งออกไปเล่นทันที เหลือทิ้งไว้แต่เด็กน้อยหน้าตาสะลึมสะลือ
บอยเดินกลับเข้ามาในห้องนอน หันไปมองอาจารย์ก็ยังหลับจู๋ตั้งอยู่...........หือ ตั้ง!
บอยหันหน้าไปเช็คดูอีกทีว่าที่เค้าเห็นนี่ใช่อย่าที่เค้าคิดไหม ไม่ดูเปล่าตอนนี้ขาพาเดินมาที่เตียงนอนแล้ว
มือขวายกขึ้นมาค่อยๆเข้าไปคว้าจับอย่าช้าๆ น้องชายของอาจารย์ไม่มีทีท่าจะสู้มือด้วย
“โตจนควายเลียตรูดไม่ถึงแล้วยังไม่ใส่กางเกงในอีก” บอยบ่นพึมพำ
ด้วยความซุกซนของเด็ก บอยจึงค่อยๆเปิดกางเกงลงช้าๆ เพื่อไม่ให้คนที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมา
จนกระทั้งตัวต้นเหตุของเรื่องก็โผล่ออกมาให้เห็นแบบจังๆ ทังยาวใหญ่ขาวนวลที่ปลายมีหนังหุ้มอยู่
เพียงครึ่งหนึ่งและเปิดอีกครึ่งหนึ่ง ยลเห็นหัวสีชมพูระเรื่อ และส่งกลิ่งที่หอมแบบพิศวง บอยจับออกมา
คลึงเล่นคลึงปล่อยด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ในหัวไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น หวนคิดถึงคืนแรกที่อาจารยืมาค้างบ้าน
บอยก้มตัวลงไปใช้ปากครอบไปที่บิ๊กไบท์ ลองดูด ลองอม และเลียตามลำดับ แล้วจึงคลายปากออกมา
“แหยะ รสชาติแปลกๆ”
“แล้วเป็นไงละชอบมั้ย”
“ก็ชอบอยู่หรอกแต่มัน .......... เอ๋”
บอกหันไปดูเจ้าของเสียง ซึ่งนอนขมวดคิ้วจ้องมาทางบอยอยู่ สีหน้าเหมือนบอกว่าตื่นมาดูนานแล้ว
“บอย ทำไมบอยทำแบบนี้หละ” รีบจับของตัวเองยัดลงไปในกางเกง แล้วลุกขึ้นมานั่ง
“คือ ว่า.......”
“ทำไม บอกอาจารย์มาสิ”
“เปล่าครับ คือ.......”
“บอย ทีหลังห้ามทำนะ เข้าใจมั้ย เข้าใจมั้ยบอย”
“.............” เงียบ พูดไม่ออก
“บอย เข้าใจมั้ย “ เริ่มขึ้นเสียงนิดๆ
“ ฮึก ฮึก ฮึก” บอยเริ่มสะอื้น แต่น้ำตาไหลพราก
อาจารย์ทูนจับตัวบอยเข้ามาที่หน้าอกแล้วกอดที่หัวไว้เบาๆ
“บอย อาจารย์ไม่ได้โกรธอะไรนะครับ แต่ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ใช่เรื่องดีงาม ถ้าใครมาเห็นเข้า”
“ครับ”กลั้นใจพูดสุดๆ
“อาจารย์ถึงบอกว่าให้เล่นได้แค่วันนั้นวันเดียวเท่านั้น”
“ซื้ด......”เสียงดูดขี้มูก
“เอาเป็นว่า ถ้าบอยอยากทำจริงๆ บอยต้องขออาจารย์ก่อนนะ และต้องดูด้วยว่ามีคนมั้ย ตกลงมั้ยครับ”
“ครับ”
“เอาละ เงียบได้แล้ว เด็กดี”
“ซื้ด.......”ดูดขี้มูกอีกครั้ง
“อาจารย์ทูน ฮึก ฮึก ผม ฮึก ผม ฮึก ขอโทด ฮึก”
“ช่างมันเหอะ อาจารย์ไม่ได้โกรธ แค่อยากให้เรารู้เฉยๆว่าทำไมอาจารย์ถึงไม่ให้เล่น”
“ครับ”
“เอางี้ เราอยากเล่นมั้ยละ ตอนนี้เพิ่งจะ 4 โมงกว่าเอง เล่นได้อีกนาน”
เด็กน้อยพะยักหน้างึ่กๆ จนน้ำหูน้ำตากระเด็นโดนหน้าอาจารย์เต็มๆ
“ถ้าอยากเล่น งั้นรีบไปล้างหน้าล้างตาซะ แล้วจะให้เล่นได้ เอ้าไป”
บอยรีบลงจากเตียงแล้ววิ่งลู่ไปที่ห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วจึงกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้ง
