คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
รัตเกล้ายืนโบกไม้โบกมือให้กับรถยนต์คันใหญ่ที่ค่อยๆแล่นออกไปช้าๆ หลังจากที่มินจูอนุญาตให้กีรติมาเยี่ยมเธอได้ แต่กีรติก็อยู่กับเธอได้แค่สามวันก็ต้องกลับเซียะเหมินเพราะเป็นห่วงงานที่ร้าน เมื่อเพื่อนรักคนเดียวจากไปรัตเกล้าก็ต้องมาอยู่ที่นี่ในบ้านใหญ่แห่งนี้คนเดียว เธอหันไปมองความยิ่งใหญ่ของบ้านตระกูลจาง เมื่อเปรียบเทียบด้วยแล้วเธอก็ไม่ต่างอะไรจากมดตัวเล็กๆที่อยู่ในบ้านนี้เลย
“พวกนั้นไปกันหมดแล้วหรอ”เสียงแหบห้าวของสาวเจ้าของบ้าน ทำให้รัตเกล้าหันไปมอง
วันนี้มินจูมีตารางงานออกไปตรวจงานที่เมืองข้างๆเธอจึงตื่นเช้ากว่าทุกวัน แต่วันนี้พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นร่างอวบที่นอนอยู่ข้างๆเป็นประจำก็รู้สึกใจหาย
“ไปกันหมดแล้วล่ะค่ะ วันนี้คุณจะทานมื้อเช้าเลยมั้ยค่ะ”
มินจูเผยรอยยิ้มออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไปโอบเอวหนาแนบกับตัว
“พูดจาแบบนี้ค่อยสมกับเป็นแม่บ้านแม่เรือนหน่อย”แถมยังไม่พูดเปล่า มินจูโน้มลงมาหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ ทำเอารัตเกล้าตกใจจนหน้าแดงซ่าน
“ทะ...ทำอะไรของคุณน่ะ”รัตเกล้าหันไปมองรอบๆตัวเหมือนกลัวว่าจะมีใครเห็น ทั้งๆที่ถึงจะเห็นไปก็ไม่มีใครมองว่าพวกเธอแปลกอยู่ดี
“เข้าไปข้างในกันเถอะ วันนี้อากาศข้างนอกเย็น เดี๋ยวเธอจะไม่สบาย”มินจูเอ่ยพร้อมกับโอบเอวหนาให้ออกเดินไปพร้อมกัน
และก็เป็นจังหวะที่หนี่วาเดินออกมาพอดี พยาบาลสาวในชุดเสื้อผ้าทันสมัยเดินออกมาหาพวกเธอด้วยท่าทางที่เรียบเฉยเหมือนอย่างเคย
“อาหารเช้าตั้งโต๊ะแล้วค่ะ นายหญิง”
“อืม...เธอหายดีแล้วใช่มั้ย ถึงได้ออกมาช่วยงานในครัวได้”มินจูเอ่ยถาม เมื่อเห้นร่างบางเดินเข้ามาเกาะแขนอีกข้างหนึ่ง
“ดิฉันหายดีแล้วล่ะค่ะ ไม่อยากให้นายหญิงต้องมาเป็นห่วงมากไปกว่านี้”หนี่วาส่งยิ้มหวานให้ร่างสูง
รัตเกล้ามองการกระทำของหนี่วาแล้วก็พอจะดูออก ว่าสิ่งที่เธอได้เอ่ยไว้กับหญิงสาวนั้นมันส่งผลได้อย่างรวดเร็วทันใจเสียจริงๆ รู้อย่างนี้เธอพูดออกไปตั้งแต่แรกเสียก็ดี ร่างหนาเบี่ยงตัวออกเพื่อให้มินจูคลายวงแขนออก เมื่อหนี่วาเข้ามาเกาะแขนอีกข้าง แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น แขนเรียวยังคงกอดรัดไม่ยอมให้เธอออกไปไหน
“เธอยังหยุดงานในโรงพยาบาลอยู่ใช่มั้ย อาวา”หญิงสาวพยักหน้ารับ มินจูจึงเอ่ยออกมาอีกว่า “งั้นก็ดีเลย ฉันอยากให้เธอไปเป็นเพื่อนโรสหาชุดที่จะใส่ไปงานคืนนี้”
“งานคืนนี้? วันเกินของนายหญิงไม่จัดที่บ้านเหมือนทุกปีหรอค่ะ”
