คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter III : forewarn... (เตือน...)
CHAPTER III
รถโรลอยส์สีขาวสะอาดแล่นเทียบเข้ามาในทางเดินบ้านอย่างช้าๆ เมดที่ยืนรออยู่หน้าประตูก็กุรีกุจอเข้ามาเปิดประตูให้ ร่างสูงโปร่งของชอลอาก้าวลงมาก่อนมองไปรอบๆบ้านอย่างแปลกใจ
“ฮีชอล~ บ้านนายใหญ่ขึ้นอีกเท่าตัวหรือเปล่าเนี่ย! วะ ...ว้าว~ ตาของรูปปั้นม้าตัวนี่เป็นนิลนี่ แล้วนี่...ตัวมันทำมาจากทองคำขาวนี่ บ้านนายมันจะรวยเกินไปแล้วนะ!!” ชอลอาวิ่งไปลูบคลำรูปปั้นม้าพยศสูงเกือบๆสองเมตรที่ตั้งอยู่ตรงกลางสวนหย่อมของเขาอย่างตื่นเต้น ได้ข่าวว่าบ้านนูนาก็รวยมหาศาลเหมือนกันไม่ใช่หรอ - -;;
“อ๊า~ ครับ เพิ่งได้เมื่อตอนปีใหม่ พ่อสั่งมาจากอิตาลีน่ะฮะ” ฮีชอลตอบเบาๆแล้วเดินมายืนข้างๆชอลอา
“เจ๋งมากกกกกก! d(- -)b” ชอลอาพูดก่อนเงื้อมือฟาดกลางหลังฮีชอลอย่างแรงจนคนถูกตีถึงกับหลังแอ่น ที่เคารพน่ะ ผมบอกตรงๆว่าไม่ได้รักนูนานะฮะ แต่ผมกลัวฝ่ามือนูนาต่างหาก T^T
“เข้าไปข้างในบ้านกันเถอะกลับนูนา”ฮีชอลพูดพลางดุนหลังชอลอาให้เข้าไปข้างในบ้าน ขืนอยู่นานกว่านี้จะโดนหาข้ออ้างทำร้ายอีกรอบน่ะสิ หนุ่มหน้าสวยพ่นลมออกจากปากเบาๆก่อนเอื้อมมือไปลูบหลังป้อยๆ เมื่อสิบปีที่แล้ว ไม่โดนฝ่ามืออรหันต์ของนูนาถึงขั้นนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว จะว่าไปแล้ว นอกจากพ่อ ก็มีชอลอานี่แหละที่พอจะคุมเขาไว้ได้
“อือๆ วันนี้ฉันเห็นนายซื้อของมาทำอาหารด้วยนี่ กะว่าจะทำอะไรหรอฮีชอล?” ชอลอาหันกลับมาถามขณะที่เขาและเธอกำลังเดินเข้าไปในครัว
“อ้อ ผมจะทำ...” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ หน่วยรักษาความปลอดภัยสามคนก็วิ่งเข้ามาในตัวบ้าน ไอ้บ้าพวกนี้นี่ บอกกี่ทีแล้วว่าถ้าไม่อนุญาตไม่ให้เข้ามาในตัวบ้าน!! ฮีชอลหันไปโค้งนิดๆให้ชอลอาเป็นเชิงขออนุญาตก่อนเดินออกมา ใบหน้าสวยขมวดคิ้ว เตรียมสรรหาคำด่า แต่พอเห็นของที่อยู่ในมือของพวกบอดี้การ์ดแล้วก็ทำเขามึนไป
“คุณคิมฮีชอลครับ เราพบ ‘นี่’ ที่กล่องรับจดหมายครับ” หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยยื่นซองพลาสติกให้ฮีชอล เสียงลูกกระสุนเก้านัดกระทบกันดังก๊องแก๊ง หนึ่งในเก้านัด ...มีอยู่หนึ่งนัดที่ถูกใช้การแล้ว อ้อ นี่เป็นการขู่อย่างสมบูรณ์แบบเลยสินะ? คิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้ฉันปอดหรือไงกันวะ... ฮีชอลถอนหายใจก่อนโยนถุงกลับคืนให้พวกหน่วยรักษาความปลอดภัย
“ปัญญาอ่อนแล้วหรือไงกัน เรื่องเด็กประถมล้อเล่นแค่นี้ต้องบอกฉันด้วยหรือไง ห๊ะ?” ฮีชอลตะคอกเบาๆ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยทำหน้าอึกอักก่อนยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ฮีชอล
“...” หนุ่มหน้าสวยเปิดดูอย่างช้าๆ ชีวิตฉันน่ะ เจอเรื่องแบบนี้จนชินแล้ว นี่อะไรล่ะคงเป็นรูปถ่ายเน่าๆตอนฉันกำลังนอนกับใครซักคน ที่ส่งมาเพื่อแบล็กเมล์ หรือไม่ก็...