“อืม อยากเล่นอะไรละ ว่ามา”
“ขอแบบวันนั้นได้มั้ยครับอาจารย์”
“วันนั้น ........ อ๋อได้สิ”
“อ้อ อาจารย์ครับ ผมถามอะไรหน่อยสิครับ”
“ว่ามาสิ”
“ทำไมอาจารย์ไม่ใส่กางเกงในละครับ”
“........ก็.......ลมมันเย็น”จริงๆอาจารย์ใส่บ๊อกเซอร์ไม่ได้ใสกางเกงใน
“โตแล้วนะจารย์”
“หน่อยแน่ะ มานี่เลย อาจารย์จะแก้ผ้าเราให้”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เด็กน้อยหัวเราะร่าเริง หลังจากที่ได้ร้องไห้ไป
ความสุขอีกวันของเด็กน้อยที่ได้อยู่กับอาจารย์ จากที่เคยปฏิเสธเพราะไม่อยากเรียน แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกที่จะสนุกกับมันเสียแล้ว แต่หารู้มั้ย ความสุขนั้นมักจะมีเรื่องความทุกข์เข้ามาสลับแทรกกันไปด้วยเสมอ
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงง
“ฮัลโหลครับ วิทูรย์รับสายครับ” ร่างสูงรับโทรศัพท์
“.......#$%@&*#$%@$%%*......” ความลับในการโทรศัพท์ ห้ามแอบฟัง
“ครับ ได้ครับ แล้วผมจะรีบติดต่อกลับไปครับ”
อาจารย์ทูนวางสายลงไป หน้าตาหม่นหมองขึ้นมาทันที เด็กน้อยที่เขียนหนังสือข้างๆก็พอจะเดาได้ว่าร่าสูง
คงกำลังจะมีเรื่องกลุ้มใจอยู่
“อาจารย์ครับ เป็นอะไรหรอครับ มีอะไรหรือเปล่า”
“อ่ะ เอ่อ...... คือว่า.........อืม ไม่มีอะไรหรอก”
“จริงหรอครับ”
“อืม จริงสิ”
ร่างสูงพยายามยิ้มออกมาเพี่อให้ร่างเล็กไม่สงสัยถึงพฤติกรรมของตน
แต่ร่างเล็กกลับไม่เชื่อเรื่องที่ร่างสูงพูดสักเท่าไหร่ ก็ยังแอบชำเรืองเห็นร่างสูง
ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่บ้างเป็นบางครั้งระหว่างที่สอนพิเศษกันอยู่
ตกดึกคืนนั้นเอง ระหว่างรับประทานอาหารกันอยู่ อาจารย์ทูนก็ขออนุญาตคุณพ่อของบอยพูดอะไรซักอย่าง
“คุณพ่อครับ ผมมีเรื่องจะบอกกับทุกคนครับ”
“มีอะไรหรือครับอาจารย์ ว่ามาเลย ไม่ต้องเกรงใจ ขาดเหลืออะไรบอกได้เลย”
“อ๋อเปล่าครับ คือ...แบบว่า...ทางกระทรวงเค้าจะออกใบรับรองวิชาชีพครูให้ผมล่วงหน้าครับ”
“ก็ดีแล้วนี่ แบบนี้ต้องฉลองให้แล้วสิ”
“ขอบคุณครับ แต่ว่า ทางโน้นเค้าจะต้องส่งผมไปสอนที่ชายแดนน่ะครับ”
“ห๋า! ว่าไงนะ???” สามคน พ่อ แม่ ลูก อุทานพร้อมกัน แถมเหมือนกันอีก
“ก็แบบนี้แหละครับ ผมเลยไม่รู้จะเอายังไง ทางโน้นเค้าก็รอคำตอบอยู่”
“ไม่เอา ผมไม่ให้ไป”
“บอย เงียบก่อน”
คุณพ่อขึ้นเสียง ทำหน้าดุ ทั้งบอย ทั้งอาจารย์ เงียบ ตัวสั่นเลย
“ก็ ดีแล้วละ เป็นโอกาสที่ดีของเรานะ อย่าทิ้งมันไปเลย”
“ใช่จ้ะ แหม จะได้เป็นอาจารย์เต็มตัวแล้ว ยังไงก็สู้ๆนะ” คุณแม่เสริมทับ
“ครับ ขอบคุณมากครับ แต่เรื่องเรียนของ บอย……”
“ใช่แล้ว ยังไงบอยก็ไม่ยอมให้อาจารย์ไป”
“บอย อาจารย์เค้ากำลังมีอนาคตที่ดี เราก็ไม่ควรขางทางนะ จริงมั้ย ส่วนเรื่องสอนพิเศาก็ช่างมันเถอะ”
“แต่ว่า....”
