นานเพียงใด...กว่าใจจะไปถึง

นานเพียงใด...กว่าใจจะไปถึง



 

น้ำ-ธารทิพย์

         เป็นเวลายาวนานเกือบสิบปีที่เธอเฝ้ารักแต่เขา แต่เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทจึงไม่อาจเปิดเผยความในใจ

         ปีแล้วปีเล่าจากวัยรุ่นจนสู่วัยหนุ่มสาว เขาก็ยังอยู่ในห้วงหัวใจของเธอเรื่อยมา

         กี่ครั้งกันแล้วที่บอกตัวเองว่าจะไม่สนใจเขา แต่สุดท้าย...เธอก็ยังเดินตามหลังเขาอยู่เสมอ
         การเห็นว่าเขารักคนอื่นมันทำให้เธอเจ็บ แต่มันยังมีอานุภาพไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอเลิกรักเขาได้

         ...ไม่เคยคิดหวังว่าเขาจะมารักตอบ สำหรับเธอคงเป็นแค่แสงที่สะท้อนกลับมาเท่านั้น

ฝุ่น-วายุภัค

         เขาเห็นเธอเป็นเพื่อนสนิทคนสำคัญมาตลอด ความผูกผันและความทรงจำที่มีร่วมกันถือเป็นสิ่งมีค่าสำหรับเขา
         กี่ปีกันแล้วที่เขายังเห็นเธอวนเวียนอยู่รอบตัวเสมอ และเขาก็ปรารถนาจะให้มันเป็นเช่นนี้เรื่อยไป
         ในยามที่เจ็บ...ในยามที่ผิดหวังและเหนื่อยล้า เขายังเห็นรอยยิ้มของเธอเสมอ จนเผลอคิดไปว่าหากเป็นสถานะอื่น เขาจะมีโอกาสได้รับสายสัมพันธ์และมิตรภาพเช่นนี้หรือไม่

         ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นเพื่อนคนสำคัญของเขา ความผูกพัน ความทรงจำ มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว

ปราย ไปรยา