“ปีนี้พวกพนักงานที่โรงแรมอยากจะจัดร่วมกับวันควบรอบ50ปีของโรงแรมเรา ฉันก็เลยอยากให้โรสได้ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”มินจูว่า
ถ้าอย่างนั้น ให้ดิฉันไปด้วยได้มั้ยค่ะ วันเกิดของนายหญิงทุกปีๆ ดิฉันก็อยู่ทำเค้กให้ทุกปี ถ้าปีนี้นายหญิงไปงานโรงแรมดิฉันคงเหงาแย่”
“อืม...งั้นพวกเธอก็ออกไปหาซื้อชุดสวยๆด้วยกันเลย แล้วคืนนี้ฉันจะมารับ”มินจูเห็นว่าการให้หนี่วาได้ออกงานสังคมบ้าง อาจจะช่วยทำให้เธอหายจากอาการซึมเศร้า ซึ่งต่างจากความคิดของหนี่วา เธออยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นสาวสวยเพื่อที่จะดึงความสนใจจากมินจู
ส่วนรัตเกล้านั้นก็ได้แต่นิ่งเงียบ เธออ่านสายตาของร่างบางออกอย่างทะลุปรุโปร่ง ว่าในใจของหญิงสาวตอนนี้ต้องการเอาชนะเธอให้ได้ ซึ่งรัตเกล้าเองก็ยินดีให้เธอทำเป็นอย่างยิ่ง
สองสาวเดินดูเสื้อผ้าภายในร้านค้าชั้นนำของเมืองเซียงไฮ้ โดยมีจิงสงและลูกน้องอีกสองคนทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ด ไม่ว่าสองสาวจะเดินเข้าไปที่ร้านไหนพนักงานร้านจนถึงผู้จัดการ แทบจะปิดร้านเพื่อให้สองสาวจากตระกูลจางได้เลือกซื้อเสื้อผ้าเหมือนเป็นห้องเสื้อส่วนตัว รัตเกล้าพอจะเข้าใจว่าทำไมจิงสงถึงต้องให้พวกเธอเลือกซื้อของที่ต้องการโดยไม่ปะปนกับใคร ตอนนี้รัตเกล้าตกเป็นเป้าสายตาของพวกตระกูลโจว มินจูจึงสั่งให้จิงสงคอยดูแลเธอเป็นพิเศษ รัตเกล้ายืนมองเสื้อผ้ามากมายที่พนักงานขายนำเสนอ แต่ละชุดล้วนมีราคาแพงทั้งนั้นจนเธอไม่อยากจะซื้อ
“มีอะไรไม่พอใจหรือเปล่าครับ นายหญิงน้อย”จิงสงเอ่ยถาม เพราะเห็นเธอเอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมเลือกเสื้อผ้าที่พนักงานเสนอขายเสียที
“เอ่อ...คุณจิงสง ฉันไม่ซื้อชุดที่ร้านแถวนี้ได้มั้ย มันแพงเกินไป”เธอหันไปกระซิบกับบอดี้การ์ดหนุ่ม
จิงสงมองรัตเกล้าเหมือนเห็นเธอเป็นตัวประหลาด เขาเคยเห็นแต่ผู้หญิงคนก่อนๆของนายหญิง ที่ชอบซื้อนั้นสั่งนี่ทุกอย่างล้วนแต่เป็นของแบรนเนมมีราคาทั้งนั้น แต่ที่นายหญิงซื้อให้พวกหล่อนก็เพื่อตัดสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามคืน แต่พอได้มาเจอกับหญิงสาวคนนี้ เธอช่างแตกต่างจากผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเห็นจริงๆ
“ผมว่านายหญิงน้อย เลือกชุดที่นายหญิงน้อยถูกใจสักชุดเถอะครับ เรื่องราคาไม่ต้องเป็นห่วง แต่ถ้านายหญิงน้อยไม่เลือกเลยสักชุด พวกผมจะลำบากเอานะครับ”
รัตเกล้าดูจะอึดอัดขัดใจอยู่บ้างแต่ท้ายที่สุดเธอก็ต้องเลือกทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าที่เข้ากับชุด โดยเธอเน้นความเหมาะสมของงานที่จะไป