“ไม่ต้องมาแต่ เอาตามนี้แหละ อีกแค่2สัปดาห์เอง เดี๋ยวโรงเรียนไอ้บ้านี่ก็เปิดแล้ว”
“แล้วบอยละ ว่าไง”
“....” ไม่พูดอะไร น้ำตาไหล ลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งพรวดไปที่ห้องนอนตัวเอง
“เอ้า เป็นไรของมันเนี่ย แม่ไปดูมันหน่อยซิ”
“เอ่อไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปดูเอง”
ไม่พูดป่าว ลึกขึ้นจากเก้าอี้ หยิบทอดมันติดมือมาชิ้นหนึ่งแล้วเดินไปที่ห้องนอน
“บอย บอย เป็นอะไรไปหรอ”
ร่างเล็กนอนอยู่บนที่นอนหน้าซุกหมอนร้องไห้ปานฟ้าจะถล่มลงมา
ร่างสูงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มือขวาไปแตะที่หัวแล้วลูบเบาๆ เพื่อให้ร่างเล็กรู้สึกผ่อนคลาย
“บอย เสียใจหรอที่อาจารย์จะต้องไป”
“ฮือออ อือ ฮืออออออ” พนักหน้าใส่หมอน
“แล้วบอยดีใจมั้ยที่อาจารย์ได้เป็นครูเต็มตัวแล้ว”
“อือ ฮืออออ ฮือออออออออ” พยักหน้าใส่หมอนอีกครั้ง
“ถ้าเราจะแสดงความยินดีกับอาจารย์ละก็นะ เราต้องหยุดร้องให้แล้วหันหน้ามามองอาจารย์”
“ฟืดดดด ซื้ดดดดดดดดด”ดูดขี้มูกกลับเข้าไปในจมูกแล้วเช็ดน้ำตา
“ดีมาก หันหน้ามานี่ อาจารย์จะเช็ดหน้าให้”
หยิบผ้าเช็ดตัวที่วางพาดอยู่ที่ปลายเตียงมาเช็ดหน้าตาให้จนแห้ง
“บอยครับ”
“ครับ”
“บอยอยากพูดอะไรมั้ย”
“อื้อ ..... อาจารย์อย่าไปเลยนะ”
“ไม่ได้ละมั้ง ถ้าอาจารย์อยากเป็นครูก็ต้องไป”
“ถ้างั้นผมไปกับอาจารย์ด้วยได้มั้ย”
“พูดอะไรเราเนี่ย ถ้าไปได้ละก็ อาจารย์คงดีใจมากเลยละ”
เด็กน้อยลุกจากเตียงรีบวิ่งแจ้นออกไปจากห้องนอนทันที
ร่างสูงรีบลุกแล้วเดินตามไป เห็นพ่อลูกกำลังคุยกันอย่างจริงจัง
“นะครับพ่อ ให้ผมไปนะครับ”
“ยังไงแกเนี่ย แกก็ตัวแค่นี้ ดูแลตัวเองยังไม่ได้เลย แล้วนี่จะไปกวนอาจารย์เค้าอีก”
“เกิดอะไรขึ้นหรอครับพ่อ... บอย.... หือ”
“ก็เจ้าบอยนะสิ บอกว่าจะไปอยู่กับอาจารย์ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง เนี่ยดูสิ”
“บอย ทำไมทำแบบนี้หละครับ”
“ก็ผมบอกแล้วนี่นาว่าผมไม่อยากไปจากอาจารย์”
“ทำไมละบอย ทำไมพูดแบบนี้”
“ก็เพราะผมรัก ผมรักอาจารย์ อาจารย์เหมือนเป็นพี่ชายผม ผมอยากอยู่กับอาจารย์”
พูดเสร็จเด็กน้อยเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง แต่ไม่มีท่าทีจะร้องไห้ออกมา
ผู้เป็นพ่อนั่งงงเล็กน้อย แต่ก็พอจะเข้าใจเรื่องวัยและความรู้สึกที่มีคนที่เหมือนพี่ชายมาอยู่ด้วย
“อาจารย์ทูน มานั่งนี่สิ พ่ออยากคุยด้วย”
“ได้ครับ”
ความเครียดในวงสนทนาที่มีแค่อาจารย์กับพ่อของบอย ทำให้บรรยากาศรอบข้างหมองหม่นไปตามกัน
คนหนึ่งห่วงเด็กน้อยในฐานะลูกที่มีวัยที่กำลังต้องการความรักความอบอุ่นสูงมาก และอีกคนหนึ่งห่วงเด็กน้อยในฐานะลูกศิษย์ น้องชาย ที่กำลังจะต้องเสียใจเพราะต้องแยกทางจากกัน
แกร๊ก แกร๊ก........ แอ๊ด......(เสียงเปิดประตู)
“บอย หลับหรือยัง”
“...............”
