[SF: SNSD YURI]เจ็บปวด (HURT) YULTI Feat.TAEYOEN - [SF: SNSD YURI]เจ็บปวด (HURT) YULTI Feat.TAEYOEN นิยาย [SF: SNSD YURI]เจ็บปวด (HURT) YULTI Feat.TAEYOEN : Dek-D.com - Writer

    [SF: SNSD YURI]เจ็บปวด (HURT) YULTI Feat.TAEYOEN

    ~เธอ...ผู้หญิงที่มารอคนรักที่สวนสาธารณะทุกวัน และฉัน...ที่หลงรักเธฮตั้งแต่แรกพบ~THE END

    ผู้เข้าชมรวม

    1,486

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    1.48K

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    15
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 ม.ค. 56 / 10:37 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    /> /> /> />

    ฉันรักเธฮ แต่คงไม่มีโอกาสสินะ


    คนที่ฉันรัก เขาต้องมาให้คำตอบกับฉันแน่

    ^
    ^
    ^
    ^
    ^

    [FIC SNSD YURI]รักฉันไหม DO YOU LOVE ME (TAENY)


    นี่คือเรื่องแรกของเรื่องนี้ ถ้าอยากเข้าใจมากกว่านี้ก็เชิญคับ^^

    [SF:SNSD YURI]HELP ME! ช่วยให้ฉันลืมเขาทียัยน้ำแข็ง YULSIC

    นี่คือเรื่องต่อคับ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      เฮ้อ~ มันเวรกรรมอะไรของฉันกันที่ต้องเอาของมาให้ยัยยุนอาตอนมืดเนี่ย แม่คิดอะไรอยู่นะ ถ้าฉันโดนฉุดขึ้นมาจะทำไง บ้านไอ้กวางเหม่งก็อยู่ในซอยเปลี่ยวซะด้วย ฮู้ว~ คิดแล้วเสียว(ไส้) เอ๊ะ ใครมานังอยู่คนเดียวในสวนสาธารณะตอนมืดๆเนี่ย ไปดูหน่อยดีกว่า

      “นี่คุณมาทำอะไรที่สวนสาธารณะตอนมืดเนี่ยๆ แล้วคนที่มาเป็นเพื่อนคุณล่ะอยู่ไหน”โอ้โห จิ้มแล้วนุ่มชะมัด-. .-(จิ้มแขนนะอย่าคิดลึก-o-)

      “คือ...ฉันมารอคนรักของฉันน่ะค่ะ”

      “อ้าว? แล้วคนรักเธอไปไหนล่ะ”มองซ้าย(O.o) มองขวา(o.O) ไม่เห็นมี

      “เขาอยู่บ้านของเขาค่ะ”

      “อ้าว? เรื่องมันเป็นยังไงเหรอ บอกฉันได้ไหม”ว่าแล้ว ก็ถือโอกาสนั่งข้างๆซะเลย   หุหุ^. .^

      “คือ...เราทะเลาะกันนิดหน่อยน่ะค่ะ แล้วฉันก็กลับมาอยู่บ้านหลังที่สองของฉันที่อยู่แถวนี้ เพื่อ..รอคำตอบจากเขาว่า....จะเอายังไงกับฉัน ฮึก น่ะค่ะ”เฮ้ย! ร้องเลยเหรอ  -[]-; ฉันจึงถือวิสาสะดึงเธอมากอดเพื่อปลอบเธอ ทำไมนะ รู้สึกเจ็บปวดแทนเลยแหะ เธอร้องไห้อยู่อย่างนั้นสักพัก ก่อนจะปล่อยมือที่กำเสื้อฉันไว้ และผละออก(เสียดายอ่ะ กำลังเคลิ้มอยู่เชียว -0-)

      “ขอบคุณนะค่ะและก็ขอโทษด้วย ที่ทำให้คุณต้องลำบากทั้งที่เราไม่รู้จักกันแท้ๆ”เธอก้มหน้าก้มตาพูดอย่างเขินอาย แต่ฉันสินิ่งไปแล้ว เสียงหวานๆนั้น มันทำให้ฉันใจกระตุก ก่อนที่ฉันจะทันได้คิด ปากฉันก็พูดออกไปแล้ว

      “ฉันชื่อควอน ยูริ ฉันเป็นเพื่อนกับคุณได้ไหม^o^

      “เอ๋ อะ อืม ได้สิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูริ ฉันทิฟฟานี่ ฮวังจ๊ะ^^”ทิฟฟานี่ ฮวังเหรอ? คุ้นๆแหะ

      “เธอเป็นลูกครึ่งเหรอ?

