อุตรกุรุทวีป

ทุกคน บนโลกใบนี้ล้วนเคยฝันคงไม่มีใครที่ไม่เคยฝัน ซึ่งก็มีทั้งฝันกลางวัน ฝันเพราะกินอิ่ม ฝันเพราะความเครียด ฝันทั้งที่มีสาระและไม่มีสาระ จดจำได้บ้างและจำไม่ได้บ้าง แค่สำหรับฉัน ความฝันก็ถือเป็นลางบ่งบอกบางเรื่องราวด้วยเช่นกัน หลายครั้งที่เหตุการณ์บางอย่างก็เกิดขึ้นจริงตรงกับความฝันแต่ก็ไม่ทั้งหมดเพราะบางครั้งฝันนั้นก็เป็นการเตือนผ่านตัวฉันไปยังคนรอบตัวฉัน ซึ่งฉันก็บอกกับพวกเค้าไม่ได้ เพราะคำว่าก็แค่ฝันเท่านั้นเอง เป็นประโยคที่ฉันได้ยินจนเคยชิน (แต่บางครั้งฉันก็เห็นด้วยนะ มันก็แค่ความฝัน ฉันจะเก็บเอาไปคิดมากทำไม) แต่กลับมีความฝันนึงที่ฉันจดจำได้แม่นยำซึ่งในความฝันนั้น ภาพยังคงชัดเจน มองเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงกับ " พี่ชาย " เดินไปตามแม่น้ำที่มองเห็นดอกบัวสีม่วงสดเป็นช่อสวยงาม จนเหมือนกับได้กลิ่นของดอกบัวตลบอบอวลลอยตามแม่น้ำขึ้นมา ตัดภาพไปยังภาพการเล่นน้ำด้วยสายยางระหว่างพี่ชายและเด็กผู้หญิง กับอีกความทรงจำที่ร้องเรียกพี่ชายจนสุดเสียงแต่พี่ชายก็ไม่หันกลับมา แต่พอสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมคราบน้ำตา กลับจดจำใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ได้แม้แต่นิดเดียว คำว่า พี่ชาย มักจะเป็นคำที่ตัวฉันชอบมากเป็นพิเศษโดยไม่มีเหตุผล (ก็เพราะฉันชอบคำนี้)