คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : All Every Thing Is You : Chapter 1
จากที่สนามบินสุวรรณภูมิมาจนถึงตอนนี้ก็ 13 ชั่วโมงแล้ว คงอีกไม่นานที่เครื่องบินที่คุณนั่งมาจะมาถึงสนามบินลอนดอนฮีทโธรว์
-แว้กกกกกก ตื่นเต้นเนบ้าเลยอ่ะ นี่เรามาถึงลอนดอนจริงหรอเนี่ย อยากให้ถึงหน้าหนาวไวๆจังเลยอ่ะ อยากกินหิมะ วะฮะฮ่ะฮ่า- คุณคิดด้วยความตื่นเต้นจนลืมเก็บอาการจนออกทางสีหน้าของคุณอย่างชัดเจน คนข้างๆก็เลยมองคุณด้วยสายตาแปลกๆ
"เอ่ออออ... แฮะๆ" คุณที่เรื่มรู้ตัวว่ามีคนมองคุณจึงหัวเราะร่วนๆแล้วรีบเดินไปยังด่านตรวจคนเข้าเมืองของประเทศ
หลังจากผ่านด่านมาเสร็จคุณเดินไปหากระเป๋าเดินทางของตัวเองแล้วเดินออกมาตามหาป้าของคุณที่เขามามีสามีอยู่ที่ลอนดอน
"เอ.. ป้าอยู่ไหนนะ" คุณพูดพรางมองหาป้าของคุณ
"ทางนี้จ้า ทางนี้จ้าหนู[ชื่อคุณ]" ป้าของคุณร้องเรียกคุณ เมื่อคุณได้ยินจึงหันไปตามตั้นทางของเสียงเรียกนั้น
"อ้าววว ป้าเซลล่าคะ" เมื่อคุณเห็นจึงรีบเดินเข้าไปกอดป้าที่ไม่ได้เห็นหน้ากันมานานของคุณ
"แหม ป้าก็มองหาซะนานเลย หนูดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย สูงขึน ผมยาว ขาว วู่ววว สเป็คหนุ่มเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ" เมื่อพบกันป้าเซลล่าก็แซวคุณซะนี่
"โถ่ มันก็แน่อยู่แล้วล่ะค่ะ แต่เฉพาะที่ไทยนะที่หนูมั่นใจ มาที่นี่มีแต่สาวสวยๆทั้งงั้นเลย หนูคงเทียบไม่ไปติดหรอกค่ะ" เมื่อคุณทักทายหยอกล้อกันกับป้าซลล่าของคุณเสร็จก็เหลือบไปเห็นชายคนนึงที่มากับป้าของคุณด้วย
"เอ.. แล้วนั่น" คุณชี้ไปทางชายคนนั้นเป็นเชิงถา
"อ้อ! นี่ลูกชายของเพื่อนป้าเองจ้ะ เขาอยู่ที่ไอแลนด์น่ะ อย่าส่งลูกเขามาเรียนที่ลอนดอนแต่ไม่มีครอบครัวอยู่ที่นี่เลยฝากลูกชายมาอยู่กับป้าน่ะ ที่สำคัญเขาพูดภาษาไทยไม่ได้นะจ๊ะ" ป้าพูดพรางลูบไหล่เด็กชายคนนั้นที่อายุประมาณคุณไปด้วย
"ทักทายกันสิจ๊ะ" ป้าของคุณพูดเป็นภาษาอังกฤษ
"สวัสดีนะ เราชื่อ[ชื่อคุณ] เป็นญาติกับป้าเซลล่า ยินดีที่ได้รู้จักนะ" คุณพูดพร้อมกับจับมือทักทายเขาเป็นการทักทาย
"สวัสดี เราชื่อ ไนออล ฮอราน ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" หนุ่มคนที่คุณทักทายเมื่อกี้มีนัยน์ตาสีฟ้าสวยสดอย่างกับท้องฟ้า ผมสีทองของเขาแลดูเปล่งประกายจนน่าหลงใหลทำเอาคุณถึงกับขนลุกซู่