“สงสัยจะหลับแล้วมั้ง”
“ใครจะหลับลง คิดมากจนปวดหัวแล้ว”
“ฮั่นแน่ ยังไม่หลับอีก รออาจารย์หรอ”
“ป่าวซะหน่อย แค่นอนไม่หลับเฉยๆ”
“แน่ะๆ ขี้โม้จริงๆเรา ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้ว”
“หึ ไม่พูดด้วยแล้ว”
ร่างสูงขยับตัวลงนอนใกล้ๆกับร่างเล็กที่นอนอยู่
“ขออาจารย์นอนกอดได้มั้ย”
“อื้อ”
อาจารย์บอยสวมกอดบายที่นอนหันหลังให้อยู่อย่างนุ่มนวล
“บอยครับ เอาอย่างนี้มั้ย ถึงอาจารย์จะไม่อยู่แล้วแต่อาจารย์จะกลับมาหาเราบ่อยๆ มาสอนพิเศษเรา”
“จริงหรอ”
“จริงสิ”
“สัญญา”
“อ่ะ สัญญัญาครับ” ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกัน
“สัญญาแล้วห้ามโกหก ใครโกหกขอให้เข็มทิ่มปาก” ทั่งสองคนกล่าวพร้อมกัน (คำสาบานแปลกเนอะ)
“สบายใจขึ้นหรือยังละ”
“ครับ”
“อาจารย์จะอยู่กับเราอีก2วันนะ แล้วอาจารย์ก็จะต้องเดินทาง”
“อาจารย์ครับ”
“ครับว่าไง”
“ผมอยากให้อาจารย์โทรมาหาผมทุกวันได้มั้ย”
“งืมมมมม ค่าโทรศัพท์แพงซะด้วยสิ”
“นะคร้าบบบบบบ”
“อือ ก็ได้ จะโทรมาหาทุกวันเลย”
“เย้”
“พอแล้วๆ ดึกมากแล้ว วันนี้นอนกันเถอะ”
เด็กน้อยพลิกตัวกลับมาทางร่างสูงที่ยังคงกอดอยู่ ใบหน้าซุกลงไปที่หน้าอกอันแสนอบอุ่นและคุ้นเคย
ความรู้สึกดีๆที่ผ่านมาถ่ายทอดออกไปผ่านแผ่นอกและอ้อมแขน ทำให้ร่างเล็กรู้สึกดีกับช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน
สองวันต่อมา ค่ำคืนนี้ได้มีงานเลี้ยงฉลองส่งตัวอาจารย์น้อยเพื่อไปสู่หนทางที่กว้างไกล
บนโต๊ะอาหารมีทั้งอาหารคาวหวานมากมาย (โทรสั่งมาไม่มีทำเองเท่าไหร่)
ผู้เป็นพ่อหยิบขวดแชมเปญที่เก็บไว้ฉลองมาเปิดแล้วรินใส่แก้วสามใบ ผู้เป็นแม่หยิบโค้กออกมาเทใส่แก้ว
แล้วยืนไปให้ลูกน้อยที่นั่งทำหน้าเซ็งเพราะไม่ได้รับน้ำแบบเดียวกับทุกคน
“แม่ๆ ผมอยากได้น้ำแบบอาจารย์อ่ะ”
“ไม่ได้นะจ๊ะ นั่นมันเหล้า”
“โห ลำเอียงจังเลย”
“บอยครับ น้ำนี่กินแล้วไม่ดีนะ”
“ไม่ดี แล้วพ่อกับอาจารย์ทำไมถึงกินละครับ”
“อึ้ก.........”พูดไม่ออก
“นี่เจ้าบอย ตกลงแกจะกินมั้ย KFC ไม่กินจะได้โยนให้หมามันกิน”
สิ้นคำถามของผู้เป็นพ่อ เด็กน้อยรีบคว้าไก่มาแทะอย่างตะกละตะกาม
“นี่ กินๆสิจ้ะ มูมมามเหมือนหมูเลย”
“บอยครับ ใส่จานกินก็ได้ครับ”
“ฮะ”
ความสนุกสนานของการเลี้ยงฉลองทำให้ลืมเรื่องบางอย่างไปได้เหมือนกัน
ต่างคนต่างไม่พูดเรื่องลาจาก มีแต่เรื่องความสนุกสนานเล่าสู่กันฟัน