ประวัติของฉันนี่ แล้วนี่ก็ตารางการเดินทางที่ผู้ช่วยซานจัดไว้ให้ รูปภาพในอิริยาบถต่างๆ รวมถึงข้อเท็จจริงคดีฉ้อโกงอีก!!! บ้าเอ๊ย คดีนี้มีคนจัดการให้แล้วนี่หว่า!!
“ใครเป็นคนส่งมา!!!”
ชอลอาแผดเสียง คิ้วคู่สวยขมวดมุ่นก่อนดึงปึกเอกสารในมือฮีชอลออกมา
“...อ่า เรื่องล้อเล่นเฉยๆครับ นี่ก็ใกล้วันเกิดผมแล้ว เพื่อนๆคงส่งมาอำกันเล่นเฉยๆ ฮ่ะๆ ^_______^;” ฮีชอลหัวเราะแกนๆ แล้วแก้ตัวหน้ามึนๆ เพื่อนบ้าอะไรจะเล่นกันแรงขนาดนี้!!
“วันเกิดแกเลยมาแล้ว คิมฮีชอล นี่แกคิดว่าฉันไม่รู้จักแกเลยรึไงกัน ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแก แล้วแกก็ต้องมี...บอร์ดี้การ์ด ” ชอลอาพูดเสียงเข้ม ย้ำคำหลังอย่างชัดเจน ตอนนี้ฮีชอลนึกอยากจะกลายเป็นเด็กสามขวบ แม่จะลงไปนอนดิ้น กรี๊ดๆให้หนำใจเลย!!!
“ ไม่เอา!!! ไอ้ตัวขัดขวางอิสระของผมอย่างนั้นใครจะต้องการ ” ฮีชอลแผดเสียงคืนแล้วกระโดดโหยงเหยงถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วตั้งการ์ดเทควันโด้
“ นั่นเพื่อตัวแกเอง... ” ชอลอาพูดแล้วเดินนวยนาดไปนั่งที่โซฟาหลุยส์สีแดง
“ ... ” ฮีชอลลดมือลงแล้วยืนตรงเหมือนเดิม คำพูดของชอลอายังลอยวนไปเวียนมาในหัวเขา เพื่อตัวฉันงั้นหรอ?
“ ที่จริงแกน่าจะมีตั้งแต่แกพูดได้เลยนะ... ”
“ ...? ”
“ ปากแกน่ะ... มันแกว่งหาเรื่องไปทั่ว จำไม่ได้รึไง เวลาแกไปซ่าส์มาน่ะใครคอยแก้ตัวให้แก คอยทำแผลให้แก ฉันโตแล้ว...แล้วฉันก็ปกป้องแกแบบเมื่อสิบปีก่อนไม่ได้ ใจ๋? ”
“ ไม่จริง สิบปีที่พี่ไม่อยู่ผมก็อยู่ได้ ถึงแม้เกือบตายหลายครั้งก็เถอะ... ” ประโยคหลังเขางุบงิบเสียงเบา
“ สตอเบอร์รี่!!! ฉันรู้เรื่องทุกครั้งที่แกเข้าโรงพยาบาล!!! ตั้งเกือบร้อยครั้งนะ ตั้งแต่หมากัด มดต่อยไปจนถึงโดนไล่ยิง!! ” ฮีชอลยืนอ้าปากค้าง เขาลืมได้ไง ว่าโรงพยาบาลเอกชนในเกาหลีเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์มีพ่อของชอลอาเป็นหุ้นส่วน =[]=;;
“...” พะงาบๆ...
“จำไว้แกเถียงฉันไม่ได้หรอก อุวะฮะฮ่า!!” ชอลอาปิดปากหัวเราะอย่างผู้ดีก่อนต่อสายไปหาพ่อของฮีชอล คิม วังอุก
“ฮีชอลต้องการบอร์ดี้การ์ดคนใหม่ค่ะ คุณอา ^^” ชอลอาบอกปลายสายด้วยน้ำเสียงรื่นเริงเหมือนสั่งเค้ก
(…)
“เป็นมือดีที่สุดของ the Heaven Error Xin ดีกว่าค่ะ” ชอลอาพูดไปอมยิ้มไป ก่อนหันมามองหน้าฮีชอลหลายครั้งจนเขาแอบสงสัย
(…)
“อ๊าๆ! นั่นแหละค่ะ silver bullet แหละค่ะ”
(…)
“เร็วที่สุดคือพรุ่งนี้หรอคะ?”
(...)
“ขอบคุณค่ะ..”