"เอ่อ... ไนออล เธอตาสวยจังเลยอ่ะ" ดวงตาของเราสวยจนคุณอดที่ไม่ได้จะชื่นชม
"อ่า... ขอบใจนะ" เขาเอ่ยขอบคุณทั้งที่หน้าตาดูแดงน้อยๆ ก่อนที่จะหันไปทางอื่น
จากสนามบินมายังบ้านของป้าเซลล่าก็ไม่ไกลนัก ขับรถมาก็ประมาณ 30 นาทีได้
"อ้า! ถึงแล้วล่ะจ้ะ นี่ไงบ้านของเรายินดีต้อนรับสมาชิกคนใหม่นะจ๊ะ" หลังจากที่ป้าเซลล่าพูดพวกคุณก็เดินลงจากรถมายังกระตูบ้านเพื่อรอให้ป้าเซลล่าไขกุญแจ
"เชิญจ้า" หลังจากที่ป้าเซลล่าพูดคุณก็เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของคุณ
-โห.. ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นพจมาญเลยอ่ะ ยังกะเข้ามาในบ้านทรายทองเลย น่าอยู่ที่สุดอ่ะ-
สภาพบ้านเป็นบ้านที่น่าอยู่มาก เหมือนเป็นบ้านที่หลุดออกมาจากความฝันของเธอเลยทีเดียว ของตกแต่งภายในบ้านดูเก่าแก่ แต่ก็ดูทันสมันเข้ากับตัวบ้านควบคู่กันไป
บ้านของป้าเซลล่าเป็นบ้านสองชั้น และอีกชั้นคือชั้นใต้หลังคา เป็นชั้นที่ตอนเด็กๆคุณอยากจะมีไว้เก็บของเล่นในสมัยก่อน และเอาไว้วิ่งเล่นซ่อนแอบกับน้องชายของคุณ
บริเวณบ้านก็มีสวนดอกไม้ที่มีผีเสื้อบินไปมาคอยตอมดอกไม้ไปทั่วสวน แต่ถึงมันจะดูน่ารักน่ากอดขนาดไหนก็ตามคุณก็ไม่มีทางเข้าไปใกล้มันเด็ดขาดเพราะคุณไม่ค่อยชอบผีเสื้อซักเท่าไหร่ เมื่อป้าเซลล่าเห็นคุณจ้องไปทางผีเสื้อ จึงพูดขึ้นมาว่า
"จริงสินะ หนู[ชื่อคุณ] ไม่ชอบสีเสื้อสินะจ๊ะ คงแย่หน่อยนะหน้านี้น่ะผีเสื้อบินให้ว่อนไปหมดเลยล่ะจ้ะ" ป้าพูดแล้วพรางเดินเข้าประตูบ้านไป แต่เมื่อคุณเหลือบไปมองไนออลก็เหมือนเห็นรอยยิ้มแบบพิลึกบนหน้าของเขา แต่พอดูอีกทีก็ไม่มีแล้ว คุณจึงคิดว่าคงคิดไปเองก็ได้จากนั้นก็เดินเข้าบ้านตามป้าเซลล่าไป
ป้าเซลล่าพาคุณเดินขึ้นมาที่ชั้นสอง
"นี่นะจ๊ะ ห้องหนูกับไนออลนะ ไนออลนอนเตียงทางซ้ายนะ ส่วนหนูนอนเตียงทางขวานะจ๊ะ" ป้าเซลล่าชี้ไปทางเตียงสองเตียงที่ตั้งอยู่คนละมุมแต่ห่างกันเพียงสองก้าวเท่านั้น ฝั่งเตียงของไนออลดูจะมีโปรสเตอร์วงดนตรี The wanted ติดอยู่คุณคิดว่าสงสัยนออลคงชอบวงนี้ล่ะมั๊งแต่ยังไม่ทันได้ถามป้าเซลล่าก็พูดต่อ
"นี่ตู้ของไนออลนะ สว่นนี้ก็ตู้ของหนู" ป้าชี้ไปที่ตู้สีน้ำตาลใบใหญ่ที่ตั้งอยู่ในห้อง ดูรวมๆแล้วห้องก็ใหญ่พอสมควร มีห้องน้ำในตัว มีมุมนั่งอ่านหนังสือและดูเหมือนจะเป็นโต๊ะการบ้านของไนออลซะด้วย