และทันทีที่พวกเธอกลับมาถึงบ้านตระกูลจาง รัตเกล้าก็ถูกพวกสาวใช้จับเข้าคลอสเสริมความงามภายใต้คำสั่งของแม่นมเหวิน นางให้ความสำคัญกับงานนี่มากเพราะมันจะเป็นงานแรกที่รัตเกล้าจะได้ออกไปเปิดตัว ในฐานะนายหญิงน้อยแห่งตระกูลจาง ส่วนทางด้านหนี่วาก็ไม่ยอมน้อยหน้าด้วยเช่นกัน แม้เธอจะเป็นที่รู้จักของใครๆแล้ว แต่ถ้าไม่เปลี่ยนลุกของตัวเองก็คงไม่มีจุดเด่นเป็นที่สนใจแน่ ร่างบางมองไปที่ชุดราตรีสีแดงสดที่เธอเพิ่งซื้อมาพร้อมกับหมายมั่นในใจว่า งานนี้เธอจะต้องดึงสายตาของมินจูให้มองเธอเพียงคนเดียวให้ได้
แม่นมเหวินทำหน้าที่ออกมาต้องรับการกลับบ้านของเจ้าบ้านใหญ่ โดยไม่มีรัตเกล้าพ่วงมาด้วยเหมือนอย่างเคย ดวงตาเล็กเรียวเหลือบไปมองที่เชิงบันได้ชั้นสองพองบ้านเพื่อมองหาใครอีกคน แม่นมเหวินรู้ทันความคิดของเจ้านายสาวจึงเอ่ยออกมาว่า
“อีกปะเดี๋ยวก็คงจะลงมากันแล้วล่ะค่ะ นายหญิงจะเปลี่ยนชุดด้วยมั้ยค่ะ”
“เอาสูทตัวใหม่มาให้ก็พอ”มินจูว่า
ขณะที่แม่นมเหวินเอาสูทตัวใหม่สวมให้ร่างสูงอยู่นั้น ร่างบางในชุดราตรีสีแดงค่อยๆเดินลงมาจากชั้นสอง ท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่มองเธอจนตะลึงตาค้างในภาพลักษณ์ที่เปลี่ยนไป หนี่วารู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มมากขึ้นเมื่อทุกคนในบ้านมองเธอด้วยสายตาที่ชื่นชม
“นั้น อาวาหรือนี่”แม่นมเหวินมองหญิงสาวอย่างชื่นชม ไม่น่าเชื่อเลย จากหญิงสาวที่เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ เมื่อถูกแต่งแต้มสีสันบนใบหน้าจะทำให้เธอเป็นสาวสวยเซ็กซี่ได้ถึงขนาดนี้
“สวยจริงๆ อาวาของป้า สวยใช่มั้ยค่ะนายหญิง”นางหันไปขอความเห็นจากมินจูที่มองหนี่วาด้วยเช่นกัน
“อืม...สวย”มินจูตอบสั้นๆได้ใจความ ก่อนที่สายตาของเธอจะถูกดึงดูดให้หันไปมองอีกร่างหนึ่ง
ร่างอวบในชุดเดรสกระโปร่งเกาะอกสีชมพูอ่อนค่อยๆเดินลงมาท่ามกลางสายตาของทุกคนที่หันไปมองอย่างตะลึง ทุกคนแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองที่ได้เห็นรัตเกล้าในเวลานี้เลย ชุดเดรสรัดรูปเผยให้เห็นสัดส่วนของเธอที่ดูแล้วไม่ได้อวบอย่างที่ใครๆเห็น เพราะความสูงของเธอช่วยทำให้สรีระที่เกินมารตฐานดูสมส่วนจะน่ามอง ผมที่ยาวหยิกโศกถูกรวบไว้ที่ข้างหูประดับด้วยกิ๊ฟรูปดอกไม้ฝั่งเพรชเม็ดเล็กๆดูแวววาวสะดุดตา
มินจูมองรัตเกล้าที่เดินเข้ามาหาจนเกินจะถึงตัวอย่างอึ้งๆ สายตาของร่างสูงก็ไปสะดุดตรงเกาะอกที่มันนูนจนเนื้อในล้นออกมา
“ทำไมแต่งตัวโป๊แบบนี้ ไปเปลี่ยนชุดใหม่เดี๋ยวนี้เลย”มินจูเอ่ยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ไม่มีชุดอื่นหรอกค่ะ ร้านที่ไปซื้อมันมีแต่แบบนี้เท่านั้นแหละที่ฉันใส่ได้ แบบที่มันมิดชิดมันก็คับไป ฉันเลยต้องเอาตัวนี้มา”เธอว่า