“อืม..เดี๋ยวพ่อเข้าห้องน้ำหน่อยนะ รู้สึกน้ำจะเต็มท้อง”
“เชิญเลยครบ”
“เดี๋ยวแม่เอาจานตรงนี้ไปเก็บก่อนนะ”
“ให้ผมช่วยมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไร อาจารย์นั่งเถอะ”
“ครับ”
“อาจารย์ครับ อาจารย์”บอยกระซิบข้างๆ
“มีอาราย”ทำกระซิบเสียงแหบกลับ
“ผมของลองแก้วอาจารย์คำนึงได้มั้ยครับ”
“ไม่ดีกว่ามั้ง”
“น้า............”
“อือ ก็ได้ นิดเดียวนะ”
ร่างสูงยื่นแก้วให้ ร่างเล็กคว้ามาดมแล้วกระดกลงไป อึ้ก อึ้ก อึ้ก
“เอ้ย หมดแก้วเลยหรอ”
“เอิ้กกก อืม ร้อนๆ ขมๆ”
“เป็นไงมั่งบอย”
“รู้สึกแปลกๆครับจารย์ มัน.....ร้อนๆ ตึงๆ ชาๆ ที่หน้า”
“เวรและ เมานี่หว่า”
“สงสายจาเปงอย่างง้านคร้าบ”เริ่มพูดจายานๆ
“เอางี้ บอยไปอาบน้ำแล้วรีบเข้านอนซะนะ”
“ไม่เอา ถ้าผมไปอาจารย์ก็ต้องไปด้วย”
ร่างสูงตัดสินใจลำบากเล็กน้อย ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วพยุงร่างเล็กเดินตามกันไปที่ห้องนอน
“อ้าวอาจารย์ มากินกันต่อสิครับ”
“อืม ไม่ไหวแล้วครับพ่อ ผมรู้สึกเมานิดๆแล้วครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเดินทางไม่ไหว”
“โอเคไม่เป็นไร บอยพยุงอาจารย์ไปดีๆละ”
“คร้าบบบบบ”
“ผมไปก่อนนะครับ” หารู้ไม่ คนที่เมาอ่ะลูกคุณพ่อตะหากล่ะ
“อึ้บ เอ้า ถอดเสื้อผ้าออกซะ แล้วไปอาบน้ำ”
“อาจารย์ อาบด้วยกันนะคร้าบ ผมไม่ไหวแล้ว”
“เห้ย ดีๆสิ”
“น้าคร้าบบบ”
ร่างสูงตัดสินใจวางร่างเล็กลงบนที่นอน แล้วไปหยิบผ้าห่มมาคาดตัวก่อนจะถอดเสื้อผ้าออก
“เอ้า ลุก ไปอาบน้ำเร็ว”
“งืมมมม”
ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า.......
“จารย์ หนาว”
“ไอ้นี่นิ”
ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า.......
“จารย์ หนาว”
“บ่นจริงแหะ เอ้าถูสบู่”
“จารย์ถูให้หน่อย”
“เอ้ย ไม่ใช่อาบอบนวดนะ”
“ถู”
ร่างเล็กยกแขนขึ้นหวังให้ร่างสูงถูสบู่ให้ ไม่วายร่างสูงก็ถูกให้จริง ฟอกจนตัวแทบจะเป็นฟองสบู่แทน
“จารย์ครับ”
“อะไรหรอ”
“จู๋ผมแข็ง”
“แล้วบอกทำไม”
“ผมอยากทำอะไรกับอาจารย์”
“เห้ย จะบ้าหรอ หยุดพูดเลย เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน”
ร่างเล็กเงียบ ไม่พูดจาอะไร ตาหลับแต่ยังยืนอยู่ เพื่อรอร่างสูงตักน้ำราดตัว
ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า..................................
