[SF:SNSD YURI]HELP ME! ช่วยให้ฉันลืมเขาทียัยน้ำแข็ง YULSIC

ข้อมูลเบื้องต้น

เมื่อไรฉันถึงจะลืมเธอได้นะ

ฉันจะทำให้เธอลืมเขาให้ได้

เนื้อเรื่อง

“นี่คือ ลูกสาวของเพื่อนแม่ เขาจะมาอยู่กับลูก แทนแม่ที่จะไปต่างประเทศ”แม่พูดอะไรน่ะ ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย แม่จะไปไหน แล้วยัยนี่คือใคร จะให้ยัยน้ำแข็งนี่มาอยู่กับฉันเหรอ ยูลคนนี้ไม่ยอมหรอก

“ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ไม่นะ ม่ายยยยยยยยย~!”

ตุ๊บ!

“โอ้ย!”

คุณคงสงสัยกันใช่ไหมว่าเสียงอะไร ไม่ต้องคิดไปไหนไกลหรอก เสียงควอน ยูริคนนี้ตกเตียงเอง แค่ตกเตียงเอง โฮก~ เจ็บเฟ้ย!!ToT

“เป็นอะไรของเธอ”

ผู้หญิงคนที่ถามฉันด้วยใบหน้าและน้ำเสียงเรียบนิ่งนี่คือ เจสสิก้า จอง ลูกสาวของเพื่อนแม่ที่อยู่ในฝันนั้นแหละ ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันมา 3วันแล้ว แต่ฉันก็ยังทำใจให้ชินกับยัยนี่ไม่ได้เลย คนอะไรทำท่าเย็นชาได้ทั้งวัน เป็นคนที่ไม่มีความสนุกสนานเอาซะเลย แต่เห็นอย่างนี้นะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นคนที่ขี้อ้อนมาก! ทั้งๆที่มีคนมาทำความรู้จักกับเธอตั้งเยอะ เวลาไปไหนด้วยกัน(เพราะยัยนี่สวย โอเคฉันยอมรับ_ _) แต่ยัยนี่กลับมาเกาะติดฉันซะงั้น แล้วชอบถามบ่อยๆเวลาฉันเหม่อถึงฟานี่ หาว่าฉันไม่สบายบ้างล่ะ หาว่าฉันหลับในบ้างล่ะ ชอบสรรหาคำพูดมาว่าฉันจริงๆ-*-

“ไม่มีอะไร เธอนอนต่อไปเถอะ ฉันไม่นอนแล้วล่ะ-0-”

ฉันลืมบอกอะไรบางอย่างกับคุณใช่ไหม พวกคุณไม่ต้องคาดเดาอะไรหรอก ยัยนี่นอนเตียงเดียวกับฉันจริงๆ ก็บอกแล้วว่ายัยนี่น่ะขี้อ้อนและติดฉันมาก อีกอย่างยัยนี่ก็ขี้เซามากๆด้วย เพราะฉะนั้นโอกาสนี่แหละ ที่ฉันจะได้มีเวลาไปคิดถึงฟานี่ในที่เดิมๆของเรา(และเขาคนนั้น)ถึง

แม้ว่าจะทำให้รู้สึกเจ็บ แต่มันก็รู้สึกดีเมื่อได้นึกถึงใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มของเธอ รอยยิ้มของนางฟ้าที่ยูลไม่สามารถครอบครองมันไว้ได้

“ยูล! ใช่ยูลจริงๆด้วย^O^”

เสียงหวานๆของใครบางคนตะโกนเรียกฉัน นี่ฉันเหม่อมาถึงที่ที่ฉันเคยเจอกับฟานี่แล้วเหรอเนี่ย เมื่อฉันหันไปตามเสียงเรียก ฉันก็เจอกับ ฟานี่! คนตรงหน้าฉันคือเจ้าของรอยยิ้มตาปิดที่ฉันไม่เคยลืมสักวินาที ความรู้สึกดีใจเอ่อล้นมาตามตัวของฉัน อยากจะวิ่งเข้าไปกอดแล้วขอร้องว่า อย่าจากฉันไป แต่เมื่อเห็นคนๆหนึ่งที่ฟานี่จับมือมาด้วย ความดีใจเมื่อครู่หายไปทันใด เหลือแต่ความเจ็บปวดที่เข้ามาแทนที่ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้สินะ ที่ฉันจะเป็นคนที่เธอเลือก ยังไงก็เป็นเขาคนนั้น คิม แทยอน ผู้ที่ฟานี่มอบใจทั้งใจให้ ใช่สิ! เขาไม่ผิดหรอก เพราะยังไงเขาก็คือคนที่มาก่อน คนมาที่หลังอย่างฉันก็เป็นได้แค่เพื่อนสินะ  หึ! ไม่ว่าฉันจะมองภาพนี้สักกี่ครั้ง สิ่งที่ตอกย้ำก็คือความเจ็บปวดที่ไม่ยอมหายไปสักทีสินะ เอาเลย เอาให้มันเจ็บสุดๆ ต่อให้มันเจ็บจนทนไม่ไหว ฉันก็จะทน เพื่อว่าจะได้ลืมเธอได้สักที...