ชอลอาวางสายก่อนปรบมือฉาดใหญ่จนคนที่กำลังตั้งใจ(แอบ)ฟังอย่างเขาสะดุ้งโหยง ใบหน้ายิ้มแย้มสดใสทำเอาเขาเสียวสันหลังวาบ เรื่องที่ทำให้พี่ชอบอาดีใจแบบนี้ก็มีแค่... เรื่องที่ชอลอาสนุกที่สุดคือเรื่องที่เกิดบนความทุกข์ของคนอื่น...
“เขาจะมาพรุ่งนี้!!” เธอบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เขาเนี่ยคือซิลเวอร์ๆอะไรเมื่อกี้ใช่ไหมเนี่ย... = =;
“แล้ว...”
“แล้วแกก็จะมีบอร์ดี้การ์ดซักทีไงล่ะ ตื่นเต้นไหมๆ! ” ฮีชอลแอบจิ๊จ๊ะด้วยความปวดหัว นี่เขาต้องหาแผนกดดันให้พวกตัวมารลาออกอีกแล้วหรอเนี่ย!!
“ผมว่า...” มันแย่มากเลย!
“มันดีมากเลยใช่ไหม? พี่จินตนาการไม่ออกแฮะว่าเขาจะหน้าตาแบบไหน เพื่อนพี่ว่าหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...”
“หรอครับ สู้ผมได้ไหม?” ฮีชอลแกล้งหยอด แล้วเดินหนีขึ้นไปชั้นสอง ข้าวยงข้าวเย็นไม่กินมันแล้ว!! ชอลอาส่ายหัวด้วยความละอาใจน้อยๆ ก่อนเดินหายเข้าไปในครัว
เช้าวันต่อมา!
“…” ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ คิมฮีชอลนั่งกัดเล็บด้วยความเครียดอยู่ที่มุมห้อง โดยปกติแล้วเขาไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้ นี่อาจเป็นกรณียกเว้น เพราะเขาเครียดมาก!!
“อย่าให้มันเข้ามาในบ้าน กันมันไว้สิวะ!!!” เสียงเอะอะโวยวายของพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยดังลอดเข้ามาในห้อง คิ้วคู่สวยขมวดเข้าหากันก่อนผุดลุกขึ้นเพื่อออกไปดูเหตุการณ์ข้างนอก แต่ก่อนที่มือเขาจะได้แตะลูกบิดประตู ใครคนหนึ่งก็ชิงดันประตูเข้ามากระแทกกลางแสกหน้าเขาอย่างจัง
“เขามาแล้วฮีชอลลี่ยยยยย~” ใครคนนั้นก็คือชอลอา เธอมองใบหน้าบิดเบี้ยวของฮีชอลอย่างตกใจ ใครกล้าทำร้ายน้องชายฉัน!!
“จมูกผม...” ฮีชอลพูดเสียงเบาแล้วเอามือลูบสันจมูกโด่งอย่างเจ็บปวด
“ช่างจมูกนายก่อนฮีชอล ซิลเวอร์ บูลเล็ท มาแล้ว!”
“อะไรนะ!” ฮีชอลพูดเสียงเบาในลำคอก่อนลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งตัวไปที่หน้าบ้านทั้งชุดนอน
ฮีชอลหยุดอยู่ตรงบันไดขั้นที่สี่นับจากชั้นหนึ่ง เท่าที่เห็น...มีเพียงชายหนุ่มรูปร่างสูงคนเดียวเท่านั้นที่กำลังชกต่อยอย่างสบายๆกับหน่วยรักษาความปลอดภัยเกือบสิบคนของเขา
“หยุดเดียวนี้นะ!! นายกล้าดียังไงมาทำร้ายคนของฉัน” ริมฝีปากสวยแผดเสียงก้อง เหล่าบอร์ดี้การ์ดชะงักค้าง แล้วยืนตัวตรงทำความเคารพฮีชอลอย่านอบน้อม
“…” ชายหนุ่มในชุดแนว Military หันมามองเขาช้าๆ ก่อนกระตุกยิ้มมุมปากที่ดูยังไงๆก็ยิ้มเยาะชัดๆ!