“เอาเถอะค่ะ นายหญิงใหญ่ จะให้นายหญิงน้อยหาชุดมาเปลี่ยนตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ใส่แบบนี้ดิฉันว่าก็สวยแล้วค่ะ”แม่นมเหวินรีบก้าวเข้ามาเป็นกรรมการห้ามมวย เมื่อเห็นนายสาวทั้งสองเริ่มขัดแย้งกัน
“นายหญิงน้อย สวยมากเลยค่ะ”แม่นมเหวินหันไปมองใบหน้าหวานอย่างชื่นชม ก่อนที่จะหันไปมองหน้าเจ้าบ้านใหญ่ที่บูดบึ้งเพราะแรงหึงหวง
“สายแล้วนะค่ะ นายหญิงใหญ่เป็นคนสำคัญของงาน แต่ป่านนี้แล้วยังไม่ไปถึงงาน ปล่อยให้แขกรอมันจะไม่ดีนะค่ะ”นางเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มจนมินจูยอมอ่อนให้
“งั้นจะมัวชักช้าอยู่ทำไม ขึ้นรถสิ”
สาวใช้รีบเอาเสื้อคลุมขนมิ้งครึ่งตัวมาคลุมที่บ่าของรัตเกล้าก่อนที่จะส่งเธอต่อให้มินจู รัตเกล้าถูกมินจูกอดรัดเสียจนขยับไปไหนไม่ได้ต่อหน้าทุกคนที่มองทั้งสองอย่างชื่นชม คงจะมีแต่หนี่วาเท่านั้นที่รู้สึกผิดหวัง เมื่อมินจูเอาแต่สนใจรัตเกล้าจนปล่อยให้เธอเดินไปขึ้นรถเองตามลำพัง
งานเลี้ยงของโรงแรมถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เพื่อฉลองครบ50ปีและฉลองวันเกิดให้แก่ประธานใหญ่เป็นครั้งแรก ซึ่งก็ได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนทุกแขนงและแขกรับเชิญ เพื่อมาแสดงความยินดีต่อความสำเร็จในการบริหารงานโรงแรมของผู้หญิงแกร่งแห่งศตวรรษอย่าง จางมินจู
และทันทีที่รถยนต์ของประธานใหญ่แล่นเข้ามาจอดเทียบ เหล่าสื่อมวลชนก็รีบกรูกันเข้าไปยืนอออยู่ที่หน้าประตูใหญ่ของโรงแรม บริกรหนุ่มรีบถลาไปเปิดประตูรถตามมาด้วยเหล่าบอดี้การ์ดที่ออกมาตั้งแถวต้อนรับ ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีขาวก้าวออกมาจากรถพร้อมด้วยหญิงสาวในชุดสีชมพูที่ทำให้ทุกคนจับตามมองเธออย่างสนใจ เสียงรัวกดชัตเตอร์ดังไม่ขาดสายทุกโฟกัสจับภาพไปที่หญิงสาวที่เดินควงคู่มากับจางมินจู แสงเฟรตจากกล้องนับสิบตัวสาดส่องใส่รัตเกล้าจนทำให้เธอเริ่มมีอาการตื่นกล้อง จนเผลอเกาะแขนเรียวแน่น ส่วนหนี่วาเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าเดินส่งยิ้มเข้ามาประกบข้างกับร่างสูง มันยิ่งสร้างความฮือฮาให้เหล่าสื่อมวลชนมากขึ้น เมื่อวันนี้จางมินจูเปิดตัวคู่ควงทีเดียวถึงสองคน
มินจูเดินควงสองสาวเข้างานด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเคย ที่หน้าล๊อบบี้ของโรงแรมมีพนักงานระดับผู้บริหารออกมายืนรอต้อนรับนายสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“นายหญิง เชิญด้านนี้เลยครับ”ผู้จัดการหนุ่มใหญ่โค้งให้มินจูอย่างนอบน้อม ก่อนที่จะพาพวกเธอเดินเข้างาน เพื่อพบปะกับผู้บริหารท่านอื่นและแขกที่มารอเต็มห้องบอลลูน