      “เปล่าจ๊ะ ฉันไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เล็กน่ะ^-^”อาจเป็นเพราะแสงไฟสลัว หรือเพราะอะไรสักอย่างรอยยิ้มตาปิดของเธอ ถึงทำให้ฉันใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ เมื่อคิดว่าเธอมีคนรักอยู่แล้วก็อดที่จะเจ็บปวดไม่ได้แหะ เฮ้อ~ อย่างควอน ยูริเนี่ยจะมีหวังไหมนะ

      “ฟานี่ว่าเขาคงไม่มาแล้วล่ะ เรากลับกันเถอะ ยูริ”เจ็บปวด เมื่อได้ยินเสียงหวานๆที่แสนเศร้าของเธอ และเจ็บปวดเมื่อคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้คือคนที่เธอรัก

      “เรียกฉันว่า ยูลก็ได้^O^”แต่หน้าที่ฉันคือ ทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธฮสบายใจเมื่ออยู่กับฉัน

      “อื้ม ยูล^^

      “จะกลับบ้านใช่มั้ย เดี๋ยวฉันไปส่ง^0^”น่ารักขนาดนี้จะปล่อยให้กลับบ้านคนเดียวได้ไง เดี๋ยวควอน ยูริคนนี้จะเป็นผู้พิทักษ์ให้ฟานี่เองนะ^^

      “อื้ม ขอบคุณนะยูล^_^

      อ๊ากกกก~! ได้ไปบ้านฟานี่ด้วย คืนนี้ฝันดีแน่ฉัน หุหุ^. ,^

       

      .

      .

      .

      1 เดือนผ่านไป

      ลัลล้า~ วันนี้ฉันอารมณ์ดี นี่ก็ผ่านมาเดือนนึงแล้ว คนรักของฟานี่ก็ไม่มาให้คำตอบสักที แบบนี้ก้หมายความว่า ฉันมีโอกาสแล้วสินะ^^ ฉันเดินมาที่สวนสาธารณที่เดิมที่ที่เราพบกันครั้งแรก ทุกวันฟานี่จะมารอคนรักเธออยู่ที่นี่ และฉันก็จะมานั่งคุยเป็นเพื่อนเธอทุกวันเช่นกัน(แบบว่ามันว่างอ่ะ-o-;) แต่แค่นี้ยูลก็มีความสุขแล้วล่ะ^O^

      อ๊ะ ฟานี่อยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนเลยแหะ-0-

      “ดีจ้า ฟานี่^o^/

      “อ้าว ยูลดีจ๊ะ^^

      “นี่ฟานี่ ยูลถามจริงๆเหอะ นี่มันก็เดือนนึงแล้วนะ ไม่คิดว่าคนรักของฟานี่จะไม่มาแล้วบ้างเหรอ”ฉันหย่อนตัวลงนั่งข้างเธอพร้อมกับถามสิ่งที่สงสัยมานาน

      “ไม่หรอกจ๊ะ ฟานี่เชื่อใจคนรักของฟานี่ ว่าเขาต้องมาให้คำตอบกับฟานี่อย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าเขาอาจจะต้องใช้เวลา^-^

      “เชื่อใจเขาจังนะ เอาอย่างนี้ไหม ถ้าวันนี้เขาไม่มา ฉันจะเป็นแฟนให้ฟานี่เอง^o^”อ้ากกกก~! พูดออกไปแล้ว ควอน ยูริพูดมันออกไปแล้ว! เขินอ่ะ>///<
      “คิกคิก ยูลนี่ล่ะก็ เอ๋ แต่ก็น่าสนนะ คิกคิก^.^”น่าสนใจแต่หัวเราะเนี่ยนะ หมายความว่าไงอ่ะ-*- แต่แค่เห็นฟานี่ยิ้ม ยูลก็มีความสุขแล้วล่ะอยากเห็นใบหน้ายิ้มๆของฟานี่
      ไปนานๆจัง จะเห็นแก่ตัวไปไหมนะ ถ้าฉันจะคิดอย่างนี้ 