“เอ้า แต่งตัวซะนะ”
“ม่ายหวายแล้วครับอาจารย์”
ร่างเล็กเดินดันตัวร่างสูงไปที่เตียงนอนทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่เครื่องนุงห่มอะไร
“บอย จะทำอะไรนะ ไปแต่งตัวก่อนสิ”
“ไม่ต้องหรอกครับอาจารย์ ถ้าแต่งตัว ผมก็เล่นกับอาจารย์ไม่ถนัดสิครับ”
ไม่พูดเปล่า ร่างเล็กเอามือไปจับก้อนเนื้อของร่างสูงที่นุ่มนิ่มออกมาเคล้าคลึงจนแข็งแกร่งก่อนจะใช้ปากครอบลงไปแล้วโยกหัวเป็นจังหวะ จนร่างสูงครางออกมา เสียงดูดที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบ่งบอกถึงความตั้งใจที่ร่างเล็กได้กะทำลงไป จนร่างใหญ่ก็สุดที่จะทนทานได้ น้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งเข้าไปในปากมากมายจนทำลักไหลออกมาจากริ่งริมฝีปาก ร่างเล็กใช้ลิ้นเลียเก็บไม่ให้เหลือแม้แต่คราบ
“อาจารย์ครับ อมให้หน่อย”
ร่างเล็กยืนขึ้นบนเตียงโชว์ความใหญ่โตให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ดูอย่างเต็มตา ก่อนร่างสูงจะใส่เข้ามาปากแล้วชิมรสชาติที่คุ้นเคย
“อาจารย์ครับ ของผมใหญ่ขึ้นมั้ยครับ”
“ใหญ่กว่าครั้งแรกที่เราได้เจอกันอีกนะ”
“เพราะอาจารย์นั้นแหละครับ ขอบคุณครับ”
“อืม ไอ่ เอน ไอ ออก อั๊บ” (อืม ไม่เป็นไรหรอกครับ)(กำลังอมเลยพูดไม่ชัด)
“อาจารย์ครับ”
สิ้นคำ ร่างเล็กก็ได้จับร่างสูงนอนลงหันหลังให้ แล้วใช้มือทั้งสองแหวกเส้นทางไปสู่สวรรค์ที่อยู่ตรงหน้า
“อาจารย์ครับผมขอนะครับ”
“เอาสิ สำหรับเรา”
ร่างเล็กค่อยๆดันตัวเองเข้าไปในตัวร่างสูงช้าๆ เมื่อเข้าไปได้หน่อยก็หยุดเพื่อรอจังหวะ เพราะความเจ็บปวดจากการบีบรัดและการเสียดสี เมื่ออาการทุเลาลงบ้างก็เรื่มดันตัวเข้าไปอีกจนสุด แล้วจึ้งค่อยๆขยับตัวเข้าออกช้าๆเพื่อให้เกิดความคล่องตัว จังหวะได้เร็วขึ้นทีละนิด ทีละนิด จนร่างเล็กได้กระแทกใส่อย่างแรงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะมีแรงกระตุกใส่ที่ประตูสวรรค์
“อาจาร์ครับ ผมเสร็จแล้วครับ”
ร่างสูงขยับตัวออกแล้วพลิกตัวรับร่างเล็กเข้ามาให้นอนทับบนเรือนร่าง
“เป็นยังไงบ้าง ครั้งแรกของเรา”
“ใครบอกอาจารย์ว่าครั้งแรก ผมกับเพื่อนๆเล่นกันมานานหลายปีแล้ว”
“จริงอ่ะ มิน่าคล่องเชียว”
“แฮะๆ อาจารย์อ่ะ ผมยังไม่หายเมานา อาจารย์อยากทำอะไรผมมั้ย ถือว่ามอมผมไง”
สิ้นคำพูดของร่างเล็ก ร่างสูงวางร่างเล็กนอนลงข้างๆแล้วขึ้นคร่อมร่างเล็ก ก่อนที่จะยกขาทั้งสองข้างของร่างเล็กขึ้นมาแล้วใช้นิ้วแหย่เข้าไปเพื่อแง้มช่องประตูสวรรค์
“เดี๋ยวอาจารย์จะสอนเทคนิคแบบผู้ใหญ่ให้นะครับ”
“อือ ซี๊ดดดด อาจารย์”
ร่างสูงเปลี่ยนจากนิ้วเดียวเป็นสองนิ้วและสามนิ้วตามลำดับ
