Love generation

.....ก่อนอื่นเลย

นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ 4 ที่ 5 แล้วที่เคยได้ลองมือเขียนแต่พบว่าด้วยหน้าที่ทางการงานที่ทำอยู่แล้ว ไม่อาจจะหาซื้อเวลาว่างที่จะมานั่งเขียนได้ แต่มันก็ไม่สามารถจะมาห้ามจิตวิญญาณลึกๆ ที่มักจะมีแรงบันดาลใจเกิดขึ้นมาเสมอ แรงบัลดาลใจดังกล่าวอาจจะเป็นเพราะเราชอบใครสักคนซึ่งในความเป็นจริงแล้ว มันไม่สามารถสารภาพต่อหน้าได้ แต่การได้เขียนเรื่องราวต่าง ๆ ลงบนนิยายมันจึงเป็นวิธีการหนึ่งที่สามารถทำได้ ....คนคน ๆ นั้นไม่ใช่คนที่ผมรู้จักคนเดียว (อย่างงนะครับเพราะผมเป็นผู้ชาย) ผมบอกแล้วว่าเป็นผู้ชายก่อนอื่นเลยผมบอกตามตรงผมไม่รู้ ว่าจะมีผู้ชายแท้ ๆ จริง ๆ จะมาทำแบบนี้ไหม แต่วันนี้ผมบอกตัวเองว่าอยากทำอะไรก็ทำถ้าการกระทำนั้นมันไม่ทำให้ตัวเองหรือผู้อื่นเดือดร้อนก็ทำไป

....เรื่องราวแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร

ถ้าจะท้าวความมันคงยาวหลาย 10 หน้านะ แต่ก็จะขอเหล่าอย่างพอเข้าใจว่า ตัวผมเองตอนเด็ก ๆ เป็นคนที่เงียบมากเป็นคนตั้งใจเรียน (พอสมควร) ไม่เที่ยวเกเรที่ไหน ทำตามที่พ่อแม่สอนทุกประการ ต่อมาพ่อแม่เห็นผมเป็นคนที่เงียบเกินไปจึงสอนผมว่า อยากรู้อะไรก็ขอให้ถาม คนถามไม่ใช่ว่าจะเป็นคนโง้นะครับ ...ดังนั้นการเรียนออกมา ดี-ดีมาก เกรด 3-4 วิชาที่ผมชอบมากที่สุดคือ คณิตศาสตร์ ผมชอบสอนด้วยซ้ำ แต่ก็ยังมีบางช่วงที่ได้มีโอกาสเขียนเรียงความ ผมก็เรียงความส่งคุณครูไปปรากฎว่าเป็นที่น่ายินดีต่อมาผมได้มีโอกาศไปแข่งเรียงความและเคยชนะมาหลายครั้ง  พอโตขึ้นการเรียนก็เสมอต้นเสมอปลายตลาด ช่วง ปวช-ปวส. (ม.ปลาย) ผมเรียนสายบัญชีครับ จนมาถึงปริญญาตรี ก็จบสายบัญชีเหมือนเดิม

จนในที่สุดก็ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน ก็เริ่มมีความชอบพวก เคปอป ความชอบมีมากขึ้นจนขนาดเราเกินเป็นแรงบันดาลใจในงานเขียน....