เมื่อเดินเข้างานหนี่วาก็สร้างความแปลกใจให้แก่พนักงานทุกคนเป็นอย่างมาก เพราะพวกเค้าไม่เคยเห็นหญิงสาวใส่ชุดราตรีออกงานสังคมสักครั้ง พวกเค้าพูดคุยกับหนี่วาอย่างเป็นกันเอง แต่ก็ให้ความสนใจแก่หญิงสาวอีกคนด้วยเช่นกัน
“นายหญิงครับ จะไม่แนะนำให้พวกผมรู้จักคุณผู้หญิงท่านนี้สักหน่อยหรือครับ”หนึ่งในคณะผู้บริหารเอ่ยขึ้น
มินจูหันไปมองสาวสวยที่ตนไม่ยอมปล่อยให้ห่างตัวตั้งแต่เดินเข้างานมาแล้ว ด้วยสายตาที่แสดงถึงความพอใจอย่างชัดเจน
“โรส...เธอชื่อโรส”มินจูเอ่ยเหมือนรำพันออกมา ก่อนที่จะหันกลับไปทางคณะผู้บริหารที่มองเธออย่างสนใจใคร่รู้ “และเธอก็เป็นหนึ่งในสกุลจางอย่างเต็มตัว”
ทุกคนถึงกับอ้าปากค้างเมื่อได้ยินจางมินจูประกาศก้อง รัตเกล้ากำลังจะอ้าปากประท้วงแต่ก็ถูกสายตาดุดันของมินจูกดเอาไว้ เธอเหลือบไปมองสายตาอีกคู่หนึ่งที่แสดงออกถึงความเสียใจ แต่ก็พูดอะไรออกมาไม่ได้
ขณะที่ทุกคนกำลังฮือฮากับการประกาศเปิดตัวรัตเกล้าให้เป็นที่รู้จักของทุกคนอยู่นั้น ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดขึ้น เมื่อกลุ่มชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาถึงหน้าห้องจัดเลี้ยง
“แหม...ช่างน่าอิจฉานายหญิงจางมินจูเสียจริง ควงสาวสวยออกงานทีเดียวถึงสองคน”เสียงที่ดังก้องทั้งห้องจัดเลี้ยงทำให้เจ้าของงานหันไปมอง
โจวจ้าวสื่อเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดสูทหลายสิบคนทำให้ทุกคนถึงกับอึ้ง เพราะเป็นที่รู้กันว่าไม่มีใครออกเทียบเชิญให้คนของตระกูลโจว และการปรากฏตัวเป็นครั้งแรกของโจวจ้าวสื่อหลังจากมีการพาดพิงถึงคดียาเสพติด ทำให้พวกนักข่าวต่างก็รัวกดชัตเตอร์เพื่อหาข่าวให้หนังสือพิมพ์ของตน จ้าวสื่อเดินแสยะยิ้มเข้าไปหาเจ้าของงานอย่างองอาจ
มินจูมองแขกที่ไมได้รับเชิญด้วยสายตาที่เรียบเฉย แต่รัตเกล้าสัมผัสได้ถึงแรงโทสะจากเรียวแขนที่โอบรัดเธอ รัตเกล้ามองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหาพวกเธอ รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก
“วันนี้ฉันมาแสดงความยินดีกับคุณจาง และก็สุขสัตน์วันเกิดนะ”จ้าวสื่อรับกล่องของขวัญจากต้าอี้ส่งให้กับเจ้าของงาน
มินจูมองกล่องขวัญในมือจ้าวสื่ออย่างไม่ค่อยไว้ว่างใจนัก จ้าวสื่อเองก็รู้ทันเกมของเธอ เดินเข้ามากระซิบใกล้ๆ
“ไม่ต้องห่วงหรอก ข้างในมันไม่ใช่ระเบิดเหมือนกับคราวที่แล้วหรอก”มินจูกระตุกยิ้มเล็กน้อยมองหน้าคู่อริอย่างท้าทายกลับไป
“แกก็แน่มาก ที่กล้าบุกมาถึงถิ่นของฉัน”
“หึหึ ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือแล้วจะได้ลูกเสือหรอ”การสนทนาของทั้งสองผู้ยิ่งใหญ่ดูเผินๆทั้งคู่คุยกันธรรมดาๆ แต่ใครจะรู้ว่าใบหน้าที่นิ่งสนิทของทั้งสองนั้นกำลังเล่นสงครามประสาทใส่กัน
