<4> CHARLIE WAVES [ปฐมบทแห่งหน้าตำนาน]

 

  


เธอที่ส่องประกายราวกับดวงดาว

 

"ทำไมถึงทรยศผม...?"

.
.
.

เขารักสายฝน

เมื่อมองเหม่อขึ้นไปบนท้องฟ้า ก้อนเมฆนั้นดูห่างไกลเกินเอื้อมเหลือเกิน
หากแต่...เมื่อฟ้าฝนคำราม...
ก้อนเมฆสลายตัว กลายเป็นฝนเม็ดน้อยใหญ่ร่วงลงสู่พื้นดินแห้งผาก
จากสิ่งที่ดูไกลแสนไกล  กลับเข้ามาชำระล้างวิญญาณอันเต็มด้วยตราบาปของเขาอย่างอ่อนโยน...

.
.
.

ไม่แตกต่างจากลูกพี่ในวันนั้น





"เพราะคุณดูไกลเกินเอื้อมมาเสมอ..."
"ได่โปรด ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไป!"
"ถึงแม้คุณจะเป็นตัวประหลาด ถึงแม้ทุกคนบนโลกใบนี้จะรังเกียจคุณ...แต่ขอให้รู้เอาไว้..."

"จะไม่ปล่อยมือเธอไปอีกแล้ว"