“น่าจะไหวนะครับ ขนาดสามนิ้วอาจารย์ยังแหย่ได้ ถ้าอย่างนั้น”
ร่างสูงขยับตัวเข้าหาประตูสวรรค์ ค่อยเอามังกรที่ตื่นจากนิทราสอดเข้าไปช้าๆอย่างไม่รีบร้อน เพื่อไม่ให้ร่างเล็กได้เจ็บปวดจากการสอดใส่ โดยที่มือทั้งสองข้างก็ค่อยๆประครองร่างเล็กไว้เพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย เมื่อหัวมังกรเข้าไปได้ ร่างเล็กถึงกับอ้าปากค้างด้วยความเจ็บที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
“เป้นยังไงบ้าง เจ็บมากมั้ยบอย ไหวมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับจารย์ ต่อเลยครับ”
ร่างสูงสอดใส่มังกรจนสุดแล้วหยุดรอร่างเล็กให้คลายความเจ็บปวดแล้วเตรียมตัวเตรียมใจกับการโดนทำร้ายของมังกรหนุ่มที่จะอาละวาด เมื่อพร้อมร่างสูงก็ค่อยๆขยับตัวเข้าออกช้าๆ โดยที่ร่างเล็กก็ช่องขยับตัวบ้างเป้นครั้งคราว
ริมฝีปากของร่างสูงก้มลงมาประกบปากกับร่างเล็ก มือทั้งสองข้างลบไล้ไปตามเนื้อตัวเพื่อให้ร่างเล็กได้ผ่อนคลายความเจ็บปวดให้มากที่สุด จวบจนกระทั้งมังกรได้เริ่มผยองและเพิ่มความเร็วในการเสียดแทรกจนได้พ่นน้ำออกมาอีกครั้ง รางเล็กถึงกับต้องขมิบปิดประตูเพื่อลดอาการเจ็บปวดครั้งสุดท้าย แล้วร่างใหญ่ก็ค่อยๆคลายตัวอกมานอนลงข้างๆ โดยให้ร่างเล็กนอนตักบนแขนข้างโปรด
“เห้อ...เป็นไงมั่ง เจ็บมากมั้ย”
“เจ็บครับ แต่มีความสุขที่สุด”
“หรอ คืนนี้นอนได้แล้วมั้ง พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
“ก็ดีครับ ผมละไม่ไหวแล้ว มาว”
ร่างสูงหันหัวไปจูบลงหน้าผากของร่างเล็กแล้วใช้มือลูบไปที่หัว
“ฝันดีนะครับ”
“เช่นกันครับ”
…..
……..
……….
…………..ในฝันของร่างเล็ก ได้ฝันเห็นอาจารย์ทูนและตัวเองไปเที่ยวกันที่สวนสนุกและสนุกสนาน
...............................
.......................................
................................................
สายวันต่อมา ร่างเล็กตื่นขึ้นมาไม่เห็นร่างสูงนอนอยู่ข้างๆ แต่กลับมีกล่องของขวัญกล่องหนึ่งและโน้ตกระดาษแผ่นหนึ่ง ร่างเล็กได้เปิดกล่องดูเห็นเสื้อแจ๊กเก็ตสีดำสลับแดงตัวหนึ่งขนาดเท่ากับตัวของร่างเล็กพอดี และเมื่อเปิดกระดาษข้อความมาดูก็ถึงกับน้ำตาร่วง ในนั้นมีข้อความของร่างสูงอยู่เขียนไว้ว่า
..............................ถ้าบอยอ่านจดหมายฉบับนี่แล้ว คิดว่าอาจารย์คงอยู่บนรถทัวร์แล้วละ........................
......................เห็นบอยนอนอยู่ อาจารย์เลยไม่อยากกวนเท่าไหร่ รู้ว่าเมื่อคืนเมาซะจน....เห้อ......................
.................แต่อาจารย์ก็ยังไม่ลืมสัญญานะ ถ้าอาจารย์ไปถึงเมื่อไหร่ อาจารย์จะโทรศัพท์มาหาเรานะ..........
