วุ่นนักรักนายจอมกวน - นิยาย วุ่นนักรักนายจอมกวน : Dek-D.com - Writer
×

    วุ่นนักรักนายจอมกวน

    ลองอ่านน๊า น้องใหม่ๆ

    ผู้เข้าชมรวม

    60

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    60

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 พ.ย. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    1
    การกลับมา

         มาแตร์จ๊ะยอดยิ๋ง เพื่อนสาวสุดสนิทของฉันเรียกขึ้น ในขณะที่เดินเข้าโรงอาหารกัน

    ว่าไงจ๊ะ

    เธอ.......ยอดยิ๋ง ไม่ยอมพูดต่อ ทำให้ฉันสงสัยจนต้องพูดขึ้น

    มีอะไรเหรอพูดต่อสิฉันถามไป เพราะมันแปลกจริงๆนะ ที่ยอดยิ๋งไม่ยอมพูดต่อ

    เอ่อ.. ไม่มีอะไรหรอกฉันลืมไปแล้วน่ะยอดยิ๋งพูดท่าทางกรุ้มกริ่ม

    แปลกคนเนาะเธอ ฮิฮิ ไปหาโต๊ะนั่งกันเถอะฉันว่าพร้อมจับมือยอดยิ๋งไปหาโต๊ะนั่ง

    อีกฝั่งของโรงอาหาร

    เห้ย! อนนท์ ผู้หญิงคนนั้น ที่เดินอยู่ตรงนั้นใครวะศรันต์ หนุ่มมาดนิ่งแห่งโรงเรียนพูดขึ้น นั่นทำให้อนนท์เพื่อนซี้ของเขาสงสัยเป็นอย่างมาก

    อะไรวะ มาแปลกเว้ยวันนี้ ปกติไม่เห็นเคยถาม

    เอาน่า ตอบมาเถอะ -_-”

    คนที่ใส่แว่นน่ะชื่อยอดยิ๋ง ลูกสาวคนเล็กแห่งตระกูลอิสรัตน์สกุล ชื่อจริงชื่อ....เอิ่ม... อ่อ ชื่อ กุลนัตน์ อิสรัตน์สกุลน่ะอนนท์ตอบพลางนึกชื่อไปด้วย

    แล้วอีกคนล่ะ

    อีกคนน่ะชื่อ มาแตร์ ลูกสาวคนเล็กเหมือนกัน แต่มาแตร์น่ะ ตระกูลสิริพัฒนสกุล ชื่อจริงก็ชื่อ อนงค์รตี สิริพัฒนสกุล อนงค์รตี น่ะ แปลว่าความรักของกามเทพอนนท์อธิบายอย่างละเอียด แต่ก็มิวายทำให้ศรันต์สงสัย

    ทำไมแกรู้ดีจังวะ

    จะไม่ให้รู้ได้ยังไงล่ะ ก็พี่ชายของมาแตร์น่ะเป็นเพื่อนกับพี่ชายฉันเอง ส่วนยอดยิ๋งฉันก็รู้มาจากพี่ชายมาแตร์อีกทีนึง

    อ่อชายหนุ่มตอบออกไป

    15.00 น.

    เดี๋ยว! เธอสองคนน่ะเสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ฉันและยอดยิ๋งหันหลังกลับไปมอง

    เอ๊ะ! นี่มันศรันต์ นี่นา เขามีธุระอะไรนะ

    มีธุระอะไรเหรอศรันต์ยอดยิ๋งเป็นฝ่ายถาม

    เอ่อ.. ฉัน.. ฉันขอคุยกับมาแตร์หน่อยได้มั้ยศรันต์ว่า นั่นทำให้ฉันหน้าแดง เพราะฉันน่ะแอบชอบศรันต์มาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ^//^ ศรันต์ เป็นคนดีมากๆเลยนะ ครั้งหนึ่งเค้าเคยช่วยฉันจากเหตุการณ์โดนรถชน ฉันน่ะชอบเค้าตั้งแต่ตอนนั้นเลย กิกิ

    เอ่อ.. ฉัน งั้นเหรอฉันว่าพร้อมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

    ใช่..แป๊ปเดียวนะ

    เอ่อ..งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะยอดยิ๋งว่าพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายให้กับเพื่อนสาวสุดซี้

    อืม กลับบ้านดีๆนะเมื่อยอดยิ๋งไปพ้นสายตาแล้วฉันก็หันมาคุยกับศรันต์ต่อ

    มีอะไรเหรอ ฉันว่าพร้อมกับนั่งลง ทำให้ศรันต์นั่งตาม โอ๊ย!! นี่นายจะขยับมาทำไมเนี้ยเก้าอี้ก็ตั้งกว้าง ชั้นเขินนะวุ๊ย

    คือ ฉัน...ฉันรู้นะว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉันอ๋อ เรื่องนี้นี่เอง ฮะ OoO!!! อะไรนะ!! นะ..นี่เค้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน จะบ้าเหรอไร ฉันไม่เคยบอกใครเลยนะ  นอกจากพี่ชายฉันน่ะ  บ้าชิป!

     อะ...เอ่อ...นะ...นาย...รู้ได้ยังไงอ่ะ-//-”

    Jแน่ะ! ยังจะมายิ้มอีก ถามไม่ตอบบบบ

    ยะ...ยิ้มอะไรเล่า-//-” โธ่เว๊ย!! ตาบ้านี่ -3-

    ก็เธอน่ารักอ่ะ ฮี่ๆอ๊ะ!! ตานี่

    ......

    มาแตร์ศรันต์เรียกฉัน

    อะ...อะไรเหรอเสียงบ้านี่ สั่นอยู่ได้!! ดูสิ ศรันต์ยิ้มร่าเลย

    เป็นแฟนกับฉันนะ

    เอ่อ-///-”

    และก่อนที่ฉันจะตอบก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาขัดจังหวะการสนทนาของฉันกับศรันต์ โถ่วุ๊ย!! ใครมันบังอาจฟระ

    ไม่ได้!!”

    พะ..พี่น็อตพี่น็อตคือพี่ชายแท้ๆของฉันเองแหละ ว่าแต่ มาที่นี่ได้ไงวะ -^-

    มาแตร์จะคบกับนายไม่ได้

    ใช่มีเสียงหนึ่งเสริมมา ฉันเพิ่งสังเกตว่ามีคนมากับพี่น็อตด้วย

    บอสตันนี่นายมาทำไมเนี่ย!! บอสตันคือเพื่อนของฉันเอง แต่เค้าชอบทำตัวเหมือนพี่ชาย ว่าแต่เค้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ เพราะบอสตันน่ะไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่ป.5นี่นา

    บอสตัน! นี่นายมาได้ไงฉันร้องเสียงหลง

    เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก! แต่ตอนนี้กลับบ้าน!!!” หวา!!!!! พี่น็อตตะคอกเสียงดังพร้องกลับลากฉันกลับบ้าน นี่มันอะไรกันน่ะ!!!!

    *ถ้าอยากรู้ติดตามในตอนหน้านะ*

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น