“นี่น่ะนะ ที่เค้าว่ากันว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยที่นี่ดีที่สุด... ฮึ กระจอก” ผู้มาเยือนใหม่พ่นถ้อยคำดูถูกออกมาด้วยท่าทีสบายๆ
“...!” แต่คนฟังอย่างฮีชอลไม่ได้รู้สึกสบายเลยด้วยแม้แต่นิดเดียว กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุกอยู่หลายครั้ง เส้นเลือดในสมองเริ่มเต้นตุบๆ
“อ่ะนี่... ช่วยเก็บให้ด้วยนะ ^^” เขาพูดแล้วโยนกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่มาให้ฮีชอล ร่างบางเซไปเล็กน้อมเมื่ออุ้มกระเป๋าใบใหญ่
“อ้อ ผม เชว ชีวอน ฝากตัวด้วย...” ชีวอนพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบแต่ชวนฟัง ฮีชอลถลึงตามองเขาอย่างเอาเรื่อง
“ไอ้บ้า!!! ฉันเป็นเจ้านายแกเว้ย!!!” ฮีชอลพูดก่อนโยนกระเป๋าใส่ชีวอนเต็มแรง แล้ววิ่งไปอุ้มแจกันจีนโบราญเพื่อทุ่มเป็นอันต่อไป
“อ้าวหรอ~ ราศีไม่ออกเลยนะเนี่ย เจ้านาย~” สิ้นเสียงนุ่มทุ้มของชีวอน เส้นความอดทนของฮีชอลก็ขาดลงทันใด
“แกตายยยยยยยยย!!”ฮีชอลยกแจกันขึ้นเหนือหัวแต่ก่อนที่จะได้ขว้างออกไป ชอลอาที่วิ่งลงบันไดมาจากชั้นสองก็ดึงมันออกมาจากมือได้ทันก่อนเวลา
“คุณคือ เชว ชีวอนใช่ไหมคะ?” ชอลอาส่งแจกันให้หน่วยรักษาความปลอดภัยเอาไปวางไว้ที่เดิม แล้วหันมาสนทนากับชีวอน
“ครับ ผมเชว ชีวอน บอร์ดี้การ์ดคนใหม่ของคิม ฮีชอล ฝากตัวด้วยนะครับ… ” ชีวอนพูดแล้วโค้งให้ชอบอาอย่างสุภาพ ไม่วายหันไปกวนฮีชอลด้วยการยักคิ้วใส่
“ถ้าอย่างนั้น ฝากฮีชอลด้วยนะคะ...” ชอลอาโค้งตอบน้อยๆให้ชีวอน ก่อนหันไปมองฮีชอลด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม...
“ยินดีมากๆ เลยค่ะ แต่ระวังฮีชอลหน่อยนะคะ เขาน่ะดื้อไม่เบาเลย” ชอลอาพูดก่อนตักข้าวเข้าปาก ฮีชอลเหลือบมองชอลอาหลายครั้งแล้วก็พ่นลมหายพรืดออกมา ฉันดูเหมือนเด็กน้อยที่ต้องการคนมาดูแลนักรึไงกัน?
“จะยินดีอะไรนักหนา ได้บอร์ดี้การ์ดนะ ไม่ใช่ได้สามี โอ๊ย~ ผมเจ็บนะ ชอลอาอ่า นูนาใจร้าย!!!” เขาอดไม่ได้ที่จะแขวะชอลอาและชีวอน ทำตัวอย่างกับพวกข้าวใหม่ปลามัน!!!
“...” ชีวอนเหลือบตามามองเขาด้วยสายตานิ่ง จนเขารู้สึกเย็นวูบขึ้นมาอย่างแปลกๆ ฮีชอลจิ๊ปากก่อนก้มลงมาตักข้าวเปล่ากินอย่างเอาเป็นเอาตาย
“กินแค่ข้าวเปล่ามันอร่อยนักหรือไง...” ชีวอนพูดพลางตักคาลบีใส่จานฮีชอล ฮีชอลมองการกระทำนั้นก่อนเบ้ปากแล้วลุกขึ้นยืนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ไม่กงไม่กินมันแล้ว!!! รำคาญ!!” ฮีชอลพูดแล้วจ้องเขม็งมาที่ชีวอน ก่อนวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนเหมือนเด็กแปดขวบโดนขัดใจ ชอลอาถอนหายใจก่อนเตรียมจะลุกไปตามฮีชอล แต่ชีวอนรั้งไว้
“ผมไปตามเองครับ...” ชีวอนค่อยๆดึงผ้ารองบนตักออกแล้วเดินขึ้นไปตามฮีชอล ชอลอามองตามหลังชีวอนด้วยความเป็นห่วงแล้วเหลือบมองนาฬิกา อีกสามชั่วโมงเที่ยวบินกลับอเมริกาจะออกแล้วสินะ เคลียกันเองแล้วกันสองหนุ่ม~
Just TALK ★
หายหัวไปเป็นเดือนพึ่งกลับมาพร้อมอัพให้เสร็จสรรพ!!
คริสมาสต์นี้คิดไว้แล้วว่าจะมีมินิโปรเจ็กต์ฉลองเย่!
ไม่ดราม่า แฮปปี้ลั้ลล้า~
ไรเตอร์จะแจ้งข่าวอีกอย่างนึงจ้า
ถ้าครบ 101 เม้นเมื่อไร opv
ที่อุบไว้จะเอามาให้ดูกัน เย่!
페르소나
ความคิดเห็น