.................และจะโทรมาหาเราทุกวัน คุยกับเราทุกวัน ฟังเสียงเราทุกวัน และเล่าเรื่องต่างๆที่ได้พบเจอ......
................................อาจารย์ขออะไรอย่างนึงนะครับ ถ้าวันไหนอาจารย์กลับไปหาเรา ................................
................................อาจารย์อยากให้เราเรียกอาจารย์ว่า........................พี่ชาย......พี่ทูน..................................
...............................ขอยากไปมั้ยเนี่ย หึหึหึ ถ้ายังไงก็ อาจารย์จะรอวันที่ได้พบเรานะ.................................
........................ดูแลสุขภาพด้วยนะ และอ่านหนังสือตั้งใจเรียนอย่าดื้ออย่าซนเชื่อฟังพ่อแม่.......................
.......................................รักและห่วงใยเสมอ พี่ชาย.....ทูน....................................
ในซองมีรูปถ่ายของร่างสูงที่ถ่ายกับร่างเล็กในวันที่ร่างเล็กทำหน้าบึ้งตึงกับการเรียนโดยมีร่างสูงยื่นมือมาลูบหัวอยู่อย่างสม่ำเสมอ
“พี่ทูนบ้า ทำไมไม่ปลุกผม ฮือๆๆๆๆๆๆ”
วันคืนผ่านไปกลายเป็นเดือน
เดือนแรมผ่านไปกลายเป็นปี
และแล้ววันที่ทั้งสองจะได้พบกันก็มาถึง
ที่สถานีขนส่ง
“พ่อครับ อาจารย์ยังไม่เห็นมาเลย”
“นั้นสิ หรือมาก่อเราแล้วกลับไปแล้ว”
“ไม่มั้งครับ ปกติอาจารย์มักจะมาสายนี่ครับ”
“ว่าไปนั้น ลองดูดีๆซิบอย”
มีรถทัวร์ข้ามจังหวัดคันหนึ่งเข้ามาจอดขวางตรงหน้า มีคนลงมาจากรถนับสิบคน
เดินชนร่างเล็กจนล้มลงกับพื้น มีมือหนึ่งยื่นมาให้ร่างเล็กจับเพื่อยกตัวขึ้นมายืน แล้วก้มหน้าปัดกางเกง
“ขะ ขอบคุณครับ คุณน้า”
“ว้า...อุตส่าขอร้องให้เรียกอะไรยังจำไม่ได้อีก”
“หือ?”
ร่างเล็กได้ยินเสียงที่คุ้นเคยกับคำพูดแปลกๆของคนที่ยื่นมือมาช่วยให้ตัวเองลุกขึ้นจึงเงยหน้ามอง
“อะ อาจา.. อืม พี่ทูน”
ร่างเล็กกระโดใส่ร่างสูงทันที ร่างสูงที่ไม่ทันตั้งตัวแทบล้มทั้งตัวทันทีที่ร่างเล็กกระโดใส่
“พี่กลับมาแล้ว สวัสดีครับพ่อ”ก้มหน้าทักทายเพราะกำลังอุ้มร่างเล็ก
“สวัสดีครับอาจารย์”พ่อทักกลับ
“โตขึ้นนะเราเนี่ย แล้วไอ้นั้นใหญ่ขึ้นหรือป่าว”คำหลังกระซิบเบาๆไม่ให้คนอื่นได้ยิน
“ครับ อยากดูมั้ยละ ไว้ดูกันตอนนอน นะ เล็กสั้น”
ร่างเล็กพูดจบก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา ให้ร่างสูงยืนเออกับความแก่นแก้วของร่างเล็ก
ร่างเล็กพูดจบก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา ให้ร่างสูงยืนเออกับความแก่นแก้วของร่างเล็ก
ทั้งคู่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ตลอดช่วงวันหยุดปิดเทอมภาคฤดูร้อน จากนั้นอาจารย์วิทูรย์ได้ถูกย้ายไปสอนในตัวเมือง และได้พาบอยมาอยู่ด้วย โดยผู้เป็นพ่อก็ได้อนุญาตตั้งแต่เมื่อวันที่รู้ว่าอาจารย์วิทูรย์จะได้เป็นครูเมื่อปีที่แล้ว ความสุขของทั้งสองคนที่หวนกลับมาแล้วจะดูดีขึ้นต่อไปจวบจนกาลเวลาจะสิ้นสุดไปเอง
ผลงานอื่นๆ ของ naoki V ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ naoki V
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น