“ยูลเป็นไงบ้าง ฟานี่คิดถึงยูลนะ^^”บอกว่าคิดถึงฉันแต่จับมือเขาเนี่ยนะ ถ้าแทแทของเธอตายไป คนที่เธอจับมือจะเป็นฉันหรือเปล่านะ

“อื้ม ก็ยังสบายดีน่ะ ฟานี่ล่ะ?^-^”แต่สุดท้ายฉันก็ได้แต่ส่งยิ้มกลับไป เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะฉันมันขี้ขลาดไงล่ะ

“ฟานี่ก็Happyจ๊ะ แทแทก็ด้วย^0^ ว่าแต่แฟนยูลยังไม่มีอีกเหรอ?0-0”ฉันจะไปมีได้ยังไง ในเมื่อฉันยังไม่ลืมเธอ

“นั้นน่ะสิ ฉันก็อยากเห็นแฟนของยูลนะ^^”เราสนิทกันขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไร คิม แทยอน

“ยูลอยู่นี้เอง สิก้าหาตั้งนานน่ะ^O^”จู่ๆยัยน้ำแข็งที่มาจากไหนไม่รู้ ก็วิ่งมากอดแขนฉันและเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนม เอ่อ ไม่ทราบว่าเราสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรฟะ-*-

“นี่แฟนยูลเหรอ น่ารักจัง^.^”เธอไม่รู้รึไง ว่าคนที่ฉันอยากได้เป็นแฟนมากที่สุดคือเธอน่ะ

เมื่อฉันจะปฏิเสธ ยัยน้ำแข็งก็ชิงตอบหน้าตาเฉย

“ขอบคุณค่ะ ฉันเจสสิก้า จองเป็นแฟนของยูลค่ะ^^”ห่ะ! อะไรกันยัยนี่ ฉันไปเป็นแฟนเธอตั้งแต่เมื่อไรกัน แต่ว่ายัยนี้ยิ้มเป็นด้วยแหะ พอยิ้มแล้วก็น่ารักดีนี่ ทำไมถึงไม่ชอบยิ้มฟะ=o=’

“ยินดีที่ได้รู้จักต่ะ ฉันทิฟฟานี่ ฮวังและนี่ คิม แทยอนแฟนของฉันค่ะ^_^”เมื่อฟานี่พูดจบ ยัยน้ำแข็งก็หันมามองฉันแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปยิ้มทักทายฟานี่กับคิม แทยอนอย่างสนิมสนม

“เอ่อ ฉันกับยุลขอไปทานอาหารเช้าก่อนนะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^”

เมื่อพูดจบยัยน้ำแข็งก็ลากฉันกลับบ้านทันที เมื่อมาถึงบ้านแล้ว ฉันก็โผเข้ากอดเจสสิก้าพร้อมกับร้องไห้อย่างทนไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว ฉันทนมันไม่ไหวแล้ว มันเจ็บเหลือเกิน เจ็บจนอยากจะตายไปให้พ้นๆ ฉันร้องไห้อยู่กับไหล่ของเจสสิก้า จนรู้สึกเหนื่อย ฉันจึงปล่อยเจสสิก้าก่อนจะเดินไปที่โซฟาและทรุดตัวลงนั่ง เจสสิก้าเมื่อเห็นดังนั้น เธอก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆฉันพร้อมกับถอดเสื้อนอกที่เปื้อนน้ำตาของฉันออก เธอใช้มือที่ขาวผ่องของเธอปาดน้ำตาที่ยังอยู่บนใบหน้าฉันออกพร้อมกับมองฉันด้วยใบหน้าและสายตาที่อ่อนโยนอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนจากเธอ

“ยูล~ ฟังสิก้านะ สิก้ารักยูลและไม่ต้องการให้ยูลเจ็บปวด เพราะฉะนั้นให้โอกาสสิก้านะ”

“เอ่อ คือ”ทำตัวไม่ถูกเลยแหะ จู่ๆก็โดนสารภาพรักอย่างนี้ แล้วยิ่งมาจากเจสสิก้าเจ้าหญิงน้ำแข้งด้วยแล้ว ทำให้ฉันไม่อยากจะเชื่อ ว่าฉันจะเป็นคนที่ได้ใจที่ห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งนี้มา

“สิก้าพูดความจริง สิก้าไม่อยากให้ยูลนึกถึงคนนั้นแล้วเจ็บปวดอยู่คนเดียว ให้สิก้าช่วยแชร์ความเจ็บปวดนั้นนะ”รู้ความคิดฉันด้วยเหรอ ฉันมองดวงตาคู่สวยของเจสสิก้า ก่อนจะตอบอะไรบางอย่างออกไป

“งั้นสิก้าช่วยทำให้ยูลลืมเธอคนนั้นที”

“สิก้าสัญญาว่าจะทำให้ยูลลืมเธอคนนั้นให้ได้ ไม่ว่าจะ 1ปี 2ปี 3ปี หรือนานเท่าไรก็ตาม”

THE END

100%

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เย้! จบแล้วคับกับเรื่องสั้นที่ต่อยาวกันมาสามเรื่อง ในที่สุดยูลก็ยอมให้สิก้ามาดามใจจนได้ ไม่งั้นคงได้ทานมาม่ายาวแน่ๆ สำหรับใครที่ยังไม่พอใจกับตอนจบแบบนี้ รีเควสกันมาได้เลยคับ เดี๋ยวไรเตอร์จะจัดให้ ก็ไม่มีอะไรมากเลยคับ ช่วงนี้อากาศเย็น รีดเดอร์ทุกคนรักษาสุขภาพกันด้วยนะคับ ไรเตอร์เป็นห่วง และที่สำคัญอย่าลืมเม้นกับโหวตให้นิยายของไรเตอร์ด้วยนะคับ^O^

HAPPY NEW YEAR TO 2556