ดวงตาจาบจ้วงของหนุ่มใหญ่ตระกูลโจวมองไปยังร่างอวบที่มินจูโอบไว้ไม่ยอมปล่อย รัตเกล้ารู้สึกสะดุ้งเฮือกเมื่อสายตาที่มองเธออยู่นั้น มันเหมือนกับสายตาคู่หนึ่งที่เคยจ้องทำลายเธอ
“น่าเสียดายจริงๆ ที่คืนนั้นเรายังไม่ทันได้สนุกกัน เธอเองก็คงจะทรมานไม่น้อยเลยสินะ ที่ฉันยังไม่ได้ปลดปล่อยให้ หึหึ”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อปริศนาของแววตาคู่นั้นถูกไขออก ผู้ชายคนนี้คือคนๆเดียวกันกับที่จับตัวเธอไป เขาคือโจวจ้าวสื่อนั้นเอง วันนี้รัตเกล้ามองใบหน้าของโจวจ้าวสื่อได้อย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก ร่างสูงข้างกายเธอเริ่มสั่นสะท้านด้วยแรงโทสะที่มันกำลังเพิ่มขึ้น
“เอ่อ...คุณมินจูค่ะ ฉันว่าปล่อยให้แขกยืนนานๆแบบนี้ไม่ดีนะค่ะ”รัตเกล้าเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปแก้สถานการณ์ไม่ให้มินจูหลงคำยั่วยุของฝ่ายตรงข้ามไปมากกว่านี้ เธอรับกล่องของขวัญจากมือหนุ่มใหญ่พร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยของทุกคน
“เชิญทุกท่าน ที่ด้านในก่อนนะค่ะ”รัตเกล้าเอ่ยเสียงหวานปานน้ำผึ้งให้จ้าวสื่อ
เขามองรัตเกล้าด้วยสายตาแทะโลมอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินยิ้มกริ่มเข้าไปในงานท่ามกลางสายตาของทุกๆคน รัตเกล้ามองตามหลังกลุ่มชายพวกนั้นด้วยดวงตาที่ฉายแววดั่งนางมารร้าย
“คุณมินจูค่ะ ใจเย็นๆก่อนนะค่ะ ฉันว่าเราดูท่าทีของพวกมันไปก่อนดีกว่า ต่อหน้านักข่าวเยอะแยะแบบนี้ เขาคงไม่กล้าทำอะไรหรอกค่ะ”รัตเกล้าหันไปเตือนสติมินจูที่กำลังยืนสงบนิ่งเพื่อระงับโทสะ
“ฉันรู้แล้ว”มินจูลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่าทางที่สงบเหมือนเดิม
“ผมว่าส่งคนของเราคอยจับตาดูพวกมันไว้ก่อนดีกว่ามั้ยครับ นายหญิง”จิงสงพร้อมด้วยเฉินลองแทบจะถลาเข้ามาหามินจู หลังจากที่พวกตระกูลโจวเข้าไปในงานหมดแล้ว
“จับตาดูพวกมันไว้ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็จัดการเก็บได้เลย”มินจูเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง
“ฉันว่าคุณลองเอาของขวัญชิ้นนี้ไปตรวจสอบหน่อยก็ดีนะค่ะ ฉันไม่ไว้ใจคนพวกนั้นเลย”รัตเกล้าส่งกล่องของขวัญให้จิงสง ก่อนที่พวกเหล่าบอดี้การ์ดจะแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน
“โรส เธอห้ามออกห่างจากฉันเด็ดขาด เข้าใจมั้ย”มินจูหันมากำชับเธอเสียงเข้ม ก่อนที่จะลากรัตเกล้าให้เดินเข้างานไปด้วยกัน
แม้รัตเกล้าจะขัดใจในคำสั่งของมินจูอยู่บ้าง แต่ถ้าหากมันทำให้แผนการที่เธอเพิ่งคิดออกได้ดำเนินการต่อไป ก็คงต้องยอมๆทำตามมินจูไปก่อน
ความคิดเห็น