"นี่โต๊ะของไนออลนะ และนี่โต๊ะของหนูอยู่ฝั่งตรงข้ามกันนะ ป้าจัดให้มันหันหน้ามาชนกันเผื่อทำงานการบ้านอะไรจะได้ปรึกษากันได้น่ะ"
"ป้าครับ ผมล่ะไม่เข้ใจ เวลาผมทำงานผมต้องการสมาธินะครับผมก็ไม่อยากเห็นหน้าคนอื่นหรอกนะครับ" ไนออลบ่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด
"ฮ่าๆ นี่นายจะบอกว่าเราสวยจนนายไม่มีสมาธิทำงานน่ะสินะ" คุณพูดดพรางชี้ไปที่หน้าของไนออลที่ดูเขินอายแต่ไนออลปัดมือคุณออกแล้วพูดว่า
"บ้าหรอ ไม่ใช่ซักหน่อย" พอพูดจบเขาก็หันหน้าหนีไปทางอื่น
"เอาล่ะๆ เด็กๆจ๋า รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบมาทานข้าวตอนห้าโมงเย็นนะจ๊ะ" ป้าเซลล่าพูดพร้อมเดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตู
"ค่า/คร้าบ" พวกคุณขานรับ
เมื่อคุณเอาเสื้อผ้าที่นำใส่กระเป๋าเดินทางมาจากบ้านใส่ตู้เสื้อผ้าของที่นี่เสร็จ คุณก็เดินไปหาไนออลที่กำลังเริ่มหยิบหนังสือนิยายเรื่อง The hunger games ขึ้นมาอ่านโดยทำท่าเหยียดขายาวไปกับโซฟายาวที่ตั้งออยู่ตรงมุมหนังสือที่มีหนังสือเรียงราย มีนิยายเรื่องต่างๆวางอยู่บนชั้นที่ดูเรียบร้อย แต่นิยายทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ เมื่อเห็นเช่นนั้นคุณก็ถอนหายใจแล้ววางหนังสือนิยายกลับที่เดิม แล้วเดินตรงมายังเก้าอี้โซฟาที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับไนออลแล้วเริ่มชวนเขาคุย
"เฮ้ ไนออล นายว่ามั๊ยห้องก็ออกจากกว๊างงง กว้างเนอะ แต่ทำไมต้องรวมเป็นห้องเดียวด้วยล่ะ ทำไมไม่แยกห้องให้อยู่คนละห้องไปเลย" เมื่อไนออลได้ยินคุณถามเขาจึงวางหนังสือแล้วหันมาพูดกับคุณ
"ก็เพราะว่าป้าเซลล่ากลัวคนที่มาอยู่เหงามั๊ยที่ต้องอยู่คนเดียวน่ะ ก็เลยสร้างห้องให้อยู่ได้สามคน"
"หรอ เราว่านะ ห้องนี้อ่ะอยู่ได้ตั้ง 5 คนเลยน้า กว้างมากกกก"
"ก็จริงอ่ะ ป้าเค้าคงอยากให้เราอยู่สองคนสบายๆมั๊ย"
"แล้วนายมาอยู่บ้านนี้นานเท่าไหร่แล้วอะ"
ไนออลทำท่าคิดก่อนแล้วจึงค่อยตอบ "ฏ้ประมาณเกรดแปดล่ะมั๊ง"
"เกรดแปดหรอ?" คคุณทำหน้างงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคุณอยู่อังกฤษ "อ้อ! เกรดแปด ก็ม.2 ใช่มั๊ยล่ะ"
"ม.2???" คราวนี้ไนออลเป็นฝ่ายงงเอง
"อ้อๆ ไม่มีอะไรหรอก ก็ระดับการศึกษาที่เมืองไทยน่ะ ฮ่าๆ"
"อืมๆ"
"อ่า.. นิยายเรื่องนั้นน่ะ เดอะฮันเกอร์เกมส์ใช่ป่ะ?"