      ขณะที่ฉันกับฟานี่กำลังหัวเราะกันอยู่นั้น ก็มีรองเท้าของใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเรา พวกเราจึงหันไปดู ฉันมองคนที่ตัวเล็กตรงหน้าอย่างสงสัย เธอเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมาก ใบหน้าของเธอหล่อแบบน่ารัก แต่สิ่งที่ทำให้ฉันต้องชะงักคือ ดวงตาที่เธอใช้มองฟานี่ มันทำให้ฉันรู้ว่าเธอคนนี้คือคนรักที่ฟานี่รอมานาน มิน่าล่ะ ฉันถึงคุ้นกับชื่อของฟานี่ ที่แท้เธอคือ ภรรยาสุดที่รักของคิมแทยอน หุ้นส่วนของบริษัทยักษ์ใหญ่ของกรุงโซลนี่เอง นี่สินะ สาเหตุที่ฉันแพ้ เพราะฉันไม่มีอะไรที่สู้เขาได้สักนิด แม้แต่ความรักของเธอ ฉันยังแพ้เขาเลย สุดท้ายฉันก็ต้องกลับมาเป็นควอน ยูริจอมขี้แพ้อีกแล้วสินะ

      ฉันได้แต่ยืนอึ้ง หูทั้งสองข้างไม่ได้ยินที่ทั้งสองคนพูดกันเลยแม้แต่สักนิด แต่ภาพี่ปรากฏกับสายตาฉันตอนนี้คือ ทั้งสองคนกำลังกอดกัน มันทำให้ฉันเจ็บปวดและทรมาณ มันผิดที่ฉันเอง ทั้งที่รู้ว่าเขามีเจ้าของอยู่แล้วยังปล่อยใจให้ไปรักเขา แล้วสุดท้ายก็ต้องมาเจ็บเอง เมื่อเจ้าของเขามาทวงเธอคืน มันผิดที่ฉัน มันผิดที่ฉันสินะ ที่หวังลมๆแล้งๆไปเอง
      เมื่อฟานี่หันมามอง ฉันก็แกล้งทำเป็นยิ้มล้อเลียนเธอ ทั้งที่ความจริงในใจกำลังร้องไห้ แต่สิ่งที่ฉันทำคือ ยืนยิ้มและมองดูเธอเดินไปกับคนรักของเธอ และเมื่อเห็นว่าเธอไปไกจนลับตาแล้ว ฉันก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง เจ็บปวด เจ็บปวดกับการที่รักคนที่ไม่รักเรา เจ็บปวดกับการที่รักคนมีเจ้าของ มันเจ็บปวด มันช่างเจ็บปวดจริงๆ ฉันไม่มีโอกาส
      แล้วงั้นเหรอ ฉันไม่มีโอกาสแม้แต่บอกว่า‘ฉันรักเธอ’ แล้วงั้นเหรอ?



      ~เธอ...ผู้หญิงที่มารอคนรักที่สวนสาธารณะทุกวัน และฉัน...ที่หลงรักเธฮตั้งแต่แรกพบ~



      บทพิเศษ
      “นี่คือ ลูกสาวของเพื่อนแม่ เขาจะมาอยู่กับลูก แทนแม่ที่จะไปต่างประเทศ”
      “ยินดีที่ได้รู้จัก”
      “ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยย~”
      THE END
      100%
      มาอัพให้แบบเต็มๆแล้วคับ แอบเสียใจที่ไม่มีคนเม้นให้เลย แต่เอาเถอะยังไง
      ผมก็จะแต่งต่อไป สำหรับบทพิเศษนั้น ผมจัดขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับให้แม่ยกยูลสิคโดยเฉพาะ เพราะฉะนั้นอย่าลืมติดตามกันนะคับ ส่วนตอนนี้ก็กำลังลองวางพล็อตแต่งเรื่องยาวอยู่ ถ้าผลออกมาว่า ใช้ได้ ผมก็จะเอามาลงนะคับ^^\
      สุดท้ายก็ไม่มีอะไรมาก แค่เม้นให้หน่อย กดโหวตคะแนนให้สักนิด แค่นี้ก็ดีใจแล้วคับToT ขอบคุณคับYOY
       

       


      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×