ไนออลหยิบนี่นิยายเรรื่องนั่ขึ้นมาโชว์ก่อนจะตอบ "อื้ม ใช่"
"เราเคยอ่านแล้วนะสนุกมากเลย ยิ้งเล่มสาม Mockingjay อ่ะ ทำเอาเราน้ำตาซึมเลยสงสารนางเอกมาก"
"เธอก็อ่านด้วยหรอ?"
"อื้มใช่ เราดูหนังแล้วเราชชอบน่ะ เลยมาอ่านนิยายยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ สนุกมากเลยเนอะ"
"อืมใช่ เราอ่านมากลางเรื่องละสนุกมากจริงๆแหละ" เมื่อเขาพูดเสร็จก็เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ
"มันจะห้าโมงแล้วนะ รีบไปอาบน้ำเถอะจะได้ไปกินข้าว"
"จะห้าโมงแล้วหรอ? โห อย่างกะเพิ่งบ่ายสองดูพระอาทิตย์ยังส่องแสงแรงจ้าอยู่เลยนะเนี่ย" คุณพูดพรางมองออกไปที่หน้าต่าง และได้ยินเสียงหัวเราะของไนออลจึงหันมาถาม
"นางหัวเราะอะไรน่ะ?"
"ฮ่าๆๆๆ ก็เธอนั่นล่ะ สงสัยจะชินกับแถบเอเชียมากไปแล้วนะ ลืมไปแล้วหรอว่าลอนดอนน่ะพระอาทิตย์ตกตอนสามทุ่ม" เขาพูดเสร็จก็หันไปขำต่อ
"เอ้า! ก็ชั้นเพิ่งมานะยะ" คุณพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิกพุงไนออลแต่ปรากฏว่าแทนที่จะเป็นพุงเหมือนของน้องชายคุณกลับเป็นซิกแพ็คที่น่าสัมผัสจนคุณถึงกับอึ้ง
"โอ้ยยย ! เจ็บนะ" ไนออลลูบบรเวณที่ถูกคุณหยิกจนแดงแล้วร้องออกมา
"โห ซิกแพ็คนี่นา ล่ำเหมือนกันนะนายอ่ะ" เมื่อคุณพูดเสร็จหน้าไนออลก็แดงแปร๊ดเป็นลูกสตรอเบอร์รี่เลยทีเดียว
"เธอนี่มันผู้หญิงอันตรายชัดๆเลย เราจะไปอาบน้ำแล้ว" เขาพูดเสร็จก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไป
"เอ่อ.. เป็นอะไรของแกน่ะ" คุณที่นั่งอยู่ตรงนั้นได้แต่ทำหน้างงกับอาการเขินของไนออล
_____________________________________________________
เย้ๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆ ตอนที่หนึ่งมาแล้ววววว!!!
เป็นไงบ้างคะกับ Intro ที่เพิ่งอ่านไป ตอนที่หหนึ่งมาแล้วน้าาา
ขอบคุณนะคะสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะ ฟิคท่เราแต่งเป็นยังไงกันบ้างโพสบอกเรากันบ้างนะ
ไม่ว่าจะติ จะชม อะไรก็ขอให้บอกกันมาได้นะ
สำหรับตอนที่สองก็อาจจะเร็วๆนี้แหละเราจะรีบแต่งเลย 5555
ยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะ :D
ความคิดเห็น